Κ Υ Ρ Ι Ε    Ι Η Σ Ο Υ    Χ Ρ Ι Σ Τ Ε    Υ Ι Ε    Τ Ο Υ    Θ Ε Ο Υ    Ε Λ Ε Η Σ Ο Ν    Μ Ε.

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ


Η έμφλογη, κάθετη αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία έμπρακτη, διάπυρη, οριζόντια αγάπη προς τον "πλησίον".Προορισμός του ανθρώπου η Θ έ ω σ η . Μία προσφορά δυνατότητας Θεϊκή, με την Ενανθρώπηση, Σταυρική Θυσία και Ανάσταση του Λόγου.Η Θ έ ω σ η, ενέργεια Θεού, αλλά και συνέργεια ανθρώπου.Σ’ αυτή την ανθρώπινη προσπάθεια επιποθούμε να συμβάλλομε γνωστοποιώντας ό,τι΄΄εφώτισε ο Θεός΄΄, προς δόξα Του και σωτηρία του λαού Του.Το site αυτό είναι μία ελάχιστη προσπάθεια, ανιδιοτελής, ένας αντίλαλος Ορθοδοξίας, μία ορθόδοξη μαρτυρία στο διαδικτυακό χώρο, για προβολή προτύπων, παροχή εμπειριών και προσφορά ελπίδας στον αόρατο πόλεμο κάθε αγωνιζομένου προσώπου.-

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Αγιοι:Πέτρος και Παύλος, οι κορυφαίοι Απόστολοι.


ΑΓΙΟΙ : ΠΕΤΡΟΣ  και  ΠΑΥΛΟΣ
     
οι κορυφαίοι  Απόστολοι.

      Ταπεινός και  άσημος  ψαράς της Βηθσαϊδά της  Γαλιλαίας  ο Πέτρος, πρόθυμα εγκαταλείπει τα δίχτυα και ακολουθεί  πιστά τον  Ιησοῦ. Είναι ο αυθόρμητος  και  ορμητικός  μαθητής Του, ο ευαίσθητος και δυναμικός, «πέτρα  της  πίστεως»  τον  ονομάζει ο Κύριος.
Βλαστός τηςΤαρσού ο Παύλος, μορφωμένος  πλατιά, ζηλωτής του Μωσαϊκού  Νόμου,  διώκτης   απηνής   του Χριστιανισμού.
          Η αγάπη  του  Θεού  τον  αρπάζει, τον  μεταστρέφει   και  τον    αναδεικνύει Πυρφόρο   Απόστολο  Χριστού.  Είναι ο « Πρώτος  μετά  τον Εναν ». Είναι  το  «σκεύος  εκλογής  του  Θεού .»
         Πέτρος  και  Παύλος!Δυο δοχεία  του Αγ. Πνεύματος. Δυο κρουνοί της Θείας  Χάριτος.-

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ η μόνη ελπίδα μας.

 Ο  ΧΡΙΣΤΟΣ η μόνη ελπίδα μας.
 
       Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Τριαδικού Θεού,πλάστηκε για μέθεξη της αθανασίας. Κατείχε όλες τις προϋποθέσεις για επίτευξη του στόχου της θέωσης.Η πτώση του, έκφραση εγωπάθειας, επέφερε την άμεση απομάκρυνση από τον Θεό, την στέρηση της Θεϊκής Χάρης, την απώλεια της αφθαρσίας, την εμφάνιση του θανάτου, την έλλειψη της δυνατότητας για τελείωση. Η πορεία του ανθρώπου στη γη επώδυνη, δύσβατη, νεφελώδης, απονοηματοδο-τημένη.
       Η αγάπη όμως του Θεού Πατέρα έκανε ένα άλμα προσέγγισης. Έστειλε τον Υιό  Λόγο  στη γη σε μια «αποστολή αγάπης».
     Ο Υιός ενανθρωπίζει, Θεανθρωπίζει για να ανθρωποθεώσει. Έρχεται στη γη, κινείται ανάμεσά μας, διδάσκει, θεραπεύει, ανασταίνει, συλλαμβάνεται, δικάζεται, καταδικάζεται, σταυρώνεται, ανασταίνεται.Ο Ίδιος Ζωή, καταργεί τον θάνατο και προσφέρει τη ζωή, την αφθαρσία, την αθανασία, τη δυνατότητα θέωσης.
        Η συσστράτευση του ανθρώπου στο στράτευμα του Ιησού με το Άγιο Βάπτισμα εξασφαλίζει την ΘείαΧάρη, την ασπίδα προστασίας από κάθε εχθρική επιβουλή.
    Ο μεταπτωτικός όμως άνθρωπος παρακράτησε την πτωτική του ροπή, αλλά και την ανορθωτική του δυνατότητα. Η μετάνοια,ως ισόβια κίνηση, επαναφέρει στην σωστική, ανοδική τροχιά τον άνθρωπο.
   Η γήϊνη ανθρώπινη πορεία ακανθώδης.Ενεδρεύουν εχθροί. Ελλοχεύουν κίνδυνοι. Προβλήματα δισεπίλυτα.Αδιέξοδα αλλεπάλληλα.Ο Σατανάς καιροφυλακτεί.Ο «κόσμος» αιφνι- διάζει.Ο «εαυτός»αντιδρά.Η αντιμετώπιση δύσκολη.Απαιτείται οδηγός.Χρειάζεται πυξίδα.
    Αρχηγός υπάρχει και Τον αγνοούμε. Αυθεντία υπάρχει και την υποτιμούμε. Πανοπλία διαθέτουμε και την απορρίπτομε.                                                                       
    Αήττητος Αρχιστράτηγος ο Ιησούς. Αλάθητος οδηγός ο Κύριος. Είναι  «η  Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή", το δήλωσε εμφαντικά. Είναι η Μοναδική και αέναη παράκληση του ανθρώπου. Προσφέρει αγάπη και αφοβία, λύτρωση και σωτηρία, υπέρβαση του θανάτου και ζωή. Οδηγεί σε διέξοδα, κατευθύνει σε ξέφωτα, αφού είναι το Φως.
   Ο άνθρωπος μετέχει των ζωοποιών, σοφοποιών και λοιπών ενεργειών του Θεού, αν παραμένει κοινωνός Θεού. Η συνάντηση με τον Κύριο απαιτεί τόλμη και θάρρος. Η επανάπαυση στην επιτέλεση θρησκευτικών καθηκόντων, η αίσθηση αυτάρκειας αποκλείει την κοινωνία με τον Θεό.
     Η ενεργός πίστη, η προαίρεση αγάπης ασύνορης, αδιάκριτης και διάπυρης, η ταπείνωση σαν στάση ζωής, η μετάνοια ως εκδήλωση μεταστροφική και κίνηση καθημερινή, η αυτογνωσία και αυτομεμψία οδηγούν στην αδελφογνωσία και καταλήγουν στην Θεογνωσία.
   Η συνάντηση με τον Κύριο επιτελείται και η απάθεια εμφαίνεται. Η κάθαρση της καρδιάς επιφέρει  τον φωτισμό του νου και καταλήγει στην θέωση.
    Ο άνθρωπος με την απαλλαγή των ενεργειών των παθών επιλύει τα παντοειδή προβλήματα και αντιμετωπίζει με μακροθυμία και υπομονή πειρασμούς και δοκιμασίες και θλίψεις.
     Με τον Ιησού στο τιμόνι της ζωής η πορεία είναι ασφαλής, η ελπίδα σταθερή, η νίκη βέβαιη.
  Με τον Κύριο κυρίαρχο της καρδιάς μας καθίσταται πυρίφλεκτη με ανταύγειες αγάπης παγκόσμιας ακτινοβολίας.
  Με τον Χριστό στη ζωή μας ειρηνεύουμε εσωτερικά και ειρηνοποιούμε εξωτερικά. Χριστο-ποιημένοι εμείς σεβόμαστε την κτίση και λύνομε οικολογικά  προβλήματα.
 Εκκεντρισμένοι εμείς στο Σώμα του Χριστού, σύσσωμοι και σύναιμοι, βιώνομε την παγκοσμιότητα της αγάπης.Η παγκόσμια κοινότητα γίνεται μια αγαπητική  Αδελφότητα.
   Ο Χριστός, λοιπόν, η Μόνη  λύση  των προβλημάτων  μας, η αδιάψευστη ελπίδα μας. 
   Ας Τον εμπιστευθούμε ανεπίστροφα.-   

 

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Κυρ. Αγ. Πατέρων Α΄Οικ. Συνόδου. ΕΝΟΤΗΤΑ.


ΚΥΡ.  ΑΓ.  ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄  ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ.(Ιωαν.ιζ΄,1–13)

ΕΝΟΤΗΤΑ.

