ΑΓΙΟΣ Τ Ρ Υ Φ Ω Ν Α Σ.

1/2 ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ, ο πτηνοτρόφος.

«Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται»(Ματθ. ε΄, 8).
Ευτυχισμένοι όσοι διατηρούν την καθαρότητα της καρδίας, διότι αυτοί θα ιδούν το πρόσωπο του Θεού, δηλώνει ο Κύριος.
Οι απλοϊκοί άνθρωποι, οι καθαρές καρδιές, οι αγνές ψυχές γίνονται Κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος, δέκτες της Χάριτος του Θεού.
Κι ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ είναι ένα θεϊκό λουλούδι, ένας διαλεκτός οικείος του Θεού, ένας προσφιλής Άγιος των ανθρώπων του μόχθου.
Πατρίδα του είναι η Λάμψακος της Φρυγίας. Οι γονείς του διακρίνονται για την ευσέβεια. Μεταδίδουν τον χριστιανικό παλμό και στο νεαρό βλαστάρι τους. Κι ο Τρύφωνας χαριτώνεται και θαυματουργεί. Η αγιότητά του ακτινοβολεί. Η φήμη του απλώνεται κι ο Θεός δοξάζεται. Ο ίδιος παραμένει ο απλοϊκός πτηνοτρόφος, ο ταπεινός υπηρέτης του Θεού.
Ο Βασιλέας της Ρώμης Γορδιανός έχει τη μονάκριβη κόρη του δαιμονισμένη. Ο δαίμονας αποκαλύπτει τον διώκτη του: «Μόνο ο Τρύφωνας μπορεί να με διώξει», αναφωνεί. Ο βασιλέας πάραυτα στέλνει στρατιώτες προς αναζήτηση του Τρύφωνα. Σύντομα συναντούν το 17χρονο βοσκόπουλο. Αμέσως τον οδηγούν στη Ρώμη. Τρεις μέρες πριν φτάσουν, το δαιμόνιο φανερώνει τον ερχομό του Τρύφωνα και ουρλιάζοντας φεύγει. Το κορίτσι ελευθερώνεται. Οι γονείς πανηγυρίζουν και υποδέχονται ευγνώμονα τον Τρύφωνα. Τον παρακαλούν να δείξει το πρόσωπο του δαίμονα και να ρωτήσει, γιατί μπήκε στην κόρη. Ο Άγιος νηστεύει έξι μέρες, προσεύχεται θερμά και στο Όνομα του Χριστού τον προσκαλεί να φανεί ενώπιον όλων. Παρευθύς εμφανίζεται σαν ένας μαύρος σκύλος, άσχημος με πύρινα μάτια. Ο Άγιος ρωτάει: -«Ποιός σε πρόσταξε να βασανίσεις το κορίτσι;» - «Ο αρχηγός μου ο σατανάς», απαντάει. -«Και ποιά εξουσία έχετε στα παιδιά του Θεού;» -«Εμείς δεν εξουσιάζουμε τους πιστούς οπαδούς του Θεού, αλλά όσους καταπατούν το θέλημά Του και μας ακολουθούν», αποκρίνεται. Ο Άγιος τον επιτιμά κι εξαφανίζεται. Όλοι θαυμάζουν, πολλοί πιστεύουν στο Χριστό κι ο βασιλέας ανταμείβει πλούσια τον ευεργέτη του. Ο Τρύφωνας όμως μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς και επιστρέφει στη Λάμψακο συνεχίζοντας το τίμιο διακόνημά του.
Το Γορδιανό διαδέχονται άλλοι κι ο Δέκιος, σκληρός διώκτης των χριστιανών. Ο δημοφιλής Τρύφωνας συλλαμβάνεται και οδηγείται μπροστά στον έπαρχο. Δίνει τα προσωπικά του στοιχεία, δηλώνει παρρησιακά τη χριστιανική του ιδιότητα κι ελέγχει. Διατάζεται το κρέμασμα και το σπάθισμα. Οι πόνοι φρικτοί. Το αίμα ακατάσχετο. Ο Άγιος ακλόνητος διακηρύττει τη μοναδικότητα του Θεού και προσκαλεί στο Χριστό. Ο έπαρχος εξαγριώνεται. Ο Άγιος δένεται και σύρεται στους δρόμους. Φυλακίζεται, επανακρίνεται κι ομολογεί αλύγιστα. Καρφώνονται στα πόδια σίδερα, μαστιγώνεται, πυρακτώνεται, αλλά δοξολογεί τον Θεό. Πληγωμένο το σώμα, αλλά άτρωτη η ψυχή. Η θεία Χάρη τον ενισχύει. Ο ένθεος έρωτας κορυφώνεται. Το ηθικό ακμαίο. Το φρόνημα πανίσχυρο. Ο Μάρτυρας αήττητος. Ο αποκεφαλισμός η τελεσίδικη απόφαση. Αλλ’ ο Κύριος, τιμητικά, παραλαμβάνει την ψυχή του πριν το αγγίξει ο δήμιος. Το τίμιο λείψανο του Αθλοφόρου Τρύφωνα, θησαυρός πολύτιμος, μεταφέρεται στη Λάμψακο της Μ. Ασίας και τιμάται την 1η Φεβρουαρίου.-

