2/12. ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
ὁ Καυσοκαλυβίτης
Τή Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία συγκροτοῦν ὅλοι
οἱ πιστοί Ἀκόλουθοι τοῦ Ἰησοῦ, οἱ ἀνένδοτοι Ἀγωνιστές τῆς Ἀλήθειας, οἱ ἀναρίθμητοι
Μάρτυρες, οἱ πολυάριθμοι Ὁμολογητές, οἱ Ὅσιοι καί οἱ Δίκαιοι, ὅσοι ἐδόξασαν καί
εὐαρέστησαν μέ τή βιοτή τους τόν Κύριο. Στὴ Χορεία τῶν Ὁσίων
συναριθμήθηκε καὶ ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Στὶς 27 Νοεμβρίου 2013 ἔγινε
ἡ κατάταξή του στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.
Τέκνο
τῆς Εὐβοϊκῆς γῆς, ἐφ’ ὅσον γεννήθηκε στὶς 7 Φεβρουαρίου 1906 στὸν Ἅγιο Ἰωάννη
Καρυστίας Εὔβοιας, ὁ Εὐάγγελος. Οἱ
γονεῖς του φτωχοὶ μέν, ἀλλὰ καὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ ἐνστάλλαξαν στὴν ἄδολη
καρδιὰ του τὴν ἀγάπη στὸ Χριστό. 8χρονο παιδὶ βγῆκε στὴ βιοπάλη, ὡς
τσοπανόπουλο καὶ ὡς βοηθὸς σὲ παντοπωλεῖο. Ἡ φοίτησή του στὸ Σχολεῖο ἐλάχιστη. Ἡ
καρδιὰ του ὅμως ἁγνὴ δέχτηκε τὸ μήνυμα ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννη Καλυβίτη. Ἡ
μίμησή του πάραυτα πόθος διακαὴς ἔγινε.
12χρονος ἀναχωρεῖ γιὰ τὸ ἍγιοὌρος. Ἐκεῖ στὴ Σκήτη Καυσοκαλυβίων
συναντᾷ τὸν Ἱερομόναχο Γέροντα Παντελεήμονα καὶ τὸν αὐτὰδελφό του Μοναχὸ Ἰωαννίκιο.
Ἔμπειροι ἀθλητὲς τοῦ πνεύματος, ἀνένδοτοι ἀγωνιστὲς στὴ
μοναχικὴ ἀρένα ἔδωσαν τὸ ἔναυσμα
στὸν δόκιμο. Ὁ ἀγώνας τώρα ἀρχίζει δυναμικὰ καὶ δυνάμει Θεοῦ σημειώνει ἁλματώδη
πρόοδο. Θεοχαρίτωτος πλέον κείρεται Μοναχὸς Νικήτας. Τὸ ὄνομά του θυμίζει τὸ
στόχο του, τὴ νίκη! Ὄντως ἐπιδίδεται μεθοδικὰ στὴν ἄσκηση, στὴν ἀδιάλειπτη
προσευχή, στὴν ἀναντίρρητη ὑπακοή, στὴν ἀπόλυτη ἐγκράτεια, στὴ βαθιὰ ταπείνωση.
Γεμάτος φλόγα καὶ ζῆλο, ἀφιερωμένος χωρὶς ὅρους στὸν Κύριο, προσελκύει τὴ Θεία Χάρη καὶ ἀποκτᾷ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα, ὅπως
τὴ διόραση.
