ΧΡΟΝΟΣ και ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ - ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΚΥΡΙΟΥ.

ΧΡΟΝΟΣ και ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ.
ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΚΥΡΙΟΥ.

«Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη.»(Ιακ. δ΄, 14), τονίζει ο Απ. Ιάκωβος.
Η ζωή του ανθρώπου στη γη παροδική, αλλά σημαντική.Η αξιοποίησή της σηματοδοτεί την αιωνοποίησή της πανευφρόσυνα. Η εκμετάλλευση του χρόνου εξασφαλίζει την Αιωνιότητα.
Η κατεργασία της προσωπικής σωτηρίας, έμφοβα και επίμονα, προδιαγράφει το πλαίσιο της αγωνιστικής πορείας μέσα στον χρόνο. Η εντρύφηση στον λόγο του Θεού και η βίωση των εντολών Του, με πρωταρχικό στόχο την απόκτηση εμπειρικής αγάπης προς τον Θεό και τον άνθρωπο, απαρχή και κορύφωμα του αιωνοποιημένου χρόνου.
Η βίωση της αδιάκριτης, ανιδιοτελούς, διάπλατης αγάπης προς τον άνθρωπο, ανταύγεια της ολόψυχης αγάπης προς τον Θεό.Η θυσιαστική αγάπη, που ξεκινάει από τον Θεό και καταλήγει στον άνθρωπο, νοηματοδοτείται και αιωνοποιείται.
Η ενεργός συμμετοχή στην Λατρευτική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, με τη διαρκή βίωση της μετανοίας, με την αυτογνωσία και την αυτομεμψία, είναι ενέργειες, που αντανακλούν στην Αιωνιότητα.
Η συνειδητή επικοινωνία με τον Θεό, με την προσευχητική έκφρασή της, αξιοποιεί τον χρόνο.
Η βίωση της Ορθόδοξης Ασκητικής, ως καθημερινού τρόπου ζωής, μόνο υπό το πρίσμα της Αιωνιότητας νοείται.
Κάθε λεπτό της ώρας ζυγίζει Αιωνιότητα.Η αναζήτηση ευκαιριών για την ψυχωφελή κάλυψη του χρόνου επιτακτική ανάγκη. Η λογοδοσία στον Θεό για κάθε ανεκμετάλλευτη ώρα είναι αναπόφευκτη.
«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας."( Β΄ Κορ.στ΄,2)
Τώρα, που βρισκόμαστε στο κατώφλι του νέου έτους ας γίνει το ξεκίνημα.
Ούτε ένα λεπτό του χρόνου να μην χαθεί. Στόχος η σωτηρία. Η εξαγορά του χρόνου αναγκαία είναι. Η προσπάθεια συνεχής απαιτείται. Ο αγώνας ανένδοτος επιβάλλεται. Η προσφορά διαρκής ας είναι. Η αυταπάρνηση αληθινή χρειάζεται. Η μετάνοια καθημερινή πρέπει να είναι. Η κάθαρση του νου μέλημα συνεχές να είναι. Η υπομονή στις δοκιμασίες άθλημα σταθερό.
Κάθε ενέργεια να πραγματοποιείται κάτω από το βλέμμα του Θεού, για να παίρνει χαρακτήρα αιώνιο.