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ. Ζωηφόρα Ρήματα.- Νύξεις.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 39 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
Γράφει και επιμελείται(Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός

ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ
Ο Χ Ρ Ο Ν Ο Σ τι είναι για σένα, ευκαιρία ΣΩΤΗΡΙΑΣ ή Α ΠΩΛΕΙΑΣ;
Βρισκόμαστε στό κατώφλι ενός νέου χρόνου, του 2011, που η αγάπη του Θεού Πατέρα μας χάρισε, στα πλαίσια της αγαπητικής σωστικής συμπεριφοράς Του, δίδοντας στον καθένα μας παράταση ζωής πάνω στον πλανήτη γη.
Δώρο του Θεού πολύτιμο, λοιπόν, προς τον καθένα μας προσωπικά, ο χ ρ ό ν ο ς, προσφορά αγάπης, αφού εμπεριέχει σωστική χροιά.
Αλλά τι είναι ο χρόνος, τι σημαίνει για τον καθένα μας, πως στεκόμαστε απέναντί Του;
Ο χρόνος είναι δημιούργημα του Θεού και δόθηκε στον άνθρωπο η δυνατότητα να αξιοποιήσει τον χρόνο και μέσα στον χώρο να θεωθεί.
΄΄Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισι."( Εφεσ. ε΄, 16) είναι η Παύλεια προτροπή.
"Ποία γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη."( Ιακ. δ΄, 14), τονίζει ο Απ. Ιάκωβος.
Η ζωή του ανθρώπου στη γη παροδική, αλλά σημαντική. Η αξιοποίησή της σηματοδοτεί την αιωνοποίησή της πανευφρόσυνα.
Η βίωση της ζωής και της παρουσίας του Θεού μέσα στον χρόνο συνιστά την Αιωνιότητα. Η εκμετάλλευση του χρόνου εξασφαλίζει την Αιωνιότητα.
Ο χρόνος, ευκαιρία για κινήσεις μεταστροφικές, για μετάνοια.
Μία στιγμή ειλικρινούς μετανοίας, οδηγεί τον μεγαλύτερο αμαρτωλό στον Παράδεισο. Αλλά και μία στιγμή απροσεξίας, αμέλειας, υπερηφανείας, γκρεμίζει ό,τι δημιούργησαν αγώνες πολύμοχθοι. Σε καταδικάζει στην κόλαση.
Ο χρόνος, ευκαιρία για δράση αγάπης, για δυναμική παρέμβαση στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, των αδελφών μας. Το κάθε λεπτό του χρόνου ζυγίζει Αιωνιότητα.
Το παρόν κατέχομε. Το παρελθόν παρήλθε. Το μέλλον αόρατο και άγνωστο. Αυτόν τον χρόνο, που έχομε, όσον έχομε στη διάθεσή μας, ας τον αξιοποιήσουμε, ώστε να μην βρεθούμε αναπολόγητοι κατά την ημέρα της Κρίσεως. ΄΄Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας.΄΄ (Κορ. Β΄ στ΄ 2), διακηρύττει ο Απ. Παύλος.
Ας κατεργασθούμε την σωτηρία μας, τώρα, χωρίς αναβολή.-

Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ."(Ματθ. δ΄,20)
Μια άμεση, καταφατική απάντηση των μαθητών στην πρόσκληση του Ιησού.

Αυτοπαράδοση χωρίς όρους.
Συμπόρευση χωρίς υπολογισμούς.
Η δική μας ανταπόκριση στο προσωπικό κάλεσμα ποια θα είναι ;-
* * * * * * *

΄ Ύπάγε οπίσω μου σατανά.΄΄ (Ματθ. δ΄ , 10).
Επιτακτική, καταλυτική προσταγή του Ιησού προς τον άρχοντα του σκότους.

