2015 ...Ένας χρόνος φεύγει...Ένας χρόνος έρχεται 2016!!!

2015... Ένας χρόνος φεύγει… Ένας χρόνος έρχεται 2016!!!

Ένας χρόνος έφυγε, αφού μας πέρασε μέσα από δυσκολοδιάβατους δρόμους και μας οδήγησε πολλές φορές, σε αδιέξοδα. Χαρές και λύπες ήταν σε εναλλαγή. Αγωνία και αγώνας σε περιπλοκή.

Ένας νέος χρόνος τώρα ανατέλλει! Τον αναμένουμε εναγώνια. Ο στίβος προβάλλει  μπροστά   μας.  Καλούμαστε  ν’ αγωνιστούμε  σε    αγώνες   πνευματικούς,    με    κινήσεις     ενδοσκοπικές, μεταστροφικές, κινήσεις μετανοίας. Πρόσκληση και πρόκληση η σημερινή εποχή της οικονομικής δυσχέρειας, για να σημειώσουμε  την υπέρβαση του   εαυτού μας, να  μετατρέψουμε την φιλαυτία μας σε φιλαλληλία. Ευκαιρία να επιχειρήσουμε τη διαπλάτυνση της καρδιάς μας, ώστε να χωρούν  όλοι, εφ’ όσον είναι εικόνες Θεού, και συνεπώς αδελφοί μας. Να επιδείξουμε αφειδώλευτη αγάπη, χωρίς όρια και όρους, σε μια προσφορά αυτοθυσίας, μέσα από έναν παροξυσμό αγάπης. Προσφέροντας βοήθεια σε αναξιοπαθούντες αδελφούς μας εκπληρώνουμε βασική εντολή του Κυρίου μας, γιατί είναι ανταύγεια της δικής Του αγάπης και απόδειξη της αγάπης μας σ’ Εκείνον.

Ο νέος χρόνος ας είναι  ευλογημένος, ειρηνικός, χαρούμενος και  νικηφόρος!!! -

Οι εορτές...

    Οι  εορτές...

               

Οι  εορτές :

Σταθμοί  ανεφοδιασμού,

βάσεις  εκτόξευσης  δυνάμεων προς επίτευξη στόχων,

πηγές  αστείρευτων  δυνατοτήτων,

ευκαιρίες  προσευχητικών  επιθέσεων

στον  επουράνιο  Θρόνο  της  τρισηλίου  Θεότητος.

Οι εορτές:

Προσφέρουν ανάπαυση,

προκαλούν συναισθήματα,

προσκαλούν  για μίμηση,

ζωογονούν ψυχές,

φλογίζουν καρδιές,

ενεργοποιούν αποφάσεις.

Οι εορτές :

Δίνουν πρότυπα ζωής,

κατευθύνουν αλάθητα,

προτείνουν διεξοδικά,

αποτελούν εγερτήρια  σαλπίσματα.

Οι εορτές:

Πυροδοτούν καρδιές,

διεγείρουν υπάρξεις,

ώστε να αυτενεργούν αποτελεσματικά,

να αγωνίζονται δυναμικά,

να πολεμούν ανυποχώρητα.

Όπλα ακαταμάχητα :

Η προσευχή,

η υπομονή,

η επιμονή,

η εγρήγορση,

η αυτομεμψία,

η αγάπη,

η ταπείνωση.

Ας βιώνουμε τις εορτές, ώστε  να  απολαμβάνουμε τις αφειδώλευτες ευλογίες, οι οποίες μας χαριτώνουν  και  μας ενισχύουν αναμφίβολα.-

Μετανάστης της αγάπης ο Υιός του Θεού!!!

                  

                     ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ  της  ΑΓΑΠΗΣ  ο  ΥΙΟΣ  του  ΘΕΟΥ!!!

Ο Υιός του Θεού, με την ενσάρκωσή Του αποδεικνύει την άφατη αγάπη Του για τον άνθρωπο και τη βαθιά Του ταπείνωση να γίνει άνθρωπος.

Ο Θεός ταπεινώνεται  για να υψώσει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς βιώνει την κένωση για να χαρίσει στον άνθρωπο τον πλούτο της δόξας Του. Ο Κύριος γίνεται δούλος για να γίνει ο δούλος ελεύθερος. Η ταπείνωσή Του εμφαίνεται  και με την επιλογή του τόπου της γέννησής Του.

Η  Φάτνη   έκτοτε αποτελεί σύμβολο ταπείνωσης.

Η ταπείνωση, το βάθρο, πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η αγάπη και αφορμείται  η  μετάνοια.

Η ταπείνωση κορωνίδα των αρετών.

Η ταπείνωση το ασανσέρ, που σε κατεβάζει σε απύθμενα βάθη βίωσης της αυτομεμψίας, αλλά και σε ανεβάζει στα απροσπέλαστα  ύψη τ’ Ουρανού.

Η ταπείνωση σε προσγειώνει στη συναίσθηση της ενοχής, ενώ συγχρόνως σε απογειώνει στα Ουράνια Σκηνώματα.

Η ταπείνωση αρχή της αγιότητας.

Η ταπείνωση το κλειδί  για  την  κατάκτηση  του Παραδείσου.