Ο χρόνος της επίγειας ζωής ευκαιρία για επενδύσεις ουράνιες. Το παρόν συνεχίζεται στην Αιωνιότητα. Η στάση ζωής στη γη καθορίζει το μέλλον στον Ουρανό. Κέρδος ή απώλεια. Η επιλογή προσωπική. Η Θεϊκή συμπαράσταση βέβαιη. Η δυνατότητα για Θέωση δεδομένη.
Η ενανθρώπηση του Θεού σηματοδότησε την Θέωση του ανθρώπου. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος "κατά χάριν" Θεός. Ο ερχομός του Θεανθρώπου στη γη εξασφάλισε τη λύτρωση του ανθρώπου από την φθαρτότητα και θνητότητα και την απελευθέρωση από την καταδυναστεία του Διαβόλου.
Η απαρχή της κένωσης με τη γέννηση του Χριστού προχωρεί και αποκαλύπτεται με την αποδοχή της σαρκικής περιτομής του Χριστού. Η περιτομή του Χριστού τήρηση του νόμου, απόδειξη της πρόσληψης κτιστής ανθρώπινης φύσης, προτύπωση περιτομής της καρδιάς. Το Άγιο Βαπτισμα είναι αχειροποίητη περιτομή και με το Άγιο Βαπτισμα αποβάλλεται η αμαρτία και κάθε άχρηστη επιθυμία.
Η Ασκητική ζωή της Εκκλησίας απελευθερώνει τον άνθρωπο από την κυριαρχία των παθών, επιφέρει την κάθαρση και διανοίγει το δρόμο για τον φωτισμό του νου και την Θέωση.
Η Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας καθιστά μέλη του Σωματος του Χριστού.
Η κοινωνία του προσώπου με το πρόσωπο του Χριστού, η πίστη σ' Εκείνον και η απαρέγκλιτη τήρηση των εντολών Του, δραστηριοποιούν την καθαρτική, φωτιστική και Θεοποιό ενέργεια του Θεού.
Ο άνθρωπος, που βιώνει την Ασκητική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας γίνεται δεκτικός των ενεργειών της Χάρης του Θεού και Θεώνεται. Ο πάροικος της γης γίνεται κάτοικος τ' Ουρανού, οικιστής του Παραδείσου, συγκληρονόμος Χριστού. Η προσωπική σχέση μας με τον Χριστό εξασφαλίζει την πνευματική γέννηση, τη διαρκή αναγέννηση και την αληθινή υιοθεσία.
Η περιτομή, λοιπόν, του Χριστού ας έχει ως συνέπεια την περιτομή των παθών, ώστε η Θεία συγκατάβαση να αποβεί για μας σωτήρια ανάβαση, μέσα σ’αυτόν τον νέο χρόνο.
Η αλληλοπεριχώρηση Θεού και ανθρώπου δικαίωμα, αλλά και επίτευγμα του ανθρώπου του Θεού. Ο ερχομός του Θεού στη γη, με την πρόσληψη της ανθρώπινης υπόστασης, οριοθέτησε την ιστορία, αιωνοποίησε τον χρόνο. Εμείς θα τον αξιοποιήσουμε;
Η ανάγκη επείγουσα. Η αναβολή ολέθρια. Προσοχή και εγρήγορση, λοιπόν.-

