"Ταις χρείαις των Αγίων κοινωνούντες." ( Ρωμ. ιβ΄13 ).
Η "εν Χριστώ" αγάπη δεσμός ακατάλυτος στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ο βαθμός συμμετοχικότητας στις ανάγκες των αδελφών πυξίδα ασφαλείας και
δείκτης Χριστοποίησης.
Η
αγάπη συμπάσχουσα είναι αυτή, που
θα μας ζητηθεί από την Αυθεντία της αγάπης, τον Θεό.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
30.11 ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ο Πρωτόκλητος.
Ανδρέας
! Ο πρώτος προσκεκλημένος του
Υψηλού Επισκέπτη της γης.
Ο αδελφός του Πέτρου, από τη Βηθσαιδά της Γαλιλαίας.
Η απαρχή του
επιτελείου του Ιησού.
Ο πρωταρχικός
συντελεστής της συγκρότησης
της ομάδας των
δώδεκα Μαθητών Του. Παρών ο Ανδρέας από την πρώτη στιγμή
της δράσης του Ιησού μέχρι και την Ανάληψή Του.
Οργώνει τη Βιθυνία, τον Πόντο, τη
Θράκη, τη Μακεδονία, την ΄Ηπειρο, την Πελοπόννησο.
Στην
Αχαϊα καταλήγει. Εκεί διδάσκει και
θαυματουργεί.
Η
Μαξιμίλα, σύζυγος του ανθύπατου
Αιγεάτη θεραπεύεται και
πιστεύει στον Χριστό.
Ο ανθύπατος εξαγριώνεται και συλλαμβάνει τον Ανδρέα. Τον βασανίζει και τον σταυρώνει.
Ο πρώτος Επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής φροντίζει το λείψανό του, ενώ ΄Αγγελοι οδηγούν την ψυχή του στο Θρόνο του Διδασκάλου Του.-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
"Την φιλοξενίαν διώκοντες." ( Ρωμ. ιβ΄13
).
Η φιλοξενία έκφραση αγάπης προς τον
"πλησίον".
Καθήκον επιτακτικό των Χριστιανών η
επιτέλεσή της.
Η επιδίωξή της αγαπητική οφειλή.
Ειλικρινής και αυθόρμητη, πρόθυμη και αγόγγυστη,
ακούραστη και πρόσχαρη η ενδεικνυόμενη φιλοξενική αγάπη.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
ΚΥΡ.
ΙΓ.΄ ΛΟΥΚΑ. ( Λουκ. ιη΄, 18 – 27)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ καί ΠΛΟΥΤΟΣ.
<<Πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται
εις την Βασιλεία του Θεού.» ( Λουκ. ιη.΄,24 ).
Ο πλούτος σημείο αντιλεγόμενο κάθε
εποχής. Ο πλούτος στα χέρια «των ολίγων» δημιουργεί τον καπιταλισμό και στον
αντίποδα, ως αντίδραση, τον μαρξισμό.
Ωστόσο, οι Πατέρες της Εκκλησίας
τονίζουν, ότι ο πλούτος αποτελεί πτωτικό καρπό.
Προπτωτικά ο άνθρωπος ήταν ελεύθερος
και πλούσιος. Μεταπτωτικά επήλθε η διάσπαση της ενότητας και η εμφάνιση
της εγωπάθειας.
Η διέλευση της ζωής ανάμεσα σε
δυσχέρειες και το φάσμα του θανάτου
όντας υπαρκτό και ορατό, μετέτρεψαν τον άνθρωπο από Θεοκεντρικό σε
ανθρωποκεντρικό.
Συνεπώς η ιδιοκτησία απετέλεσε μεταπτωτικό φαινόμενο, άρρηκτα συνδεδεμένο με την αμαρτία
και τα πάθη, την ανασφάλεια και την θνητότητα.
Ο πλούτος, δωρεά του Θεού στον
άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι παιδιά του Θεού Πατέρα και κατά συνέπεια με ίσα και
κοινά δικαιώματα.
Συνεπώς ο πλούτος δίδεται για χρήση, για επιβίωση όλων και όχι για
κατάχρηση και απόλαυση των ολίγων.