Η ταπείνωση το μήνυμα της   Φάτνης  .

Ο.Π.Αρ.Φ.70 Νοεμ.- Δεκ. 2015

ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

 

                       ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ     

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ. 70 ΝΟΕΜ. –ΔΕΚ.  2015 / Διανέμεται  δωρεάν. ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει και επιμελείται(Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com   

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

********************************************************************************

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α    Ρ Η Μ Α Τ Α

ΚΥΡ. Ζ΄ ΛΟΥΚΑ  (Λουκ. η΄ , 41 – 56)

                                               ΕΙΡΗΝΗ ! Αγαθό πολύτιμο.

«Πορεύου εις ειρήνην»(Λουκ. η΄, 49).

            Ειρήνη ! Την ειρήνη εξυμνούν οι άνθρωποι, την ειρήνη επιζητούν, την ειρήνη ποθούν και αυτήν επιδιώκουν. Και όμως ειρήνη δεν έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Εστίες πολέμου πάντοτε υπάρχουν και η υφήλιος συνταράσσεται. Οι οικογένειες διαλύονται. Οι κοινωνίες αντιμάχονται ιδιοτελικά. Οι άνθρωποι είναι ανειρήνευτοι.

            Ο Κύριος προτρέπει ειρηνικά : «Πορεύου εις ειρήνην» και μακαρίζει τους ειρηνοποιούς. Ο ίδιος προσωπικά έγινε ο φορέας της ειρήνης στη γη, εφ’ όσον Εκείνος είναι ο Αρχηγός της ειρήνης και εν τούτοις την ειρήνη δεν ιδιοποιηθήκαμε, αλλά παραμένουμε διαρκείς αναζητητές.

 Η ειρήνη δώρο του Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος, που βιώνει την καταλλαγή με τον Θεό, ειρηνεύει εσωτερικά και εκφράζεται αγαπητικά  εξωτερικά. Ειρηνεύουμε εσωτερικά όταν πιστεύουμε ακράδαντα στον Θεό και τηρούμε απαρέγκλιτα τις εντολές Του. Τότε γινόμαστε Κατοικητήρια Θεού, ο Χριστός εισέρχεται μέσα μας, που είναι η ειρήνη και  συνεπώς είμαστε ειρηνικοί. Η δική μας ειρήνη αντανακλά στους αδελφούς μας και οι διαπροσωπικές σχέσεις μας είναι ειρηνικές, ειρηνοποιές.

Βέβαια προϋποθετικά απαιτείται έμφλογη από αγάπη καρδιά, που να διαθέτει αυτοθυσιαστική διάθεση, αυταπαρνητική πρόθεση, μακροθυμία, αφιλαυτία και ταπείνωση. Η ειρήνη δεν είναι κατάσταση εξωτερική, αλλά υπόθεση εσωτερική. Απαιτείται αγώνας απαράμιλλος, για την κάθαρση της καρδιάς, για την τιθάσσευση των λογισμών.

Η επίτευξη της προσωπικής, εσωτερικής ειρήνης θα επιφέρει και την ειρήνη στις διαπροσωπικές σχέσεις και στις σχέσεις των λαών.-

ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ ο Γέροντας

 ΟΣΙΟΣ   ΔΑΒΙΔ, ο Γέροντας.

Την πανστρατιά του Ιησού απαρτίζουν αναρίθμητοι εθελοντές, πιστοί ακόλουθοί Του. Είναι οι Αγωνιστές του γήϊνου στίβου.  Είναι οι σκοπευτές της Ουράνιας Βασιλείας. Ζουν στη γη και προγεύονται τον Ουρανό. Βιώνουν τις εντολές του Ευαγγελίου και απολαμβάνουν τις χαρές του Παραδείσου. Πορεύονται σαν υποψήφιοι Άγιοι και καταλήγουν όντως Άγιοι. Είναι αυτοί, που τιμάμε πανηγυρικά, αλλά και να μιμούμαστε οφείλουμε, αφού «μνήμη Αγίου μίμηση Αγίου» είναι.

Και ο Όσιος Δαβίδ ο Γέροντας συναριθμείται στον πάνσεπτο Χορό των Οσίων.

Όσιος Δαβίδ! Το βλάστημα της Λοκρίδας. Το καύχημα της Ευβοίας. Το εγκαλλώπισμα των Μοναχών. Το υπόδειγμα των αρετών. Ο φωστήρας ο φαεινός. Ο αστέρας ο λαμπρὀς. Ο ιατρός των ασθενών. Ο οδηγός των πιστών. Όσιος Δαβίδ! Ο μιμητής του Προδρόμου.