«Πάτερ  άγιε, τήρησον  αυτούς  εν τω  ονόματί σου, ω δέδωκάς  μοι, ίνα  ώσιν  εν  καθώς  ημείς». ( Ιωαν.  ιζ. , 11).
            Ο Κύριος, κατά την αρχιερατική Του προσευχή, υποβάλλει στον Θεό Πατέρα το αίτημα της διατήρησης της ενότητας των μαθητών και κατ’ επέκταση των χριστιανών καθολικά. Ζητεί να έχουν  ενότητα  πίστεως στο Όνομά Του. Ζητεί να είναι ενωμένοι, ως ένας, όπως εκείνοι, «ίνα ώσιν εν καθώς ημείς».
            Η Τριαδική ενότητα είναι δεδομένη. Υπάρχει αλληλοπεριχώρηση αγαπωμένων προσώπων:Του Πατέρα,του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει αδιάσπαστη ενότητα Προσώπων, αδιάπτωτη αγάπη, αληθινή ελευθερία κάθε Προσώπου.
            Η κοινωνία  του ανθρώπου με τον Τριαδικό Θεό συνεπάγεται τη βίωση της Αγιοτριαδικής ενότητας.
            Η κοινωνία του ανθρώπου με την Τριαδική Θεότητα εχέγγυο της γνησιότητας της ανθρώπινης ενότητας.
 Άνθρωποι συνδεδεμένοι με τον Χριστό, είναι και άνθρωποι ενωμένοι μεταξύ τους.
            Η αγάπη του Χριστού συνέχει άρρηκτα τους ανθρώπους.
            Η ορθόδοξη ασκητική ζωή και η συμμετοχή στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, συνιστούν ως επακόλουθο την ενότητα.
            Η επίτευξη, της κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, του φωτισμού του νου από τη ζόφωση, της θεωρίας του Θεού, δηλαδή της  θέωσης, εξασφαλίζουν την ενότητα.
            Η βίωση της άσκησης και της μετάνοιας συνεπάγεται και τη βίωση της άκτιστης ενέργειας του Θεού, της διαπροσωπικής  ενότητας.
            Οι Άγιοι Πατέρες έζησαν κοινά, δίδαξαν κοινά και αναδείχθηκαν γνήσιοι φορείς της Παραδόσεως, της αδιάλειπτης δηλ. ενέργειας του Παναγίου Πνεύ-ματος στην Εκκλησία.
            Ο Χριστός κοινός σύνδεσμος όλων των  Αγίων, γι’ αυτό και οι διδαχές τους είναι αδιαφοροποίητες και αναλλοίωτες.
            Η κοινωνία, λοιπόν, με την Αγία Τριάδα σηματοδοτεί και την πραγμα-τική κοινωνία και ενότητα των χριστιανών.-






Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Ο ΚΤΙΣΤΗΣ, η κτίση και ο άνθρωπος.



Ο ΚΤΙΣΤΗΣ, η  ΚΤΙΣΗ  και   ο  ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ο Θεός με τη δημιουργική Του πνοή εδημιούργησε το σύμπαν, την καθολική κτίση και τον άνθρωπο, ως κατακλείδα και κορυφαίο δημιούργημά Του. Όλα ένσοφα δημιουργημένα είχαν τεθεί σε εναρμόνια λειτουργία.
Η πτωτική κίνηση των Πρωτοπλάστων επέφερε την ανισορροπία. Επήλθε η θνητότητα, η φθαρτότητα, η κυριαρχία της αμαρτίας. Αμαυρώθηκε η εικόνα του Θεού στο πρόσωπο του ανθρώπου. Η κτίση και ο άνθρωπος εφεξής βιώνουν τον θάνατο και γεύονται την οδύνη.
Η αγάπη όμως του Θεού Πατέρα οικονόμησε την ενανθρώπηση του Υιού Του. Ο Λόγος δέχτηκε την ένδυση της θνητής  και  παθητής  σάρκας,  εκτός  της αμαρτίας και έδωσε τη δυνατότητα στον άνθρωπο να καταλλαγεί με τον Θεό, να μεθέξει της Θείας Χἀριτος, να συνεργήσει θετικά και να φθάσει  στην  θέωση.
Η πορεία αυτή σηματοδοτεί την υπέρβαση του θανάτου και την απελευθέρωση   από τα  δεσμά  της αμαρτίας.
Η προσφορά όμως αυτή του Θεού δεν έγινε αποδεκτή καθολικά. Ο άνθρωπος έρμαιο της πτωτικής τάσης προσπαθεί να επιβιώσει  αυτόνομα. Η  απομάκρυνση   όμως  από  τον  Θεό   συνεπάγεται   την   αλλοτρίωσή   του.
Η κακή χρήση των κτισμάτων του Θεού, η κατάχρηση της εξουσίας επ' αυτών, η παράχρηση των υπηρεσιών τους, η βίαιη εξαφάνιση της πανίδας, η άλογη καταστροφή της χλωρίδας, η μόλυνση των υδάτων και του αέρος, επέφεραν ανισορροπία στη φύση και στο περιβάλλον.
Η αλαζονική συμπεριφορά του ανθρώπου εκδηλώνεται και σε τομείς της επιστήμης με λανθασμένη αξιοποίηση των επιτευγμάτων της.
Η προσπάθεια της  κλωνοποίησης  αποτελεί παρέμβαση στο έργο του Δημιουργού με απρόβλεπτα ολέθριες συνέπειες.
Η αύξηση της ευμάρειας, η παραφροσύνη της απληστίας, η υπερκατανά-λωση υλικών αγαθών,προκάλεσαν το φαινόμενο της πείνας σε αναρίθμητους ανθρώπους της γης.
Η  υπερτροφία  της φιλαυτίας και η  απουσία  της  φιλοθεΐας, είχαν ως συνέπεια τη μισαδελφία και την καταστροφική επέμβαση στην κτίση. Η ορθή   επικοινωνία  με την κτίση, προϋποθέτει ένθερμη κοινωνία   με  τον  Κτίστη.
Η ισορροπία στο περιβάλλον θα αποκατασταθεί, οι ανθρώπινες σχέσεις θα αναθερμανθούν, αν  παραδώσουμε το  τιμόνι  της  ζωής  σ' Εκείνον.
Η επανασύνδεσή μας με τον Θεό της αγάπης θα σημάνει και αγαπητικές   ανθρώπινες  διασυνδέσεις και  ορθές  περιβαλλοντικές  επιλογές.
Η προπτωτική  αρμονία : Κτίστης - κτίση -  άνθρωπος, είναι δυνατή και μεταπτωτικά, εφ' όσον βιώνεται ήδη από θεούμενους  ανθρώπους.
            Παραμένει τελικά η  δική   μας επιλογή  και   απόφαση και  πράξη, αν ποθούμε την  αληθινή ευτυχία.-

