ΟΣΙΟΣ Α Ν Τ Ω Ν Ι Ο Σ. -Ὁ Πατὴρ τῶν Πατέρων.-

 ΟΣΙΟΣ   ΑΝΤΩΝΙΟΣ.

-Ὁ Πατὴρ  τῶν Πατέρων.-

«Τοῖς ἐρημικοῖς ἄπαυστος ὁ Θεῖος πόθος ἐγγίνεται, κόσμου οὗσι τοῦ ματαίου ἐκτός.» (Α΄ Ἀντίφωνον Ἀναβαθμῶν Α΄ ἤχου).Ἡ ἔρημος, τὸ Πανεπιστήμιο τῶν Ὁσίων, ὁ στίβος τῶν πρωταθλητῶν, ὁ λειμώνας τῶν ἐραστῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἔρημος βάση ἐκτόξευσης διάπυρων πυραύλων πρὸς τὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ, ἀρένα πολύμοχθων πνευματι­κῶν ἀγώνων, τόπος καθαγιασμένος.

Οἱ οἰκιστὲς τῆς ἐρήμου πολυπληθεῖς. Ζηλωτὲς καὶ φλογεροί, ἀνδρεῖοι καὶ μαχητικοί, δοχεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀνάμεσά τους ὁ Πατριάρχης τῆς ἐρήμου, ὁ Πα­τὴρ τῶν Πατέρων, ὁ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ὁ Μέγας.

Τὸ καύχημα τῶν Ὁσίων,τὸ ἐγκαλλώπισμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ χειραγωγὸς τῶν Μοναχῶν, ὁ φωστήρας τῶν Ἀσκητῶν.

Ἀντώνιος ὁ Μέγας! Τὸ κλέος τῆς Οἰκουμένης, ὁ συνόμιλος τῶν Ἀγγέλων, τὸ ἀγλάισμα τῶν Ἁγίων, ὁ ποδηγέτης τῶν Ἀγωνιστῶν.

Ἄς ἐντρυφήσουμε στὴ ζωή του. Ἡ πείρα του θη­σαυρὸς πολύτιμος γιὰ μᾶς.

251 μ.Χ. Στὴν Αἴγυπτο γεννιέται ὁ Ἀντώνιος. Οἱ γονεῖς του πλούσιοι, ἐνάρετοι, εὐσεβεῖς. Ἐμφυτεύουν στὴν εὔπλαστη παιδικὴ ψυχὴ του τὴ θερμὴ πίστη στὸ Θεό, τὴν ἄδολη ἀγάπη στὸν Κύριο.

Περιθωριοποιοῦν τὴν κατὰ κόσμο μόρφωση. Ἐπικεντρώνουν τὴ χριστιανικὴ ἀγωγή. Πόθος τους τὸ παι­δί τους νὰ κατακτήσει τὸν Παράδεισο.

Ὁ Ἀντώνιος ἐνστερνίζεται τὰ θεῖα νάματα. Διέρ­χεται τὴν παιδικὴ ἡλικία μὲ ἔκδηλη τάση πρὸς τὰ Οὐράνια. Φθάνει στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία μὲ σταθερὴ τὴν πυξίδα πρὸς τὴν Αἰωνιότητα.

Εἰκοσάχρονο  παλικάρι  μένει ὀρφανός.   Οἱ γονεῖς του ἐκδημοῦν   στὴν ποθητὴ Πατρίδα. Ἡ παρουσία τους στὴ γῆ στέφεται μὲ ἐπιτυχία.Ἡ ἀπουσία τους στὸν Οὐρανὸ θλίβει καὶ προβλη­ματίζει τὸν Ἀντώνιο.

Ἡ ματαιότητα τοῦ κόσμου ἐμ­φαίνεται καθαρά, διδάσκει δυναμικά. Τὰ πλούτη ποὺ κληρονομεῖ τὸν ἀφήνουν ἀσυγκί­νητο. Κυρίαρχος τοῦ ἑαυτοῦ του, διαφεντευτής τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας, κρατεῖ τὸ βλέμμα στραμμένο στὸν Κύριο. Κι Ἐκεῖνος τὸν προσκαλεῖ μεθοδικά: «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὑπάγε, πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρόν ἐν Οὐρανῶ καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ιθ΄ 21) εἶναι ἡ ἄμεση ἀπάντησή Του στὸν πλούσιο νεανίσκο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἡ ἔμ­μεση πρόσκληση πρὸς τὸν Ἀντώνιο. Καὶ οἱ κεραῖες τοῦ θεοσεβοῦς νέου συλλαμβάνουν τὸ μήνυμα, οἰκειο­ποιοῦνται τὰ Θεϊκὰ λόγια, ἐκτελοῦν τὴ σωτήρια ὑπό­δειξη.

Ἡ ἀπόφαση τελεσίδικη. Ἡ ἐκτέλεση τῆς ἐντολῆς ἄμεση. Ἡ περιουσία ρευστοποιεῖται. Τὸ χρυσάφι περ­νάει στὰ χέρια τῶν πτωχῶν. Κι ὁ ἴδιος ἀπελεύθερος τῶν γηϊνων δεσμῶν, μὲ τὴν ἐπίκτητη ἀμεριμνησία ἐ­φόδιο, ἀναχωρεῖ πάραυτα, ἑκούσια, ἐνδιάθετα.

