ΥΔΩΡ Ζ Ω Η Σ !

                                                        ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ.
                                                                         ΥΔΩΡ ΖΩΗΣ.

     ΄΄Ος δ’ αν πίη εκ του ύδατος ού εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ό εγώ δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον΄΄(Ιωαν.δ΄,14 ).Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για τη ζωή και αυτή αναζητεί. Διψάει να πιεί νερό αθανασίας. Οι πηγές όμως στις οποίες ανατρέχει για κατάσβεση της δίψας, είναι οικτρά απατηλές. Η προσφορά τους είναι φαινομενική. Τα αποτελέσματα απελπιστικά. Η προσπάθεια άκαρπη. Η αποτυχία εμφανής.
       Το «ύδωρ το ζων» το παρέχει Εκείνος, που είναι η ΖΩΗ. «Εγώ ειμι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ» ( Ιωαν. ιδ΄,6 ).Η Συνάντηση με τον Χριστό, λοιπόν, προσφέρει και την παροχή «ύδατος». Το νερό, που ο Χριστός δίνει εξασφαλίζει αιώνια κάλυψη. Η δίψα παύει να είναι σημείο αναφοράς του ανθρώπου.
      Η κοινωνία με τον Χριστό, επιλύει τις μεταφυσικές αναζητήσεις. Ο Θεός, που είναι το ζητούμενο, ενοικεί στον άνθρωπο, που Του προσφέρεται και κάνει θρόνο την καρδιά του.Τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ειρηνεύει και ειρηνοποιεί.

     Η Γνωριμία με τον Χριστό απαντά θετικά και στις λυτρωτικές αναζητήσεις. Η δίψα για λύτρωση από τα δεινά δεσμά της αμαρτίας κατασβήνει οριστικά.

    Ο Χριστός παρέχει το «ύδωρ», που αστείρευτα παρέχει πληρότητα, συγχωρητικότητα, ευφροσύνη.

    Το «ύδωρ», που ο Ιησούς δίνει είναι ζωηφόρο, φέρει ζωή αιώνια.
    Το «ύδωρ το ζων» είναι ο Ίδιος ο Χριστός, ο Θεός και είναι ό,τι πολυτιμότερο για την ανθρώπινη ύπαρξη.
    Αυτό το «ύδωρ» πρόσφερε και στη Σαμαρείτιδα και άρδευσε το είναι της και πυροδότησε ο λόγος του Λόγου την καρδιά της και αναδείχθηκε πυρφόρος Ιεραπόστολος, η Ισαπόστολος Αγία Φωτεινή.
Αυτό το «ύδωρ» διαθέτει και επιδίδει αφειδώλευτα και παντοτινά ο Χριστός. Όποιος δεχθεί την προσφορά ζωοποιείται και αθανατοποιείται, εφ’ όσον το «ύδωρ το ζων» είναι ο Χριστός και ο Χριστός είναι η Ζωή η αιώνια.-

Ο.Π. Αρ.Φ. 73 Μάιος - Ιούνιος 2016

                                ΟΡΘΟΔΟΞΗ   ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ                                                                                        

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         *****************************************************************************

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  73 ΜΑΊΟΣ- ΙΟΥΝ.  2016 / Διανέμεται  δωρεάν. 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ. Γράφει καί ἐπιμελεῖται(Δυνάμει Θεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elkl2015@hotmail. com

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com και Βίντεο:Youtube Eleftheria Kleidoniari

******************************************************************************

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α   Ρ Η Μ Α Τ Α

ΛΑΟΣ  και  ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ( Ιωαν.  ιβ , 1 – 18 )

           <<Οχλος  πολύς…έλαβαν τα βαϊα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ.»( Ιωαν. ιβ΄ , 12 – 13 ). Ιεροσόλυμα! Ο Κύριος εισέρχεται, « επί πώλου όνου» καθισμένος, στην πόλη.Προηγήθηκε η ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου. Ο λαός το γνωρίζει, το αναγνωρίζει και του ετοιμάζει μεγαλειώδη υποδοχή. Τον δέχεται ως Νικητή του θανάτου και Τον επευφημεί ζωηρά : «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ»( Ιωαν.  ιβ , 13 ).

Είναι   μια  θριαμβευτική   είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα.

Είναι μία αληθινή, ειλικρινής και αυθόρμητη εκδήλωση λατρείας και αγάπης του λαού προς τον Ευργέτη του.

Αυτός ο λαός τώρα επευφημεί.

Αυτός ο λαός αύριο θα εκφραστεί καταδικαστικά. Είναι ο όχλος, που ενεργεί μαζικά, κατευθυντικά. Είναι το σύνολο των ανθρώπων, που επηρεάζεται καθολικά από τους άρχοντες.Είναι η μάζα των ανθρώπων,που δέχεται συνθήματα και οδηγείται στην παραπλάνηση.

