Οσία Φιλοθέη η Αθηναία.

19/2 ΟΣΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ, η Αθηναία.

ΦΙΛΟΘΕΗ! Ένα αστέρι φωτεινό στο χώρο του Παραδείσου. Ένας φάρος τηλαυγής για τους οδίτες της γης.
ΦΙΛΟΘΕΗ! Το καύχημα των Αγγέλων. Το εγκαλλώπισμα των Οσίων. Η αρωγή των θλιμμένων. Η καταφυγή των διωκομένων. Η προστάτρια των Αθηναίων.
ΦΙΛΟΘΕΗ ! Οσίων και Μαρτύρων Αθηναίων η έκφραση.

1522 μ.Χ. Στην Αθήνα γεννιέται η αρχοντοπούλα Ρεγούλα Μπενιζέλου. Ένα δώρο Θεϊκό. Μία απάντηση θετική του Θεού στις ικετευτικές επικλήσεις της θεοσεβούς μητέρας της Συρίγας. Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως. Δέχεται την ευεργετική επίδραση της Θεϊκής Γνωριμίας. Καλλιεργείται ψυχικά κι αντανακλά ευοίωνο μέλλον. Η καρδιά της δονείται από αγάπη για τον Χριστό. Μεγαλώνει με προοπτική. Οι αναβάσεις είναι ο στόχος της. 12χρονη η Ρεγούλα γίνεται σύζυγος πλουσίου άνδρα. Η ζωή της γίνεται μαρτυρική από τη βάναυση συμπεριφορά του. Κι ο Κύριος τερματίζει την τρίχρονη δοκιμασία της. Καλεί στον Ουρανό τον αμετανόητο σύζυγο, απελευθερώνοντας τη δική Του Αθλήτρια. Η Ρεγούλα στοχεύει πλέον απαρέγκλιτα στη θέωση. Απαρνείται την αυταρέσκεια και επιδιώκει τη Θεαρέσκεια. Αγωνίζεται για την απόκτηση ταπεινού φρονήματος, διακαούς αγάπης. Ενδοσκοπεί και αποσκοπεί στην αυτογνωσία, με προοπτική την αδελφογνωσία και στόχο τη Θεογνωσία. Με όπλα την προσευχή και τη νηστεία, την αγρυπνία και τη μελέτη αυτοκαλλιεργείται.

Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ.

ΚΥΡ. ΑΠΟΚΡΕΩ.( Ματθ. κε΄ , 31 – 46 )

Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ.

     "Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου,κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν..΄΄( Ματθ. 25΄, 34 ). Η Ευαγγελική περικοπή της Κρίσεως τρομοκρατεί τους αμετανόητους αμαρτωλούς και χαροποιεί τους μετανοούντες δικαίους. Οι μεν πορεύονται εις Κόλαση αιώνιο, οι δε εισέρχονται εις τον Παράδεισο, εις ζωή αιώνιο. Και οι δυό κατηγορίες ανθρώπων ζουν ό,τι επέλεξαν από την παρούσα ζωή, καθ’ ότι η αιώνιος ζωή δεν είναι έξοδος από χρονικά όρια, δεν είναι μελλοντική κατάσταση, αλλά παρούσα πραγματικότητα, η «εν Χριστώ» ζωή. Ο Κύριος καθορίζει εμφαντικά την αιώνιο ζωή : ΄΄Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.΄΄ ( Ιωαν. ιζ΄ , 3 ).

       Η γνώση, λοιπόν, του Θεού συνίσταται στην προσωπική σχέση μαζί Του και προϋποθέτει τη βίωση της αγάπης και στους εχθρούς, κατά τον Αγ. Σιλουανό.