Η κατάχρηση του πλούτου συνεπάγεται
την υποδούλωση του ανθρώπου, τη βίωση της ανελευθερίας, τη διάπραξη της
αμαρτίας και ατιμίας, την απώλεια της αίσθησης της Πατρότητας του Θεού και της
Αδελφότητας του «πλησίον.»
Η Εκκλησία αντιτίθεται στα πάθη και
όχι στα υλικά αγαθά. Επιποθεί την πρωταρχική ισονομία και απορρίπτει τη
διαίρεση. Προτείνει την κάθαρση του ανθρώπου, διά της
ασκητικής βιοτής και της Μυστηριακής μετοχής, ώστε να επιτευχθεί η
προπτωτική κοινοκτημοσύνη.
Η Ορθοδοξία απορρίπτει την άποψη της
σωτηρίας του φτωχού, λόγω φτώχειας και της απώλειας του πλουσίου, λόγω πλούτου.
Πιστεύει, ότι η ανθρώπινη αγωνιστικότητα
και η Αγιοπνευματική παρέμβαση σηματοδοτούν την απαλλαγή του ανθρώπου από το
πάθος της φιλαργυρίας, την ηρωϊκή έξοδο από τον εαυτό του, το άνοιγμά του προς
τον Θεό και το δόσιμο στον αδελφό του.
Ο πλούτος, ως δωρεά του Θεού στον άνθρωπο, τον καθιστά διαχειριστή και όχι ιδιοκτήτη, ευγνώμονα εσαεί προς τον Κύριο.
Το χρήμα δίδεται για να βρίσκεται στην υπηρεσία και όχι στην κυριαρχία του ανθρώπου, στην υπηρεσία της αγάπης. Τότε ο ἄνθρωπος, διά του χρήματος καταξιώνεται και εξαγιάζεται.-
Από το βιβλίο: ΄΄ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ.Α.Κλ.
"Ευλογείτε τους διώκοντας υμάς, ευλογείτε
και μη καταράσθε.΄΄ ( Ρωμ. ιβ΄14 )
Η
προς τον " πλησίον " αγάπη, αντανάκλαση της προς τον Θεό αγάπης,
είναι πολυδιάστατη.
Η ιδανική της έκφραση επεκτείνεται και
προς τους εχθρούς, προσεγγίζει και τους διώκτες.
Εκδηλώσεις του παροξυσμού της Χριστιανικής αγάπης η ανοχή και η ευλογία,
η απεμπόληση της κατάρας και η
επίδειξη μακροθυμίας.
Η αγάπη σ’ όλο της το μεγαλείο !-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
"Τη θλίψει υπομένοντες."( Ρωμ. ιβ΄12 )
Η
θλίψη παιδαγωγικό μέσο αγάπης του Θεού για τον υποψήφιο ΄Αγιο.
Η θλίψη άθλημα υπομονής, δοκιμή
ελπίδας, έλεγχος πίστεως.
Η θλίψη συνυφασμένη με την ελπίδα
κυοφορεί την υπομονή και οδηγεί στην αιώνια μακαριότητα.
Η θλίψη, λοιπόν, μέσο σωτηρίας για τον άνθρωπο, μια ακτίνα της αγάπης του Θεού.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
"Τη προσευχή προσκαρτερούντες΄΄( Ρωμ. ιβ΄12 ).
Οι διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου
με τον Θεό αναπτύσσονται σε συνάρτηση
με την προσευχή.
Η
προσευχητική διασύνδεση πλάσματος - Πλάστη καθίσταται αποδοτική, περνώντας από
τα κανάλια της επιμονής και υπομονής.
Προσευχή, λοιπόν, με καρτερία προσελκύει το έλεος του Θεού και χορηγείται η βοήθεια.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
26.11 ΟΣΙΟΣ ΑΛΥΠΙΟΣ.
6ος μ.Χ. αιώνας και
στην Ανδριανούπολη γεννιέται από ευσεβείς γονείς ο Αλύπιος .
Γνωρίζει τον
Χριστό, αγαπά τον Χριστό και μεταφράζει την αγάπη του σε
έμπρακτη φιλαδελφία. ΄Ολοι γεύονται τα σπλάχνα οικτιρμών, που διαθέτει.
Η έρημος όμως με την ησυχία της είναι ο πόθος του.
Απελεύθερος από την ύλη αποσύρεται στην
ερημία και ζει στιγμές άρρητες, μόνος με μόνο τον Θεό.
Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Πολλές
ψυχές καταφεύγουν στη φιλόστοργη αγκαλιά του. Η πατρική καρδιά του ανοιχτή
συμβουλεύει και στηρίζει, κατευθύνει και
οδηγεί ψυχές.
100 χρόνια παρουσίας εύσημης στη γη και αναχωρεί για τον Ουρανό. ΄Ηδη πέτυχε το στόχο του, τη θέωση .-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
"Τη ελπίδι χαίροντες." ( Ρωμ. ιβ΄12 )
Η
χαρά, καρπός του Αγίου Πνεύματος, δώρο
του Θεού στον πιστό άνθρωπο.
Η χαρά, επακόλουθο της ελπίδας, που
είναι συνάρτηση της πίστεως.
Η χαρά
καθίσταται διαχρονική, σαν
συνέπεια μιας αμείωτης ελπίδας στα μέλλοντα ουράνια αγαθά.
Ο πόθος της Βασιλείας του Θεού άσβεστη ελπίδα, πηγή αέναης χαράς.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
25.11
ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
4ος αιώνας μ.Χ. και στην
Αλεξάνδρεια γεννιέται η Αικατερίνη.
Οι γονείς της
φροντίζουν για την χριστιανική
ανατροφή της και την πλατιά μόρφωση.
18χρονη κοπέλλα διαθέτει ομορφιά σωματική και ψυχική, πλούτη και πολλή μόρφωση. Είναι η σοφή και πιστή
δούλη του Θεού.
Αυτόκλητα
παρουσιάζεται και ομολογεί τον Χριστό και
αληθινό Θεό και διαδηλώνει την
χριστιανική της ταυτότητα.
Ο
έπαρχος πληροφορείται την πολυδιάστατη μόρφωσή της και την προσκαλεί
προκλητικά.
150 ρήτορες της Αλεξάνδρειας
προσκαλούνται να την μεταπείσουν.
Και
οι 150 αφοπλίζονται από την
επιχειρηματική της δεοντολογία και
μεταστρέ-φονται.
Ο έπαρχος μένει άναυδος και έντρομος.
Διατάζει
τον σκληρό βασανισμό τους και τον
αποκεφαλισμό.
Η Αικατερίνη με τη συνοδεία της εισέρχεται τροπαιούχος στον Ουράνιο Νυμφώνα.-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
"Τω πνεύματι ζέοντες τω Κυρίω δουλεύοντες."( Ρωμ. ιβ΄11 )
Ο
Χριστιανός οφείλει να διαθέτει αγωνιστικό φρόνημα υψηλό, Θεϊκό πόθο διακαή,
ένθεη αγάπη θερμή, αφοσίωση προς τον Θεό ειλικρινή.
Ο αγωνιστής Χριστιανός απαιτείται να
βιώνει καθημερινά την Πεντηκοστή, να διατηρεί άσβεστη τη φλόγα του Παναγίου
Πνεύματος, να κρατεί σε εγρήγορση τις πνευματικές δυνάμεις, να υπηρετεί ταπεινά
τον Κύριο.
Η διάθεση του εαυτού μου στην υπηρεσία του Κυρίου προϋποθέτει ολοκληρωτική αφοσίωση και θερμουργό αγάπη.
Αν δεν τα έχω φροντίδα μου να τα αποκτήσω.-
Από το βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
24.11
ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ Επίσκοπος Ρώμης.
Γόνος βασιλικής οικογένειας, υιός του Φαύστου και της Ματθιδίας ο Κλήμης.
Σπουδάζει πολύπλευρα και διακρίνεται για
την ευρυμάθειά του.
Από
τον Απόστολο Πέτρο γνωρίζει τον
Χριστό και διδάσκεται αυθεντικά την
πίστη.
Αναδεικνύεται ένθερμος κήρυκας της
Ευαγγελικής Αλήθειας. Κηρύττει με τη
ζωή του, με το
λόγο του, με τη συγγραφή του.
Καταλαμβάνει επάξια την επισκοπική θέση της
Ρώμης και διαποιμαίνει άριστα το λαό του Θεού.
Ο ζήλος του αξιοσημείωτος προκαλεί
τους εχθρούς της πίστεως.
Στη λαίλαπα των διωγμών συλλαμβάνεται, εξορίζεται
και ρίχνεται στη θάλασσα.