Η εντρύφησή μας στην ένθεη βιοτή του θα ’ναι για μας ψυχωφελής. Γαρδινίτσα Λοκρίδας, σημερινό Κυπαρίσσι, η γενέτειρά του. 1519 γεννιέται από τον ευλαβέστατο Ιερέα Χριστόδουλο και την ενάρετη Θεοδώρα. Είναι το ευδιάκριτα θεοχαρίτωτο αγόρι, ανάμεσα σ’ άλλο ένα αγόρι και δύο κορίτσια, που έχει η ευλογημένη αυτή οικογένεια. Η πίστη και η αγάπη στο Θεό μεταλαμπαδεύονται ένθερμα στις παιδικές ψυχές τους. Και ο Δαβίδ γίνεται σκεύος εκλογής του Θεού, αφού ο Τίμιος Πρόδρομος αναλαμβάνει προσωπικά την καθο-δήγησή του. Παρουσιάζεται στον ύπνο του και τον οδηγεί στο Ναό του, όπου παραμένει γονατιστός ευλαβικά μπροστά στην εικόνα του ο τριετής Δαβίδ, ασκεπής και ανυπόδητος, επί έξι ημέρες. Οι γονείς του τον αναζητούν εναγώνια και τον ανευρίσκουν το Σάββατο, ώρα Εσπερινού, στο Ναό, γονυπετή και ολόφωτο από Θεϊκή Χάρη. Αγάλλονται και δοξολογούν τον Κύριο. Ήδη ο Τίμιος Πρόδρομος κηδεμονεύει το παιδί του Θεού και σημειώνει αλμα-τώδη πρόοδο στην αρετή. Μελετάει το λόγο του Θεού και επικοινωνεί με το Λόγο του Θεού. Ασκείται σωματικά με αυστηρή νηστεία και επίμονη αγρυπνία και καλλιεργείται ψυχικά και μάχεται πνευματικά. Οι μεθοδείες του διαβόλου κονιορτοποιούνται και ο πόθος του Παραδείσου αυξάνει, ενώ μελετά τα λόγια του Πυρφόρου Αποστόλου Παύλου, για τα μέλλοντα αναφαίρετα αγαθά «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασε ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν», (Α΄  Κορ. β΄ ,9).

Ευπειθής και εύτακτος, εργατικός και πρόθυμος συμπαρίσταται στους γονείς του, διατηρώντας άσβεστο τον πόθο της αφιερώσεως σ’ Εκείνον. Ικετεύει θερμά τον Θεό να τον οδηγήσει στο λιμάνι του θελήματός Του. Και όταν 15χρονο παλικάρι αναχωρεί από τον τόπο του, ο Θεός του παρουσιάζει απλανή οδηγό τον ενάρετο Μοναχό Ακάκιο. Σ’ αυτόν υπο-τάσσεται αδιάκριτα, αφού ντύνεται το μοναχικό Σχήμα. Εισέρχεται στην ισάγγελη πολιτεία και επιδίδεται σε άοκνους ασκητικούς αγώνες. Επιπλήττεται και υπομένει. Περιφρονείται και ταπεινοφρονεί. Προστάζεται και υπακούει. Στόχος του η Αιωνιότητα και σκοπός του η κατάκτησή της.Ο Γέροντάς του διαβλέπει τον μελλοντικό Όσιο και του προσφέρει ευκαιρίες ψυχωφελείς. Μαζί επισκέπτονται τη Μονή Οικονομίου, μεταξύ Ολύμπου και Πηλίου όρους και ωφελούνται ψυχικά. Εδώ χειροτονείται επάξια ο Δαβίδ Διάκονος και νιώθει συντριβή.

Κατευθύνονται στο «Περιβόλι της Παναγίας», το Άγιον Όρος και απολαμβάνουν ευφρόσυνες στιγμές και δέχονται πλούσιες ευλογίες. Ο Δαβίδ ρουφάει το νέκταρ της ασκητικής εμπειρίας και αγάλλεται. Εκεί στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, του Οσίου Αθα-νασίου του Αθωνίτη, παραμένει, όταν ο Γέροντάς του αναχωρεί για την Κωνσταντινούπολη. Και ο Πατριάρχης αντικρίζοντας τον άκακο Ακάκιο, με την ακτινοβολούσα αρετή του, τον τιμά με το αξίωμα της  αρχιερωσύνης στη Μητρόπολη Ναυπάκτου και Άρτας.Τότε καλεί τον υποτακτικό του Δαβίδ και του προτείνει το επισκοπικό αξίωμα. Η πρόταση προσκρούει στη βαθειά ταπείνωση και απορρίπτεται. Καταφρονεί τη δόξα και προλαμβάνει τις σατανικές ενέδρες. Αγωνίζεται να υποτάξει το σώμα στη ψυχή. Κατεργάζεται με φόβο Θεού τη σωτηρία του.

Και αφού απορρίπτει την αρχιερωσύνη δέχεται την ιερωσύνη και την ηγουμενία της Μονής Θεοτόκου Βερνικόβης. Συνεχίζει τους προσωπικούς του αγώνες, αλλά και τις νουθετικές προσπάθειες υπέρ των Μοναχών.Ο ίδιος ζει σαν επίγειος Άγγελος, αφού λειτουργεί κυκλωμένος από Θεϊκό φως και υπερίπταται ευδιάκριτα. Οι Μοναχοί παραμένουν αδιόρθωτοι και πορεύονται ανυπότακτα. Ο Όσιος λυπάται και αναχωρεί από τη Μονή.

