11/1 ΟΣΙΟΣ Θ Ε Ο Δ Ο Σ Ι Ο Σ, ὁ Κοινοβιάρχης.

                   

11/1  ΟΣΙΟΣ   Θ Ε Ο Δ Ο Σ Ι Ο Σ, ὁ Κοινοβιάρχης.

Στὴν πάνσεπτη Χορεία τῶν Ὁσίων ἐπίζηλη θέση κατέχει ὁ Ὅσιος ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ὁ Κοινοβιάρχης. Μιὰ μορφὴ ἁγία, ἀσκητική, ἀγωνιστική, μαχητι­κή, δυναμική. Μιὰ μορφὴ ἡγετική, θέτει τὴ σφραγίδα της ἀνεξίτηλα στὸ ἀγγελικὸ σύστημα τοῦ Κοινοβίου.Τύπος Ἁγίου Γέροντα, ταπεινοῦ, πράου, στοργι­κού, διακριτικοῦ, ἐνάρετου. Ἀλλ’ ἄς τὸν γνωρίσουμε κι ἂς παρακολουθήσουμε τὴ φωτεινὴ πορεία τῆς ζωῆς του.

424 μ.Χ. Στὸν Μογαρισσὸ τῆς Καππαδοκίας γεν­νιέται ὁ Θεοδόσιος. Οἱ γονεῖς του Προαιρέσιος καὶ Εὐλογία διακρίνονται γιὰ τὴ θεοσέβειά τους, τὴν ἀγω­νία τους καὶ τὸν ἀγώνα τους γιὰ μιὰ χριστιανικὴ δια­παιδαγώγηση τοῦ θεόσδοτου παιδιοῦ τους.Ἡ καλοπροαίρετη ψυχὴ τοῦ Θεοδοσίου δέχεται τὰ νάματα τῆς πίστεως καὶ ἐντρυφᾶ στοὺς θεόπνευστους ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ, στὰ ζωογόνα ρήματα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ψυχή σκιρτᾶ. Ἡ καρδιὰ φλέγεται ἀπό τὴ γνωριμία μὲ τὸ Θεὸ Λυτρωτή. Ὁ πόθος γιὰ μιὰ ζωὴ ἀφιερωμένη ἀποκλειστικὰ σ' Ἐκεῖνον  ζωηρός.

451 μ.Χ. Ἀναχωρεῖ γιὰ τὰ Ἱεροσόλυμα, τοὺς Θεοβάδιστους Τόπους. Στὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ἐπι­διώκει συνάντηση μὲ τὸν Ὅσιο Συμεὼν τὸ στυλίτη. Ἡ εὐλογία του κι οἱ συμβουλὲς του πολύτιμα ἐφόδια γιὰ τὸ φλογερὸ νέο. Κι ὁ Ὅσιος τὸν ὑποδέχεται ἐγ­κάρδια: — «Καλῶς τὸν Θεοδόσιο, τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ.» Ἡ προορατικότητά του προβλέπει τὴν ἁλματώδη πρόοδο στὴν ἀρετή, τὴν ἡγετικὴ θέση τοῦ Θεοδοσίου.Ὁ ἐνθουσιασμὸς ἔκδηλος. Ὁ ἀνεφοδιασμὸς πλούσιος. Ἡ πίστη δυναμώνει. Ἡ  αἰσιοδοξία  κορυ­φώνεται. Ἡ  ἀπόφαση   σταθεροποιεῖται. Εὐγνώμονα  ἀ­ποχαιρετᾶ τὸ σεβάσμιο Γέροντα καὶ κατευθύνεται πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα.

Ἐκεῖ ζεῖ συγκλονιστικὲς στιγμές. Τὸ εἶναι του συμμετέχει στὴ γήϊνη πορεία τοῦ Θεανθρώπου. Ἀνα­βαπτίζεται καὶ χαριτώνεται.