Αποδίωξη κι αποφυγή κάθε συνδιαλλαγής μαζί του. Είναι αντιμετώπιση επιτυχής.
Η δοκιμή δική μας, τώρα.-
* * * * * * *

" Πρόσεχε τον εαυτό σου από την μητέρα όλων των κακών, την φιλαυτία.΄΄ (Αγ.Μάξιμος Ομολ. Εκατ. Β΄, 59).
Αγαπώ τον εαυτό μου υπέρμετρα, τον φροντίζω παράλογα, τον ικανοποιώ απεριόριστα, τον προβάλλω προκλητικά. Είμαι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του.
Τον Θεό μου Τον περιθωριοποίησα.
Τον πλησίον μου τον εκμηδένισα.
Η κακία με κατακλύζει.
Κύριε, χάνομαι, σώσέ με.-
* * * * * * *
"Νυν απολύεις τον δούλον σου Δεσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου.΄΄(Λουκ. Β΄,29).
Δοξολογική κραυγή αφήνει ο Θεοδόχος Συμεών στο αντίκρισμα του Ιησού.

Είναι το επισφράγισμα της Μεγάλης Συνάντησης, που προσδοκούσε.
Αλήθεια, εγώ ποθώ να συναντήσω τον Κύριό μου ;
* * * * * * *
" Ος δ' αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών." (Ματθ. ε΄,19).
Έμπρακτη διδαχή των εντολών του Θεού η προϋπόθεση για τη θεϊκή αναγνώριση της προσφοράς.
Κι εγώ διδάσκω μόνο, ασύστολα. Κύριε, συγχώρεσέ με! -
***********************

Ε Υ Γ Ν Ω Μ Ο Σ Υ Ν Η .

ΚΥΡ. ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ.( Λουκ. ιζ΄ , 12 – 19 )
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.

΄΄Και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ.» (Λουκ.ιζ΄16). Δέκα οι λεπροί, της Ευαγγελικής περικοπής, που δέχτηκαν την αγαπητική εκδήλωση ίασης του Ιησού.
Ένας, αλλοεθνής Σαμαρείτης, επιστρέφει υγιής πλέον, να υποβάλλει τις ένθερμες ευχαριστίες του στον Ευεργέτη του.
Οι εννέα δηλώνουν αγνώμονες και πράττουν αχάριστα.
Κι εμείς γινόμαστε καθημερινά δέκτες μιας ανείπωτης αγάπης και αναρίθμητων ευεργεσιών του Θεού, σε πανανθρώπινο επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό :
Η μεταφορά μας από την ανυπαρξία στην ύπαρξη.
Η αφειδώλευτη παροχή χαρισμάτων και δωρεών.«Τι έχεις, ό ουκ έλαβες,άνθρωπε;» διερωτάται ο Απ. Παύλος.
Η λεπτομερής πρόνοια και διαρκής φροντίδα, για τον κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα.
Η Σταυρική Του Θυσία για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Η συνεχής τροφοδοσία μας με το Σώμα και Αίμα Του.
Η υγεία, δώρο πολύτιμο.
Η περιφρούρησή μας από φύλακα Άγγελο, για την ψυχική μας σωτηρία.
Για όλες τις εμφανείς και αφανείς δωρεές Του ποία η στάση μας ; Πόσες ευχαριστη-ριακές δοξολογίες και ικεσίες αναπέμπομε ;
Δυστυχώς, η υλιστική απληστία μας, η υπέρμετρη φιλαυτία μας, υποβιβάζει την φιλοθεϊα και μηδενίζει την ευχαριστία. Η αγνωμοσύνη κυριαρχεί. Η άρνηση εδραιώνεται. Η βλασφημία εκτοξεύεται προκλητικά. Η αχαριστία επικρατεί αναλογικά και στους συνανθρώπους.
Η ευχαριστία και δοξολογία προς τον Θεό είναι αναγκαία χρεωστική κίνηση, η οποία μας οικειοποιεί με τον Δωρεοδότη Κύριο.
«Η ευχαριστία εκείνω μεν ( τω Θεώ ) ουδέν προστίθησιν, ημάς δε οικειοτέρους αυτώ κατασκευάζει .»,τονίζει ο Αγ. Ιωαν. Χρυσόστομος.
«εν παντί ευχαριστείτε..» (Α΄Θεσσ.ε΄,18) και τον Θεό και τους συνανθρώπους, προτρέπει ο Απ. Παύλος.Θα το κάνουμε πράξη στην καθημερινότητά μας ;-

ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ο θαυματουργός.

12/1 ΟΣΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ὁ θαυματουργός.