Ικετεύει τον Κύριο, για υπόδειξη τόπου ασκήσεως. Η απάντηση δίδεται οραματικά. Το όρος Στείρι, μεταξύ Ελικώνα και Παρνασσού. Εκεί έρχεται, κτίζει ασκητήριο, προσέρχονται Μοναχοί ευλαβείς και συνασκούνται. Ο μισόκαλος και εδώ συνεχίζει τις επιθέσεις του. Και όταν, στη Λειβαδιά, ενός Τούρκου διαφεύγουν σκλαβόπουλα, επιρρίπτεται η ευθύνη συκο-φαντικά στον Όσιο. Και μαστιγώνεται ανήλεα και φυλακίζεται πολύωρα και κρεμάται βάναυσα. Υπομένει καρτερικά το μαρτύριο και υμνολογεί ευχαριστιακά το Θεό. Χριστιανοί τότε εξαγοράζουν τον Όσιο και ελευθερώνεται.

Εγκαταλείπει πλέον το Ασκητήριο και έρχεται στην Εύβοια, κοντά στο χωριό Ροβιές. Εδώ βρίσκει ένα εξωκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και κτίζει νέο Ναό και κελλιά. Το Μοναστήρι σύντομα επανδρώνεται με φλογερούς Αγωνιστές της ισάγγελης πολιτείας. Η Αδελφότητα προοδεύει πνευματικά με τη σοφή καθοδήγησή του. Ο φιλόθεος Γέροντας Δαβίδ βιώνει την αγάπη στο Θεό και στον  άνθρωπο έμπρακτα. Ελεεί αφειδώλευτα και αξιώνεται ιαματικού και προορατικού χαρίσματος. Οι ασθενείς προστρέχουν και θεραπεύονται. Οι ολιγόπιστοι πλησιάζουν και στηρίζονται. Οι θλιμμένοι καταφεύγουν  και  παρηγορούνται.  Διατρέχει ακούραστα πόλεις και χωριά σε διάφορες επαρχίες και κηρύττει με το λόγο και το παράδειγμά του.Οι πιστοί ενισχύονται. Οι άπιστοι μεταστρέφονται. Ψυχές κερδίζονται για το Χριστό. Και το ιεραποστολικό έργο του Οσίου τελειώνει, αφού προβλέπει την κοίμησή του.

Τρεις ημέρες ενωρίτερα το ανακοινώνει στους αδελφούς της Μονής και τους νουθετεί ενθαρρυντικά, σωστικά. Προσεύχεται δοξολογικά και την 1η Νοεμβρίου παραδίδει την ψυχή του στα χέρια του Αθλοθέτη Κυρίου. Εκεί, στα Ουράνια Σκηνώματα τώρα, ζει ατελεύτητα και ευφραίνεται την παρουσία του Θεού. Από εκεί συνεχίζει να πρεσβεύει για το νησί της Μονής του, την Εύβοια και σκορπίζει τη θαυματουργό του Χάρη σ’όσους την επιζητούν. Η Ιερά Μονή του κρατεί πολύτιμο θησαυρό την αγία κάρα του και τον τιμούν οι πιστοί πανηγυρικά την 1η Νοεμβρίου.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

Χαίροις της Λοκρίδος θείος βλαστός, καύχημα Ευβοίας, και νοσούντων ο ιατρός. Δαβἰδ Οσίων κλέος, συνόμιλε Αγγέλων, το σκότος εμπαθείας, ημών καταύγασον.-

Ο.Π. Αρ.Φ. 69 Σεπτ.- Οκτ. 2015

                                               
                                                           ΟΡΘΟΔΟΞΗ                                                                              
                                                                                                                                                  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ                                                                                                                                                                                                                                   

*********************************************************************************

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  69 ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ.  2015 / Διανέμεται  δωρεάν. 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει και  ἐπιμελείται (Δυνάμει Θεού) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ  Εκπ/κός  
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200  
e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr
Η ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari
*********************************************************************************

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α    Ρ Η Μ Α Τ Α

ΚΥΡ. Ι΄  ΛΟΥΚΑ  ( Λουκ.  ιγ΄ , 10 – 17 )

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ  και  ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ

«Υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει ; » ( Λουκ. ιγ΄, 15 ).

«Υποκρισία είναι η εχθρότητα, που ενεργεί με το προσωπείο της συμπάθειας. Ή φθόνος, που μιμείται τα χαρακτηριστικά της αγάπης. Ή προσποίηση φιλίας.», κατά τον Άγ. Μάξιμο Ομολογητή.

Η υποκρισία, που επιδείχθηκε από τον αρχισυνάγωγο και επισημάνθηκε από τον Ιησού, είναι φαινόμενο και σημερινό και καθημερινό.

Η υποκρισία έκφραση εγωϊσμού.«Η γαρ υπόκρισις εξ οιήσεως γεννάται.», δηλώνει ο Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς.

«Η υποκρισία ίδιον της κενοδοξίας.», σημειώνει ο Όσ.  Θαλάσσιος.

«Η υποκρισία έχει ως αιτία την φιλαργυρία.», παρατηρεί ο Άγ. Μάρκος ο Ασκητής.

Η υποκρισία πηγάζει από τη φιλαυτία, όταν προβάλλεται η ευσεβοφάνεια και επιδιώκεται η επίδειξη, ο εντυπωσιασμός, ο έπαινος, η ικανοποίηση της κενοδοξίας.

Η αληθινή ευσέβεια εκπορεύεται από την αγάπη προς τον Θεό και αποβλέπει στη δόξα Του.