Ἀναλογίζεται τὶς δυσκολίες τῆς ἐρήμου, τὶς παγί­δες τοῦ διαβόλου. Ἀπόφαση τελικὴ ἡ ὑποταγὴ σὲ Γέροντα, ἡ ἐκμάθηση τῆς πολεμικῆς στὴ μοναχικὴ πα­λαίστρα. Κι ὁ Ἀσκητὴς Λογγίνος γίνεται ὁ χειραγωγός του. Κοντά του διδάσκεται ἔμπρακτα τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν καρτερία, τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴν ἐγκράτεια, τὴν αὐτογνωσία καὶ τὴν ὑπακοή. Ἐξοπλίζε­ται μὲ ταπείνωση καὶ ἀγάπη, ἐξοικειώνεται στὶς μεθοδεῖες τοῦ σατανᾶ καὶ πάνοπλος ἀναχωρεῖ γιὰ τὸ δικό του ἡσυχαστήριο. Ἐκεῖ διαλάμπουν οἱ ἀρετές του. Ἀ­κτινοβολεῖ ἡ αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή του. Γνωστοποι­εῖται τ’ ὄνομά του. Ἁπλώνεται ἡ φήμη του. Πλῆθος θλιμμένων ἀνθρώπων τὸν ἐπισκέπτεται καὶ παίρνει δύ­ναμη. Στὰ προβλήματα βρίσκουν μιὰ λύση, στὶς δυ­σκολίες μιὰ συμβουλή. Στὸν πόνο ἀπαντάει μὲ τὴν ἀγάπη. Στὴν ἀπελπισία μὲ τὴν ἐλπίδα. Ἡ καρδιὰ του ἀγκαλιάζει τοὺς πάντες. Ἡ ἀγάπη του καλύπτει τὰ πάντα.

Ἡ ἀσκητική του ὅμως ψυχή ἐπιζητεῖ τὴν ἡσυχία. Ἡ ἀπομάκρυνσή του εἶναι ἄμεση. Μιὰ σπηλιὰ εἶναι ἡ νέα του παλαίστρα. Ἐκεῖ ἐπιδίδεται σὲ ἐντατικότερες ἀσκήσεις. Ἡ προσευχὴ γίνεται ἀδιάλειπτη. Ἡ νηστεία ἐξαντλητική. Ἡ ἀγρυπνία συνεχής. Δουλαγωγεῖ τὸ σῶμα κι ἀπελευθερώνει τὴν ψυχή. Τὸ πνεῦμα κυριαρ­χεῖ. Τὰ πάθη ὑποχωροῦν. Ἡ Θεογνωσία ἐπιτυγχάνεται.

Ἡ σκήτη του ἀνακαλύπτεται. Οἱ ἐπισκέπτες πυ­κνώνουν. Κι ὁ Θεοδόσιος ἀκούραστα παρηγορεῖ κι ἐν­θαρρύνει, καθοδηγεῖ καὶ στηρίζει, συμπονεῖ καὶ συμ­πάσχει.Πλῆθος νέων προσεγγίζουν τὸν Ἅγιο Ἀσκητὴ καὶ δέχονται σωστικὰ μηνύματα. Τόν πλαισιώνουν κι ἐπιζητοῦν τὴ σοφὴ καθοδήγησή του γιὰ τὴ βίωση τῆς Μοναχικῆς πολιτείας. ὉὍσιος βρίσκεται σὲ δίλημ­μα.

           Καταφεύγουν σὲ ἐπίμονη προσευχὴ καὶ ζητοῦν τὴ θαυματουργικὴ ἔκφραση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Πο­ρεύονται στὴν ἔρημο προσευχόμενοι ἐπίμονα καὶ ἀνα­μένουν τὸ ἄναμμα τῶν καρβούνων τοῦ θυμιατηρίου. Οἱ προσευχὲς ἐντείνονται. Ἡ ἀγωνία κορυφώνεται. Ὁ Οὐρανὸς σιωπᾶ. Παίρνουν τὸ δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς ὑποτασσόμενοι στὸν Κύριο. Φθάνοντας ὅμως στὸ Ἡ­συχαστήριο τοῦ Ὁσίου τὸ θαῦμα γίνεται. Τὸ λιβάνι μοσχοβολάει. Οἱ ἀδελφοὶ δοξολογοῦν τὸ Θεό. Ἡ ἀ­πάντηση τοῦ Θεοῦ θετική. Ἡ ἀνοικοδόμηση ἀρχίζει. 700 Μοναχοὶ ἀπαρτίζουν τὴν Κοινοβιακὴ συνοδεία. Ἕνα θαυμαστὸ συγκρότημα ὑψώνεται. Τὴν Μονὴ περι­στοιχίζουν Νοσοκομεῖα, Ξενοδοχεῖα, Γηροκομεῖα, Ὀρφανοτροφεῖα.