ΘΕΑΝΘΡΩΠΗΣΗ και ΑΝΘΡΩΠΟΘΕΩΣΗ.

ΘΕΑΝΘΡΩΠΗΣΗ και ΑΝΘΡΩΠΟΘΕΩΣΗ.

Η παρακοή των Πρωτοπλάστων, έκφραση επαναστατική κατά του Θεού και φιλαυτίας απόρροια, σηματοδότησε την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό.
Η αγάπη όμως του Θεού προς τον άνθρωπο διαφαίνεται αμέσως μετά την πτώση, με την αναγγελία της λύτρωσης.
Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ανευρέθηκε το σκεύος της εκλογής, η Παναγία μας, δόθηκε ελεύθερα η συγκατάθεσή της στην υλοποίηση του λυτρωτικού Θεϊκού σχεδίου.
Από την στιγμη εκείνη τίθεται σε εφαρμογή ό,τι η αγάπη του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου έχει επινοήσει.
Και έγινε ο Υιός του Θεού υιός του ανθρώπου, αφού προσέλαβε εκείνο, που δεν ήταν και δε μετέβαλλε αυτό, που ήταν. ΄Ενωσε στο Πρόσωπό Του την Θεία φύση αμετάτρεπτη και την ανθρώπινη φύση θνητή, χωρίς την αμαρτία.΄Εγινε ο Θεός άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός.
΄Ετσι ο ερχομός του Θεού στη γη έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να θεωθεί, να εξομοιωθεί μαζί Του. Ο Θεάνθρωπος οριοθέτησε την ιστορία του ανθρώπου.
Ο Θεός ταπεινώθηκε για να υψώσει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς βίωσε την κένωση για να χαρίσει στον άνθρωπο τον πλούτο της δόξας Του. Ο Κύριος έγινε δούλος για να γίνει ο δούλος ελεύθερος. Ο Χριστός έπαθε για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα πάθη. Ο Θεάνθρωπος δέχτηκε την Σταύρωση για να προσφέρει την Ανάσταση.
Ο Χριστός ενανθρωπίζει και δίνει το δικαίωμα στον άνθρωπο να Τον δεχθεί στην καρδιά του.
Η Γέννηση του Κυρίου μας απαρχή της δικής μας αναγέννησης, της γέννησης του Θεανθρώπου μέσα μας. Καί η επίτευξη αυτού του στόχου καρπός μιας ειλικρινούς ταπείνωσης, μιας θυσιαστικής και ανιδιοτελούς αγάπης, μιας συνειδητής συμμετοχής στη λατρευτική, Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, μιας αδιάλειπτης προσευχητικής στάσης ζωής.
Η Θέωση προϊόν μιας υπαρξιακής κένωσης, μιας αυστηρής αυτομεμψίας, μιας πλήρους αυτοσυνειδησίας, μιας πορείας προς στην κάθαρση της καρδιάς, στον φωτισμό του νου, στη μέθεξη της Θεοποιού ενέργειας του Θεού.
Η ανθρωποθέωση δώρο της Θεανθρώπησης και επίτευγμα της Θεϊκής ενέργειας και της ανθρώπινης συνέργειας.
Ας την επιδιώξουμε και ας την ευχηθούμε σ'όλους μας. ΑΜΗΝ.-

Προετοιμασία.

ΚΥΡ. Προ Γεννήσεως Χριστού ( Εβρ. ια΄ , 9 – 10 και 32 – 40 )
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ.
«άλλοι δε ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την απολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν.»( Εβρ. ια.΄ , 35 ).
Η πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε την αποξένωση από τον Θεό, την αλλοτρίωση της ανθρωπίνης φύσεως. Εν τούτοις ο Μεσσίας αποτελούσε την προσδοκία των εθνών.
Ο Υιός Λόγος δρούσε σωστικά εσαεί και οι εκλεκτοί της Π. Διαθήκης, Προφήτες και Δίκαιοι, βίωσαν το μυστήριο του Σταυρού.
Κατά την αναμονή του Λυτρωτή Μεσσία φρόντισαν για την κάθαρση της καρδιάς, δέχτηκαν τον φωτισμό του νου και γεύθηκαν την θέωση.
Οι Θεοπάτορες, Ιωακείμ και Άννα, καθώς και η Θεόπαις Μαριάμ, εισήλθαν στον στίβο, αγωνίστηκαν ελεύθερα, έζησαν ασκητικά, δέχτηκαν την Αγιοπνευματική ενέργεια και πέτυχαν «το άμεμπτον» ενώπιον του Θεού.
Η Παναγία αμόλυντη, μια προσφορά μοναδική και ανεπανάληπτη της ανθρωπότητας στο Θεϊκό, λυτρωτικό σχέδιο.
Η προετοιμασία για τη Γέννηση του Χριστού επιτελέστηκε με τον επίμονο αγώνα των Προπατόρων.
Εφεξής κάθε Χριστιανός οφείλει να επιτελεί μια προετοιμαστική διαδικασία για τον επάξιο εορτασμό της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Η διεργασία αυτή συνίσταται στην εδραία πίστη στο Πρόσωπο του Κυρίου, ως Μοναδικού Σωτήρα και στην εσωτερική ανακαίνιση του ανθρώπου.
Η αναγέννηση του ανθρώπου συντελείται με τη βίωση της μετάνοιας. Η εσωτερική επανάσταση επιφέρει τη μεταστροφή στον τρόπο σκέψεως και ζωής, ανακαινίζει τον άνθρωπο,δρα ριζοσπαστικά στο είναι του, καθαρτικά στην καρδιά του και εξασφαλίζει την κοινωνία με τον Θεό, την θέα του Θεού.
Η μετάνοια, στην αληθινή της έκφραση, συνίσταται στην απέκδυση των δερματίνων χιτώνων, στην απέχθεια των παθών, στην ισοπέδωση του αυτοειδώλου, στην πλήρη αυτοσυνειδησία και αυτογνωσία, στην επισήμανση της προσωπικής, βαθιάς αμαρτωλότητας, με την αυτομεμψία, στην κατάνυξη και συντριβή, στην απόρριψη του μονολόγου και στην αποδοχή και έναρξη του διαλόγου με τον Θεό.
Αυτή η μεταστροφική κίνηση του Χριστιανού νοηματοδοτεί την εορτή των εορτών και Μητρόπολη αυτών, την Ενανθρώπηση του Κυρίου μας.-

