25/11 Α Γ. Α Ι ΚΑ Τ Ε Ρ Ι Ν Η
«Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου». Οι Άγιοι, φωτεινά παραδείγματα για μίμηση. Η ζωή τους δαπανάται στην άσκηση και στη θυσία, στη φιλανθρωπία και στην ιεραποστολή, στην οικογένεια και στην κοινωνία, στο Μοναστήρι και στην έρημο. Τα έργα τους, αλάθητα ορόσημα πορείας. Το φρόνημά τους, εγερτήριο σάλπισμα. Οι αποφάσεις τους, παντοτινά επίκαιρες.
Τιμάμε τον Άγιο, όταν είμαστε αποφασισμένοι να τον μιμηθούμε, να εγκολπωθούμε το πιστεύω του, να βιώσουμε τη ζωή του, να ενστερνισθούμε τις αποφάσεις του. Αυτά ζητά απ' όλους μας η πρωταθλήτρια του στίβου ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ.
Η Αλεξάνδρεια είναι η πατρίδα της. Κατάγεται από πλούσια, περιφανή, ειδωλολατρική οικογένεια. Μορφώνεται άριστα. Ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης κατακτούν τη σκέψη της. Είναι μία αξιοζήλευτη νέα. Πολύ πλούσια, πολύ ωραία, πολύ σοφή. Ασύγκριτη σ' όλα. Συνειδητοποιεί τα προσόντα της κι απορρίπτει τις προτάσεις γάμου. Μόνο ανώτερό της δέχεται, για σύζυγο, δηλώνει επίσημα και κατηγορηματικά. Οι γονείς ματαιοπονούν. Απελπίζονται και τη στέλνουν σε ασκητή φιλόσοφο για πολύτιμες συμβουλές. Ο ασκητής της υποδεικνύει ένα νέο, μοναδικό κι ανεπανάληπτο, ανυπέρβλητο κι ασύγκριτο. Η Αικατερίνη αδημονεί να τον γνωρίσει. Εκτελεί απαρέγκλιτα την υπόδειξή του ασκητή. Με την εικόνα της Θεοτόκου στα χέρια ικετεύει να της φανέρωσει το υιό της. Παρουσιάζεται, λοιπόν, στον ύπνο της η Παναγία Βρεφοκρατούσα, με το πρόσωπο του Χριστού απεστραμμένο από την Αικατερίνη. Και διευκρινίζει την απέχθειά του και διατυπώνει την προτροπή, να υπακούσει στις συμβουλές του ασκητή. Συγκλονισμένη η Αικατερίνη διηγείται το όραμα στον σεβάσμιο Γέροντα. Την κατηχεί και την βαπτίζει. Τότε βλέπει πάλι την Παναγία με το Χριστό να την ατενίζει γλυκύτατα και να της δωρίζει δακτύλιο αρραβώνα. Από την ώρα εκείνη η Αικατερίνη εμφορείται από φλογερό Θείο έρωτα. Ανήκει στο Χριστό. Είναι δική Του. Διατίθεται στην υπηρεσία Εκείνου. Διδάσκει και συμβουλεύει, διεγείρει και μεταστρέφει.
Ο άρχοντας της Αλεξανδρείας την καλεί να μονομαχήσει με 150 σοφούς. Με ακαταμάχητα επιχειρήματα τους αφήνει άναυδους. Ομολογούν την ήττα τους και προσέρχονται στο Χριστό. Διακηρύττουν την πίστη τους και γίνονται Μάρτυρες. Η Αγία συλλαμβάνεται, βασανίζεται και φυλακίζεται. Εκεί την επισκέπτεται κρυφά η Αυγούστα, με τον στρατηλάτη Πορφυρίωνα και 200 στρατιώτες. Ακούνε για το Χριστό, θαυμάζουν το Χριστό, πιστεύουν στο Χριστό και πεθαίνουν για το Χριστό.
Η Αγία είναι υπεύθυνη. Δένεται σε τροχό με κοφτερά μαχαίρια. Αλλά ο Κύριος την ελευθερώνει, τα δε μαχαίρια διασκορπίζονται και σφάζουν τους απίστους. Η Αγία προσεύχεται. Ο λαός θαυμάζει. Ο άρχοντας ωρύεται. Και οι δήμιοι την αποκεφαλίζουν.
Το σεπτό της σκήνωμα μεταφέρουν Άγιοι Άγγελοι στο Όρος Σινά. Η ψυχή της ζει πανευφρόσυνα στον Ουράνιο Νυμφώνα.
Είναι η Μεγαλομάρτυς Α Γ Ι Α Α Ι Κ Α Τ Ε Ρ Ι Ν Η.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. (Το συνάναρχον Λόγον.)
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν, ότι έφιμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασεβών, του Πνεύματος τη μαχαίρα· και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.
Μεγαλυνάριον
Νύμφη του Σωτήρος πανευκλεής, αίγλη παρθενίας, και σοφίας τη καλλονή, και Μαρτύρων άθλοις, λαμπρώς πεποικιλμένη, Αικατερίνα ώφθης, ως καλλιπάρθενος.
«Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου». Οι Άγιοι, φωτεινά παραδείγματα για μίμηση. Η ζωή τους δαπανάται στην άσκηση και στη θυσία, στη φιλανθρωπία και στην ιεραποστολή, στην οικογένεια και στην κοινωνία, στο Μοναστήρι και στην έρημο. Τα έργα τους, αλάθητα ορόσημα πορείας. Το φρόνημά τους, εγερτήριο σάλπισμα. Οι αποφάσεις τους, παντοτινά επίκαιρες.
Τιμάμε τον Άγιο, όταν είμαστε αποφασισμένοι να τον μιμηθούμε, να εγκολπωθούμε το πιστεύω του, να βιώσουμε τη ζωή του, να ενστερνισθούμε τις αποφάσεις του. Αυτά ζητά απ' όλους μας η πρωταθλήτρια του στίβου ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ.
Η Αλεξάνδρεια είναι η πατρίδα της. Κατάγεται από πλούσια, περιφανή, ειδωλολατρική οικογένεια. Μορφώνεται άριστα. Ο Πλάτωνας κι ο Αριστοτέλης κατακτούν τη σκέψη της. Είναι μία αξιοζήλευτη νέα. Πολύ πλούσια, πολύ ωραία, πολύ σοφή. Ασύγκριτη σ' όλα. Συνειδητοποιεί τα προσόντα της κι απορρίπτει τις προτάσεις γάμου. Μόνο ανώτερό της δέχεται, για σύζυγο, δηλώνει επίσημα και κατηγορηματικά. Οι γονείς ματαιοπονούν. Απελπίζονται και τη στέλνουν σε ασκητή φιλόσοφο για πολύτιμες συμβουλές. Ο ασκητής της υποδεικνύει ένα νέο, μοναδικό κι ανεπανάληπτο, ανυπέρβλητο κι ασύγκριτο. Η Αικατερίνη αδημονεί να τον γνωρίσει. Εκτελεί απαρέγκλιτα την υπόδειξή του ασκητή. Με την εικόνα της Θεοτόκου στα χέρια ικετεύει να της φανέρωσει το υιό της. Παρουσιάζεται, λοιπόν, στον ύπνο της η Παναγία Βρεφοκρατούσα, με το πρόσωπο του Χριστού απεστραμμένο από την Αικατερίνη. Και διευκρινίζει την απέχθειά του και διατυπώνει την προτροπή, να υπακούσει στις συμβουλές του ασκητή. Συγκλονισμένη η Αικατερίνη διηγείται το όραμα στον σεβάσμιο Γέροντα. Την κατηχεί και την βαπτίζει. Τότε βλέπει πάλι την Παναγία με το Χριστό να την ατενίζει γλυκύτατα και να της δωρίζει δακτύλιο αρραβώνα. Από την ώρα εκείνη η Αικατερίνη εμφορείται από φλογερό Θείο έρωτα. Ανήκει στο Χριστό. Είναι δική Του. Διατίθεται στην υπηρεσία Εκείνου. Διδάσκει και συμβουλεύει, διεγείρει και μεταστρέφει.
Ο άρχοντας της Αλεξανδρείας την καλεί να μονομαχήσει με 150 σοφούς. Με ακαταμάχητα επιχειρήματα τους αφήνει άναυδους. Ομολογούν την ήττα τους και προσέρχονται στο Χριστό. Διακηρύττουν την πίστη τους και γίνονται Μάρτυρες. Η Αγία συλλαμβάνεται, βασανίζεται και φυλακίζεται. Εκεί την επισκέπτεται κρυφά η Αυγούστα, με τον στρατηλάτη Πορφυρίωνα και 200 στρατιώτες. Ακούνε για το Χριστό, θαυμάζουν το Χριστό, πιστεύουν στο Χριστό και πεθαίνουν για το Χριστό.
Η Αγία είναι υπεύθυνη. Δένεται σε τροχό με κοφτερά μαχαίρια. Αλλά ο Κύριος την ελευθερώνει, τα δε μαχαίρια διασκορπίζονται και σφάζουν τους απίστους. Η Αγία προσεύχεται. Ο λαός θαυμάζει. Ο άρχοντας ωρύεται. Και οι δήμιοι την αποκεφαλίζουν.
Το σεπτό της σκήνωμα μεταφέρουν Άγιοι Άγγελοι στο Όρος Σινά. Η ψυχή της ζει πανευφρόσυνα στον Ουράνιο Νυμφώνα.
Είναι η Μεγαλομάρτυς Α Γ Ι Α Α Ι Κ Α Τ Ε Ρ Ι Ν Η.
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. (Το συνάναρχον Λόγον.)
Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν, Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά, την βοήθειαν ημών και αντίληψιν, ότι έφιμωσε λαμπρώς, τους κομψούς των ασεβών, του Πνεύματος τη μαχαίρα· και νυν ως Μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος.
Μεγαλυνάριον
Νύμφη του Σωτήρος πανευκλεής, αίγλη παρθενίας, και σοφίας τη καλλονή, και Μαρτύρων άθλοις, λαμπρώς πεποικιλμένη, Αικατερίνα ώφθης, ως καλλιπάρθενος.
