20/12 ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ της
Κροστάνδης
Ἡ
Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία ἀπαρτίζεται ἀπὸ ἀναρίθμητους Ἀγωνιστές στή γήϊνη ἀρένα, Ἀθλητὲς τοῦ
Πνεύματος, Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητές, Ἱεραποστόλους καὶ
Δικαίους, πιστοὺς ἀκόλουθους τοῦ
Ἰησοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει
διαχρονικὴ καὶ οἰκουμενική. Σημεῖο πασιφανὲς
οἱ Ἅγιοι, ποὺ ἀναδείχθηκαν σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο. Ἀνάμεσά
τους καὶ
ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης.
Ἡ γνωριμία μαζί του ψυχωφελὴς καὶ
προσκλητική. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης γεννήθηκε
στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1829 στὸ χωριὸ Σούρα
τῆς Περιφέρειας Ἀρχάγγελσκ, ἀπὸ τὸν Ἠλία Μιχάηλοβιτς
καὶ τὴν Θεοδώρα Βλάστιβνα Σεργχίεβα.Ὁ πατέρας Ἀναγνώστης στὸ Ναό, ἀφοῦ εἶχε καὶ τρεῖς προγόνους Ἱερεῖς. Δέχτηκε ἀνόθευτη
τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὴν
ἀγάπη σ' Ἐκεῖνον, τὰ ὁποῖα
διεφύλαξε καὶ ἐπαύξησε.
Ἡ
ὑγεία του ἐπισφαλὴς
καὶ οἱ ἐπιδόσεις
του στὸ Σχολεῖο ἐλάχιστες. Θερμὲςἱκεσίες
ἀναπέμπει στὸν Κύριο γιὰ
βοήθεια, ὥστε νὰ κατανοεῖ τὴ Διδασκαλία. Καὶ ὄντως οἱ προσευχὲς εἰσακούσθηκαν καὶ
ἐφ' ἑξῆς φοιτᾷ στήν Ἱερατικὴ
Σχολὴ Ἀρχάγγελσκ (1851) καὶ πρωτεύει, καθὼς καὶ
στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Πετρουπόλεως
(1855).
Ἔρχεται σὲ
γάμο κοινωνία μὲ
τὴ θυγατέρα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Νιεσβήτσκυ Ἐλισάβετ. Ὀρθοφρονοῦντες, φλογεροὶ
ἐραστὲς τοῦΚυρίου
καὶ οἱ δύο νεόνυμφοι
στοχεύουν καὶ ἀποφασίζουν νὰ κάνουν πράξη καὶ
ἄθληση τὴν παρθενία. Σ'αὐτὸ ἐπιδίδονται
ἔνζηλα.
Τὸ
1855 χειροτονεῖται Πρεσβύτερος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Πρωτοκλήτου
στὴν Κροστάνδη, ἐνῷ συγχρόνως διδάσκει Θρησκευτικὰ στὸ
Δημοτικὸ καὶ στὸ
Γυμνάσιο τῆς πόλεως.
Τὸ ποιμαντικό του ἔργο πολυδιάστατο. Προσεύχεται ἀδιάλειπτα καί προσελκύει τὸ ἔλεος τοῦ
Θεοῦ.Διδάσκει τοὺς πιστούς,στηρίζει
τοὺς ὀλιγὸπιστους, θεραπεύει
τοὺς ἀσθενεῖς, βοηθεῖ τοὺς
πτωχούς, προσφέ-ρει στέγη στοὺς
ἄστεγους, φροντίζει τὰ ὀρφανά. Ἡ φιλανθρωπία του
ἀφειδώλευτη καί ἀνιδιοτελής.
Ἡ ἀγάπη
τοῦ ἀσύνορη καὶ αὐτοθυσιαστική. Ἱδρύει τὸν
"Οἴκο της Φιλοπονίας ",
ποὺ διέθετε παιδικὴ Βιβλιο-θήκη,
δωρεὰν Δημοτικὸ Σχολεῖο
καὶ Ἐργαστήριο, καθὼς
καὶ ἱδρύματα γιὰ
προσφορὰ βοηθείας σὲ πτωχοὺς
καὶ καταλύματα σὲ
ἀστέγους, ξενῶνες, Μοναστήρια καὶ Ἱεροὺς Ναούς,ἀναρρωτήρια ψυχῶν.Ἡ δράση τοῦ πλούσια καὶ
εὐλογημένη σκόρπισε βὰλσαμο
παρηγοριᾶς καὶ ἐλπίδας.
