ΟΣΙΑ Φ Ι Λ Ο Θ Ε Η, ἡ Ἀθηναία.

19/2    ΟΣΙΑ   Φ Ι Λ Ο Θ Ε Η, ἡ Ἀθηναία.

ΦΙΛΟΘΕΗ! Ἕνα ἀστέρι φωτεινὸ στὸ χῶρο τοῦ Παραδείσου. Ἕνας φάρος τηλαυγὴς γιὰ τοὺς ὁδίτες τῆς γῆς.

ΦΙΛΟΘΕΗ! Τὸ καύχημα τῶν Ἀγγέλων. Τὸ ἐγκαλλώπισμα τῶν  Ὁ­σίων. Ἡ ἀρωγὴ τῶν θλιμμένων. Ἡ καταφυγὴ τῶν διω­κομένων. Ἡ προστάτρια τῶν Ἀθηναίων.

ΦΙΛΟΘΕΗ! Ὁσίων καὶ Μαρτύρων ἡ ἔκφραση.

1522 μ.Χ. Στὴν Ἀθήνα γεννιέται ἡ ἀρχοντοπούλα Ρεγούλα Μπενιζέλου. Ἕνα δῶρο Θεϊκό. Μία ἀπάντηση θετική τοῦ Θεοῦ στὶς ἱκετευτικὲς ἐπικλήσεις τῆς θεοσεβοῦς μητέρας της Συρίγας. Γαλουχεῖται μὲ τὰ νάμα­τα τῆς πίστεως. Δέχεται τὴν εὐεργετικὴ ἐπίδραση τῆς θεϊκῆς Γνωριμίας. Καλλιεργεῖται ψυχικὰ κι ἀντανα­κλᾶ εὐοίωνο μέλλον. Ἡ καρδιὰ της δονεῖται ἀπὸ ἀγά­πη γιὰ τὸ Χριστό. Μεγαλώνει μὲ προοπτική. Οἱ ἀνα­βάσεις εἶναι ὁ στόχος της. 12χρονη ἡ Ρεγούλα γίνεται σύζυγος πλουσίου ἄνδρα. Ἡ ζωή της γίνεται μαρτυρική ἀπό τή βάναυση συμπεριφορά του. Κι ὁ Κύριος τερματίζει τὴν τρίχρονη δοκιμα­σία της. Καλεῖ στὸν Οὐρανὸ τὸν ἀμετανόητο σύζυγο, ἀπελευθερώνοντας  τὴ δική Του Ἀθλήτρια. 

Ἡ Ρεγούλα  στοχεύει  πλέον  ἀπαρέγκλιτα στὴ θέωση. Ἀπαρνεῖται  τὴν  αὐταρέσκεια καὶ ἐπιδιώκει τὴ θεαρέσκεια. Ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀπόκτηση ταπεινοῦ φρονήματος,διακαοῦς ἀγάπης. Ἐνδοσκοπεῖ καὶ ἀπο­σκοπεῖ στὴν αὐτογνωσία, μὲ προοπτικὴ τὴν ἀδελφογνωσία καὶ στόχο τὴ Θεογνωσία. Μὲ ὅπλα τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία, τὴν ἀγρυ­πνία καὶ τὴ μελέτη αὐτοκαλλιεργεῖται. Κι ὕστερα ἀπό 10χρονη χηρεία καὶ ἐκδημία τῶν γονέων της, ἐπιδίδεται ἀπρόσκοπτα στὴ στοχικὴ της ἐπίτευξη. Διαθέτει τὴν τεράστια περιουσία της στὴ διπολικὴ ἀγάπη: Τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Κτίζει Μονή, Παρθενώνα, γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ ἑστία προσφορᾶς ἀγάπης στὸν ἄνθρωπο. Κι ἡ μεγάλη στιγμὴ τῆς προσωπικῆς της ἀφιερώσεως στὸ Νυμφίο Χριστὸ στὸ προσκήνιο. «Κείρεται ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ ΦΙΛΟΘΕΗ Μοναχή...». Εἶναι ἡ τιμη­τικὴ διάκριση τοῦ Θεοῦ στὴν ἀνένδοτη Ἀγωνίστρια. -«Ναί, τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος...», εἶναι ἡ καταφα­τικὴ ἀπάντηση στὸ θεϊκὸ κάλεσμα.

