9/11 Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ.
«Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι...» (Ματθ. ε΄ 48), είναι το προτρεπτικό μήνυμα, που απευθύνει ο Κύριος στους δικούς Του. Τους προσκαλεί σε μια σωτήρια πορεία, για την τελειότητα. Η τελειότητα στόχος κάθε Χριστιανού, σκοπός κάθε ανθρώπου. Η αγιότητα, επίτευγμα των εκλεκτών.
Άγιοι, δεν είναι μόνο οι προγενέστεροί μας, αλλά και σύγχρονοι αδελφοί μας. Στον αιώνα μας, έχομε τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ.
Έναν αθλητή στο στίβο των αρετών. Ένα διαπρύσιο κήρυκα της Ευαγγελικής Αλήθειας. Έναν γνήσιο εραστή του Ιησού. Ένα Θεοφόρο Ιεράρχη της Εκκλησίας μας.
Πατρίδα του, η Σηλυβρία της Θράκης. Γεννιέται, το 1846, από γονείς ευσεβείς. Βαπτίζεται Αναστάσιος. Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως. Δεκατεσσάρων χρονών αναχωρεί, για την Κωνσταντινούπολη Επιδίδεται με ζήλο στη μάθηση, ενώ συγχρόνως, εργάζεται, σαν εμποροϋπάλληλος.
Φροντίζει με επιμέλεια, την ψυχική του καλλιέργεια. Προσεύχεται αδιαλείπτως και μελετά πυρετωδώς τα Πατερικά συγγράμματα. Παρακολουθεί, με κατάνυξη, τις ιερές ακολουθίες και πυρπολείται η καρδιά του από Θεία αγάπη.
Είκοσι χρονών μεταβαίνει στη Χίο και διορίζεται Δάσκαλος. Διδάσκει με ζέση, μικρούς και μεγάλους. Οι συχνές επισκέψεις, στην Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων, αναζωπυρώνουν τη φλόγα, για ολοκληρωτική αφιερωση. Μυείται, στην υψηλή θεωρία της Μοναχικής Πολιτείας και κείρεται Μοναχός, στη Νέα Μονή. Τον επόμενο χρόνο, χειροτονείται Διάκονος και μετονομάζεται: Νεκτάριος.
Η έφεση για μάθηση ένθερμη. Ο πόθος για Θεολογικές σπουδές, διακαής. Κι ο Ιωάννης Χωρέμης, πλούσιος, ευσεβής, αναλαμβάνει τα έξοδα σπουδών.
Τελειώνει τις Γυμνασιακές σπουδές κι ο στοργικός κηδεμόνας εκδημεί προς Κύριον. Καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια. Ζητεί τη συμπαράσταση του Πατριάρχη Σωφρονίου. Βρίσκει κατανόηση κι αμέριστη προστασία. Εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή Αθηνών κι αποφοιτεί αριστούχος. Επανέρχεται στην Αλεξάνδρεια και χειροτονείται ιερέας.
Υπόδειγμα πραότητας, ταπεινώσεως κι ευλάβειας. Κηρύττει, με απαράμιλλο ζήλο.
Μετά ένα χρόνο πλούσιας δραστηριότητας, χειροτονείται Αρχιερέας Πενταπόλεως. Με βαθειά ταπείνωση, δέχεται το αξίωμα. Ακτινοβολεί το παράδειγμά του. Γίνεται στόχος φθονερών. Συκοφαντείται, αλλά τ' αντιμετωπίζει με περίσσια υπομονή και καρτερία.
Εκδιώκεται και φεύγει από την Αλεξάνδρεια, με πολλή πικρία. Φθάνει στην Αθήνα και διορίζεται Ιεροκήρυκας στην Εύβοια κι αργότερα στη Φθιώτιδα. Εργάζεται, ακατάπαυστα, για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού. Αργότερα τοποθετείται Δ/ντης στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Προσεύχεται και μελετά, συγγράφει και διδάσκει, ενθαρρύνει και καθοδηγεί, στοργικά. Απλά κι αθόρυβα, εργάζεται, για τη δόξα του Θεού.
Του προτείνουν τον Πατριαρχικό Θρόνο Αλεξανδρείας, αλλά αρνείται. Ποθεί, να ζήσει την αγγελική πολιτεία και ιδρύει Μοναστήρι στην Αίγινα. Με την πεφωτισμένη ηγεσία του, γίνεται τηλαυγής φάρος, φυτώριο ενάρετων ψυχών. Ασκητικός, λιτότατος, ανεξίκακος, φιλάνθρωπος, ταπεινός, γίνεται δοχείο Θείων Χαρισμάτων και θαυματουργεί.