Η υποκρισία επιφέρει τον εσωτερικό διχασμό του ανθρώπου, τον εκθέτει και τον γελοιοποιεί, με την αναπόφευκτη αποβολή του προσωπείου.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και το προσωπείο της υποκρισίας τον καθιστά αναξιόπιστο, του αλλοιώνει το φρόνημα, διαστρέφει τα κριτήριά του, ακυρώνει τα επιτεύγματά του, ανατρέπει τον στόχο της Χριστοποίησής του.

Η υποκρισία εμφανίζεται απροκάλυπτα, παρρησιακά, επικαλυπτικά των παθών, προκλητικά. 

Η υποκρισία ασθένεια της ψυχής.

Επιτακτική, λοιπόν, η ανάγκη της ειλικρίνειας και εντιμότητας, της αυστηρότητας στον εαυτό μας και της επιείκειας στους  άλλους.

Όλα για τη δόξα του Τριαδικού Θεού.

Όλα για την αγάπη των αδελφών μας. Η βιοτή μας, καθολικά, ανυπόκριτη, ας είναι.-   

                      

                                                                    *  *  *

Αφιέρωμα στον Τίμιο Σταυρό.

Η Υψωση του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

14/9. Η ΥΨΩΣΗ του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.
326 μ.Χ., και στα Ιεροσόλυμα φθάνει η Αγία Ελένη, σε μία δοξολογική πορεία προς τους Αγίους Τόπους, για τις νίκες του γυιού της Μ. Κων/νου, δυνάμει του Σημείου του Σταυρού.
Ευσεβής και φλογερή, νεοφώτιστη, διά του Βαπτίσματος, ποθεί την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Στον Γολγοθά, εκεί στον ειδωλολατρικό ναό της θεάς Αφροδίτης, ερευνά πολύχρονα και πολυδάπανα και επίμονα.
Έρχονται στην επιφάνεια τρεις Σταυροί: Του Χριστού και των δύο ληστών.Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Μακάριος εναποθέτει διαδοχικά τους σταυρούς σε νεκρή γυναίκα. Ο Σταυρός, που προκαλεί την ανάστασή της, είναι ο Σταυρός του Χριστού.Τοιουτοτρόπως ο Σταυρός του Κυρίου καθορίζεται.
Η ανεύρεση γνωστοποιείται. Πλήθη λαού καταφθάνουν για προσκύνηση. Δημιουργείται αδιαχώρητο. Τότε υψώνεται ο Τίμιος Σταυρός, υπό του Πατριάρχου Μακαρίου, γίνεται πασιφανής, προσκυνείται ικετευτικά και όλοι οι πιστοί αναφωνούν : ΚΥΡΙΕ ελέησον! .Μετά τετρακόσια χρόνια ο Τίμιος Σταυρός υφαρπάζεται από τους Πέρσες, με την κατάληψη των Ιεροσολύμων. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, νικητής σε μία εκστρατεία κατά των Περσών, παραλαμβάνει και πάλι τον Τίμιο Σταυρό, εισέρχεται νικηφόρος, Θριαμβευτής στην Κωνσταντινούπολη, όπου και ανυψώνει το Ζωηφόρο Ξύλο, με τις επευφημίες του λαού.
Η ανεύρεση, λοιπόν, από τη μητέρα του Μ. Κω/νου, Ελένη, του Τιμίου Σταυρού, προσφορά ανεκτίμητη, για την Εκκλησία, εφ’ όσον ο Σταυρός αποτελεί στήριγμα και καύχημα των πιστών, όργανο τρισόλβιο της σωτηρίας μας.
Ας κρατάμε επομένως τον Σταυρό του Κυρίου μας υψωμένο στο νου και στη σκέψη μας, αφού θα έχομε προσηλώσει την καρδιά μας σ’ Εκείνον. Τοιουτοτρόπως ο Σταυρός θα αποβαίνει σωτηριώδης.-

Μεγαλυνάριον Τιμίου Σταυρού.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Χαίροις πολυτίμητε θησαυρέ,

του Κυρίου κλέος,

των ανθρώπων η προσφυγή.

 Χαίροις Θείον Ξύλον,

 το καύχημα Αγγέλων,

 αισχύνη των Δαιμόνων,

 ΣΤΑΥΡΕ σεβάσμιε!!!

                               Ελ. Α. Κλ.

Αφιέρωμα σ' Εκείνη!!!

Αφιέρωμα σ’Εκείνη!!!

 Συ της εμής καρδίας

το αγαλλίαμα, Θεοτόκε,

Συ μου το κραταίωμα,

Συ μου το καύχημα και το φως`

 Συ μου θυμηδία,

 Συ δόξα και εγκαλλώπισμα,

 ζωή, πνοή, γλυκύτης, ηδονή,

 ευφροσύνη και χαρά

 και τρυφής η απόλαυσις.

 (Κανών εις Θεοτόκον ωδή δ΄

 Σαββ. Ηχ. πλ. Δ΄

 Συ μου, ισχύς, Κύριε…)

Χαίρε , Χαρά του κόσμου!!!