Καὶ ἡ ἀρένα τῆς ἰσάγγελης πολιτείας ἀνοίγεται διάπλατα.  Πλῆθος νεανίδων ἐντάσσεται στὴ συνοδεία της. Κι ἀναδεικνύεται χειραγωγὸς ἄριστη, ὁδηγὸς θεοφώτιστη, μάνα φιλόστοργη, συναγωνίστρια πρότυπη. Διδάσκει βιωματικά, παιδαγωγεῖ   μεθοδικά,  φρονη­ματίζει   ὑψηλά,   μεταλαμπαδεύει   πειστικά,  στηρίζει δυ­ναμικά, νουθετεῖ σωστικά. Ἡ βαθειὰ πίστη της προσκαλεῖ. Ὁ φλογερὸς ζῆ­λος της προκαλεῖ. Ἡ ἔνθεη ἀγάπη της παρακινεῖ. Τὰ λόγια της μεταφράζονται σὲ ἔργα. Ἡ ζωὴ της διδάσκει εὔγλωττα. Προσιτὴ σὲ ὅλους ἡ Ἡγουμένη Φιλοθέη, γίνεται ἡ καταφυγὴ ὅλων. Ἡ Ρωμιοσύνη προσφεύγει κι ἀνα­πτερώνεται. Οἱ αἰχμάλωτες καταφεύγουν καὶ προστα­τεύονται. Οἱ ἐνδεεῖς προστρέχουν καὶ καλύπτονται. Οἱ ἀσθενεῖς βρίσκουν τὴ θεραπεία στὸ Νοσοκομεῖο της. Οἱ ξένοι τὴ φιλοξενία στοὺς Ξενῶνες της. Τὰ ὀρφανὰ τὸ στήριγμα στὰ ἱδρύματά της. Στὸ Βασίλειο τῆς Ἀ­γάπης ἡ ἀγάπη βρίσκει τὴ μεγαλειώδη ἔκφρασή της. Ἀγωνία καὶ ἀγώνας τῆς ἀκούραστης φιλόθεης Γερόν­τισσας Φιλοθέης νὰ κρατήσει ὑψηλὸ τὸ φρόνημα τῶν ραγιάδων, μὲ φωτεινὸ τὸ ὅραμα τῆς λευτεριᾶς. Νὰ δια­τηρήσει ἀδούλωτη τὴν ψυχὴ τῶν ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τὶς ἀλλόπιστες ἐπιθέσεις. 

Καὶ ἡ ἀγαπητική της προσφορὰ σύντομα γίνεται στόχος τῶν Τούρκων. Ἡ προστατευτική της κάλυψη σὲ τέσσερις αἰχμάλωτες γυναῖκες γνωστοποιεῖται καὶ ἡ ἀπολογία της εἶναι ἄμεση. Ὁμολογεῖ παρρησιακὰ καὶ φυλακίζεται πάραυτα. Βασανίζεται σκληρὰ καὶ κα­ταδικάζεται σὲ θάνατο. Οἱ Χριστιανοὶ   τὸ   πληροφο­ροῦνται   καὶ   θλίβονται.  Ἐξαγοράζουν   τὸν   Κριτὴ   καί  ἀ­πελευθερώνουν τὴν Ὁσία. 

Ἡ ἡρωϊκὴ θεάρεστη πορεία συνεχίζεται. Προσ­φέρει καὶ προσφέρεται στὸ βωμὸ τῆς ἀγάπης στὸ Θεό, στὸν ἄνθρωπο, στὴ σκλαβωμένη Πατρίδα. 1589 μ.Χ. Παραμονὴ τῆς γιορτῆς τοῦ  Ἁγίου Διο­νυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου. Ἡ Μονὴ τιμᾶ τὸν Ἅγιο μὲ ὁλονυκτία. Ὁ Ναὸς δονεῖται ἀπό τὶς ψαλμωδίες. Οἱ ψυχὲς σκιρτοῦν ἀπό κατάνυξη. Οἱ καρδιὲς πάλλονται ἀπό ἀγάπη γιὰ τὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης. Κι ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ποὺ πύρινες ἱκεσίες φθάνουν στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ, μία ὁμάδα Τούρκων εἰσβάλλει στὸ Ναό, συλλαμβάνει βίαια τὴν Ὁσία Φιλοθέη, τὴ μαστιγώνει ἀλύπητα, καὶ τὴν ἐγκαταλείπει ἡμιθανή. Εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῆς γήινης πορείας της. Τὸ σῶμα φθίνει ἀπὸ τὶς διάσπαρτες πληγές. Ἡ ψυχή ἐξα­γνίζεται ἀπό τὴ μαρτυρικὴ καρτερία.

19 Φεβρουαρίου 1589! Μία καρδιὰ, μὲ πολλὴ ἀγά­πη, παύει νὰ χτυπᾶ. Μία ψυχὴ πάλλευκη φθάνει στὸ Θρόνο τοῦ Πλάστη, Ἀγωνοθέτη Κυρίου της. Μία νι­κήτρια συναριθμεῖται στὸν ὅμιλο τῶν Ὁσιομαρτύρων. Εἶναι ἡ Ὁσία Φιλοθέη.Ἡ ἀπουσία της ἔντονη στὴν Ἀθήνα. Ἡ παρουσία της εὔλαλη στὴν Ἑλλάδα, στὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ πρε­σβεῖες της ἀκατάπαυστες γιὰ τοὺς πιστούς. Ὁ Καθε­δρικὸς Ναὸς τῆς Ἀθήνας κρατεῖ πολύτιμο θησαυρὸ τὸ ἱερὸ θαυματουργό της λείψανο καὶ τὴν τιμᾶ  πανη­γυρικά.-

                                                                                    Ελ. Α. Κλ.