Ἡ ἀναχώρησή του ὅμως ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος τώρα ἐπιβάλλεται, ἐφ’ ὅσον
ἀρρώστησε βαριά. Ἔτσι 19χρονο παλλικάρι ἔρχεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου
ΧαραλάμπουςΛευκῶν, κοντὰ στὸ Αὐλωνάρι Εὔβοιας. Ἐκεῖ τὸν γνωρίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
Σινὰ Πορφύριος ὁ Γ΄,ὁ ὁποῖος ἐκτίμησε τὰ πολλαπλὰ χαρίσματα καὶ τὸν χειροτόνησε Διάκονο καὶ σὲ
λίγο Πρε-σβύτερο Πορφύριο. Εἶναι μόλις 21 ἐτῶν. Πολὺ σύντομα ὁ Μητροπολίτης
Καρυστίας Παντελεήμων τὸν χειροθετεῖ Πνευματικὸ - Ἐξομολόγο, δίδο-ντάς του καὶ
τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη. Ἡ μορφή του, ἀλλὰ καὶ ἡ βιοτὴ του γίνονται πόλοι ἕλξης
τῶν πιστῶν. Καθοδηγεῖ θεόσοφα. Συμβουλεύει ἀποτελεσματικά. Στηρίζει δυναμικά. Ὁδηγεῖ στὴ
μετάνοια ἁμαρτωλούς. Σῴζει ψυχὲς καὶ τὶς προσφέ-ρει στὸ Θεό. Κατ’ αὐτὸ τὸ
χρονικὸ διάστημα ἐφημερεύει καὶ στὸ χωριὸ
Τσακαίοι, γιὰ νὰ ἀναχωρήσει στὴ συνέχεια στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ἄνω
Βάθειας.
Ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ
ἐγκαταλείπει τὴ Θαβώρεια ἠρεμία καὶ ἀπόλαυση γιὰ νὰ διακονήσει τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου
Γερασίμου τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν. Ἐπὶ 33 χρόνια ὁ ταπεινὸς Λευΐτης λειτουργεῖ
εὐλαβικά, ἐξομολογεῖ θεοφοβα, νουθετεῖ Χριστοκεντρικά, διασῴζει ἀπολωλότα,
θεραπεύει ψυχικὰ καὶ ἐνίοτε σωματικά.
Τὸ 1950 συνταξιοδοτεῖται καὶ λειτουργεῖ καὶ ἐξομολογεῖ στὸ ἐρημικὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου
Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης ἕως τὸ 1978, ὁπότε ἀποσύρεται στὸ Μήλεσι Ὠρωποῦ ἱδρύοντας
τὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου. Ὁ τόπος πλέον αὐτὸς κατακλύζεται ἀπὸ
πολυπληθῆ λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ ψυχικά, νὰ ἐξοπλισθεῖ πνευματικά, νὰ
θεραπευθεῖ σωματικά, νὰ νιώσει ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ δούλου Του Πορφυρίου. Ἡ προόραση,
ἡ διόραση καθοδηγοῦν τὸν ταπεινὸ Γέροντα καὶ προσφέρει ὅ,τι ὁ Θεὸς φωτίσει γιὰ ὄφελος
σωτηρίας τῶν παρόντων, ἀλλὰ καὶ ὅσων
τηλεφωνικὰ, ἀνά τὴν ὑφήλιο, ἐπικοινωνοῦν.
1991! Ἡ Θεϊκὴ κλήση φθάνει. Ἡ ἐπίγεια ἀποστολὴ ἔφθασε σὲ αἴσιο
τέλος. Ἀναχωρεῖ γιὰ τὸ ἍγιοὌρος, ἀπὸ ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου ξεκίνησε ἡ μοναχική του
πορεία.Ταπεινὰ καὶ ἀθόρυβα μεταβαίνει πρὸς τὴν ποθητὴ Συνάντηση μὲ τὸν Λατρευτό
του Νυμφίο.Τὸ σῶμα του ἐνταφιάζεται ἐκεῖ, στὴν ἀφάνεια, ἐνῷ ἡ ψυχὴ του νικηφόρα
προσέρχεται στὰ Οὐράνια Σκηνώματα γιὰ ἀπολαύσεις ἀτέρμονες.
Οἱ πρεσβεῖες ὅμως τοῦ Ὁσίου μας συνεχίζονται ἀκατάπαυστα καὶ
γιὰ τὴ δική μας σωτηρία.Τὸν τιμᾶμε στὶς
2 Δεκεμβρίου.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις τῶν ὁσίων ἡ
καλλονὴ, καὶ τῶν ἀσκουμένων ὁδηγὸς καὶ ὑπογραμμός. Χαίροις ἱερέων τὸ στέφος καὶ
ἡ δόξα, Πορφύριε τρισμάκαρ, Ἄθωνος καύχημα.-