Ο άνθρωπος, που βρίσκεται μακριά από τον Θεό κινείται στην πλάνη, υπολογίζεται ως νούμερο μιας άμορφης και απρόσωπης μάζας.

Η ασύνδετη σχέση του με τον Θεό αλλοτριώνει την υπόστασή του, αλλοιώνει το ήθος του.

Η κοινωνία με τον Χριστό αναδεικνύει τον άνθρωπο σε πρόσωπο, οπότε βιώνει την ελευθερία του προσώπου.

Ο άνθρωπος – πρόσωπο - αποτελεί γνήσια εικόνα του Αρχέτυπου, με προοπτική Αιωνιότητας, με επιλογές σωστικές.

Είναι το χαρισματούχο μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.

Είναι το ενεργό, δυναμικό στοιχείο του λαού του Θεού, που έχει αναφορά ζωής και ελπίδας στον Ουρανό.

Ο Ιησούς, με τη Σταυρική Θυσία και Ανάστασή Του ελευθεροποίησε και προσωποποίησε τον άνθρωπο.

Ο ακόλουθος του Ιησού διευθύνεται αλάθητα από Εκείνον.

Ο απεξαρτημένος από τον Χριστό είναι δέσμιος ατόμων, που κατευθύνουν παραπλανητικά, ιδιοτελικά. Ο όχλος απαρτίζεται από άβουλα άτομα, που καταπατούν το δίκαιο, στο όνομα της δικαιοσύνης.

Ο όχλος υφίσταται την τυραννία. Ο άνθρωπος – πρόσωπο – βιώνει την ελευθερία, που χαρίζει μοναδικά ο Χριστός. Η επιλογή, τώρα, δική μας.-

Οι τολμηροί !

ΟΙ   ΤΟΛΜΗΡΟΙ

Πολλὰ πρόσωπα πλησίασαν τὸν Κύριο στὴν ἐπὶ γῆς πορεία καὶ ζωή Του. Εἶδαν, ἐθαύμασαν τὶς εὐεργεσιές Του καὶ δέχτηκαν τὴ ζωογόνο ἐπιρροή Του. Τὸ στενὸ προσωπικό Του ἐπιτελεῖο, ἡ ὁμάδα τῶν Δώδεκα Μαθητῶν Του, δέχτηκε πλούσια τὴ Θεία Χάρη καὶ ἀνταπεδωκε τά μυροβόλα ἄνθη τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἄγαπης. Οἱ ἀντιδρασεις ὅμως μερικῶν προσώπων μπροστὰ στὸ Θεῖο Δρᾶμα στάθηκαν ἀπαράμιλλες καὶ θαυμαστές.

Καὶ πρώτη προβάλλει ἡ μορφὴ τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας. Ὁ ἄνδρας αὐτός πλούσιος, μὲ ὑψηλό κοινωνικὸ ἀξιωμα, βουλευτής, θερμὸς ὅμως ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε τὸ θάρρος, τόλμησε νὰ παρουσιασθεῖ μπροστὰ στὸν Πιλᾶτο καὶ νὰ ὑποβάλλει τὴ θαρραλέα παράκλησή του. Ζήτησε νὰ τοῦ δοθεῖ τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Ἀθώου κατάδικου, τοῦ Μεγάλου Νεκροῦ, νά τὸ ἐνταφιάσει. Μιὰ πράξη ἀγάπης καὶ τιμῆς. Μιὰ ἐνέργεια, πού ἔθετε σὲ κίνδυνο τή θέση καὶ τὴν ὑπόληψη τοῦ εὐσχήμονα βουλευτῆ. Πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ἔθεσε τὴν ἀγάπη στὸν Κύριο, τὴ βαθειὰ ἀναγνώριση τῆς τέλειας ἀθωότητας τοῦ Μεγάλου Διδασκάλου.«Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ἠτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μάρκ. ιε'43).

Τὸ τολμηρὸ αὐτὀ βῆμα ἀπέδωσε τό Σὼμα τοῦ Χριστοΰ στὰ χέρια του. «Ὁ δὲ Πιλᾶτος ...ἐδωρήσατο τό σῶμα τῶ Ἰωσήφ» (Μάρκ. ιε'45). Ἔλαβε σινδόνι καθαρό, προσέφερε ἀρώματα καὶ ὁ Νικόδημος καὶ ἀποκαθήλωσαν κι ἐνταφίασαν τὸ Θεῖο Νεκρὀ.

