ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ΟΣΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΟ.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΑΞΗ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΥΦΛΟΥ.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΑΞΗ.

΄΄Επτυσε χαμαί και εποίησε πηλόν εκ του πτύσματος και επέχρισε τον πηλόν επί τους οφθαλμούς του τυφλού΄΄( Ιωαν. θ΄,6 ). Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Τριαδικού Θεού, πλάστηκε από χώμα και δέχτηκε με εμφύσηση την πνοή της ζωής.
Η δημιουργική ενέργεια του Θεού συνεχίζεται επεκτατικά και καθημερινά, με τη γέννηση ανθρώπων πάνω στον πλανήτη, τη γη.
Η ενέργεια της δημιουργίας και της προσθήκης της οπτικής αίσθησης, συναντάται και στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή. Ο «εκ γενετής» τυφλός δεν έφερε μάτια, ούτε είχε όραση. Ζούσε στο βαθύ σκοτάδι. Η επέμβαση του Θεού Λόγου, έκφραση δημιουργική, συμπλήρωσε το αρχικό δημιούργημα και ως προς το όργανο της οράσεως και ως προς την αίσθηση. Τοιουτοτρόπως ο Κύριος, ως Θεός και δημιουργός του κόσμου αποφάνθηκε.
Η παρουσία του Χριστού στον κόσμο πρόσφερε την αναδημιουργία και ανάπλαση του ανθρώπινου γένους. Με το Άγιο Βάπτισμα Χριστοποιούνται οι αισθήσεις του ανθρώπου, εφ’ όσον ο άνθρωπος ενώνεται με τον Χριστό και νοηματοδοτείται η όλη ζωή του.
Ο Χριστός, λοιπόν, είναι η Ζωή και μας δίνει τη ζωή και μας συντηρεί προνοιακά στη ζωή και μας προσφέρει εμπειρίες αιώνιας ζωής, με τη μέθεξή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας.
ΦΩΣ ο Ίδιος φωτοδοτεί και μας, όταν διατηρούμε επικοινωνιακή σχέση, με την προσευχή και τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
Η άσκηση και η συμμετοχή στη λατρευτική και Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας,μας καθιστά κοινωνούς Χριστού, πρόσωπα Χριστοποιημένα, σε μια ζωή λουσμένη στο φως Του.-

ΑΓΙΑ Ε Ι Ρ Η Ν Η η Μεγαλομάρτυς.

5 /5 Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΕΙΡΗΝΗ .

Μυριάδες είναι οι εκλεκτές ψυχές, που μαγνητίζονται από το Χριστό, Τον πιστεύουν, Τον αγαπούν, Τον ακολουθούν και θυσιάζουν τα πάντα για τη δόξα Του.
Χιλιάδες είναι οι διαλεχτές καρδιές, που αγνοούν δόξες, περιφρονούν πλούτη, αφήνουν αξιώματα και ακολουθούν τον Ιησού πιστά.
Μία τέτοια ηρωίδα, που εγκαταλείπει πλούτη και θέτει τον εαυτό της στην υπηρεσία του Χριστού, είναι η Α Γ Ι Α Ε Ι Ρ Η Ν Η.
Μονάκριβη κόρη μιας πλούσιας ειδωλολατρικής οικογένειας της Περσίας, είναι η Πηνελόπη, μετέπειτα Ειρήνη. Προικισμένη με ξεχωριστή ομορφιά, ζει μέσα σ' ένα πύργο πολυτελέστατο και παιδαγωγεΐται από το σοφό γέροντα Απελλιανό. Εκεί απομονωμένη ζει στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας.
Ο Χριστός όμως, που γνωρίζει τις εκλεκτές καρδιές, την επισημαίνει και μία μέρα οραματίζεται. Βλέπει ένα περιστέρι να μπαίνει στον πύργο και ν' αφήνει ένα κλαδί ελιάς πάνω σε χρυσό τραπέζι. Μετά έναν αετό και ν' αφήνει στο ίδιο τραπέζι ένα στεφάνι με λουλούδια. Και τέλος, ένα κόρακα να μπαίνει και ν' αφήνει στο ίδιο τραπέζι ένα φίδι.
Η Πηνελόπη παρακολουθεί έντρομη. Ο σοφός Απελλιανός, χριστιανός, εξηγεί το όραμα σαν κάλεσμα του Θεού. Το περιστέρι σημαίνει την αγνότητά της. Η ελιά το χριστιανικό βάπτισμα. Ο αετός τη νίκη και το στεφάνι, τη δόξα. Ο δε κόρακας με το φίδι τις θλίψεις.
Η Πηνελόπη συγκλονισμένη δέχεται τη Θεία φώτιση. Βρίσκει τον πολύτιμο Μαργαρίτη, το Χριστό, και βαφτίζεται κρυφά, με το όνομα Ειρήνη.
Άλλ' ο πατέρας της δεν αργεί να μάθει το μυστικό. Εξοργισμένος, προστάζει δεμένη να την πατήσουν άλογα. Η Αγία διασώζεται, αλλά ο ίδιος θανατώνεται από ένα άλογο. Προσεύχεται όμως και ανασταίνεται ο πατέρας της. Πιστεύει, μαζί με τη γυναίκα του και τρεις χιλιάδες ανθρώπους και βαφτίζονται. Οι γονείς ζουν το υπόλοιπό της ζωής τους με μετάνοια, η δε Αγία αρχίζει το δρόμο του μαρτυρίου και της δράσεως.
Ρίχνεται σε λάκκο με δηλητηριώδη φίδια, επί δεκατέσσερις συνεχείς μέρες και εξέρχεται άβλαβης.
Πριονίζονται τα πόδια της και Άγγελος τη γιατρεύει.
Διέρχεται πόλεις και κηρύττει και κάνει θαύματα, ενώ χιλιάδες άνθρωποι πιστεύουν στο Χριστό.
Συλλαμβάνεται και ρίχνεται πάνω σε φωτιά, αλλά Άγγελος Κυρίου σβήνει τις φλόγες και τη διαφυλάττει αβλαβή.
Αποκεφαλίζεται, τίθεται σε τάφο, αλλά Άγγελος Κυρίου την ανασταίνει. Συνεχίζει την ιεραποστολική της δράση σε διάφορες πόλεις, όπου βασιλείς και πλήθος ανθρώπων πιστεύουν.
Τέλος φθάνει στην Έφεσο, συναντά το Δάσκαλό της, Απελλιανό, ο οποίος ζητεί να μπει σε τάφο και να σκεπασθεί με πέτρα επί τέσσερις μέρες. Τη δεύτερη μέρα, πηγαίνει στον τάφο ο Απελλιανός και βλέπει μετακινημένη την πέτρα και άφαντο το σώμα της Μάρτυρος.
«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.» Η Αγία Ειρήνη, με την ιεραποστολική και μαρτυρική ζωή της, γίνεται διαπρύσιος κήρυκας Ιησού του Ναζωραίου. Απόστολος, με πλούσια συγκομιδή ψυχών, και στεφανώνεται σαν Μεγαλομάρτυς. Οι πιστοί Χριστιανοί, θαυμαστές της ζωής της και ικέτες της χάριτός της, την τιμούν στις 5 Μαΐου.-