Ὅσιος Θαλλέλαιος.

27/2 ΟΣΙΟΣ Θ Α Λ Λ Ε Λ Α Ι Ο Σ

Γόνος της Κιλικίας, αλλά οικιστής των Γαβάλων ο Θ Α Λ Λ Ε Λ Α Ι Ο Σ .
Η πίστη του για το Χριστό βαθιά.
Η αγάπη του για το Θεό δυνατή.
Και η επιλογή του για ασκητική ζωή πραγματώνεται. Ο τόπος, που οι ειδωλολάτρες συχνάζουν γίνεται τόπος διαμονής του. Οι δαίμονες εξοργίζονται. Επιδιώκουν τον αφανισμό του. Προσπαθούν τον εκφοβισμό του. Βρίσκονται όμως αντιμέτωποι με έναν ανένδοτο αγωνιστή, που τούς κατατροπώνει.
Ο Θαλλέλαιος στοχεύει τη σωτηρία του και επινοεί αυστηρότερους τρόπους άσκησης, βιώνοντας την τελωνική αυτοσυνειδησία.
Η ζωή του διδάσκει και πολλοί μεταστρέφονται.
Η θαυματουργική Χάρη προσφέρεται αφειδώλευτα.
Η αυλαία του Παραδείσου ανοίγει διάπλατα με την ειρηνική εκδημία του.-

Δούλος ελεύθερος!

ΚΥΡ. ΑΣΩΤΟΥ ( Α΄ Κορ. στ΄ , 12 –20 )
ΔΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
«Πάντα μοι έξεστι, αλλ’ ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. » (Α΄ Κορ. στ΄, 12 ).
Όλα μου επιτρέπονται, διακηρύσσει διαπρύσια ο Απ. Παύλος, αλλά εγώ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να εξουσιασθεί από τίποτε.
Δηλώνει εκούσια « δούλος Χριστού » και ταυτόχρονα « απελεύθερος ».
Η εθελοδουλεία και η «εν Χριστώ ελευθερία» στην πλέον μεγαλειώδη τους έκφραση.
Η δουλεία στο θέλημα του Θεού σηματοδοτεί την αληθινή ελευθερία.
Η άρση του ζυγού του Χριστού προσφέρει τη δυνατότητα της αποταγής κάθε εξουσίας.
Η αποτίναξη του «χρηστού ζυγού» του Χριστού οδηγεί σε στυγερή υποδούλωση.
Η άρνηση της δουλείας του Χριστού καταλήγει στη δουλεία των παθών.
Ελεύθερη δουλεία και υπόδουλη ελευθερία.
Την πρώτη εκφράζει βιωματικά ο κορυφαίος των Αποστόλων Παύλος.
Τη δεύτερη βιώνει τραγικά ο άσωτος γυιος της παραβολής.
Ο δούλος Χριστού αναδεικνύεται φορέας της «εν Χριστώ» ελευθερίας.
Ο ελεύθερος από κάθε ζυγό καθίσταται αληθινά υπόδουλος.
Ο Απ. Παύλος, εκφραστής της "εν Χριστώ» ελευθερίας ", τονίζει προς τους μιμητές του : «Τη ελευθερία η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε.»( Γαλ. ε΄ , 1 )
Ο άσωτος γυιος της παραβολής στους δέσμιους των παθών προτείνει για μίμηση : «..αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου..»( Λουκ. ιε΄ ,18 )
Τα δεσμά του Χριστού χορηγούν ευλογία. Ο ζυγός του Χριστού προσφέρει την αληθινή ελευθερία.
Στο Χριστό, ας αναζητήσουν οι στρατοκόποι της ζωής την ελευθερία τους.-

΄΄Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται,ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν.΄΄

"Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν."
( Καθ. Επιστ. Ιακ. δ΄.6 )

Η υπερηφάνεια γέννημα της φιλαυτίας, πάθος ψυχικό, με έκφραση καθημερινή, πρακτική, είναι βδελυκτή από τον Θεό.
Η ύπαρξη της υπερηφανείας μολύνει λογισμούς και πράξεις και μηδενοποιεί προαιρέσεις.
Η εμφάνισή της καταλύει επικοινωνιακές σχέσεις με τον Θεό και τον άνθρωπο, απωθεί την Θεϊκή Χάρη και αποκρούει την ανθρώπινη προσέγγιση.
Η ταπείνωση διατηρεί ένθερμες τις σχέσεις με τον Θεό και τούς ανθρώπους και ελκύει το Θεϊκό έλεος.
Ταπεινόφρονες, λοιπόν, πάντα και ποτέ υψηλόφρονες.-

ΑΓΙΟΣ Μ Α Ρ Τ Ι Ν Ι Α Ν Ο Σ.