Η γνώση του Θεού είναι μία΄΄πρόσωπο προς πρόσωπο» συνάντηση με τον Θεό΄΄, κατά τον π. Σωφρόνιο του Έσσεξ.
         Η γνώση του Θεού ένωση του ανθρώπου με τον Χριστό, Θέωση, αιώνιος ζωή.
    Η ενανθρώπηση του Χριστού σηματοδότησε αιωνοποιητικά την ιστορία, ανακαινιστικά την ανθρωπότητα και κατέστησε τη γη Παράδεισο, πάραυτα.
       Αιωνιότητα είναι η ζωή του Χριστού, είναι το Σώμα Του, η Εκκλησία και συνεπώς κάθε μέλος της Εκκλησίας και μέσα στην Εκκλησία βιώνει το αιώνιο.
      Οι πιστοί δέχονται κύματα της Χάριτος του Χριστού και απολαμβάνουν εμπειρίες αιωνιότητας, κατά το Άγιο Βάπτισμα, κατά τη μετοχή στην Θεία Ευχαριστία, κατά την προσευχητική επικοινωνία.
      Η μέθεξη των πιστών στην αφθαρσία και άκτιστη Θ. Χάρη προανάκρουσμα της άληκτης, αιώνιας απόλαυσης της παρουσίας και αγάπης του Θεού, ως άκτιστου Φωτός.
    Η αιώνιος ζωή βιώνεται από την παρούσα ζωή. Η βίωση του αιωνίου συνεπάγεται την ορθή επίλυοη του παρόντος.
   Η απόλαυση της αγάπης του Θεού ως Φωτός, που ευφραίνει, ή ως Φωτός, που κατακαίει ατελεύτητα, αμφότερα, είναι επιλογή προσωπική με συνέργεια Θεϊκή.-

ΚΥΡΙΑΚΗ του ΑΣΩΤΟΥ .ΝΕΚΡΩΣΗ και ΖΩΗ.

ΚΥΡΙΑΚΗ  του  ΑΣΩΤΟΥ ( Λουκ.  ιε΄, 11 – 32 )

ΝΕΚΡΩΣΗ  και ΖΩΗ.

  «Ούτος  ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε.»( Λουκ. ιε΄,24 ).

            Στην  παραβολή  του  « ασώτου  υιού » υπάρχουν  δύο  κύρια  σημεία  αναφοράς :     Η ασωτία και η επιστροφή.

            Η απομάκρυνση από την πατρική θαλπωρή συνεπάγεται την ασωτία, τη νέκρωση. 

            Η επιστροφή στην πατρική ουσία σηματοδοτεί τη ζωή.

            Η ζωή έξω από τη Ζωή, που είναι ο Θεός, αποτελεί νέκρωση.

            Ο Θεός είναι η ενυπόστατη Ζωή.  «Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.»(Ιωαν. ιδ΄,6), δηλώνει ο Υιός και Λόγος του Θεού.

Το σώμα χωρίς την ψυχή είναι νεκρό. Η ψυχή χωρίς το Πανάγιο Πνεύμα είναι νεκρή.

Η αμαρτία συνεπάγεται τον θάνατο της ψυχής.

Η μετάνοια και επιστροφή στον Θεό Πατέρα δίνει το έναυσμα για μια πανευτυχή  βιοτή.

Η αμαρτία απομάκρυνε τους Πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο, από τον Θεό, αφού απέβαλλαν τον χιτώνα της Θείας Χάριτος και φόρεσαν το δερμάτινο χιτώνα της φθαρτότητας και θνητότητας.

Η απώλεια της κοινωνίας με τον Θεό σηματοδότησε και την απώλεια της δυνατότητας της Θέωσης.

Η ενανθρώπηση όμως του Χριστού επαναδίδει στον μετανοούντα άσωτο τη δυνατότητα της μέθεξης του Θεού. Πραγματοποιείται η επιστροφή στην οικία και η αγαπητική υποδοχή του Πατέρα. Εκεί, στην οικία, στην Εκκλησία, δίδεται το δακτυλίδι, το εχέγγυο της υιοθεσίας, ενδύεται την στολή του Αγίου Πνεύματος, διά του Αγίου Βαπτίσματος, τρέφεται με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, κατά την Θεία Ευχαριστία και πανηγυρίζει πανευφρόσυνα.

