Αναζητώντας ανθρώπους.

ΚΥΡ. ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ. ( Πραξ. ια΄ , 19 – 30 )
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ανθρώπους.

«Εξήλθεν εις Ταρσόν ο Βαρνάβας αναζητήσαι Σαύλον.»( Πραξ. ια΄ , 25)
Στην κοινωνία των ανθρώπων σημειώνονται ποικίλες αναζητήσεις :
Αναζητήσεις υλικών αγαθών, αξιωμάτων, ευκαιριών προς εκμετάλλευση, ανθρώπων για «χρησιμοποίηση».
Αναζητήσεις μεταφυσικές, υπαρξιακές, πνευματικές παρατηρούνται.
Οι αναζητήσεις μας είναι εγωκεντρικές. Η φιλαυτία, που διαθέτουμε μας κατευθύνει και επικεντρώνει το ενδιαφέρον μας σε ατομικές διεκδικήσεις.
Η κεντροποίηση όμως του Θεού στη ζωή μας, θα μας φέρει στην περιφέρεια και θα μας αξιοποιήσει σωτήρια. Οι αναζητήσεις μας τότε επανατοποθετούνται σε νέα βάση και αναδεικνύονται κινήσεις σωστικές.
Η υπέρβαση της φιλαυτίας οδηγεί στην ανάπτυξη της φιλαλληλίας, με πολλές προεκτάσεις.
Η αναζήτηση ανθρώπων, με σκοπό τη γνωριμία τους με τον Θεό, είναι κίνηση αγάπης.
Η αναζήτηση ψυχών, με στόχο την κοινωνία τους με τον Θεό, αγαπητική δράση.
Η αναζήτηση προσώπων, για εκούσια συστράτευση στο στράτευμα του Ιησού, δράση ιεραποστολική.
Η αναζήτηση ανθρώπων, για τη Βασιλεία του Θεού, έκφραση ιεραποστολικού ζήλου.
Η αγωνία αυτή της αναζήτησης διακατείχε το είναι του Απ. Βαρνάβα και προσέτρεξε προς συνάντηση του Σαύλου.
Αυτός ο πόθος της ιεραποστολής απαιτείται να πυρπολεί την καρδιά μας.
Η σωτηρία μας περνάει από το κατώφλι του αδελφού μας, εφ’ όσον η αγάπη θα είναι το κριτήριό μας.
Ας είναι. λοιπόν, οι αναζητήσεις μας σωστικές, αγάπης ανταύγειες.-

Η ελεημοσύνη.

Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ.

«Αύτη ην πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ω εποίει.»(Πραξ. θ΄ ,36)
Η αγάπη αποτελεί Θεϊκή εντολή προς τον άνθρωπο. Έκφραση της αγάπης είναι και η ελεημοσύνη, αυτή την οποία εκτελούσε και η Αγία Ταβιθά.
Η ελεημοσύνη εμπεριέχει έλεος, το οποίο είναι ο τρόπος ζωής του Θεού. Αυτή την ελεημοσύνη εντέλλεται και στον άνθρωπο.
Η ελεημοσύνη στην πρακτική της μορφή προϋποθέτει αγάπη Χριστού, αδελφοσύνη, καρδιακή καθαρότητα, δικαιοσύνη.
Η φλογερή αγάπη στον Χριστό πυροδοτεί το είναι του ανθρώπου και προβαίνει σε θυσιαστικές κινήσεις, απαυγάσματα της ιχνηλασίας της γήϊνης πορείας του Χριστού.
Η αγάπη στον Χριστό προεκτείνεται σε αγάπη στον άνθρωπο, εφ’ όσον νοηματοδοτείται η αδελφότητα και η φιλαυτία μετατρέπεται σε φιλαλληλία.
Η βίωση της ορθόδοξης ασκητικής, με την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας, συνεπάγεται την ελεημοσύνη.
Η αγάπη στους αδελφούς απαιτεί την εφαρμογή της δικαιοσύνης. Αγάπη και δικαιοσύνη συνυπάρχουν αναπόσπαστα.
Η ελεημοσύνη αποτελεί αρετή και εμφαίνεται πολύτροπα.
Ελεημοσύνη είναι η υλική βοήθεια και προσφορά.
Ελεημοσύνη είναι και η ηθική στήριξη.
Ελεημοσύνη αποτελεί και ο λόγος, που ενισχύει, παρηγορεί και κατευθύνει.
Ελεημοσύνη είναι και η προσευχή, που ενδυναμώνει και προκαλεί το Θεϊκό έλεος.
Ελεημοσύνη είναι «η καύσις της καρδίας υπέρ πάσης κτίσεως», κατά τον Αγ. Ισαάκ Σύρο.
Ελεημοσύνη και η ειρήνη της καρδιάς, εφ’ όσον αντικατοπτρίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων με ειρηνιστικές προεκτάσεις.
Ελεημοσύνη και ο πόθος σωτηρίας της ανθρωπότητας, καθώς συνταυτίζεται με τον στόχο του Χριστού.
Η ενέργεια της ελεημοσύνης μας καθιστά ελεήμονες, όμοιους με τους Αγίους, οι οποίοι μας ελεούν διαρκώς και ποικιλοτρόπως.
Ελεήμονες, λοιπόν, ας επιδιώκουμε να είμαστε, ώστε να συνοικεί στην καρδιά μας ο Ελεήμονας Θεός.-