Τότε, ἐνῶ ὁ Κύριος ἦταν στὸν Τάφο τρεϊς γυναικεῖες καρδιὲς ἀγωνιοῦσαν. Τρεῖς γυναῖκες: Μαρία ἡ Μαγδαληνή, Μαρία τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη, ἀγόρασαν ἀρώματα, γιὰ νὰ ἔλθουν καὶ ν’ ἀλείψουν το Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

Τρεῖς γυναῖκες ξεκίνησαν «λίαν πρωΐ», ὁπλίστηκαν μὲ πολὺ θάρρος, θαυμαστὴ τόλμη, γιὰ ν’ ἀποδώσουν τά μύρα τῆς λατρείας  τους στὸ Λατρευτὸ Διδάσκαλο.

Ἤθελε τόλμη γιὰ νὰ σύρουν τὰ βήματά τους μέσα στὴ νύχτα τρεῖς γυναῖκες.

Χρειαζόταν τόλμη γιὰ νὰ παρουσιαστοὺν μπροστὰ στοὺς ὁπλισμένους στρατιῶτες, ἄγρυπνους φρουροὺς τοῦ Τάφου.

Ἐπιβαλόταν τόλμη γιὰ ν’ ἀποκυλίσουν τὴν πέτρα τοῦ Τάφου τ’ ἀδύνατα γυναικεῖα χέρια. Καὶ διέθεσαν αὐτή τὴν τόλμη, δυναμικὴ κι ἀνυποχώρητη. Μιὰ τόλμη, πού πήγαζε ἀπ’ τὴν ἀγάπη σ’ Ἐκεῖνον. Μιὰ τόλμη, πού ἤξερε νὰ ὑπερβαίνει δυσκολίες, νὰ ὑπερπηδᾶ ἐμπόδια, νὰ ὀρθώνει τὸ ἀνάστημα καὶ νὰ ἐπιτελεῖ τὸ καθῆκον, τὸ ὕψιστο χρέος.

Πέρασαν 2.000 καί πλέον χρόνια ἀπὀ τὶς ἡρωϊκές ἐκεῖνες πράξεις, κι ὅλοι μέχρι σήμερα καὶ πάντοτε θὰ σκύβουν μὲ θαυμασμὸ μπροστὰ στὴν τόλμη τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Νικοδήμου, στὸ μεγαλεῖο των Μυροφόρων.

Θαυμάζοντας τὴν τόλμη τους, Ἄς ταπεινωνόμαστε μπροστὰ στὴ δική μας δειλία.

Θαυμάζοντας τὸ θάρρος τους, ἄς μιμούμαστε τὴ χειρονομία τους. Ἄς βαδίσουμε στὰ ἴχνη τους.

Τόλμη χρειάζεται καὶ σήμερα γιὰ νὰ ὁμολογήσεις τὸ πιστεύω σου.

Τόλμη ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ζήσεις μὲ συνέπεια τὴν πίστη σου.

Τόλμη πρέπει νὰ ἔχεις γιὰ ν’ ἀντιπαρὲλθεις νικηφόρα τὶς εἰρωνεῖες καὶ τοὺς χλευασμοὺς τῆς κοινωνίας.

Τόλμη θέλει νὰ ἔχεις γιὰ νὰ καταφύγεις στὴ Θεϊκὴ βοήθεια περιφρονώντας τὸν ἀνθρώπινο παράγοντα.

Τόλμη πρέπει νὰ διαθέτεις γιὰ νὰ λατρεύεις καὶ νὰ ὑπηρετεῖς τὸν Κύριο.

Ἡ τόλμη ἦταν καὶ θὰ εἶναι κύριο, ἀντιπροσωπευτικὸ στοιχεῖο τῶν γενναίων ψυχῶν. Χαρακτηριστικὸ γνώρισμα κάθε ἡρωϊκῆς καρδιᾶς. Ἀπαραίτητος παράγοντας κάθε θυσίας, κάθε ὑψηλοῦ ἔργου. Κι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιὰ τὶς κορφὲς τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητας.

Ἐμπρὸς λοιπόν! Οἱ πρωτοπόροι ὑπάρχουν. Συνεχιστὲς ἄς γίνουμε. Στὰ ἴχνη τους ἄβαδίσουμε. 'Ἡ νίκη θα εἶναι δική μας.

Μιὰ τολμηρὴ ὁμολογία τοῦ Κυρίου μας, Τὸν καθιστὰ ὑπόχρεο νὰ μᾶς ὁμολογήσει κι ἐνώπιον τοΰ Πατέρα Του. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ  ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ  ἐν Οὐρανοῖς»(Ματθ. ι΄ ,32).-

ΚΥΡ. ΘΩΜΑ. Ομολογία Πίστεως.

ΚΥΡΙΑΚΗ   ΘΩΜΑ. ( Ιωαν.  κ΄ , 19 – 31 )

ΟΜΟΛΟΓΙΑ   ΠΙΣΤΕΩΣ.