Μαρτυρικά σφραγίζει την επίγεια
ζωή του.
Η ουράνια ζωή του αρχίζει ευοίωνα.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
"Τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι." ( Ρωμ. ιβ΄10 ).
Η φιλαδελφία οφειλή του καθενός.
Η
"εν Χριστώ" αγάπη, άρρηκτος κρίκος αδελφοσύνης, εχέγγυο γνησιότητας.
Και η φιλοστοργία έμπρακτη απόδειξη
αγάπης,αντίδοτο της φιλαυτίας.
Η εναργής αγάπη Παύλειος επιταγή, Θεϊκή εντολή.
Η έκδηλη αγάπη προς τους αδελφούς
συνεπάγεται αμνησικακία, μακροθυμία, ανοχή, αυτοπροσφορά και αυτοθυσία.
Και όλα αυτά κατά το υπόδειγμα Ιησού του Κυρίου και Θεού μου.-
Από το
βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄
Ελ. Α. Κλ.
23.11 ΑΓΙΟΣ
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Επίσκοπος Ικονίου .
Γόνος της Καππαδοκίας ο Αμφιλόχιος . Πιστός φίλος του Μ. Βασιλείου. Ευσεβής και φιλόθεος, ενάρετος και λόγιος αναδεικνύεται Επίσκοπος Ικονίου.
Ποιμαίνει
άριστα την επισκοπή του
και αγρυπνεί για
το λαό του Θεού.
Ορθοτομεί το
λόγο της Αλήθειας και μετέχει στη
Β΄Οικουμενική Σύνοδο.
Αναγνωρίζεται καθολικά
και τιμάται διακριτικά.
Προσφέρει αγάπη και κερδίζει τις καρδιές
των ανθρώπων.
Είναι
ο Επίσκοπος ο αγαπητός.
Είναι ο άνθρωπος του Θεού ο εκλεκτός.
394 μ.Χ. Ειρηνικά εισέρχεται στίς Ουράνιες Μονές για άρρητες απολαύσεις.-
Από το
βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
22.11 ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο νέος Ασκητής.
Η ζωή του έλαμψε με αχτίδες απλότητας, αστραπές καλοσύνης, προτυπώδη ισάγγελη πολιτεία, πολλαπλές θαυματουργικές επεμβάσεις.
Βλαστός της Μικράς Ασίας, με γονείς
θεοσεβείς, συνεργάτες ενσυνείδητους του Θεού στο σωτήριο έργο Του, ενσταλάζουν
στο γεώργιο της καρδιάς του τέκνου τους τον σπόρο της Αληθείας και πυροδοτούν
το είναι του με την αγάπη σ' Εκείνον.
Ζεί ασκητικά, προσευχητικά, διακονικά,
άοκνα, αυτομεμφικά. Αγρυπνεί και επαγρυπνεί στο κάστρο της ψυχής του, τιθασεύοντας
τα πάθη με τη μάχαιρα της νηστείας.
Τον Νοέμβριο του 1952 αναχωρεί αμετάκλητα
για την Ιερά Μονή Οσίου Δαυϊδ στις Ροβιές Εύβοιας και αφιερώνεται καθολικά στο
Θεό.
Επιδίδεται με φλόγα και ζήλο στην άσκηση
και 32 ετών κείρεται Μοναχός, ενώ στις 19 Δεκεμβρίου 1952 στη Χαλκίδα
χειροτονείται Ιερέας.
Θεοφόρος πλέον ο ευλαβέστατος διάκονος
του Θεού Ιάκωβος συνεχίζει την πάλη στον αόρατο πόλεμο με τις δυνάμεις του
σκότους "δίνοντας αίμα και
παίρνοντας πνεύμα".Στο σπήλαιο του Οσίου Δαυϊδ δίνει μάχες με τα γόνατα
και κατατροπώνει τις πειρασμικές επιθέσεις νικηφόρα, απολαύοντας θεσπέσιες
θεοπτίες.
Η άμεμπτη, βιοτή του και ο ανένδοτος
ασκητικός του αγώνας ευαρεστεί τον Θεό
και του προσφέρει το προορατικό και διορατικό χάρισμα.
Στη Θεία Λειτουργία ζει ανεπανάληπτες
στιγμές θεωρώντας την παρουσία των Αγίων Αγγέλων να υπερίπτανται έμφοβα μπροστά
στο εσφαγμένο Αρνίο.