Ἡ ἔρημος ὁ τόπος τῆς ἐκλογῆς του, ὁ στίβος τῶν ἀγώνων του. Κι ἡ αὐλαία ἀνοίγει. Ὁ ζηλωτὴς Ἀντώ­νιος στὸ προσκήνιο. Ἡ ἐκκίνηση δίδεται. Ἡ ἀδυσώ­πητη πάλη ἀρχίζει. Καὶ «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλά πρὸς τάς ἀρχάς, πρὸς τάς ἐξου­σίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφ. 6, 12) δηλώνει ὁ Ἀπ. Παῦλος. Κι ὁ Ἀντώνιος τὸ γνωρίζει καλὰ κι ἐξοπλίζεται ἄριστα. Ἐ­πιδίδεται σὲ ἐπίμονη σκληραγωγία, σὲ πολύωρη ἀγρυπνία, σὲ αὐστηρὴ νηστεία, σὲ ἐπίπονη ἄσκηση. Δουλαγωγεῖ τὴ σάρκα κι ἐλευθερώνει τὴν ψυχή.Ὁ νοῦς ἡγεμονεύει. Ἡ καρδιὰ ἀναφλέγεται.Ἡ ψυχή ἀναπτε­ρώνεται. Ὁ ἔνθεος πόθος κορυφώνεται.

Μὲ τὴ βακτηρία τοῦ Σταυροῦ ὁ ἐχθρὸς κατατρο­πώνεται, τὰ βέλη του συντρίβονται, οἱ ἐνέδρες τοῦ δηλοποιοῦνται. Ἡ ἀδιάλειπτη εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ γίνεται ἀλεξιτήριο τῶν δαιμονικῶν τόξων. Οἱ ἐπιθέσεις σφο­δρές. Οἱ μάχες σκληρές. Ἡ Θεϊκὴ συμπαράσταση ἀ­μέριστη. Οἱ νίκες περιφανεῖς.

Ὁ διαυγὴς φωστήρας, ὁ φλογερὸς μαχητής, ἀνα­δεικνύεται καὶ βαθὺς ριζοτόμος τῶν παθῶν. Διατηρεῖ ἀλώβητο τὸ «κατ' εἰκόνα». Προσεγγίζει τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Πληροῦται ἔνθεων χαρισμάτων. Κοσμεῖται κορυφαίων ἀρετῶν. Ἀκτινοβολεῖ ἡ ζωή του. Ἑλκύει τ' ὄνομά του. Ἡ προσέλευση ἀνθρώπων ἀθρόα. Ἡ ἀναζήτηση συμβουλῶν καθημερινή. Ἡ ἴαση ἀσθενῶν συχνή. Ἡ ἀγάπη διάχυτη. Ἐγγράμματοι καὶ ἀγράμμα­τοι, λαϊκοὶ καὶ Μοναχοί, ἁπλοϊκοὶ καὶ βασιλεῖς προσ­τρέχουν στὸ φωτοειδή στύλο τῶν ἀρετῶν, στὸ θεοχαρίτωτο σκεῦος τῆς ἐρήμου. Διδάσκονται τὶς ἐφόδους τῶν δαιμόνων, τὴν ἀπτόητη ἀντιμετώπισή τους,τὴν ἀρωγὴ τοῦ Ἰησοῦ.Τὰ προβλήματα λύνονται. Ἡ ψυχή τους γαληνεύ­ει. Ἡ καρδιὰ τους εὐφραίνεται. Στὴν πίστη στηρίζον­ται.Εἴκοσι χιλιάδες Μοναχοὶ χειραγωγοῦνται ἄριστα, νουθετοῦνται ἀλάθητα στὸ δρόμο τῆς ἄσκησης καὶ τῆς θέωσης.

Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος στὴν ἡσυχία καὶ στὴ μόνω­ση, μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐπιμονή, μὲ αὐτοπειθαρχία καὶ αὐτοκριτική, περνάει ἀπὸ τὴν αὐτογνωσία στὴ Θεο­γνωσία. Δέχεται Θεϊκὲς ἐλλάμψεις κι ὁ ἀγράμματος Ὅσιος ἀποκρούει εὔστροφα φιλοσόφους, κατατροπώ­νει εὔστοχα αἱρετικούς, ὑπερασπίζεται δυναμικὰ τὴν πίστη. Γίνεται καθηγητὴς τῆς ἐρήμου, ἀλλά καὶ ἐργά­της τῆς κοινωνίας, πρόκριτος τῶν Μοναστῶν, ἀλλά καὶ κανόνας ἀρετῆς τῆς Οἰκουμένης.

356 μ.Χ. Ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος τερματίζει τὴ γήϊνη, ἀγωνιστική, νικηφόρα πορεία του. Σὲ ἡλικία 105 χρο­νῶν ὁ πολιστὴς τῆς ἐρήμου γίνεται οἰκιστὴς τῆς Βασι­λείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἐκεῖ εὐφραίνεται ἄληκτα καὶ ἐντυγχάνει ἀδιαλεί­πτως πρεσβειῶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὴν Ἁγία Τριάδα. Τόν τιμούμε στίς 17 Ιανουαρίου.-

                                                                                          Ελ. Α. Κλ.   

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ.

Τὸν ζηλωτὴν Ἠλίαν τοῖς τρόποις μιμούμενος, τῷ Βα­πτιστῇ εὐθείαις ταῖς τρίβοις ἑπόμενος, Πάτερ ΑΝΤΩ­ΝΙΕ, τῆς ἐρήμου γέγονας οἰκιστής, καὶ τὴν οἰκουμένην ἐστήριξας εὐχαῖς σου. Διὸ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.-

         

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

Ὅσιε Ὁσίων ἡ κορωνίς, Πρόκριτε ἐρήμου, πολεμῆτορ τοῦ Σατανᾶ. Πρόσχες τῆ δεήσει, ΑΝΤΩΝΙΕ παμμάκαρ, καὶ λύτρωσαι κινδύνων καὶ περιστάσεων.-