ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ Αρ.Φ.84 ΜΑΡΤ.-ΑΠΡ. 2018

 

                             

                              ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ    

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                    ************************************************************************************************************ 

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  84  ΜΑΡΤ. –ΑΠΡ.  2018 / Διανέμεται  δωρεάν.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει καί ἐπιμελεῖται (Δυνάμει Θεοῦ) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elkl2015 @hotmail. com

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

******************************************************************************

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ   ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

ΚΥΡ. ΑΠΟΚΡΕΩ  ( Α.  Κορ. η , - θ , 2 )

Η  εν  ΧΡΙΣΤΩ  ελευθερία.

<<Ουκ ειμί ελεύθερος; ουχί Ιησούν Χριστόν τον Κύριον ημών εώρακα ; » (Α΄ Κορ. θ΄,1)

            Ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα» με προορισμό το «καθ’ ομοίωσιν.»Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε την φθαρτότητα, την θνητότητα στον άνθρωπο. Η πτωτική τάση του μεταπτωτικού ανθρώπου είχε ως αποτέλεσμα και τη μετάπτωση του ανθρώπου – πρόσωπο, σε άνθρωπο - άτομο.

            Η ποικιλόμορφη υποδούλωση του ανθρώπου είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο. Η έντονη αναζήτηση της ελευθερίας πόθος διακαής και αγώνας εκτενής.

            Η  μαζοποίηση του ανθρώπου, η νουμεροποίησή  του, η  υπαγωγή του στον  όχλο, η  μηδενοποίηση  της ανθρώπινης αξίας του, η υποτίμηση  της  προσωπικότητάς του, η φιληδονική αντικειμενοποίησή του, η υποδούλωσή του στο φάσμα του θανάτου, η περικύκλωσή του από τα πάθη, είναι εκφράσεις δουλείας.

            Δούλος ο άνθρωπος, δούλος ανελεύθερος. Αναζητεί την ελευθερία του. Επιζητεί την αποδέσμευσή του. Επιθυμεί την αποκάλυψη του προσώπου του. Θέλει να βιώσει την ελευθερία του προσώπου. Η εκπλήρωση αυτού του ενδόμυχου πόθου βρίσκεται στην ένωση με τον Χριστό.

            Ο Απ. Παύλος δηλώνει ελεύθερος μετά την θέα του Χριστού  και την κοινωνία  μαζί Του.

            Η βίωση της ασκητικής και Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας επιφέρει την κάθαρση της καρδιάς. Εκεί σ’ αυτόν τον χώρο εδρεύει η Παναγία Τριάδα και καθιστά τον άνθρωπο πρόσωπο αληθινά ελεύθερο. Τότε νιώθει ελεύθερος, όταν βιώσει την υπέρβαση του θανάτου, όταν αιωνοποιήσει τον χρόνο, όταν διαρρήξει τον ασφυκτικό κλοιό της ατομικότητας, όταν απαρνηθεί την φιλαυτία και βιώσει την φιλοθεϊα και φιλαλληλία.

            Η ελευθερία εκφράζεται ως αγάπη και η αγάπη σέβεται την ελευθερία.

            Η ελευθερία, λοιπόν, καρπός άσκησης, για απελευθέρωση από τυρρανίες, για αποτίναξη ζυγών δουλείας, για επίτευξη ελευθερίας προσώπου.

            Η «εν Χριστώ» ελευθερία, εκφράζεται στην απάθεια και στην αγάπη και επιτυγχάνεται με την επίτευξη του «καθ’ ομοίωσιν».

 Η αληθινή ελευθερία του ανθρώπου – προσώπου ενυπάρχει στην  «εν Χριστώ» ελευθερία.-      

              

                                      ΑΣΤΕΡΕΣ   ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ

     2/3. ΟΣΙΟΣ  ΙΩΑΚΕΙΜ  ὁ  Ἰθακήσιος

                                              

Οι  γνήσιοι ακόλουθοι  του Ιησού εφαρμόζουν επακριβώς τις εντολές του  Κυρίου τους, ομο-λογούν θαρσαλέως την πίστη  τους σ'Εκείνον, βιώνουν  καθημερινά  το  μαρτύριο  και θυσιάζονται  στο βωμό της αγάπης προς  Εκείνον. Όλοι αγωνίζονται  ακάθεκτα, σημειώνουν υπέρβαση  της γήϊνης ματαιότητας, στοχεύουν την  ατέρμονη Αιωνιότητα και απέρχονται  στάΟυράνια Σκηνώματα νικητές και τροπαιούχοι.

Ανάμεσα στον Αγιόλεκτο  Χορό  και  ο  Όσιος  Ιωακείμ  ο Ιθακήσιος.

