ΟΣΙΑ Μ Α Κ Ρ Ι Ν Α, ἡ καλλιπάρθενος.

ΟΣΙΑ   Μ Α Κ Ρ Ι Ν Α, ἡ καλλιπάρθενος.

«Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου... ἀγαπή­σεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μαρκ. ιβ΄, 30-31) εἶναι οἱ προτρεπτικοὶ  λόγοι τοῦ Κυρίου μας. Σ' αὐτὸ τὸ διπολικὸ ἄξονα περιστρέφεται ὁ ἀγώ­νας τῶν γνησίων ὀπαδῶν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ τὸ μήνυμα ἐγκολπώνονται καὶ ὑλοποιοῦν οἱ Ἀγωνιστὲς τῆς πί­στεως,  οἱ σημερινοὶ Οἰκήτορες τοῦ Παραδείσου.

Αὐτὴ τὴν Κυριακὴ ἐντολὴ βιώνει ἰσόβια καὶ τέ­λεια καὶ ἡ Ὁσία ΜΑΚΡΙΝΑ. Ἄς γνωρίσουμε, λοιπόν, τὶς ἐπιδόσεις της, ὅπως τὶς ἀποδίδει ἡ αὐθεντικὴ σκιαγράφηση τοῦ ἀδελφοῦ της, Γρηγορίου τοῦ Νύσσης.

Πρωτότοκη κόρη τοῦ Βασιλείου καὶ τῆς Ἐμμελείας ἡ Μακρίνα, ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ 10 θεοχαρίτωτα παιδιά τους. Γεννιέται προικισμένη μὲ σωματικὴ ὀμορφιά, εὔστροφο νοῦ, ἐπιδεκτικὴ ψυχή. Δέχεται παι­δεία καὶ νουθεσία Κυρίου καὶ ἀναδεικνύεται ψυχὴ χα­ριτωμένη, ἐξαίσια. Ἡ προσωπική της συμβολὴ εἶναι καθοριστική. Ἡ ἐντρύφησή της στὴ σοφία Σολομώντα καὶ τὸ Ψαλτήρι καθημερινή της ἐνασχόληση. Ἡ  μύη­ση   στὸ  Ἁγιογραφικὸ  πνεῦμα ἑδραιωτική γιὰ τὴν πί­στη της. Ἡ φιλακολουθητικὴ της διάθεση, μὲ τὴ ζων­τανή ἐπικοινωνία της μὲ τὸ Θεὸ καλλιεργοῦν τέλεια τὸ περιβόλι τῆς ψυχῆς της.

Παράλληλα διεκπεραιώνει ἄριστα καὶ τὶς οἰκιακὲς ἐργασίες. Ἡ Μακρίνα εἶναι μία νέα μὲ ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, θαυμαστὴ πνευματικότητα, ξέχωρη ὀ­μορφιά, οἰκιακὴ δεξιοτεχνία, ἄρτια μόρφωση. Οἱ ἐμ­φανίσεις μνηστήρων πυκνὲς κι οἱ προτάσεις δελεαστι­κές. Οἱ γονεῖς της ὅμως προτιμοῦν νὰ νυμφεύσουν τὴν κόρη τους μὲ νέο, ποὺ διαθέτει χριστιανικὲς ἀρχές, ὑψηλὸ ἦθος, κοινωνικὴ εὐαισθησία, σύνεση καὶ σω­φροσύνη.

Καί εἶναι αὐτὸς μὲ τὸν ὁποῖο τὴ μνηστεύουν. Οἱ προοπτικὲς εἶναι εὐοίωνες, ἀλλά οἱ βουλὲς τοῦ Θεοῦ ἀνεξερεύνητες. Μετὰ ἀπό μικρὸ χρονικὸ διάστημα ὁ μνηστήρας προσέρχεται στὸν Κύριο. Ἡ θλίψη τῶν γονέων μεγάλη. Ὁ πόνος τῆς Μακρίνας πολύς. Καὶ ἡ ἀπόφασή της γιὰ παρθενικὴ ζωὴ ἀμετάκλητη. Οἱ γο­νεῖς σέβονται τὸν ἱερό της πόθο καὶ δὲν τὴν ἐνοχλοῦν.