Ἡ πολυδιάστατη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μεταφράζεται σὲ μιὰ ἀτέλειωτη κοινωνικὴ προσφορά. Εἶναι ὁ ἀπό­ηχος μιᾶς ὑποδειγματικῆς ὀργανωμένης Κοινοβιακῆς ζωῆς.

Ἡ ἄσκηση καὶ ἡ δράση ἀλληλοσυμπληρώνονται. Ἡ ἀρετὴ διαλάμπει. Πλῆθος ἐπιφανῶν προσώπων ἀ­παρνοῦνται τὰ πάντα καὶ κατατάσσονται στὸ ἐθελοντι­κὸ στράτευμα τοῦ Ἰησοῦ.

Ὁ Θεοδόσιος, ἄριστος χειραγωγός, στοργικὸς Πατέρας, κατευθύνει μὲ διάκριση καὶ σύνεση, ταπείνω­ση καὶ μεθοδικότητα. Οἱ Μοναχοὶ βρίσκουν τὸν ἰδανικὸ ποδηγέτη. Οἱ πιστοὶ τὸν ἀκούραστο Δάσκαλο. Ἡ Ὀρθοδοξία τὸν ἀκατάβλητο Ἀγωνιστή. Μάχεται κατὰ τῶν αἱρέσεων δυναμικά. Ἀντιστέκεται σθεναρά. Δραστηριοποιεῖται τολμηρά. Ἀντιστέκεται στὸν αὐτοκράτορα καὶ σύρε­ται στὴν ἐξορία. Δοκιμάζεται κι ἐξέρχεται νικητής. Ἡ ἐπιστροφὴ του εἶναι θριαμβευτική. Ὁ Κύριος ἐπιβρα­βεύει τὸν ἀγώνα του καὶ θαυματουργεῖ. Ἡ ἀρετὴ του ἀκτινοβολεῖ. Ἡ πίστη του διαλάμπει. Ὁ Θεὸς δοξάζε­ται. Οἱ ἄνθρωποι διὰ τοῦ Ὁσίου δέχονται τὶς θεϊκὲς εὐλογίες.

Κι ὅταν πλέον βρίσκεται σὲ βαθειὰ γεράματα, 105 χρονῶν, καλεῖται νὰ ἀπέλθει στὶς Οὐράνιες Μονές. Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς του πραγματώθηκε. Ἡ θέωση ἐπι­τεύχθηκε. 11 Ἰανουαρίου 529 μ.Χ. προσέρχεται στὸν Ἀθλοθέτη Κύριο γιὰ τὴν παραλαβὴ τοῦ ἄφθαρτου στε­φάνου τῆς νίκης.

Ἡ γῆ χάνει ἕναν πολύτιμο σύμβουλο, ἀλλὰ κερ­δίζει ἕναν ἔνθερμο πρεσβευτὴ στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ. Κι ἡ φωτεινὴ ἐπίγεια πορεία του λαμπρὸ παρά­δειγμα γιὰ μίμηση.-

                                                                                             Ελ. Α. Κλ.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ φωταυγής, καὶ τῶν Ὀρθοδόξων τολμηρότατος μαχητής. Μοναχῶν τὸ κλέος, ὁ ἰατρὸς νοσούντων, μάκαρ ΘΕΟΔΟΣΙΕ, πάντων  μνημόνευε.-