Ο.Π. Αρ.Φ. 68 ΙΟΥΛ.- ΑΥΓ. 2015

                              ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  68 ΙΟΥΛ. – ΑΥΓ.  2015 / Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και επιμελείται(Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com

και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

**************************************************************************************************************

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α    Ρ Η Μ Α ΤΑ

     ΚΥΡ. Ε΄ , ΜΑΤΘΑΙΟΥ  (Των Γαδαρηνών)  (Ματθ. η΄ , 28 – θ , 1).

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ   ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ.

            «Υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ των μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μη ισχύειν τινά παρελθείν δια της οδού εκείνης».(Ματθ. η΄, 28).

           Ο Τριαδικός Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Κύριος, ο Εξουσιαστής των πάντων. Κυβερνά αδιάλειπτα και αλάθητα το Σύμπαν ο Θεός, αλλά δεν παραβιάζει, ούτε καταργεί το αυτεξούσιο των λογικών όντων.

            Και ο Διάβολος ακόμη, όντας πρόσωπο, εφ’ όσον άγγελος φωτός δημιουργήθηκε και σε άγγελο του σκότους εξέπεσε, διατηρεί την ελευθερία του. Πρόσωπο, λοιπόν, ο Διάβολος και κινείται ελεύθερα και αυτενεργεί. Ως πρόσωπο προσωπικά μιλάει στο Χριστό, όπως στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή φαίνεται, αλλά και παρακλητικά, ως έναντι πανίσχυρου αντιπάλου.

 Στόχος του πρώτιστος η απώλεια του ανθρώπου. Αυτήν απεργάζεται επίμονα και δολιοπλοκεί. Αντιστρατεύεται τις σωστικές ενέργειες του Θεού και διεργάζεται αντικοινωνικά. Ασκεί κατοχική επιρροή στον εμπαθή άνθρωπο, σ’ εκείνον, που είναι αποκοινωνικοποιημένος με τον Χριστό και ενεργοποιεί τα υφιστάμενα πάθη. Τοιουτοτρόπως διαπράττονται αμαρτίες, με τις οποίες συνεπάγεται η απώλεια της Θεϊκής Χάριτος, η διάσπαση κοινωνίας αγάπης μεταξύ ανθρώπου και Θεού και μεταξύ συνανθρώπων. Η διατάραξη των διαπροσωπικών σχέσεων έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στην κοινωνία, με εκφράσεις αντικοινωνικές και ενέργειες αναρχικές.   

Ο Θεός επιτρέπει τις εκδηλώσεις κακίας του Διαβόλου, αλλά, με αγαπητικές μεταστροφικές παρεμβάσεις, περιορίζει τις καταστρεπτικές συνέπειες. Ωστόσο η αμαρτία, ως «παρά φύσι» ζωή, παραμένει αντικοινωνική, με συσσώρευση προβλημάτων και δουλεία στυγνή. Η όντως κοινωνική ζωή είναι η «εν Χριστώ» ζωή, που διάγεται στα πλαίσια της αγάπης και της ταπείνωσης.

        Ο Διάβολος δρα ύπουλα και οδηγεί στην ανελευθερία και καταστροφή.

        Ο Χριστός κινείται σωτήρια και προσφέρει την ελευθερία και την αιώνια ζωή.

       Ο απεγκλωβισμός από τα δίχτυα του Διαβόλου είναι ανάγκη επιτακτική. Η αναθέρμανση των σχέσεών μας με τον Κύριο θα μας διαφυλάξει από τις σατανικές παγίδες.-     

                      

                                                                   

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

25/7  ΟΣ.   ΕΥΠΡΑΞΙΑ, η αρρενόφρων.

«Θέλω  δε  υμάς αμέριμνους  είναι. Ο άγαμος μεριμνά τα του Κυρίου, πως αρέσει τω Κυρίω» (Α΄ ,Κορ. ζ΄ , 32), δηλώνει προτρεπτικά ο Απ. Παύλος. Η θεαρέσκεια, της όλης ζωής των αγάμων είναι μέριμνα καθημερινή. Μία μέριμνα, που αποβλέπει στην απόλυτη συστοίχηση και εναρμόνιση θείου και ανθρωπίνου θελήματος. Μία μέριμνα όμως, που εξασφαλίζει την αμεριμνησία, που διασφαλίζει τις διαπροσωπικές σχέσεις Θεού και ανθρώπου, που οδηγεί ασφαλέστερα στη Βασιλεία του Θεού. Και οι βιωτές της Παύλειας προτροπής το βεβαιώνουν. Είναι οι αναρίθμητες μορφές των Οσίων. Ανάμεσά τους και η Οσία  Ευπραξία.