ΝΕΚΡΩΣΗ και ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.

ΚΥΡ. ΙΑ΄ , ΛΟΥΚΑ.( Κολ. γ΄ , 4 - 11 )
ΝΕΚΡΩΣΗ και ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.

«Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας.»( Κολ. γ΄ , 5 –6 )
Ο μεταπτωτικός άνθρωπος φέρει τη ροπή προς την αμαρτία, έχει τάσεις πτωτικές. Κάθε πτώση αμαυρώνει το «κατ’ εικόνα», αναστέλλει την πορεία προς την θέωση, διακόπτει την κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και καθιστά ανενέργητη την Θεία Χάρη.
Η Παύλεια προτροπή είναι κατηγορηματική.«Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι’ α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. » ( Κολ. γ΄ , 5 –6 ).
Νεκρώσατε ό,τι γήϊνο υπάρχει μέσα σας. Απονεκρώσατε ό,τι σας συνδέει με το αμαρτωλό παρελθόν, ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία.
Σταματήστε να είσθε δούλοι της πορνείας, γιατί μολύνετε το σώμα, που είναι ναός του Θεού.
Απαρνηθείτε κάθε ηθική παρεκτροπή, κάθε πάθος.
Αποβάλετε την κακή επιθυμία, η οποία ξεκινά από τον λογισμό και φθάνει, ύστερα από ανεξέλεγκτη πορεία, στην πράξη.
Μην σας κυριεύει η πλεονεξία, η παθολογική τάση απόκτησης, κυριότητας αγαθών. Διαχειριστές είμαστε και όχι ιδιοκτήτες.
Η απληστία, η προσκόλληση η παντοειδής, είναι μορφές ειδωλολατρίας.
Νεκρώσατε τα πάθη, αλλά ταυτόχρονα σημειώσατε τη μεταστροφή τους σε αρετές. Τοιουτοτρόπως ζωοποιείται το είναι σας, επιτυγχάνεται η κάθαρση της καρδιάς, με συνέπεια τον φωτισμό του νου και τέρμα την θέωση.
Η απονέκρωση των παθών και η προώθηση και επίτευξη των αρετών αποσοβούν την Θεϊκή οργή, ένεκα της απείθειας και επιδαψιλεύουν πλούσια την Θεϊκή Χάρη.
Αυτή η κίνηση της νέκρωσης των παθών και της αναγέννησης των αρετών είναι σωστική και αυτή ας επιδιώκουμε ενεργά.-

ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ.

8/12 ΟΣΙΟΣ Π Α Τ Α Π Ι Ο Σ, ο φωταυγής αστέρας.

«Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης», είναι τα σοφά λόγια του σοφού Σολομώντα και ο αντίλαλός τους διατρέχει τους αιώνες. Αναρίθμητες ψυχές καταλήγουν σ' αυτή τη διαπίστωση και προβαίνουν σε σωτήριες αποφάσεις. Απάρνηση της δόξας, απόρριψη του πλούτου, εγκατάλειψη της τερπνότητας του κόσμου, είναι η απάντηση στις προκλήσεις των εποχών από τους γνήσιους οπαδούς του Ιησού.Η αναζήτηση του Θεού και η συνάντηση μαζί Του είναι ο πόθος των εραστών Του. Και η μοναχική πολιτεία προσφέρεται για τη μέθεξη Θεού. Οι πνευματικές αναβάσεις προϋποθέτουν υψιπετείς αετούς. Ανένδοτοι Αγωνιστές οι Μοναχοί στοχεύουν στις κορφές.
Ανάμεσά τους και ο Όσιος ΠΑΤΑΠΙΟΣ. Η καλλονή των Ασκητών, ο συνοδίτης των Οσίων, ο πολύφωτος αστέρας, ο μυρίπνοος λειμώνας, ο παμφαής λύχνος, το υπέρτιμο δοχείο, ο συνόμιλος των Αγγέλων.Βλαστός της Αιγύπτου ο Πατάπιος, γεννιέται στη Θήβα από γονείς θεοσεβείς. Η κατά Χριστόν παιδεία το κύριο μέλημά τους. Η αρχοντική καταγωγή του επιβάλλει και μία πλατύτερη μόρφωση. Η φιλοσοφία γίνεται κτήμα του. Η σκέψη εμβαθύνει. Οι συλλογισμοί αλλεπάλληλοι. Οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Ο Κλήμης, ο Ωριγένης τον συγκινούν. Ο Μ. Αθανάσιος, ο Μ.Αντώνιος τον εμπνέουν. Οι αγώνες τους τον κατανύσσουν. Το οξυδερκές πνεύμα του αντιδιαστέλλει την προσκαιρότητα των εγκοσμίων με τη μονιμότητα των Ουρανίων. Και αναδεικνύεται από τους σοφούς σοφώτερος. Καταφρονεί τα πλούτη, απαρνείται την πατρίδα, αφήνει συγγενείς και παροικεί στην έρημο. Εγκαταλείπει τα πάντα και εγκαταλείπεται στην αγκαλιά του Θεού. Εκεί διεξάγει επίμονες μάχες, υποβάλλεται σε επίπονες ασκήσεις και χαριτώνεται θεϊκά. Η προσευχή ακατάπαυστη. Η νηστεία αυστηρή. Η αγρυπνία συνεχής. Η εγκράτεια καθολική. Η επαγρύπνηση διαρκής. Τα πάθη καταφλέγονται. Οι δαίμονες καταισχύνονται. Η θεογνωσία επέρχεται. Θείες ελλάμψεις δέχεται. Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Οι πιστοί τον επισκέπτονται. Οι ανθρώπινοι έπαινοι τον κυκλώνουν. Ο Όσιος τους αποφεύγει.Ο Θεός τον προβάλλει.Η φυγή του μόνη λύση.
Αναχωρεί για την Κων/πολη. Εγκαθίσταται στις Βλαχέρνες και βιώνει τη ξενιτεία. Οι ασκήσεις αυξάνονται. Η σκληραγωγία πολλαπλασιάζεται. Ο νους αποκαθαίρεται. Η ψυχή μεταρσιώνεται. Το πνεύμα απολαμβάνει άρρητες ουράνιες ομορφιές, θεσπέσιες αγγελικές μελωδίες. Μιμητής Ηλία του Θεσβίτη, αδιαφορεί για τροφή και ενδυμασία. Ιχνηλάτης Ιωάννη του Προδρόμου βιώνει την ταπεινοφροσύνη, ασκεί την αγάπη, προτρέπει σε μετάνοια. Η βιοτή του οσιακή. Η πολιτεία του άμεμπτη. Η υπομονή του υπόδειγμα. Η πραότητα εμφανής. Οι αρετές φωταυγείς.
Ο θεοφόρος ΌσιοςΠατάπιος δοξάζει το Θεό και αντιδοξάζεται. Η θαυματουργία, έκφραση της ευαρέσκειας του Θεού. Πλήθη ασθενών προσέρχονται με πίστη στον ταπεινό δούλο του Θεού και δέχονται την ίαση. Οι δοξολογίες ένθερμες φθάνουν στο Θρόνο του Πλάστη. «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού».
Και ο καιρός της μετάθεσης του Οσίου στα Ουράνια Σκηνώματα πλησιάζει. Οι Ασκητές θρηνούν για την αναχώρησή του, οδύρονται για την απώλεια του καθοδηγητή. Ο Όσιος τους καθησυχάζει, τους νουθετεί, τους προβάλλει την αιώνια μακαριότητα, τους πυρπολεί με ένθεους λόγους, με ουράνιους πόθους.Την επίγεια πορεία του επισφραγίζει με μία πύρινη προσευχή και παραδίδει το πνεύμα στον Κύριο και Θεό του, για ν' απολαμβάνει ατελεύτητα την Παρουσία Του.