Αγιος Μεγαλομάρτυρας Γ ε ώ ρ γ ι ο ς.

23/4 Ο ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Στη Χορεία των Μαρτύρων διακριτική θέση κατέχουν οι Μεγαλομάρτυρες. Εκείνοι, που αγάπησαν πολύ, βασανίστηκαν πολύ και χαριτώθηκαν πολύ. Ανδρείοι στο φρόνημα, αλύγιστοι στην ψυχή, θερμοί στην πίστη, φλογεροί στην αγάπη, ομολογούν και διδάσκουν, θαυματουργούν και κατατροπώνουν τον εχθρό.Το μαρτύριό τους φρικιαστικό, το ψυχικό μεγαλείο τους παραδειγματικό, μαγνητίζει και προσελκύει ψυχές στο Χριστό.
Ανάμεσά τους εξέχουσα θέση κατέχει ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ . Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος, δίνει σκληρές μάχες και σημειώνει περιφανείς νίκες. Είναι ένας Άγιος ένδοξος και λαοφιλής.
Πατρίδα του είναι η Καππαδοκία. Οι γονείς του ευσεβείς. Σε μικρή ηλικία μένει ορφανός από πατέρα. Νέος κατατάσσεται στο στρατό. Οι επιδόσεις του είναι άριστες. Οι αναβάσεις του αλματώδεις. Καταλαμβάνει την επίζηλη θέση του στρατηλάτη.Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον υπερεκτιμά. Ο Γεώργιος πρώτος στους πολέμους, πρώτος και στην ειρήνη. Πολύτιμος σύμβουλος και βοηθός του Βασιλιά στο έργο του, καλείται να συνυπογράφει και να συντέλεσει στον αφανισμό του Χριστιανισμού. Η χριστιανική του συνείδηση επαναστατεί. Διαμαρτύρεται έντονα και ομολογεί απερίφραστα τη χριστιανική του ιδιότητα, την αυθεντία του Ιησού.
Ο Διοκλητιανός εξοργίζεται και διατάζει να κλεισθεί ο Γεώργιος στη φυλακή και να τοποθετηθεί βαρειά πέτρα στο στήθος του. Την επομένη ανακρίνεται και διακηρύττει το πιστεύω του στο Θεό και στην Αιωνιότητα. Το τίμημα; Δένεται σε τροχό με κοφτερά μαχαίρια και το σώμα του τεμαχίζεται. Ο Θείος Αγωνοθέτης παρακολουθεί τον πιστό Του δούλο και αποστέλνει Άγγελο εμψυχωτή, ελευθερωτή και θεραπευτή. Οι αυτόπτες μάρτυρες δοξολογούν το Θεό. Η συγκομιδή πλούσια. Δύο αξιωματικοί, Πρωτολέων και Ανατόλιος, με χίλιους στρατιώτες ομολογούν πίστη στο Χριστό και θανατώνονται.
Ο Άγιος ρίχνεται για τρεις μέρες σε λάκκο με ασβέστη και νερό. Παραμένει αβλαβής και διασαλπΐζει τη Θεϊκή δύναμη.
Εξαναγκάζεται να βαδίσει με πυρακτωμένα καρφιά στα παπούτσια. Προσεύχεται και το επιτυγχάνει. Κάθε νίκη του Χριστιανού αθλητού εξοργίζει τον ειδωλολάτρη Βασιλιά. Φυλακίζεται και μαστιγώνεται βάναυσα. Το σώμα υποφέρει, αλλά το πρόσωπο λάμπει, αντικατοπτρίζει τη θεϊκή Χάρη.
Ο Διοκλητιανός ενεργεί απεγνωσμένα. Καλεί σε βοήθεια το μάγο Αθανάσιο να επέμβει με μαγικά δραστικά φάρμακα. Η προσπάθεια μένει άκαρπη. Ο μάγος έκθαμβος πιστεύει στο Χριστό και φονεύεται.
Να και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα. Αυθόρμητα ομολογεί πίστη στο Χριστό και φυλακίζεται. Εκεί και καθώς προσεύχεται παραδίδει την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
Ο Άγιος και πάλι στη φυλακή. Δέχεται τώρα το μήνυμα του Χριστού, που του απονέμει το μαρτυρικό στεφάνι, αιώνιο έπαθλο.
Την επομένη μέσα στον ειδωλολατρικό ναό θρυμματίζει τα είδωλα. Επίτευγμα του αήττητου όπλου του Σταυρού.
Αυτό εξαγριώνει το Διοκλητιανό και διατάζει τον αποκεφαλισμό του. Φθάνει τροπαιούχος στο τέλος της μαρτυρικής του πορείας και εισέρχεται πανένδοξος στη χώρα του Φωτός, για ν' απολαμβάνει αιώνια την ανέκφραστη ομορφιά του Παραδείσου.-