Πατρίδα της  είναι η Κων/πολη.  Πατέρας της ο πλούσιος συγκλητικός, ο έμπειρος πολιτικός, ο συγγενής του αυτοκράτορα Μ. Θεοδοσίου, ο ευσεβής Χριστιανός, ο ενάρετος άνδρας, ο Αντίγονος. Μητέρα  της  η πλούσια, ευγενής, θεοσεβής και χρηστή γυναίκα, η Ευπραξία.Το ζευγάρι ομόφρονο και ομόψυχο διαχειρίζεται θεάρεστα τον πλούτο. Σκορπίζει αφειδώλευτα και καλύπτει σημαντικά ελλείψεις φτωχών. Και η πλούσια φιλανθρωπία προκαλεί την πλούσια Θεϊκή ευλογία. Ένα χαριτωμένο κορίτσι, δώρο κι αυτό του Θεού, προξενεί ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη στους ευλαβείς γονείς. Ευπραξία το ονομάζει ο πατέρας για να 'ναι πιστό αντίγραφο της ενάρετης μητέρας. Στόχος τους η αντιπροσφορά στο Θεό της Ευπραξίας, ως Αγίας. Οι ίδιοι αποφασίζουν ομόφωνα άσκηση τέλειας εγκράτειας, εσωτερική καλλιέργεια, φιλανθρωπική δράση. Μία οικογένεια τρισευτυχισμένη, ευλογημένη.

Ο Αντίγονος, ένα χρόνο μετά και αφού ευαρέστησε τον Κύριο, προσέρχεται στη Βασιλεία Του για να ευφραίνεται αιώνια.Η μητέρα νιώθει έντονα την απουσία του συνοδοιπόρου της, αισθάνεται ζωηρά το βάρος της θυγατρικής αποκατάστασης. Προσφεύγει στον αυτοκράτορα και ζητεί ανθρώπινη συμπαράσταση παράλληλα με τη θεϊκή, που ήδη είχε ζητήσει. Η απάντηση είναι θετική και η Ευπραξία, εξάχρονη μόλις, μνηστεύεται μ' έναν πλούσιο, ευγενή και ωραίο νέο. Παράλληλα δέχεται χριστιανική αγωγή από τη μητέρα της.

Η μητέρα Ευπραξία σηκώνει το σταυρό  της  χηρείας αγόγγυστα και άμε-μπτα. Ο διάβολος τη φθονεί και εμβάλλει πόθο λυσσώδη σ' έναν αξιωματούχο, που χρησιμοποιεί τη βασίλισσα για μεσίτρια. Η σεμνή Ευπραξία όμως τιμά επάξια τη μνήμη του συζύγου της και απορρίπτει την πρόταση. Προς αποφυγή δε ενοχλήσεων αναχωρεί με την κόρη της στην Αίγυπτο, όπου έχει αξιόλογο κτήμα. Εκεί απερίσπαστη επιδίδεται στη Χριστοκεντρική μόρφωση, του μονάκριβου παιδιού της. Μητέρα και κόρη σημειώνουν πρόοδο πνευματική, επιδεικνύουν δραστηριότητα φιλανθρωπική. Οι Ναοί και οι Μονές προσελκύουν τις ευεργεσίες τους. Οι παντοειδώς αναξιοπαθούντες δέχονται αμέριστη τη βοήθειά τους.Η αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία πλατειά αγάπη προς τον πλησίον. Και το Ασκητήριο των 130 Ασκητριών της Θηβαϊδας τους γνωστοποιείται και  ευεργετείται. Οι  επισκέψεις  είναι  συχνές και  ο θαυμασμός πολύς. Η ασκητικότητα, τις φωταγωγεί. Η σιωπή, τις διδάσκει. Η απλότητα, τις παραδειγματίζει. Η όλη ζωή, τις μαγνητίζει.

Ἡ κόρη Ευπραξία ποθεί τη  μοναχική πολιτεία και το δηλώνει στην Ηγουμένη.Η μνηστεία την κρατά ασυγκίνητη, αφού ποτέ δεν είδε το μνηστήρα και τη θεωρεί διαλυμένη. Η  μητέρα  ακούει  με  ευχαρίστηση τους λόγους της επτάχρονης κόρης της. Η Ευπραξία αμετάκλητα παίρνει την απόφαση να μείνει για πάντα στη Μονή. Οι αποδιώξεις της Ηγουμένης, οι εκφοβισμοί και η σκληρότητα της ασκητικής ζωής δεν την αποθαρρύνουν, αλλά εδραιώνουν τον πόθο της. Η  μητέρα  της  βαθιά   συγκινημένη την  οδηγεί μπροστά στην εικόνα του Χριστού και δέεται θερμώς και την προσφέρει οικειοθελώς. Ικετεύει για τη διαφύλαξή της. Παρακαλεί για το φωτισμό της. Αγωνιά για τον αγιασμό της. Νουθετεί την ίδια και της εμφυτεύει το φόβο του Θεού, το θεμέλιο της κατὰ Θεόν ζωής. Την παραδίδει τέλος στην Ηγουμένη για χειραγωγία στην ισάγγελη πολιτεία. Το μοναχικό Σχήμα ντύνεται. Ολοκληρωτικά στον Κύριο αφιερώνεται. Η μητέρα της, μετά από μικρό χρονικό διάστημα απέρχεται προς την ποθητή Πατρίδα, αφού θεάρεστα έζησε στη γη. Ο αυτοκράτορας πληροφορείται την εκδημία της και εκδηλώνει την υποστήριξή του προς την Ευπραξία. Κι εκείνη του ανακοινώνει τη μοναχική της ιδιότητα και του αναθέτει τη διάθεση της πατρικής περιουσίας της στην Πόλη σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Η Μοναχή Ευπραξία τώρα απερίσπαστα επιδίδεται σε ασκητικούς αγώνες.Διακρίνεται για την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια, την αγάπη και τη λιτότητα. Εκτελεί και τα ευτελέστερα διακονήματα και σημειώνει τελεία υπακοή. Στις πειρασμικές επιθέσεις απαντάει με υπομονή και θάρρος, με επιμονή και προσευχή. Δουλαγωγεί το σώμα και  ελευθερώνει την ψυχή. Η αγιότητά της εμφανής. Η σύνεση ευδιάκριτη. Η διάκριση φανερή. Πλήθη ανθρώπων καταφεύγουν στην Οσία, για να βρουν λύση στο πρόβλημά τους, για να λάβουν κατευθυντήρια γραμμή, για να ζητήσουν τη συμβουλή της, για ν' ακούσουν τη θεόσοφη ομιλία της, για να δεχθούν τη χρηματική της ενίσχυση. Όλοι κάτι έχουν να πάρουν και αποχωρούν ενισχυμένοι στην πίστη και στην αγάπη, στην υπομονή και στην ελπίδα. Οι άνθρωποι  την  ευγνωμονούν. Ο Θεός την  ευλογεί. Και θαύματα αξιώνεται να κάνει, για τη δόξα του Θεού.Τριάντα μόλις χρονών κι έχει φθάσει στη θέωση. Ο Κύριος προαναγγέλλει την εκδημία της στην Ηγουμένη. Την καλεί κοντά Του για ν' απολαμβάνει τις άρρητες ομορφιές του Ουράνιου Νυμφώνα. 25 Ιουλίου! Μία  ακόμη Οσία, η Ευπραξία, πλαισιώνει τον πανίερο Χορό των Οσίων.-

