ΚΥΡ. ΘΩΜΑ. ( Πραξ. ε. , 12 –
20 )
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ
«Συνήρχετο δε
και το πλήθος…φέροντες ασθενείς και
οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο
άπαντες.» ( Πραξ. ε΄, 16 ).
Οι
Άγιοι Απόστολοι, φορείς της Θείας Χάριτος, μετά την Πεντηκοστή, πρόσφεραν
αφειδώλευτα και αδιάκριτα σ’ όλους τους ασθενείς την θεραπεία. Η θεραπευτική αυτή Χάρη αποτελούσε επιβεβαιωτικό
στοιχείο της εσωτερικής παρουσίας και ενέργειας του Θεού.
Η ασθένεια αποτελεί φαινόμενο μεταπτωτικό. Η
πτώση των Πρωτοπλάστων επέφερε την ασθένεια, τον πόνο, τη φθαρτότητα, τη
θνητότητα. Είναι οι «δερμάτινοι χιτώνες», που φέρει ο μεταπτωτικός άνθρωπος.
Η ασθένεια εμφαίνεται
στον άνθρωπο πολλάκις είτε ως
συνέπεια ασύδοτης βιοτής, είτε ως ενέργεια δαιμονική, είτε ως παραχώρηση
Θεϊκή, για κάθαρση πταισμάτων ή για απόκτηση ταπεινού φρονήματος.
Η ασθένεια πάντως, όποια μορφή και
προέλευση και αν έχει, είναι ευλογία Θεού,
εφ’ όσον η ποιότητα της αντιμετώπισής της συνεπάγεται την σωτηρία μας ή μη.
Η ασθένεια είναι δοκιμασία για τον Αθλητή του Χριστού, με προεκτάσεις και συνέπειες σωστικές.
Η ορθή αντιμετώπιση της ασθένειας απαιτεί
υπομονή και δοξολογική στάση έναντι του Θεού.
Οι δαιμονικές παρεμβάσεις, με προκλήσεις
θυμού, βλασφημίας, γογγυσμού, ύβρεων, αχαριστίας και λοιπών εκδηλώσεων,
αντιμετωπίζονται νικηφόρα με τη δημιουργία καλών λογισμών.
Η πίστη στον Θεό γεννά την ελπίδα, η οποία
αναδεικνύεται ισχυρό αντίδοτο κατά του άγχους και της απελπισίας.
Η προσευχή, πανίσχυρο αλεξιτήριο κατά
των πειρασμικών επιθέσεων στον ασθενή.
Η ικετευτική
κραυγή ελέους ταπεινώνει το φρόνημα και προκαλεί το άνοιγμα των κρουνών της
ευσπλαχνίας του Θεού.
Η υγεία δεν
είναι αυτοσκοπός της ζωής, εφ’ όσον η ασθένεια, με την ορθή αντιμετώπισή της,
συντελεί και προάγει θετικά το σωστικό σχέδιο του Θεού για τον κάθε άνθρωπο.
Συνεπώς
η ασθένεια και η θεραπεία της εργαλεία
σωτήρια στα χέρια του αγωνιστή της
πίστεως, του υποψήφιου οικήτορα του Παραδείσου.-