Διάκονοι Χριστού.

ΚΥΡ. ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ.( Πραξ. στ , 1 – 7 )

ΔΙΑΚΟΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥ.

«Επισκέψασθε ουν, αδελφοί, άνδρας εξ υμών, μαρτυρουμένους επτά, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, ους καταστήσομεν επί της χρείας ταύτης. ( Πραξ. στ. , 2 ).
Η πρώτη Αποστολική Εκκλησία πρότυπο λειτουργίας, ευταξίας, κοινωνίας.
Όλοι οι πιστοί απαρτίζουν μια κοινωνία αγάπης, εφ’ όσον ζουν με αγάπη και διακονούν με αγάπη.
Όλοι διάκονοι Χριστού, στα ίχνη Του, στ’ αχνάρια Εκείνου, που εφόρεσε το «λέντιον».
Όλοι προσφέρουν και προσφέρονται. Όλοι οι διάκονοι «πλήρεις Πνεύματος Αγίου», φορείς της Θείας Χάριτος.
Όλοι διαθέτουν πίστη και αγάπη, ταπείνωση και σύνεση, μετάνοια και φόβο Θεού.
Όλοι καθαγιάζονται Αγιοτριαδικά και εμπνέονται Αγιοπνευματικά.
Η διακονία απαιτεί αυταπάρνηση, θυσία, ανιδιοτέλεια.
Η διακονία διακρίνεται σε υλική, ηθική και πνευματική.
Διακονία είναι η φιλανθρωπική δράση.
Διακονία είναι η ηθική συμπαράσταση.
Διακονία είναι ο λόγος, προφορικός και γραπτός.
Όλοι διάκονοι για την αγάπη του Χριστού.
Όλοι στην υπηρεσία της αγάπης των αδελφών.
Το Άγιο Πνεύμα χαριτώνει, φωτίζει, ενδυναμώνει, κατευθύνει και οδηγεί.
Διακονεί ο κλήρος. Διακονεί και ο λαός.
Όλοι στις επάλξεις της αγάπης. Όλοι κάτω από τη Σημαία του
Σταυρού του Κυρίου μας.
Ιχνηλάτες Εκείνου. Αχθοφόροι αγάπης, ας γίνουμε.-

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

ΚΥΡ. ΘΩΜΑ. ( Ιωαν. κ΄ , 19 – 31 )
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

«Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!»( Ιωαν. κ΄, 28 ), είναι η ομολογία πίστεως του Θωμά. Ύστερα από μια εσωτερική πάλη, για την αληθινότητα της Αναστάσεως του Κυρίου, αναφωνεί «εκ βαθέων».
Ο Απ. Θωμάς απών, κατά την εμφάνιση του Αναστημένου Νικητή του θανάτου και ελλιπής της Αγιοπνευματικής Χάριτος, δυσπιστεί. Βρίσκεται στην τροχιά της απιστίας. Η αγάπη όμως του Διδασκάλου και πάλι έκδηλη. Αυτοπροσφέρεται για ψηλάφηση και τοιουτοτρόπως προλαμβάνεται η οικτρά πτώση της απιστίας. Η καλοπροαίρεση του Θωμά τροχοπέδη στον κατήφορο της απώλειας.
Η πάλη με τον Θεό συνεχίζεται στο χώρο της ανθρωπότητας, είτε με τη μορφή της αμφισβήτησης της ύπαρξής Του, είτε με τη δίψα της συνάντησης μαζί Του. Είναι οι πολέμιοι και διώκτες Του αφ’ ενός, οι «εραστές» του Θεού, ως εκλεκτοί αφ’ ετέρου. Όλοι και οι μεν και οι δε επιζητούν τη συνάντηση με τον Θεό, αφού έμμεσα ή άμεσα αναγνωρίζουν την ύπαρξή Του.
Η συνάντηση επιζητείται, αλλ’ η οδός, που ακολουθείται είναι ακατάλληλη. Τόσο η λογική, όσο και οι αισθήσεις αποπλανούν.
Η Συνάντηση με τον Κύριο προδιαγράφεται από τον Ίδιο τον Κύριο : «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.»( Ματθ. ε΄ , 8 ).
Ο δρόμος της Θεογνωσίας προτείνεται και από τους Αγ. Πατέρες. Είναι ο δρόμος της μετάνοιας και της άσκησης, της ταπείνωσης και της αγάπης.
Η γνώση του Θεανθρώπου είναι η σωτηρία του ανθρώπου.
Όποιος κοινωνεί με τον Θεό, γνωρίζει τον Θεό και θα δέχεται τις ακτίνες της αγάπης Του, ως Φως, που θα τον ευφραίνει αιώνια.
Όποιος όμως απομακρύνεται από Εκείνον, Τον αγνοεί και οι ακτίνες της αγάπης Του, ως φωτιά, θα τον κατακαίουν αιώνια.
Η κάθαρση της καρδιάς επιφέρει τον φωτισμό του νου και καταλήγει στην θέωση.
Όσο δεν έχομε προσωπική εμπειρία θέωσης, βρισκόμαστε στη φυλακή της αθεϊας. Η έξοδος απ’ αυτήν σηματοδοτεί την ομολογία : « Ο Κύριός μου και ο Θεός μου ! » Αὐτή την ηρωϊκή κίνηση ας διαγράφουμε όλοι μας κι αυτή την αναφώνηση ας επιγράψουμε υπαρξιακά.-

