Αγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος.

30/11   ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑΣ, ο  Πρωτόκλητος .

Ανδρέας! Ο  πρώτος  προσκεκλημένος  του  Υψηλού   Επισκέπτη  της  γης.        

Ο αδελφός του Πέτρου, από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας.                                 

Η απαρχή του επιτελείου  του  Ιησού. Ο  πρωταρχικός  συντελεστής της συγκρότησης  της  ομάδας  των   δώδεκα Μαθητών Του. Παρών ο Ανδρέας από την πρώτη  στιγμή   της  δράσης του  Ιησού μέχρι  και  την  Ανάληψή Του.

Οργώνει τη Βιθυνία, τον Πόντο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την  Ήπειρο, την Πελοπόννησο. 

Στην Αχαΐα καταλήγει.  Εκεί διδάσκει και θαυματουργεί. Η Μαξιμίλα, σύζυγος του  ανθύπατου  Αιγεάτη  θεραπεύεται και πιστεύει στο Χριστό. Ο  ανθύπατος εξαγριώνεται και συλλαμβάνει τον Ανδρέα. Τον  βασανίζει και τον  σταυρώνει. Ο πρώτος  Επίσκοπος Πατρών Στρατοκλής φροντίζει το  λείψανό  του, ενώ  Άγγελοι οδηγούν την ψυχή του στο Θρόνο του Διδασκάλου Του.-

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Χαίροις ω Πρωτόκλητε Μαθητά, ομαίμον Κορυφαίου, οικουμένης υφηγητά. Χαίροις ω Ανδρέα αυτόπτα Θεού Λόγου, απαύστως εκδυσώπει, παθών την λύτρωσιν.-

                                                    *   *   *

Πρωτόκλητε πάντων των Μαθητών,προστάτα Πατρέων, αδιάλειπτε πρεσβευτά. Ανδρέα παμμάκαρ, ακόλουθε Κυρίου, ικέτευε ρυσθήναι, παθών και θλίψεων.-

Αυτοδικαίωση και αυτομεμψία.

Α Υ Τ Ο Δ Ι Κ Α Ι Ω Σ Η   και   Α Υ Τ Ο Μ Ε Μ Ψ Ι Α .

Μια  αναδρομική   ματιά   στη βιοτή  των Πρωτοπλάστων θα μας δώσει την εικόνα της στιγμιαίας πτωτικής τους κίνησης. Θα επισημάνουμε τη δικαιολογητική τους απάντηση  προς τον Θεό.
Άμεση η δικαιολογία, η αυτοδικαίωση, η ετεροκατάκριση. Η  δικαιολογία απομάκρυνε την Θεϊκή Χάρη, εφ' όσον η  μετάνοια  αποκλείστηκε  και  η  απογύμνωσή τους  επακολούθησε. 

Εφ'  εξής ο  μεταπτωτικός  άνθρωπος  ρέπει  προς  την  αυτοδικαίωση   για να ικανοποιήσει τις  φιλαυτικές  του  επιδιώξεις.

Η κάλυψη  προσωπικών  ολισθήσεων: πράξεων, ενεργειών, λογισμών, σκέψεων, αποτελεί στοιχείο   της  καθημερινότητας.

Η μετατόπιση  των ευθυνών   και η καταδίκη των άλλων αποκαλύπτουν  την  εγωπάθεια  και   την  παντελή  απουσία της αγάπης  προς "τον πλησίον."

Η ανυπαρξία  της  αυτοκριτικής και  η  εμφανής  επιείκεια  περιθωριοποιούν  τη μετάνοια και αποκλείουν την σωτηρία. 

Απαιτείται έξοδος από τον εφησυχασμό και πορεία αγωνιστική, σωστική. Ο  αποκλεισμός  της αυτοδικαίωσης προωθεί την αυτομεμψία δηλαδή την αυτομομφή, την αυτοκατάκριση, την αυτοενοχοποίηση. Καταδικάζοντας τον εαυτό μας αφοπλίζουμε τα φραστικά βέλη του αδελφού μας, παραμένουμε άτρωτοι και βιώνουμε εκούσια την "κατά Θεόν" λύπη, τη μετάνοια.