Οι θαυματουργικές επεμβάσεις είναι
εμφανείς εφ' όσον έχει παρρησία στο Θεό. Η θεαρέσκεια της αυστηρής ασκητικής
ζωής του εμφαίνεται και με την ανάθεση από τον Κύριο της διακονίας του, ως
Καθηγουμένου, στις 25 Ιουνίου 1975. Αναλαμβάνει το τιμόνι της Ιεράς Μονής
ταπεινά και αθόρυβα και ανέρχεται την κλίμακα των αρετών σταθερά.
Ο Γέροντας Ιάκωβος ήταν προσωποποίηση
της έμπρακτης αγάπης, το πρότυπο της "εν Χριστώ καινής ζωής", το
κάτοπτρο της ταπείνωσης, το υπόδειγμα της αρετής, το παράδειγμα της εγκράτειας,
το έσοπτρο της υπομονής. Ενσάρκωνε το τέλειο μοναχικό ιδεώδες, ακτινοβολούσε
Φως "(Γαλ.ε΄22),σκόρπιζε ευφροσύνη στους συνομιλητές του με τη γλυκύτητα
των λόγων του, με την"ευωδία Χριστού "( Β΄ Κορ. β΄, 15 ),που βίωνε.
Νουθετούσε θεόσοφα και ο λόγος του ήταν
"άλατι ηρτυμένος" (Γαλ. β΄, 6). Καθοδηγούσε ένσοφα το λαό του Θεού
προς τη σωτηρία.
Η υγεία του όμως κλονίζεται, αλλά ήδη είναι πανέτοιμος με το εισιτήριο θεωρημένο στο χέρι. 21 Νοεμβρίου 1991! Τα Εισόδια της Θεοτόκου εορτάζει, με την συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και τη μελωδική ψαλμωδία του, εξομολογεί πιστούς αδελφούς, αναμένοντας και την επιστροφή από τα Φύλλα του προσφιλούς συνώνυμου πνευματικού του τέκνου Ιακώβου, ως ήδη χειροτονηθέντος Διακόνου και τότε η λεύκη έγειρε. Πήρε πλέον το δρόμο για την ποθητή πατρίδα!Πάνδημη η εξόδιος ακολουθία.Ο Γέροντας Ιάκωβος ευλογεί τα πλήθη, που αναφωνούν:΄΄Άγιος!!!΄΄
Τώρα πλέον βρίσκεται στη χώρα του Φωτός
και απολαμβάνει ατελεύτητα πανευφρόσυνα
τη θέα της Αγίας Τριάδος. Από εκεί πρεσβεύει αδιάλειπτα για όλους μας και μας
αναμένει εναγώνια. Η αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο έγινε
στις 27 Νοεμβρίου 2017 και τιμάται στις 22 Νοεμ
βρίου.- Ελ.
Α. Κλ.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Ευβοίας ο στολισμός, και
ποιμήν της Μάνδρας, του οσίου πατρός Δαυίδ. Χαίροις ορθοδόξων, ο βοηθός εν
πάσι, Ιάκωβε παμμάκαρ, ημών το
καύχημα.-
"Τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι."( Ρωμ. ιβ΄10 )
Η
αγάπη στον αδελφό μου με προτρέπει για πρωτοποριακές παραχωρήσεις, για
σημαντικές υποχωρήσεις, για απαρνητικές αυτοπροβολές.
Η αγάπη του " πλησίον
"ανιδιοτελής και ανυπόκριτη, εφευρετική και συγκαταβατική, αποδίδει τιμή
και πρωτοπορεί στην απόδοσή της.
Τιμά και τιμάται ταυτόχρονα.
Είναι η επιβράβευση της τιμητικής εκδήλωσης αγάπης.-
Από το
βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄
Ελ. Α. Κλ.
21.11 ΕΙΣΟΔΙΑ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
Ιωακείμ
και Άννα! Ένα ευάρμοστο και
θεοσεβές ζευγάρι. Δύο άνθρωποι με Θεϊκή πορεία και αφανή Θεϊκή
ευλογία.