Η ΧΑΡΑ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.

Η Χ Α Ρ Α ΤΗΣ Α Ν Α Σ Τ Α Σ Ε Ω Σ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ο Κύριος ΑΝΕΣΤΗ ΑΛΗΘΩΣ !
Είναι ο αναστάσιμος παιάνας.Ο Χριστός με την Ενανθρώπηση, τα Πάθη, τον Σταυρό και την Ανάσταση επέδειξε την άμετρη αγάπη και την άφατη ευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο.
΄Εγινε ο Θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος "κατά χάριν" Θεός. ΄Ελαβε την ανθρώπινη σάρκα για να αποθανατίσει τη σάρκα. Δέχτηκε εκούσια τον θάνατο για να νικήσει τον θάνατο. Με την σταυρική θυσία κατετρόπωσε τον Διάβολο και τον θάνατο, που ήταν συνέπεια της αμαρτίας.
Ο άνθρωπος, η εικόνα του Αρχέτυπου Υιού, με την πτώση του Αδάμ αμαυρώθηκε, αλλά με την Ανάσταση του Κυρίου ζωοποιήθηκε.
Με την Ανάσταση του Θεανθρώπου δόθηκε η δυνατότητα στον άνθρωπο να φθάσει στην θέωση. Με στόχο τη μέθεξη της Θεοποιού ενέργειας του Θεού, πορεύεται από την κάθαρση της καρδιάς στον φωτισμό του νου και εξασφαλίζει την ειρήνη.
"Ε ι ρ ή ν η υμίν ! " ΄Ηταν ο πασχάλιος χαιρετισμός του Αναστάντα Κυρίου κατά τις εμφανίσεις Του στούς Μαθητές. Μία ειρήνη εσωτερική, η οποία αντανακλάται εξωτερικά και συμβάλλει στην ευρύτερη ειρήνη.
Στον πνευματικό αγώνα κατά των παθών και στην προσπάθεια της μεταμόρφωσης του ανθρώπου σε πρόσωπο διάχυτη είναι η χ α ρ ά.
Δώρο αναφαίρετο της Αναστάσεως του Κυρίου η χ α ρ ά, εφ’ όσον "Χαίρετε ! " απηύθυνε προς τις Μυροφόρες και καρπός αγώνα.
Η Ανάσταση του Χριστού πρόσφερε, αλλά και εξασφάλισε εις το διηνεκές τη χαρά, η οποία αρχίζει από τη γήϊνη αγωνιστική πορεία και προεκτείνεται στην ανεκλάλητη ευφροσύνη της θέας της δόξας του Θεού ατελεύτητα.
Χαιρόμαστε την Θεανθρώπινη παρουσία του Θεού στη γη.
Χαιρόμαστε και αναμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Χαιρόμαστε για τη δυνατότητα της αιώνιας απόλαυσης της βασιλείας Του. Χωρίς το "Βατερλώ"του Γολγοθά και τον Θρίαμβο της Αναστάσεως ο άνθρωπος θα παρέμεινε στην πτωτική στάση.
Το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως του Κυρίου σηματοδότησε την πορεία μας και μας πρόσφερε την αληθινή χ α ρ ά, την πραγματική ε ι ρ ή ν η, την προσωπική μας σ ω τ η ρ ί α.-