Η  μετάνοια, λοιπόν, καρπός της αυτομεμψίας, σε  συνυφασμό με την μνήμη  θανάτου, την αδέκαστη Κρίση, την αιώνια Κόλαση.Μια "κατά Θεόν"απελπισία, που τροφοδοτείται από την ακλόνητη ελπίδα στον Θεό, οπότε αξιοποιείται σωστικά και περνάει μέσα από το  κανάλι  της  διαλογικής   επικοινωνίας  με  τον Θεό, οδηγεί σε διέξοδα.

Η αυτομεμψία αναπτύσσει το ταπεινό φρόνημα, οπότε η Χάρη του Θεού αποκαλύπτει την εσωτερική αθλιότητα, περνάει στην αυτογνωσία και καταλήγει στην Θεογνωσία.             

Γνωρίζοντας τον Θεό νιώθεις πολλαπλά αμαρτωλός και παροτρύνεσαι θετικά για αγώνα νικηφόρο.Επιδίδεσαι σε αυστηρό αυτοέλεγχο, σε  αυτοεπιβολή   κυρώσεων,  σε αποδοχή  επιτιμίων,  σε ανεπιεική αυτοκατάκριση, σε βαθιά συντριβή, σε ειλικρινή μετάνοια και ανεπίστροφη  μεταστροφή.

Η αυτομεμψία εκδιώκει την ταραχοποιό θλίψη,  διαλύει  το  ανειρήνευτο  της καρδιάς και προσφέρει την χαροποιό ανάπαυση.

Η αυτομεμψία πρόξενος αγάπης και συγχωρητικότητας, Θεϊκής  συγχώρεσης και κοινωνικότητας.

Η αυτομεμψία απορρίπτει την απολυτοποίηση, απομακρύνει την αυτάρκεια, εκδιώκει την αυτονομία και εδραιώνει την εξάρτηση από τον Θεό.

Η αυτομεμψία οδηγεί στην θέα του Θεού. " Εξευτέλισον σεαυτόν και όψεις την δόξαν του Θεού εν σεαυτώ.",κατά τη ρήση του Οσίου Ισαάκ του Σύρου.-       

Στη δίνη της κρίσης.

Στη  ΔΙΝΗ  της  ΚΡΙΣΗΣ.

Η  κρίση  ΄΄επί  θύραις΄΄.

Η  φτώχεια  επισείεται.

Η  κοινωνία  σε  αναβρασμό.

Οι εκρήξεις  έντονες.

Κατάθλιψη, απόγνωση, αυτοκτονίες.

Η  οικονομική  κρίση συνέπεια

         πνευματικής  πενίας,

         ανθρώπινης  αλλοτρίωσης,

         προσώπων  αυτονομία,                        

         απεμπόλησης  ιδανικών,

         αποστασιοποίησης  από  τον Θεό.

Αδιέξοδα  εμφανή.

Διέξοδος  η  επιστροφή 

                             στην  θεϊκή αγκαλιά.

Η  μετάνοια!

Ας  τολμήσουμε!-

                                                       Από  την  ποιητική Συλλογή

                                                ΄΄ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄

                                                                Ελ. Α. Κλ.

Αφιέρωμα εις τον ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ  εις  τον  ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΝ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ 

            Χρυσορρήμον γλώσσα του Ιησού, επίγειε Αγγέλων, των ανθρώπων ο προσφιλής. Συγγραμμάτων έσχες, πολύπειρον δικλείδα, χαίροις ω Χρυσόστομε,  Θεομακάριστε.-

΄Ηχ.Δ΄ (Ως γενναίον…)ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ.

    Ο φωστήρ ο υπέρλαμπρος, ο λιμήν ο ακύμαντος, των Αγγέλων σύσκηνος και ομότροπος. Της ευσπλαχνίας το πέλαγος, υπέρμαχος πίστεως, Αληθείας μαχητής, Αποστόλων ομότιμος, και ισάξιος. Βακτηρία πενήτων, θλιβομένων, ασφαλείας  οδοδείχτης, μεγαλυνέσθω Χρυσόστομε.-

΄Ηχ.Α΄(Των ουρανίων ταγμάτων…)ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ.

            Τον μαχητήν Αληθείας, και αστέρα τον τηλαυγή, πανευκλεή Πατέρα, χρυσορρήμονα γλώσσα. Κήρυκα Θεού, και μεγαλείων Του, διαπρύσιον ρήτορα. Το φερέφωνον  Παύλου το  ακριβές, τον Χρυσόστομον   υμνήσωμεν.-