Το 1920 αρρωσταίνει και παραδίδει την ψυχή του στον Ιησού, μετά από μία πολυκύμαντη πορεία στη γη, για ν' απολαμβάνει, αιώνια, την αναφαίρετη Ουράνια ευφροσύνη.-
«Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι...» (Ματθ. ε΄ 48), είναι το προτρεπτικό μήνυμα, που απευθύνει ο Κύριος στους δικούς Του. Τους προσκαλεί σε μια σωτήρια πορεία, για την τελειότητα. Η τελειότητα στόχος κάθε Χριστιανού, σκοπός κάθε ανθρώπου. Η αγιότητα, επίτευγμα των εκλεκτών.
Άγιοι, δεν είναι μόνο οι προγενέστεροί μας, αλλά και σύγχρονοι αδελφοί μας. Στον αιώνα μας, έχομε τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ.
Έναν αθλητή στο στίβο των αρετών. Ένα διαπρύσιο κήρυκα της Ευαγγελικής Αλήθειας. Έναν γνήσιο εραστή του Ιησού. Ένα Θεοφόρο Ιεράρχη της Εκκλησίας μας.
Πατρίδα του, η Σηλυβρία της Θράκης. Γεννιέται, το 1846, από γονείς ευσεβείς. Βαπτίζεται Αναστάσιος. Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως. Δεκατεσσάρων χρονών αναχωρεί, για την Κωνσταντινούπολη Επιδίδεται με ζήλο στη μάθηση, ενώ συγχρόνως, εργάζεται, σαν εμποροϋπάλληλος.
Φροντίζει με επιμέλεια, την ψυχική του καλλιέργεια. Προσεύχεται αδιαλείπτως και μελετά πυρετωδώς τα Πατερικά συγγράμματα. Παρακολουθεί, με κατάνυξη, τις ιερές ακολουθίες και πυρπολείται η καρδιά του από Θεία αγάπη.
Είκοσι χρονών μεταβαίνει στη Χίο και διορίζεται Δάσκαλος. Διδάσκει με ζέση, μικρούς και μεγάλους. Οι συχνές επισκέψεις, στην Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων, αναζωπυρώνουν τη φλόγα, για ολοκληρωτική αφιερωση. Μυείται, στην υψηλή θεωρία της Μοναχικής Πολιτείας και κείρεται Μοναχός, στη Νέα Μονή. Τον επόμενο χρόνο, χειροτονείται Διάκονος και μετονομάζεται: Νεκτάριος.
Η έφεση για μάθηση ένθερμη. Ο πόθος για Θεολογικές σπουδές, διακαής. Κι ο Ιωάννης Χωρέμης, πλούσιος, ευσεβής, αναλαμβάνει τα έξοδα σπουδών.
Τελειώνει τις Γυμνασιακές σπουδές κι ο στοργικός κηδεμόνας εκδημεί προς Κύριον. Καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια. Ζητεί τη συμπαράσταση του Πατριάρχη Σωφρονίου. Βρίσκει κατανόηση κι αμέριστη προστασία. Εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή Αθηνών κι αποφοιτεί αριστούχος. Επανέρχεται στην Αλεξάνδρεια και χειροτονείται ιερέας.
Υπόδειγμα πραότητας, ταπεινώσεως κι ευλάβειας. Κηρύττει, με απαράμιλλο ζήλο.
Μετά ένα χρόνο πλούσιας δραστηριότητας, χειροτονείται Αρχιερέας Πενταπόλεως. Με βαθειά ταπείνωση, δέχεται το αξίωμα. Ακτινοβολεί το παράδειγμά του. Γίνεται στόχος φθονερών. Συκοφαντείται, αλλά τ' αντιμετωπίζει με περίσσια υπομονή και καρτερία.
Εκδιώκεται και φεύγει από την Αλεξάνδρεια, με πολλή πικρία. Φθάνει στην Αθήνα και διορίζεται Ιεροκήρυκας στην Εύβοια κι αργότερα στη Φθιώτιδα. Εργάζεται, ακατάπαυστα, για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού. Αργότερα τοποθετείται Δ/ντης στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Προσεύχεται και μελετά, συγγράφει και διδάσκει, ενθαρρύνει και καθοδηγεί, στοργικά. Απλά κι αθόρυβα, εργάζεται, για τη δόξα του Θεού.
Του προτείνουν τον Πατριαρχικό Θρόνο Αλεξανδρείας, αλλά αρνείται. Ποθεί, να ζήσει την αγγελική πολιτεία και ιδρύει Μοναστήρι στην Αίγινα. Με την πεφωτισμένη ηγεσία του, γίνεται τηλαυγής φάρος, φυτώριο ενάρετων ψυχών. Ασκητικός, λιτότατος, ανεξίκακος, φιλάνθρωπος, ταπεινός, γίνεται δοχείο Θείων Χαρισμάτων και θαυματουργεί.
Το 1920 αρρωσταίνει και παραδίδει την ψυχή του στον Ιησού, μετά από μία πολυκύμαντη πορεία στη γη, για ν' απολαμβάνει, αιώνια, την αναφαίρετη Ουράνια ευφροσύνη.-