Ας τον γνωρίσουμε  εκτενέστερα. Γεννήθηκε  στον οικισμό Καλύβια της Ιθάκης  ο  Ιωάννης  Πατρίκιος από ευσεβείς  και  ενάρετους  γονείς, τον  Άγγελο και  την Αγνή.Φροντίδα τους αμέριστη η ενστάλλαξη  της  πίστεως στον νεαρό  βλαστό  τους. Η εκδημία  όμως της μητέρας  επήλθε πολύ    νωρίς, τότε που  ο Ιωάννης ήταν  μικρός. Ο πατέρας του  νυμφεύθηκε  και πάλι, αλλά η συμπεριφορά της  μητριάς ήταν βάναυση. Ο  Ιωάννης  επωφελείται  την  ευκαιρία και  ασκείται στην υπομονή    και  στην ταπείνωση. Καταφύγιό  του η  προσευχή. Όπλο του  η  μελέτη  ιερών  βιβλίων.

Έφηβος, όταν είναι, εργάζεται, ως ναυτικός, στο καΐκι του πατέρα του. Δια-   κρίνεται  για  την εντιμότητα, την εργατικότητα, τις αρετές  και  το  ήθος του. Εμπνέει  σεβασμό και προκαλεί την αγάπη, την  οποία, βέβαια, προσφέρει και ο ίδιος.

Σε  κάποιο  ταξίδι  διέφυγε και  κατέφυγε στο Άγιο Όρος, στην Ιερά   Μονή   Βατοπαιδίου.    Δηλώνει  τον μοναχικό του  πόθο και κείρεται Μοναχός Ιωακείμ. Επιδίδεται  με  ζήλο  στα  παλαίσματα της  ισάγγελης  πολιτείας  και  σημειώνει πρόοδο.Ο Ηγούμενος διακατέχεται  και από  ιεραποστο- λικό  ζήλο. Η  Ελληνική  Επανάσταση έχει  αρχίσει. Επιλέγει, λοιπόν,τον Ιωακείμ  να μεταβεί  στην  Πελοπόννησο, ως  Ιεροκήρυκας. Η υπακοή  άμεση  και αναντίρρητη.  Ενδιάθετος  διδάσκει, καθοδηγεί, στηρίζει  και ενθαρρύνει τους Έλληνες.Ηφροντίδα του προεκτείνεται και  στην σωματική ασφάλεια  των ηλικιωμένων, των γυναικών, των παιδιών,τους οποίους αποστέλλει με καΐκι στα Επτάνησα, ώστε  να διασωθούν  από  τις επιδρομές  του  Ιμπραήμ.

Απὀ το ΠΑΘΟΣ στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Από το ΠΑΘΟΣ στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

ΚΥΡ. ΒΑΪΩΝ

Η Θριαμβευτικὴ είσοδος του Χριστού εις Ιεροσόλυμα.
΄΄ Ωσαννά! ΄΄ Διθύραμβος νίκης και έκφραση λατρείας.
Ας είναι και το δικό μας ΄΄ Ωσαννά! ΄΄ ισόβια δοξολογικὴ στάση ζωής.-

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ

Μνεία Ιωσὴφ του παγκάλου και της ξηρανθείσης συκής.
Αντίσταση ανένδοτη και διὲξοδος η φυγή.
Αμνησικακία στην αδελφικὴ αντιζηλία.
Η ακαρπία συνεπάγεται την κατὰρα.
Η ευκαρπία απολαμβάνει την ευλογία.
Με την πίστη εδραία, με την αγάπη διάπυρη,η μεταστροφικὴ πορεία αποβαὶνει σωστική.-

Μ. ΤΡΙΤΗ

Δέκα παρθένες - Μυροφόρος πόρνη - τάλαντα.
Τρίπτυχο μήνυμα:Έμπρακτη αγάπη με εγρήγορση.
Ανεπίστροφη μετάνοια σε μια ηρωϊκὴ έξοδο απὸ πνευματικὴ αδρὰνεια.
Τα τάλαντα της δωρεάς τηςΘεϊκής ευσπλαχνίας στη διακονία της φιλαδελφίας και έκφραση φιλοθεΐας.-

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ

Ιερὸς Νιπτήρας.

Ανταύγεια αγάπης και έκφραση ταπείνωσης.
Η διακονία, ως αδιάλειπτη κίνηση είναι σωστική.
Ας την επιδιώκομε.-

Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου 1821

   

Αφιέρωμα στην 25η Μαρτίου 1821

Αφιέρωμα στην ΘΕΟΤΟΚΟ!!!

  
                                           <<Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια!!!...>>

                                          <<Χαίρε, Σκέπη του κόσμου Πλατυτέρα νεφέλης!!!>>

Χαίρε, χρωτός...Στάσις Δ΄Ψ6.

    «Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία·

χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία».

( Στάσις Δ΄Ψ6 ) 

       Η Θεοτόκος, Μητέρα του Θεού, αλλά και Μητέρα του ανθρώπου.

      Η μητρική της, λοιπόν, ιδιότητα την προωθεί στην υπερπροστασία του  κάθε  ανθρώπου, ειδικά  και  προσωπικά.

          Η σωματική του ακεραιότητα, τίθεται  υπό την  προστασία της. Οι ασθένειες του σώματος  θεραπεύονται  από Εκείνη,  αφειδώλευτα. Ιατρός ανάργυρη και πρόθυμη, προστρέχει σε κάθε επίκληση και πρόσκληση και προσφέρει  την  ίαση, την ενθάρρυνση, την ενίσχυση, την παραμυθία, την ελπίδα.

