Ν’
ΑΓΑΠΑΣ...
εικόνα του Λόγου Του,
πιστό αντίγραφό Του,
φέρεις ανεξίτηλα τη σπίθα
της αγάπης Του.
Είναι η ΑΓΑΠΗ
και σ’έπλασε από αγάπη
και σου ‘δωσε τον πόθο
της αγάπης
και ρίζωσε στο είναι
σου.
Ν’ αγαπάς!!!
Ν’ αγαπάς τη στεριά και τη θάλασσα,
τον αέρα και το σύμπαν,
τα πουλιά και τ’ αμφίβια,
τα φυτά και τα ζώα,
ν’ αγαπάς...
Ν’ αγαπάς κάθε
τι,
που η αγάπη Του έδωσε,
ν’ αγαπάς των χειρών Του το έργο,
μα πιο πολύ ν’ αγαπάς
τους ανθρώπους.
Κορωνίδα του έργου Του
ο άνθρωπος,
φορέας μιας αθάνατης ψυχής,
απ’το κατώφλι του περνώντας
αγαπητικά
τερματίζεις στα ουράνια ειρηνικά.
Ν’ αγαπάς, ν’ αγαπάς
ασύνορα,
ν’ αγαπάς με παλμό και με ζέση,
ν’ αγαπάς τα κτιστά
και τα άκτιστα,
μα πιο πολύ ν’ αγαπάς
τους ανθρώπους.
Ο Θεός στην καρδιά σου, ο Πρώτος,
η εικόνα Του αμέσως μετά,
όλη η κτίση στης
αγάπης τον ορίζοντα,
με ανιδιοτέλεια ν’ α γ α π ά ς!
Από την Ποιητική Συλλογή
΄΄ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