Ἕκτοτε ἡ Μακρίνα καλλιεργεῖται βαθύτερα, πνευματικότερα. Ἡ ὡριμότητα εἶναι εὐδιάκριτη καὶ οἱ με­ταφυσικὲς ἀναζητήσεις ἔκδηλες. Ἡ ἀφοσίωσή της στὸν Κύριο ἀνοίγει πλατεῖς ὁρίζοντες δράσεως. Ἡ πο­λυμελὴς οἰκογένειά της, ἀλλά καὶ οἱ ἀναρίθμητοι ἀ­δελφοὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ δικοί της ἀδελφοὶ χρειά­ζονται τὴν παρουσία της. Καὶ ἡ Μακρίνα αὐτοπροσφέρεται διακονικά, ἀνακουφιστικά, δυναμικά.  Οἱ πτω­χοὶ ἐνισχύονται. Οἱ θλιμμένοι παρηγοροῦνται. Οἱ ἀδύ­νατοι στηρίζονται. Καί ὅταν ὁ πατέρας της ἀναχωρεῖ γιὰ τὸν Οὐρανὸ ἡ Μακρίνα γίνεται βακτηρία τῆς  μη­τέρας της. Ἡ δυναμικὴ της παρουσία ἀμβλύνει τὴ θλίψη, σκορπίζει τὴν παρηγοριά, δίνει τὴ συμπαράστα­ση στὴν πληγωμένη μητρικὴ καρδιά.

Ἡ φροντίδα της ἐπεκτείνεται σ' ὅλη τὴν οἰκογέ­νεια. Καλύπτει σωματικὲς ἀνάγκες, κατευθύνει ἀδελφι­κὲς ψυχές, αὐτοπροσφέρεται στὸ βωμὸ τῆς ἀγάπης.

Εἶναι γιὰ ὅλους ἡ ἀπαράμιλλη παιδαγωγὸς καὶ χειραγωγός.

Ὁ Μ. Βασίλειος δέχεται τὴν εὐεργετική της ἐπί­δραση, τὴ συνετή της ἐπιρροή. Στὶς παροτρύνσεις τῆς Μακρίνας, στὶς σοφὲς συμβουλές της, στὶς θεοκεντρικὲς κατευθύνσεις της, ὀφείλει τὴν ἱερατική του σταδιοδρόμηση.

Ἡ διορατικότητα τῆς θεοσεβοῦς κόρης διαβλέπει τὴν εὔσημη προσφορὰ τοῦ Βασιλείου στὸ χῶρο τῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας, σὰν ἡγετικὴ μορφή.

Ἀλλά καὶ ὁ δεύτερος ἀδελφός, Ναυκράτιος, ὑπο­βοηθεῖται στὴ μοναχική του κλήση καὶ ἐπιλογή. Ἀ­ναδεικνύεται ἕνας ταπεινός, συνειδητός, φιλεύσπλα­χνος καὶ καλοκάγαθος Μοναχός. Ἡ πρόωρη κι ἀπροσ­δόκητη ἐκδημία του συγκλονίζει σφοδρὰ τὴ μητέρα του. Ἡ Μακρίνα καὶ πάλι τὴ στηρίζει στοργικά, συνε­τά, σημαντικὰ καὶ ἀποτελεσματικά. Ἡ νέα δοκιμασία τὴν προσκολλᾶ στὸν Κύριο.

Ἡ Μακρίνα κυρίαρχη τῶν αἰσθημάτων της, ἑ­δραία στὴν ἀφιερωτική της ἀπόφαση, προτείνει στὴ μητέρα της ν' ἀποσυρθοῦν σὲ κτῆμα τους στὸν Πόντο. Ἐκεῖ συγκροτεῖται Ἀδελφότητα ἀπὸ εὐσεβεῖς γυναῖ­κες, ἀφιερωμένες στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ.

Ἡ θερμότητα τῆς πίστεως, ἡ φιλαδελφία, ἡ ἰσχυ­ρή θέληση καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη τὴν ἀναδεικνύουν  ἄριστη  χειραγωγό.

Στὸ Ἡσυχαστήριο καταφεύγουν οἱ θλιμμένοι, γιὰ παρηγοριά, οἱ δοκιμαζόμενοι, γιὰ ἐνίσχυση, οἱ πτωχοὶ, γιὰ βοήθεια, οἱ πεινασμένοι, γιὰ τροφή, οἱ γυμνοὶ, γιὰ ροῦχα. Ὅλοι προστρέχουν μὲ ἐμπιστοσύνη καί ἀναχω­ροῦν μὲ εὐχαρίστηση.