Ἡ
προσφορά του στοὺς θλιμμένους ἦταν
ἡ πρόσκληση γιὰ συμμετοχὴ στὸ
καταφύγιο τῆς Θείας
Λειτουργίας, τὴν ὁποία καθημερινὰ ἐπιτελοῦσε καὶ ἀπ' ὅπου ἔπαιρναν δύναμη μὲ τὴ ΘείαΚοινωνία,ὡς ἐφόδιο ζωῆς.ΣτὴνἘξομολόγηση ἀκούραστος, ἐφ' ὅσον ἐξομολογοῦσε
ἐπὶ 12 ὧρες ἀσταμάτητα, ἐξασφαλίζοντας τὴ
μετάνοια καὶ τὸ ἔναυσμα γιὰ νέους πνευματικοὺς ἀγῶνες σὲ 6.000ἀνθρώπους.Ἄριστος καθοδηγητὴς ὁδηγοῦσε
τὶς ψυχὲς στὸ
ὑπήνεμο λιμάνι τοῦ
Θεοῦ.
Ἡ
πυρίφλεκτη ἀπὸ ἀγάπη
στὸ Θεὸ καὶ
στὸν ἄνθρωπο καρδιά του ἐπέφερε
τὸ χάρισμα τῆς προσευχητικῆς παρρησίας καὶ τῆς ἰαματικῆς Χάρης. Τὸ
ὄνομά του γνωστοποιήθηκε σ' ὅλη τὴν οἰκουμένη καὶ δεχόταν
ἐπιστολές, ποὺ ἐπιζητοῦσαν
τὶς προσευχές του, ἀπὸ Ρωσία,
Εὐρώπη, Ἰνδία, Ἀμερική. Ἦταν ὁ π.
Ἰωάννης πιστὸς διάκονος
τοῦ Θεοῦ καὶ ἀκούραστος
τηλεφωνητής του.
Τὸ
συγγραφικό του ἔργο
περιλαμβάνει τὶς Ἐπιστολές
του, τὸ Ἡμερολόγιό
του "Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή
μου", στοχασμούς, ποὺ
ἀνοίγουν δρόμους πρὸς τὸν
Θεό, διδαχὲς προσκλητικὲς γιὰ
μετάνοια.
9
Δεκεμβρίου 1908 καὶ ὁ ταπεινὸς
καὶ φλογερὸς Λευϊτης
τέλεσε τὴν τελευταία
Θεία Λειτουργία. Τὸ πρωϊ
τῆς 20ης Δεκεμβρίου
ἐξεδήμησε εἰρηνικὰ πρὸς τὸν
Κύριο, ἀφοῦ διήνυσε διακονικά, ἀγαπητικὰ
τὴν ἀγωνιστικὴ του πορεία καὶ
πλέον εὐφραίνεται ἄληκτα τὴν εὐφροσύνη τῆς παρουσίας καὶ ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὡς στέφανο
ἄφθαρτο, στὸ Χορὸ τῶν Ἁγίων.Ἡ ταφή του ἔγινε στὸν ἰσόγειό του Ναοῦ τῆς Γυν. Ἱ. Μ. Ἁγίου Ἰωάννου, ἀφοῦ καὶ
ἱδρυτὴς της ἦταν.
Ἡ
ἁγιοκατάταξή του στὸ Ὀρθόδοξο Ἁγιολόγιο πραγματοποιήθηκε τό 1990. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 20 Δεκεμβρίου.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις, Ἱεράρχα νεοφανές, μάκαρ Ἰωάννη,
ταπεινώσεως κορυφή, χαίροις, ὁ ἀνύσας οὐρανοδρόμον ἄρτι πορείαν καὶ θαυμάτων
κρήνη γενόμενος.-