Ο στίβος των Οσίων απαρτίζεται από τους πύκτες της ισάγγελης πολιτείας.
Η Μοναχική αρένα με τους ακάματους αγώνες των Αθλητών της ανέδειξε στρατιές Οσίων.
Η Ορθόδοξη οσιακή βιοτή οδηγεί στη θέωση.
Ανάμεσα στον πανευκλεή οσιακό Χορό και ο Όσιος Ηλίας ο θαυματουργός.
Το καύχημα των Οσίων.
Το υπόδειγμα των Αθλητών.
Η πίστη του στό Χριστό αταλάντευτη.
Η αγάπη του στον Κύριο φλογερή.
Ο πόθος του για τη θέωση διακαής.
Εισέρχεται στο Μοναχικό στίβο και επιδίδεται ένζηλα στα επίπονα αθλήματα.
Ασκείται στην αδιάλειπτη προσευχή και επικοινωνεί ακατάπαυστα με τον Θεό.
Επιδίδεται στην αυτογνωσία, οδηγείται στην αδελφογνωσία και καταλήγει στη Θεογνωσία.
Η απάρνηση των φθαρτών αγαθών, με την υπέρβαση της πείνας και της δίψας, του ψύχους και των ποικίλων δυσκολιών, τον ωδήγησαν στην κατάκτηση των αφθάρτων αιωνίων αγαθών.
Η εκκοπή του ιδίου θελήματος και η εγκόλπωση του Θεϊκού θελήματος του εδραίωσε την ταπείνωση.
Η ταπείνωση του εξασφάλισε τη μετάνοια, ως καθημερινή στάση ζωής.
Η αγάπη του στο Θεό εκφραζόταν με μία αδιάπτωτη αγάπη στον άνθρωπο.
Η θαυματουργική Χάρη του επιδίδεται και την σκορπίζει αφειδώλευτα.
Η πίστη του στο Χριστό τον πυροδοτούσε προς μία παρρησιακή ομολογία.
Βίωνε έντονα τη μνήμη του θανάτου και βρισκόταν σε συνεχή εγρήγορση.
Η ζωή του οσιακή και η εκδημία του ειρηνική.
Συναριθμείται στη Χορεία των Οσίων, απολαμβάνοντας αιώνια το ανέσπερο Φως της αγάπης του Τριαδικού Θεού.-

Τα Χ Α Ρ Ι Σ Μ Α Τ Α.

ΚΥΡ. Μετά τα ΦΩΤΑ.( Εφεσ. δ΄, 7 –13 )
ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ.

΄΄ενί δε εκάστω ημών εδόθη η Χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.΄΄ ( Εφεσ. δ΄,7 ).
Ο Θεός, Δημιουργός του σύμπαντος, αλλά και Πλάστης του ανθρώπου.
Πλασμένος « κατ’ εικόνα Του » ο άνθρωπος, με προοπτική το «καθ’ ομοίωσιν», συνεπάγεται την εξάρτηση από Εκείνον.
΄΄Ενί εκάστω ημών εδόθη η Χάρις, κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.΄΄, τονίζει εμφαντικά ο Απ. Παύλος.
Κάθε άνθρωπος αποδέκτης και φορέας χαρισμάτων, δωρεών αναλογικών, τα οποία ο Θεός από τον ωκεανό της αγάπης Του έδωκε.
Ο άνθρωπος, ως δημιούργημα, του Θεού, μετέχει της δημιουργικής και προνοητικής ενέργειας του Θεού.
Δώρα του Θεού τα ποικίλα χαρίσματα αποβαίνουν σωστικά, αν επιδοθούν ως αντιπροσφορά στον Θεό και εξαγιασθούν.
Υπάρχουν, βέβαια, και τα χαρίσματα, που επιδίδονται με το Άγιο Βάπτισμα στα μέλη του Σώματος του Χριστού.
Τα τέκνα της Εκκλησίας καλύπτονται στην πορεία τους προς την θέωση από την προσωπική, δυναμική μετοχή και παρέμβαση της Θείας Χάριτος.
Η Θεία Χάρις ενεργεί πάντα σωστικά και στην προτροπή, αλλά και στην αποτροπή, και στην καθοδήγηση, αλλά και στην κατανόηση.
Η Θεία Χάρις επισκιάζει τον αγωνιστή της πίστεως και οδηγείται στην αυτογνωσία και προχωρεί στην αυτομεμψία και βιώνει τη μετάνοια. Τότε πορεύεται επιστροφικά προς τον Θεό, αλλά ανεπίστροφα προς τον ζόφο της αμαρτίας.
Όλοι είμαστε χαρισματούχοι από τη δημιουργία μας, αλλά και έχομε την επεκτατική δυνατότητα των χαρισμάτων.
Η ακράδαντη πίστη στον Τριαδικό Θεό και η απαρέγκλιτη τήρηση των Θεϊκών εντολών, μας καθιστούν δεκτικά μέλη της Εκκλησίας στην Θεοποιό ενέργεια του Θεού. Ο ανένδοτος αγώνας και η μετοχή στην ασκητική και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, συντελεστές καθοριστικοί στην κάθαρση της καρδιάς. Διότι, κατά τον Αγ. Γρηγόριο Νύσσης «η Βάπτισις δεν δρα, εάν ο άνθρωπος δεν καθαρίζη εαυτόν εκ των παθών.»
Τα χαρίσματα συνεπώς καρποί της ενέργειας της Θείας Χάριτος και της συνέργειας του ανθρώπου.
Τα χαρίσματα, λοιπόν, δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο, γι’ αυτό και η αυτονομία τους κίνηση ανεπίτρεπτη.
Τα χαρίσματα, δώρα του Θεού, αλλά και αντίδωρα αγάπης, προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο, στα πλαίσια της φιλοθεϊας και φιλανθρωπίας.
Κάθε Αθλητής Χριστού προσφέρει τον εαυτό του και τα χαρίσματα, που η Θεία Χάρις προσέδωκε, αγαπητικά και διακονικά στους αδελφούς και κατ’ επέκταση στον Θεό.
Τα χαρίσματα, λοιπόν, με την προσφορά εξαγιάζονται και δρουν συντελεστικά στην υπαρξιακή μεταμόρφωσή μας, στην Χριστοποίησή μας.-