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Προσεγγίσεις.



ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

«Εγγίσατε τω Θεώ και εγγιεί υμίν.» (Ιακ.δ΄,8). Η προσέγγιση του Θεού αποτελεί τον πόθο και τον στόχο κάθε αγωνιστή στην πνευματική αρένα.
     Στην εξασφάλιση της κοινωνίας με τον Θεό συντελεί δυναμικά η επίτευξη της προσέγγισης του Θεού.
          Προσεγγίζω  τον  Θεό, όταν τον γνωρίζω  προσωπικά. Γνωρίζω τον Θεό, όταν  εντρυφώ  στον Νόμο Του και   εναρμονίζω   τη   ζωή  μου με τα εντάλματά Του και   οικειοποιούμαι  το θέλημά Του.
          Προσεγγίζω τον  Θεό, όταν Τον θεωρώ Πατέρα  μου και Τον αισθάνομαι  Λυτρωτή   μου και νιώθω   αγαπητικά   για Εκείνον.
          Προσεγγίζω   τον  Θεό, όταν Τον υπακούω  εκούσια και ελεύθερα και ζω   το    μυστήριο  της  αλληλοπεριχώρησης  των αγαπωμένων προσώπων.
          Προσεγγίζω   τον  Θεό, όταν βιώνω την  αυτογνωσία, οπότε  περνώ  στην  Θεογνωσία.
          Προσεγγίζω   τον  Θεό και ζω μια συνεχή, αληθινή  κοινωνία μαζί Του.
         Προσεγγίζω  τον Θεό ειλικρινά; Τότε και   επικοινωνώ  με τον άνθρωπο  σωστά. Φθάνω στην  αδελφογνωσία  μέσα από την  αυτογνωσία . Ζω  την  αδελφοποίηση, αφού   βιώνω την εν-χριστοποίηση.
      Προσεγγίζω  τον  αδελφό μου, όταν  τον  αγαπώ   όπως  τον εαυτό   μου και  έχω συντονισθεί στο ρυθμό  της  αγάπη , στην συχνότητα Ουρανού.
      Προσεγγίζω τον αδελφό μου και το εκφράζω με την υπομονή, που διαθέτω, με την υποχωρητικότητα, που επιδεικνύω, με την μακροθυμία, που προσφέρω, με την ταπείνωση, που  με  διακρίνει.
     Προσεγγίζω τον άνθρωπο ανυπόκριτα, χωρίς ιδιοτέλεια και υπολογισμό, όταν   προσεγγίζω   τον Θεό  ένθερμα και   αληθινά.
Προσεγγίζω τον άνθρωπο κατ' επέκταση της προσέγγισης του Θεού. Ο βαθμός προσέγγισης του Θεού προϋπόθεση και μέτρο προσέγγισης του ανθρώπου.
            Προσέγγιση   Θεού ! Άμεση προτεραιότητα.
            Προσέγγιση  ανθρώπου! Άμεση συνέπεια της προσέγγισης του Θεού.
 Προσεγγίσεις: Ανθρώπου - Θεού, ανθρώπου - ανθρώπου. Διαπροσωπικές
σχέσεις άριστες. Κοινωνία ιδανική.
            Ας  το  επιδιώξουμε.-