8 Δεκεμβρίου! Η προσέγγιση στα κράσπεδα του Παραδείσου γεγονός. Το ιερό του λείψανο ενταφιάζεται στο Ναό του Τιμίου Προδρόμου. Σήμερα βρίσκεται στο φερώνυμο Μοναστήρι στο Λουτράκι και σκορπίζει πλούσια τη θαυματουργό του Χάρη. Οι πρεσβείες του αδιάλειπτες προς το Θεό, για τη σωτηρία μας.-

Ένδυση ΧΡΙΣΤΟΥ.

ΚΥΡ. ΙΓ΄, ΛΟΥΚΑ ( Γαλ. γ΄ , 23 – δ΄ , 5 )
ΕΝΔΥΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. » ( Γαλ. γ΄ , 27).
Η παρακοή του Αδάμ και της Εύας προκάλεσε την απομάκρυνσή τους από τον Θεό και σηματοδότησε την εσωτερική διάσπαση του ανθρώπου, τη διάσπαση της κοινωνίας με τον «πλησίον» και τη φύση.
Έκτοτε ο άνθρωπος διασπάται διαρκώς και καταργεί την ενότητα και την ελευθερία. Τοιουτοτρόπως σημειώνει αποτυχία, ως προς την ένωση με τον Θεό και την υπέρβαση των διαιρέσεων.
Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού πρόσφερε στον άνθρωπο και τη δυνατότητα της υπέρβασης των διαιρέσεων μεταξύ «κτιστού και ακτίστου, νοερού και αισθητού, παραδείσου και οικουμένης, ουρανού και γης, άρρενος και θήλεος», κατά τον Άγ. Μάξιμο Ομολογητή.
Τοιουτοτρόπως, ό,τι απέτυχε ο Αδάμ, επιτεύχθηκε στο πρόσωπο του νέου Αδάμ, του Χριστού.
Στην Εκκλησία του Χριστού όλοι όσοι βαπτίστηκαν και εναρμονίζουν τη ζωή τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και τηρούν τις εντολές του Χριστού, αποτελούν ένα σώμα με κεφαλή τον Χριστό.
Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού σημειώνεται υπέρβαση των εθνικιστικών, φυλετικών και βιολογικών διακρίσεων και επιτυγχάνεται η ενότητα, που εμφορείται και εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα.
«Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού.»( Γαλ. γ΄ , 28), δηλώνει εμφαντικά ο Απ. Παύλος.
Όλα τα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού είναι ισότιμα, αγωνιστικά του αγώνα της πίστεως και κληρονόμοι της ουρανίου Βασιλείας .
Όλοι έχουν τη δυνατότητα της θέωσης, βιώνοντας την Ορθόδοξη Ασκητική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Όλοι οι Αγωνιστές του Χριστού, καταξιωμένα πρόσωπα, ενδύονται τον Χριστό, ενδύονται το Φως, δέχονται δηλ. τις Αγιοπνευματικές ακτίνες των Χαρισμάτων.
Όλοι οι Άγιοι επιβεβαιώνουν έμπρακτα τη Χριστολογική Αλήθεια, που αποκαλύφθηκε στον κόσμο.
Αυτή την επιβεβαίωση οφείλει ο κάθε Χριστιανός να δίνει με την παρουσία του και τη μαρτυρία της ζωής του.-