Άνθρωποι προσευχής, έχουν καυτό το αίτημα της τεκνογονίας. Η πολυετής
ένθερμη και επίμονη παράκλησή τους βρίσκει θετική ανταπόκριση από τον Θεό. ΄Ενα χαριτωμένο κοριτσάκι ο καρπός της προσευχητικής τους πάλης με τον Θεό.
'Ενα παιδί προορισμένο αφιερωτικά από
τους γονείς του, αλλά και σκεύος εκλογής
από τον Θεό.
Τριών
χρονών η Μαριάμ εισάγεται στο Ναό
και παραδίδεται στα χέρια του Αρχιερέα
Ζαχαρία. Εκεί, στα Άγια των
Αγίων, θα παραμείνει επί δώδεκα
χρόνια. Τροφή ουράνια θα διατρέφει το σώμα. Ο λόγος του Θεού και η προσευχή θα τροφοδοτεί
την ψυχή.
Μαριάμ ! Η «εκλελεγμένη πασών των γενεών».
Εκείνη,
που με την ταπείνωση και την υπακοή, που
διαθέτει δίνει τη συγκατάθεσή της για την επίτευξη του λυτρωτικού θεϊκού
σχεδίου. Δέχεται να γίνει Μητέρα
του Θεού και δική μας Μητέρα.
Είναι
η Παναγία, η καταφυγή και προστασία και Μεσίτρια του κόσμου.-
Από το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α. Κλ
"Τη σπουδή μη οκνηροί." ( Ρωμ. ιβ΄11 )
Η ζωή του Χριστιανού αποσκοπεί στην
ευαρέστηση του Θεού.
Η
ένζηλη προσπάθεια για κάθε Θεάρεστο έργο απαραίτητη.
Η
εγρήγορση και η προθυμία πρωταρχικοί συντελεστές.
Η
ορθοπραξία γνήσια έκφραση της ορθοδοξίας.
Η ευποιϊα καρπός της αγάπης και η
επιτέλεσή της αποκλείει
την οκνηρία και περικλείει ζήλο και σπουδή.
Ευάρεστοι, λοιπόν, στον Θεό,
αγαθοποιούντες αγαπητικά.-
Από το
βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄
Ελ. Α. Κλ.
20.11 ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
ο Δεκαπολίτης.
9ος αιώνας μ.Χ. και στην Ειρηνούπολη της Δεκαπόλεως γεννιέται ο Γρηγόριος. Ανατρέφεται με το ροδόσταγμα της πίστεως στον Χριστό από
τη μητέρα του Μαρία.
Ποθεί την
ισάγγελη πολιτεία και κείρεται Μοναχός.
Επιδίδεται στον αγώνα για τη μεταμόρφωση των παθών.
Βιώνει
την Ορθόδοξη Ασκητική και σημειώνει
νίκες.
Αυστηρός ασκητής,αλλά και
φλογερός Μαχητής κατά των εικονομάχων. Συγγραφέας απαράμιλλος
ενημερώνει και ενισχύει.
Στη
Μονή Αγίου Μηνά της Θεσσαλονίκης
παραμένει , για αρκετό χρόνο.
Τερματίζει τη γήϊνη ζωή του στην Κωνσταντινούπολη, περνώντας, το δίαυλο της ασθενείας, νικηφόρα.-
Από
το βιβλίο ΄΄ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ΄΄ Ελ. Α.
Κλ
"Η αγάπη ανυπόκριτος." ( Ρωμ. ιβ΄9 )
Η αγάπη
πρώτιστη Θεϊκή εντολή, κυρίαρχο συναίσθημα, εκκινητήριο σημείο αναφοράς.
Αγάπη ανυπόκριτη, ειλικρινή, αφειδώλευτη, πλατιά, άδολη,
ευάρμοστη στα παιδιά του Θεού της αγάπης.
Αγάπη
χωρίς κρατούμενα και υπολογισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια και διακρίσεις.
Αγάπη χωρίς όρους και όρια.
Μια
διαπλάτυνση της καρδιάς μας, μια εκλέπτυνση των ψυχικών αισθητηρίων θα
επιστεγάσει την αγάπη, που ο Κύριος ζητά από τον καθένα μας.
Αγάπη λοιπόν, για την Αγάπη να 'ναι ο καθημερινός σκοπός και τρόπος ζωής μας. –
Από το
βιβλίο΄΄ΝΥΞΕΙΣ ΒΙΒΛΙΚΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ΄΄
Ελ. Α. Κλ.