13/2 ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΙΑΝΟΣ.

Γόνος της Καισαρείας της Παλαιστίνης ο Μαρτινιανός, ζει στους χρόνους Θεοδοσίου του Μικρού, Ε΄ μ.Χ. αιώνα.
Από μικρής ηλικίας ενσταλάζεται η πίστη στον Χριστό στην εύπλαστη και καλοπροαίρετη παιδική ψυχή του.
Η ευσέβεια ριζώνει στο είναι του και ο πόθος, για βίωση της ισάγγελης πολιτείας σφοδρός.
Επιλέγει τον ησυχαστικό βίο και έρχεται να εγκαταβιώσει σε ερημική σκήτη.
Εκεί στην αρένα του επιδίδεται στην αδιάλειπτη προσευχή, στην ανελλιπή μελέτη, στην άοκνη εργασία και στην επίπονη άσκηση.
Η φήμη της αρετής του απλώνεται. Πλήθη λαού προσέρχονται, για παραμυθία και συμβουλή, καθοδήγηση και στήριξη.
Έμπειρος Αγωνιστής στον αόρατο πόλεμο επισημαίνει τις σατανικές παγίδες και εφιστά την προσοχή και διδάσκει τεχνικές.
Άριστος πνευματικός οδηγεί σωστικά το λαό του Θεού και διέρχεται πολλά μέρη.
Πλήρης ημερών απέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα, τροπαιούχος, εφ’ όσον στη γη έζησε θεάρεστα.-

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Επίσκοπος Σεβαστείας.

11/2 ΑΓΙΟΣ Β Λ Α Σ Ι Ο Σ, Επίσκοπος Σεβαστείας.

Άριστος γιατρός, αλλά και ενσυνείδητος Χριστιανός

ο Β Λ Α Σ Ι Ο Σ.
Η επιστήμη εδραιώνει την πίστη και διαγράφει πορεία θεάρεστη.
Με τις γνώσεις αγαθοεργεί .Αυτοαναλίσκεται στην αγάπη των αδελφών ασθενών.

Θεραπεύει σώματα, αλλά διασώζει και ψυχές. Προσφέρει ίαση, αλλά και διδαχή.
Ανάργυρα και αφειδώλευτα αυτοπροσφέρεται στο βωμό της αγάπης του Χριστού.
Και ο Κύριος τον επιλέγει στο λειτουργικό του επιτελείο. Χειροτονείται Ιερέας και Επίσκοπος Σεβαστείας, με θαυμαστές επιδόσεις.
Τη ζωή του σφραγίζουν το μαρτύριο και ο αποκεφαλισμός.
Η αυλαία της Αιωνιότητας διανοίγεται για μια θριαμβευτική είσοδο.-

Η υ ψ ι κ ά μ ι ν ο ς.

ΚΥΡ. ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.( Ματθ. ιε΄, 21 – 28 )
Η Υ Ψ Ι Κ Α Μ Ι Ν Ο Σ.