Θ Ε Ο Φ Α Ν Ε Ι Α.

ΚΥΡ. ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ.( Τιτ. β΄ , 11 –14, γ΄ , 4 –7 )
ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ.

΄΄Επεφάνη γαρ η Χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις.΄΄( Τιτ. β΄ , 11).
Ο άνθρωπος πλασμένος « κατ’ εικόνα » του Αρχέτυπου Λόγου με δυνατότητα να φθάσει στο « καθ’ ομοίωσιν ».
Προορισμός του ανθρώπου η θέωση. Πόθος του Θεού η σωτηρία πανανθρώπινα. Η Χάρη του Θεού, λοιπόν, είναι σωτήριος. Η σωτηρία του ανθρώπου κοινή Αγιοτριαδική ενέργεια.
Η Τριαδική Θεότητα συναπαρτίζεται από τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιο Πνεύμα. Τρία Πρόσωπα, που συνδέονται μεταξύ τους ομοουσίως, αδιαιρέτως, ασυγχύτως. Τρεις υποστάσεις με κοινή φύση, ουσία, ενέργεια και δόξα.
Ο Πατήρ γεννά προαιωνίως τον Υιό και εκπορεύει το Πανάγιο Πνεύμα.

Νους , Λόγος, Πνεύμα, ο Τριαδικός Θεός των ορθοδόξων Χριστιανών.
Η ενανθρώπηση του Λόγου « κατ’ ευδοκία » θέλημα του Τριαδικού Θεού, ανεξάρτητα από την πτώση του ανθρώπου.
Μοναδικός τρόπος σωτηρίας του ανθρώπου, του κτιστού, η ένωση του κτιστού και του ακτίστου στην υπόσταση του Λόγου.
Κατά την Βάπτιση του Χριστού έχομε μία Θεοφάνεια, εφ’ όσον μαρτυρεί ο Πατήρ το ομοούσιον του Υιού και επιβεβαιώνει την αγάπη Του προς τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα παρίσταται «ωσεί περιστερά» και δηλοποιεί τη λύση του κατακλυσμού της αμαρτίας.
Το μυστήριο της Τριαδικής Θεότητας και η άκτιστη ζωοποιός, σωτηριοποιός και Θεοποιός Θεία Χάρη παραμένει ακατανόητη και απρόσιτη από τον άνθρωπο, που βιώνει την υπαρξιακή αλλοτρίωση.
Η αυθυπέρβαση, η έξοδος από την εγωκεντρική εσωστρέφεια και η αγαπητική περιχώρηση στο είναι των άλλων, σηματοδοτούν τη γνώση της Αγιοτριαδικής υποστάσεως.
Η φιλαυτία προξενεί εμπειρίες Κόλασης,ενώ η φιλοθεϊα και φιλαλληλία δημιουργούν βιώματα Παραδείσου.
Η μετάνοια επιφέρει την απαλλαγή από τα πάθη και δημιουργεί κατοικητήρια Τριαδικού Θεού.
Η μεταστροφική πορεία εξασφαλίζει τη γνώση του υπέρλογου μυστηρίου και την ανάδειξη Ουρανοπολιτών « σεσωσμένων ».-