«Ο Κύριός  μου και ο Θεός  μου!»( Ιωαν. κ. , 28 ), είναι η ομολογία πίστεως του Θωμά. Ύστερα από μια εσωτερική πάλη, για την αληθινότητα της Αναστάσεως του Κυρίου, αναφωνεί «εκ βαθέων».

Ο Απόστολος Θωμάς απών, κατά την εμφάνιση του Αναστημένου Νικητή του θανάτου και ελλιπής της Αγιοπνευματικής Χάριτος,δυσπιστεί.Βρίσκεται  στην τροχιά της απιστίας. Η αγάπη όμως του Διδασκάλου και πάλι έκδηλη. Αυτοπροσφέρεται για ψηλάφηση και τοιουτοτρόπως προλαμβάνεται η οικτρά πτώση της απιστίας. Η καλοπροαίρεση του Θωμά τροχοπέδη στον κατήφορο της απώλειας.

Η πάλη με τον Θεό συνεχίζεται στο  χώρο  της  ανθρωπότητας, είτε  με τη μορφή της αμφισβήτησης της ύπαρξής Του, είτε με τη δίψα της συνάντησης μαζί Του. Είναι οι πολέμιοι και διώκτες Του αφ’ ενός, οι «εραστές» του Θεού, ως εκλεκτοί  αφ’  ετέρου. Όλοι και οι μεν και οι δε  επιζητούν  τη  συνάντηση με τον Θεό, αφού έμμεσα ή άμεσα αναγνωρίζουν την ύπαρξή Του.

Η συνάντηση επιζητείται, αλλ’ η οδός, που ακολουθείται είναι ακατάλληλη. Τόσο η λογική, όσο και οι αισθήσεις αποπλανούν.

Η Συνάντηση με τον Κύριο προδιαγράφεται από τον Ίδιο τον Κύριο : «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται.»( Ματθ.  ε΄ , 8 ).

Ο δρόμος της Θεογνωσίας προτείνεται και από τους Αγίους Πατέρες. Είναι ο δρόμος της μετάνοιας και της άσκησης, της ταπείνωσης και της αγάπης. Η γνώση του Θεανθρώπου είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Όποιος κοινωνεί με τον Θεό, γνωρίζει τον Θεό και θα δέχεται τις ακτίνες της αγάπης Του ως Φως, που θα τον ευφραίνει αιώνια. Όποιος όμως απομακρύνεται από Εκείνον, Τον αγνοεί και οι ακτίνες της αγάπης Του, ως φωτιά, θα τον κατακαίουν αιώνια.

Η κάθαρση της καρδιάς επιφέρει τον φωτισμό του νου και καταλήγει στην Θέωση. Όσο δεν  έχομε προσωπική εμπειρία Θέωσης, βρισκόμαστε στη φυλακή της αθεϊας. Η έξοδος απ’ αυτήν σηματοδοτεί την ομολογία : « Ο Κύριός μου και ο Θεός μου ! » Αὐτή την ηρωϊκή κίνηση ας διαγράφουμε όλοι μας κι αυτή την αναφώνηση ας επιγράψουμε υπαρξιακά.-

Κυριακή του Πάσχα.Η Ανάσταση του Κυρίου μας.

                                                             

ΚΥΡΙΑΚΗ  του  ΠΑΣΧΑ

και εορτάζομεν την Ζωηφόρον Ανάστασιν του Κυρίου

και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

       Η Ανάσταση του Χριστού κατατροπώνει τον θάνατο, συντρίβει τον Διάβολο και λυτρώνει τον άνθρωπο.

            Ο άνθρωπος ανακτά τη δυνατότητα της Θέωσης.

            Η Ανάσταση του Θεανθρώπου σηματοδοτεί την ανακαίνιση της δημιουργίας.

            Ο Αναστημένος Χριστός προσωπικός Λυτρωτής κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.

          ΟΧριστός,Θριαμβευτής του θανάτου,εμφανίζεται στους Μαθητές Του και μεταστρέφει κάθε λύπη σε  ανείπωτη  χαρά.

            Η Ανάστασή Του σηματοδοτεί την απαρχή της όγδοης ημέρας, της κοινωνίας δηλ. και πάλι με τον Θεό.

            Η Ανάσταση του Ιησού δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε όλοι μας   τέκνα Φωτός, απαρχή μιας άλλης βιοτής, της αιωνίου.

            Η Ανάσταση του Χριστού ορόσημο στην ανατολή της προοπτικής του Παραδείσου.

            Ο Παράδεισος ήδη είναι ανοικτός και μας αναμένει. Αρκεί να γίνουμε κοινωνοί της Αναστάσεως του Κυρίου.

            Στο πανευφρόσυνο πανηγύρι της Αναστάσεως καλούνται να τρυφήσουν   οι πάντες, να  κοινωνήσουν της άφατης  ακένωτης  χαράς , που  πηγάζει από τον Ζωοδόχο Τάφο.-