         Η  Παναγία  μας, φροντίζει  ανελλιπώς  και  για  την σωτηρία κάθε ανθρώπινης  ψυχής.

      Επαγρυπνεί  και  είναι   πανέτοιμη,  για  προσφορά   βοήθειας   και συμπαράστασης  και  συμπαράταξης  στον  αόρατο  πόλεμο.

        Η  Υπέρμαχος  Στρατηγός,  περιπολεί  ανύστακτα  και  επεμβαίνει πάραυτα σε κάθε δυσμενή περίπτωση.

΄΄ Χαίρε, λοιπόν, συ, η οποία είσαι η θεραπεία των ασθενειών του σώματός  μου· χαίρε, Συ, η οποία είσαι η σωτηρία της ψυχής μου΄΄.-

                                               Ελ. Α. Κλ.

ΚΥΡ. ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ.ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και ΣΤΑΥΡΟ.

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Μαρκ. η΄,34 – θ΄,1)

ΚΛΗΣΗ για ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και  ΣΤΑΥΡΟ.

            <<Όστις  θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω  εαυτόν και αράτω τον σταυρόν  αυτού  και  ακολουθείτω  μοι. »( Μαρκ. η΄, 34 ).

             Ο Ιησούς απευθύνει προσωπικές προσκλήσεις, για κατάταξη εκούσια στο στράτευμά  Του.

        Εθελοντές οι στρατιώτες του Χριστού. Ο Ίδιος Πρώτος Σταυροφόρος απαιτεί σταυροφόροι να είναι και οι ακόλουθοί Του, αφ’ ενός, αλλά και αφ’ ετέρου να επιδείξουν αυταπάρνηση.

            Αυταπάρνηση σημαίνει να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Η αυταπάρνηση συνεπάγεται την απάρνηση κάθε ηδονής, κάθε εφάμαρτης επιθυμίας, κάθε αμαρτωλής πράξεως, κάθε πάθους.

Η αυταπάρνηση σηματοδοτεί τον αγώνα για κάθαρση καρδιάς από τα πάθη, ώστε να επέλθει ο φωτισμός του νου και να επιτευχθεί η Θέωση.

            Η αυταπάρνηση απαιτεί την απάρνηση του ιδίου θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού.

            Η αυταπάρνηση πρώτος και βασικός όρος της εκούσιας στρατολόγησης στη συνοδεία του Ιησού.

Χαίρε, ολκάς...Στάσις Γ΄Ρ6

«Χαίρε, ολκάς των θελόντων σωθήναι·

Χαίρε λιμήν των του βίου πλωτήρων».

( Στάσις Γ΄Ρ6 )

Οι  Πρωτόπλαστοι, με τον υπερφίαλο εγωϊσμό τους, απώλεσαν τον Παράδεισο, αλλά και τη δυνατότητα, εφ’ εξής, να επιτυγχάνουν την αγιότητα.

Ο άνθρωπος κατείχε το ΄΄ κατ’εικόνα΄΄, χωρίς όμως να δύναται να επεκτείνει και να επιτύχει το ΄΄ καθ’ομοίωσιν΄΄.

Η Μαριάμ, ως εκλεκτή του Θεού, απαντάει καταφα-τικά στο θεϊκό προσκλητήριο και ο Υιός του Θεού γίνεται και άνθρωπος και ως ΄΄μετανάστης της αγάπης΄΄, έρχεται στη γη, με στόχο να διασώσει την αμαυρωθείσα εικόνα του ανθρωπίνου προσώπου.

Η Σταυρική  Θυσία και η Ανάσταση του Θεανθρώ-που επιτυγχάνουν  το ποθούμενο και παρέχεται πλέον η δυνατότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, αλλά και να θεωθεί.

Χαίρε, τροφή ...Στάσις Β΄Λ5

«Χαίρε, τροφή του Μάννα διάδοχε·

Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε».

( Στάσις Β΄ Λ5 )

Η αγάπη του Θεού Λόγου εκφράζεται ποικιλότροπα και στην Π. Διαθήκη. Κατά την έξοδο των Ιουδαίων από την Αίγυπτο και την περιπλάνησή τους στην έρημο, ο Θεός δίνει δυναμικό ΄΄παρών΄΄. Η έλλειψη τροφής πάραυτα αναπληρώνεται με ουράνια τροφή, το ΄΄Μάννα΄΄ και το πρόβλημα επιλύεται.

Ο Ααρών, κατ’εντολή του Μωϋσή, εναποθέτει στάμνα χρυσή με ΄΄Μάννα΄΄ στην Κιβωτό της Διαθήκης, μέσα στη Σκηνή του Μαρτυρίου, για να θυμίζει την θαυματουργική παρέμβαση του Θεού.

Η στάμνα  αυτή  ήταν προτύπωση της Θεοτόκου, η οποία έφερε μέσα της τον ΄΄Αρτον της ζωής΄΄(Ιωαν. στ΄, 35), τον Ιησού, ο Οποίος προσφέρεται, διά του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, στους πιστούς, ως τροφή γλυκύτερη του παλαιού΄΄Μάννα΄΄.