Συμπαραστάτης στὸ θεάρεστο ἔργο κι ὁ μικρότε­ρος γυιὸς τῆς οἰκογένειας, Πέτρος. Γαλουχημένος ἀπό τὴ Μακρίνα μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεως ἀναδεικνύεται ἔνθερμος ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ, σπλάχνα οἰκτιρμῶν γιὰ τὸν πλησίον, ὁ μελλοντικὸς Ἐπίσκοπος Σεβαστείας.

Μπροστὰ  στὴν  πρωτότοκη Μακρίνα καί στόν  ὑστερότοκο  Πέτρο, μετὰ  ἀπό ἀρκετὰ χρόνια, παραδίδει τὴν ψυχή της ἡ ἡρωΐδα μητέρα Ἐμμέλεια καὶ δίνει τὴν εὐλογία της.

Ἡ Μακρίνα καὶ πάλι παίζει τὸν παρηγορητικό της ρόλο. Ζεῖ τὴν Αἰωνιότητα καὶ προσδοκεῖ τὴ μεγά­λη συνάντηση μὲ τὸ Θεὸ καὶ τοὺς δικούς της.

Ἀλλά καὶ ἡ μετέπειτα πρόωρη ἐκδημία τοῦ Μ. Βασιλείου τὴ βρίσκει ὄρθια μὲ ἀκράδαντη τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ δηλωτικὴ τὴ χαρὰ, γιὰ τὴν ἁγιότητα τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας της.

Συνεχίζει τοὺς ἀσκητικούς της ἀγῶνες μὲ ἀμείωτη ἔνταση. Ἡ θέωση εἶναι ὁ στόχος της κι αὐτὸν ἐπι­διώκει.

Ἐννέα μῆνες ἀργότερα βρίσκεται στὴν ἐπιθανάτια κλίνη. Ἐκεῖ τὴ συναντᾶ ὁ ἀδελφός της Γρηγόριος, Ἐπίσκοπος Νύσσης, μετὰ ἀπὸ Σύνοδο στὴν Ἀντιό­χεια. Ἡ χαρὰ της εἶναι ἔκδηλη καὶ ἡ συζήτηση, παρ' ὅλη τὴν ἐμπύρετη κατάστασή της, ψυχωφελεστάτη. Μὲ τὸ νοῦ διαυγέστατο, φιλοσοφεῖ καὶ ἐμβαθύνει σὲ θέματα μεταφυσικά. Ἡ ψυχή διατηρεῖ τὸ σφρίγος της, κεκαθαρμένη, λουσμένη στὸ Φῶς τοῦ Παναγίου Πνεύ­ματος, ἐνῶ τὸ σῶμα καταναλίσκεται στὴ δοκιμασία τοῦ πυρετοῦ. Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Οὐρανὸ συνεχίζεται ἀδιάπτωτα καὶ κορυφώνεται μὲ μία δοξολογική, ἱκετευ­τικὴ προσευχή, ποὺ ψελλίζει.

Καὶ ἡ σφράγισή της μὲ τὸ ἀήττητο ὅπλο τοῦ Σταυροῦ εἶναι ἡ τελευταία κινητική της ἐκδήλωση, πρὶν παραδώσει τὸ πνεῦμα στὸ Στεφοδότη Κύριο.

Ὁ Γρηγόριος, ἡ Ἀδελφότητα σύσσωμη, θρηνοῦν τὴ φιλόστοργη ἀδελφὴ καὶ μητέρα, τὴν ἄριστη χειραγωγό, τὴν ἀκούραστη ἐργάτρια τοῦ καλοῦ.Ὁ λαὸς περίλυπος συνοδεύει τὸ ἱερὸ της λείψανο, ποὺ ἐνταφιάζεται κοντὰ στῆς μητέρας της. Ἡ τῆς θαυμα­τουργίας Χάρη ἐκδηλώνεται  ἀφειδώλευτα. Ἡ παρ­ρησία της στὸν Κύριο εἶναι δεδομένη.19 Ἰουλίου! Μία ἀκόμη Ὁσία προστίθεται στὸν ὁσιακό Χορό.-

                                                                                                                          Ελ. Α. Κλ.