΄΄Ελέησόν με,Κύριε, υιέ Δαυϊδ η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται.΄΄(Ματθ.ιε΄,22).
Οι προπτωτικοί άνθρωποι είχαν εύσημο γνώρισμα την ενότητα με τον Θεό, τον εαυτό τους, τους συνανθρώπους τους, τη δημιουργία καθολικά.
Η πτώση των Πρωτοπλάστων σηματοδότησε τη διάσπαση της ενότητας. Έκτοτε οι πτωτικές τάσεις, με τη διάπραξη της αμαρτίας επέφεραν την αλλοίωση τού ανθρώπου, την απώλεια της «αγαπητικής κοινωνίας», την ανάπτυξη της «αυτονομημένης ατομικότητας».
Η ενανθρώπηση τουΥιού του Θεού, με την κένωση και την θυσιαστική αγάπη, έδωκε τη δυνατότητα της ανάδειξης του ανθρώπου – ατόμου, σε πρόσωπο. Τοιουτοτρόπως οι Χριστοποιημένοι άνθρωποι, που βίωσαν την κάθαρση της καρδιάς, δέχτηκαν τον φωτισμό του νου και είναι θεωμένοι, ζουν το πανανθρώπινο δράμα. Η προσωπική τους αμαρτία προκαλεί πόνο προσωπικό, αλλά και κατ’ επέκταση βαρύνει τη ζωή όλης της ανθρωπότητας.
Με την έξοδο από τον κλοιό του ατομισμού οι αμαρτίες όλων των ανθρώπων της γης βιώνονται σε προσωπικό επίπεδο και δημιουργούν πόνο αφόρητο.
Και η Χαναναία του Ευαγγελίου κραυγάζει ικετευτικά, για τη σωτηρία του παιδιού της, που είναι και δικός της πόνος: «Ελέησόν με, Κύριε, Υιέ Δαυϊδ, η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται.».
Ζητά επίμονα το έλεος του Κυρίου. Ο πόνος της δίνει την ευκαιρία να γνωρίσει τον Ιησού. Η θλίψη γίνεται ο κρίκος, που την συνδέει με τον Κύριο, το χωνευτήρι, απ’ όπου αναπηδά η πίστη στον Χριστό. Ο ανήφορος του πόνου έγινε το μονοπάτι, που την οδήγησε κοντά στον Θεό.
Η κάμινος του πόνου έγινε υψικάμινος, που πρόσφερε μία καρτερία αξιοθαύμαστη.
Στην πάλη της με τον Ιησού η Χαναναία υπομένει, όταν ο Διδάσκαλος κωφεύει στην παράκλησή της.
Επιμένει, όταν η αίτησή της απορρίπτεται.
Καρτερεί, όταν παρομοιάζεται με «κυνάριον» και απαντά στον εξευτελιστικό χαρακτηρισμό με μια ικεσία, που καταρρίπτει την άρνηση του Ιησού.
«Δος μου, Κύριε, τα ψιχία, που δικαιούνται τα κυνάρια. Ένας λόγος Σου, μια κίνησή Σου, με καλύπτουν και κατασβήνουν το καμίνι του πόνου, επιλύουν το πρόβλημά μου.»
Οι μεγαλειώδεις, πίστη και καρτερία, της αποσπούν τη θριαμβευτική επιβράβευση του Κυρίου : «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις !γενηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης.»( Ματθ. ιε΄, 28 ).
Η θλίψη τροφοδοτεί την πίστη και την υπομονή και αιωνοποιεί τις κινήσεις μας.
Η υψικάμινος του πόνου προσφέρει τα όπλα της πίστεως και της καρτερίας, με τα οποία οι αγωνιστές μάχονται ηρωϊκά και νικούν τρισένδοξα.-

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ. Εφημερίδα.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ.

Ζωηφόρα Ρήματα.- Νύξεις.
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 40 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
Γράφει και επιμελείται(Δυνάμει Θεού)

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός
ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ
ΚΥΡ. ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ.( Ματθ. κε΄ , 14 – 30 ).