                          

ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΑΦΟΡΜΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΣΩΣΤΙΚΕΣ  ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ

v Ζητάς   πυξίδα   στη  ζωή  σου ; 

Υπάρχει  η Θεόπνευστη  Αγία  Γραφή και  οι Πατερικές  διδασκαλίες.-

v Η ζωή   χωρίς  το Λόγο  είναι  ζωή  άλογη.-

v Θεϊκή   προτίμηση   είναι  η  ελεύθερη  καταδίκη   μας 

                                                       παρά  η  βίαιη  σωτηρία   μας.-                           

v Η  φιλοθεΐα  συνεπάγεται  τη  φιλανθρωπία.-

v Ο λόγος  σουγίνεται   βροντή, αν  ο βίος  σου  είναι  αστραπή.-

               

Από την ποιητική Συλλογή  ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.

Ο  ΣΤΟΧΟΣ !

Περπατώ  στον  πλανήτη  γη.

Βαδίζω  ανέμελα.

Κινούμαι  νευρικά.

Αναζητώ  τον  στόχο  μου…

Αν  στοχεύεις  κάτι, αγωνιάς,

               για  την  απόκτησή  του.

Αν  στοχεύεις, βέβαια, τον Ουρανό,

    αγωνίζεσαι, για την κατάκτησή  του.

Βάλε,  λοιπόν,  στόχο  σωστικό  στη  ζωή  σου.-

                             

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ   Οσίου ΠαϊσίουΑγιορείτου

Ρίξτε το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα σας στην προσευχή, γιατί αυτή μας κρατάει σε επαφή με το Θεό. Και η επαφή αυτή πρέπει να είναι συνεχής. Η προσευχή είναι το οξυγόνο της ψυχής, είναι ανάγκη της ψυχής και δεν πρέπει να θεωρείται αγγαρεία.

H προσευχή για να ακουστεί από το Θεό πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, με βαθιά συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και να είναι καρδιακή. Εάν δεν είναι καρδιακή, δεν ωφελεί. Ο Θεός ακούει πάντοτε την προσευχή του ανθρώπου που είναι πνευματικά ανεβασμένος.

Όταν προσεύχεσθε, οφείλετε να στέκεσθε με ταπείνωση και απλότητα μικρού παιδιού για ν’ αξιωθείτε της πατρικής πρόνοιας. Να ομολογείτε την αδυναμία και τη μηδαμινότητά σας για να σας επισκιάσει το έλεος του Θεού, γιατί όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα, έτσι και την απλότητα και ταπεινοφροσύνη ακολουθεί το έλεος του Θεού.....

Όποιος αισθάνεται την αμαρτωλότητά του και στενάζει από τα βάθη της ψυχής του, είναι ανώτερος από εκείνον που μπορεί ν’ αναστήσει νεκρόν ή να ωφελήσει όλον τον κόσμο με τη διδασκαλία του. Όποιος φτάσει στο σημείο να γνωρίσει την ψυχική του ασθένεια, αυτός έχει φτάσει σε τέλεια ταπείνωση. Η νυχτερινή ήσυχη προσευχή πολύ βοηθάει με την ηρεμία της και είναι πιο αποτελεσματική και για την δική μας πνευματική ανάπτυξη, όπως και η σιωπηλή νυκτερινή βροχή πολύ ωφελεί στην ανάπτυξη των φυτών.

Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή για να είναι ευπρόσδεκτη στο Θεό; Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο. Και μόνο ένας καρδιακός αναστεναγμός για τον πλησίον σου φέρει θετικά αποτελέσματα. Η θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι η θεία παρηγοριά, που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος. -