ΑΓ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ.

                                     

10/2 Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
Το δένδρο της Ορθοδοξίας είναι ποτισμένο με άφθονο αίμα. Αίμα ηρώων και Μαρτύρων. Αίμα ανθρώπων, που έπαιξαν τη ζωή τους «κορώνα γράμματα», αψήφησαν κινδύνους, αντίκρυσαν αλύγιστοι βασανιστήρια κι έγραψαν τα ονόματά τους με ανεξίτηλα γράμματα στην Επουράνιο Βίβλο.
Μία τέτοια φλογερή ύπαρξη ζει τον 2ο αιώνα, στα γραφικά παράλια της Μ. Ασίας, στη Μαγνησία. Είναι ο κατάλευκος γέροντας ιερέας, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ. Σηκώνει στους κυρτωμένους ώμους του, μια ζωή 113 χρόνων. Μια ζωή γεμάτη δράση. Μάχεται με ακατάβλητη δύναμη. Δίνει το ΄΄παρών΄΄ σε κάθε δυσκολία. Ανακουφίζει τους πονεμένους, βοηθά τους φτωχούς, προστατεύει τα ορφανά, ενισχύει τους ολιγόπιστους, ενθαρρύνει τους απογοητευμένους, διδάσκει τους πλανεμένους. Γίνεται ο προστάτης των πάντων, το καύχημα των χριστιανών και ειδωλολατρών. Η φήμη του απλώνεται παντού. Πολλοί τον θαυμάζουν, αλλά και αρκετοί τον φθονούν.

7/2 ΑΓ. Π Α Ρ Θ Ε Ν Ι Ο Σ, Επίσκοπος Λαμψάκου, ο θαυματουργός.

7/2  ΑΓ. Π Α Ρ Θ Ε Ν Ι Ο Σ,

Επίσκοπος  Λαμψάκου, ο  θαυματουργός.

Τη  Χορεία  των Αγίων απαρτίζουν πολυποίκιλα πρόσωπα: Αρχιερείς και Ιερείς, Μοναχοί και λαϊκοί, άνδρες, γυναίκες  και  παιδιά.

            Όλοι έδωκαν τα πρωτεία της αγάπης τους στο  Θεό. Όλοι πίστευσαν  την αληθινότητα της Τριαδικής Θεότητας. Όλοι  κατά τη γήϊνη πορεία τους βίωσαν τις εντολές του Κυρίου. Όλοι αγάπησαν τον Θεό και τον πλησίον τους, δυνατά, αληθινά, έμπρακτα.

            Ανάμεσά τους ευδιάκριτη η θέση του Αγίου Πατρός ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ,  Επισκόπου Λαμψάκου,  του θαυματουργού.

            Βλαστός της Βιθυνίας. Γόνος ιερατείας. Ζει κατά τους χρόνους του Μ.  Κων/νου.

            Η μόρφωσή του ελαχίστη, αλλά η ἐν Χριστώ   παιδεία του πλατειά. Ψαράς ικανός, αλλά και ψαράς ψυχών άριστος αναδεικνύεται.

 Η καρδιά του συντονισμένη στο ρυθμό της αγάπης του Χριστού.

Ο νους του, είναι νους Χριστού.

Οι πράξεις του, εκφράσεις των  εντολών του Χριστού.

            Το είναι του πυρπολείται από την αγάπη Εκείνου και μεταφράζεται σε μια δυναμική αγάπης  προς τον συνάνθρωπο.

            Η πίστη του στον Ιησού ακράδαντη. Η ταπείνωσή του ακτινοβόλα.

Ορθόδοξη Παρεμβολή 77 Ιαν. Φεβ. 2017