Τα Τ Α Λ Α Ν Τ Α.
΄΄Και ω μεν έδωκε πέντε τάλαντα, ω δε δύο, ω δε εν, εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν.΄΄ ( Ματθ. κε΄ , 15 ).Οι άνθρωποι, εικόνες Θεού, πλασμένοι ένσοφα, διακοσμημένοι ένστοργα, με ποικιλία χαρισμάτων, απαρτίζουν το κοινωνικό σύνολο.
Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαίρετα, παραλήπτες ταλάντων. Όλοι οι άνθρωποι καθολικά, αλλά και προσωπικά, ταλαντούχοι. Ναι, ταλαντούχοι αναλογικά των δυνατοτήτων τους.
Ένσοφος καταμερισμός των ταλάντων, με δυναμική προοπτική της αξιοποίησής τους. Ένστοργος απονομή χαρισμάτων, για απόρριψη κάθε διαμαρτυρικής φωνής. Τοιουτοτρόπως , η φαινομενική ανισότητα κατανομής ταλάντων ανατρέπεται άρδην. Η αναλογική αυτή κατανομή αποτελεί πράξη δικαιοσύνης και έχει αναφορά εξισορροπίας και αισθητικής.
Τα τάλαντα δόθηκαν ως μέσα σωστικά, με σκοπό την αξιοποίησή τους και στόχο τη σωτηρία του ανθρώπου.
Η απόκρυψη των ταλάντων αποτελεί πράξη καταδικαστέα. Η κακή χρήση τους κίνηση κατακριτέα. Η ορθή χρήση τους πράξη επιδοκιμαστέα.
Κάθε άνθρωπος οφείλει το τάλαντο, που του δόθηκε, ως δώρο από τον Θεό Πατέρα, να το αξιοποιήσει δεόντως. Έχει χρέος το τάλαντο να το θέσει στη διάθεση της αγάπης των συνανθρώπων, να το προσφέρει αντίδωρο στην αγάπη του Θεού.
Κάθε άνθρωπος, στα όρια των δυνατοτήτων του, μπορεί να πολλαπλασιάσει το τάλαντο, που του δόθηκε.
Κάθε άνθρωπος έχει υποχρέωση με τα τάλαντα, που του δόθηκαν να εργασθεί για τη δόξα του Θεού.
Αλλίμονο ! Υπάρχουν άνθρωποι, επιλήσμονες του προορισμού τους, που κατεργάζονται την απώλειά τους. Δυστυχώς χρησιμοποιούν τα τάλαντά τους, ως βέλη εχθρικά κατά του Θεού, ως όπλα φονικά, κατά του «πλησίον». Αυτή η τακτική αποβαίνει ολέθρια και για τις ψυχές, που σκανδαλίζονται ή παραπλανώνται, αλλά και για τον ταλαντούχο άνθρωπο, που παρεκτρέπεται πρακτικά. Αδελφοί μου ! Τα τάλαντα, που όλοι έχομε είναι όργανα σωστικά. Ας τα αξιοποιήσουμε, για τη δόξα του Θεού, για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας, αλλά και τη δική μας.-
ΝΥΞΕΙΣ
" Η αγάπη ανυπόκριτος."( Ρωμ. ιβ΄ , 9 )
Η α γ ά π η πρώτιστη θεϊκή εντολή, κυρίαρχο συναίσθημα, εκκινητήριο σημείο αναφοράς.
Α γ ά π η ανυπόκριτη, ειλικρινή, αφειδώλευτη, πλατιά, άδολη, ευάρμοστη στα παιδιά του Θεού της αγάπης.
Α γ ά π η χωρίς κρατούμενα και υπολογισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια και διακρίσεις.
Α γ ά π η χωρίς όρους και όρια. Μιά διαπλάτυνση της καρδιάς μας, μια εκλέπτυνση των ψυχικών αισθητηρίων θα επιστεγάσει την αγάπη, που ο Κύριος ζητά από τον καθένα μας.
Α γ ά π η, λοιπόν, για την Α Γ Α Π Η, να 'ναι ο καθημερινός σκοπός και τρόπος ζωής μας. -

"Ει τις τον ναόν τούΘεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός.΄΄(Α΄Κορ.γ΄,17)
Κορυφαίο δημιούργημα του Θεού ο άνθρωπος, είναι και Ναός Του.
Είναι Κατοικητήριο του Παναγίου Πνεύματος. Είναι τόπος διαμονής του Ιησού. Είναι χώρος καθαγιασμένος.
Ποικιλόμορφες φθορές αποτελούν ιεροσυλία, βεβήλωση και προκαλούν την θεϊκή οργή. ΄Ο,τι ανήκει στον Θεό είναι ιερό. Κι εμείς Του ανήκουμε κυριαρχικά. Ας μην το ξεχνούμε.
Άφθαρτη την υπόσταση και τη δική μας, αλλά και των άλλων,ας διατηρούμε ευλαβικά, σχολαστικά.-

"Η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστι.΄΄ (Α΄ Κορ.γ΄ 19)
Η του κόσμου σοφία, καρπός εγωπάθειας και στείρας λογικής, αφήνει ανέγγιχτη την ψυχή, διατηρεί αναπάντητα καυτά ερωτήματα, συντηρεί δισεπίλυτα προβλήματα, ανταποκρίνεται αρνητικά σε μεταφυσικές αναζητήσεις, παραμένει αφερέγγυα στις ιδέες της, απρόσιτη στις προτάσεις της.
Η κοσμική σοφία είναι ανοησία στα μάτια του Θεού και κατά συνέπεια ανωφελής και επιζήμια για τον Αγωνιστή της θέωσης.-

"Παρακαλώ ουν υμάς μιμηταί μου γίνεσθε."(Α΄ Κορ. δ΄ ,16)
Ο Πρώτος μετά τον Έναν", κατά τον ιερό Χρυσόστομο, ο Παύλος, αφού με τη ζωή Του έγινε "επιστολή Χριστού", αφού ταυτοποιήθηκε με το θεϊκό θέλημα και έχει βεβαιωμένη την ευαρέσκεια του Θεού, με πλήρη επίγνωση, απευθύνει προσκλητήριο ανοικτό προς όλους, για μίμησή του.
Να Τον μιμηθούμε αδιάκριτα σε όλα, μας συνιστά.
Ας Τον υπακούσουμε.-