Η ΑΝΑΛΗΨΗ του ΚΥΡΙΟΥ.

Η Α Ν Α Λ Η Ψ Η του Κ Υ Ρ Ι Ο Υ .

Η Ανάληψη του Χριστού είναι το επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου Του και το θριαμβευτικό επιστέγασμα των όσων έπραξεν υπέρ των ανθρώπων
Η Ανάσταση του Κυρίου γεγονός αδιαμφισβήτητο. Οι εμφανίσεις Του στους Μαθητές Του, μετά την Ανάσταση και μέχρι την Ανάληψη, αλλεπάλληλες, αποκαλύπτοντας τα Μυστήρια της Βασιλείας του Θεού.
Σαράντα ημέρες, λοιπόν, μετά την Ανάστασή Του ο Χριστός ανέβηκε στους Ουρανούς , ευλογώντας τους. Ανέβηκε και πρόσφερε στον Πατέρα Του την ανθρώπινη σάρκα θεωμένη, καθ’ όσον ενώθηκε με την Θεία φύση Του και κάθισε στον Βασιλικό Θρόνο και στα δεξιά του Θεού Πατέρα.

«Ο Κύριος ανελήφθη εις ουρανούς,
ίνα πέμψη τον Παράκλητον τω κόσμω.
Οι ουρανοί ετοίμασαν τον θρόνον αυτού,
νεφέλαι την επίβασιν αυτού.
Άγγελοι θαυμάζουσιν,
άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών.
Ο Πατήρ εκδέχεται,
ον εν κόλποις έχει συναΐδιον.
Το Πνεύμα το άγιον
κελεύει πάσι τοις αγγέλοις αυτού.
Άρατε πύλας, οι άρχοντες ημών.
Πάντα τα έθνη, κροτήσατε χείρας.
ότι ανέβη Χριστός, όπου ην το πρότερον»।

Η χαρά όμως αυτή δεν είναι μόνο χαρά για την δόξα του Χριστού। Αλλά και χαρά για την σωτηρία του ανθρώπου। Γιατί ο Κύριος ανεβαίνοντας στους ουρανούς ανεβαίνει μαζί με το σώμά Του το ανθρώπινο, με την θεωθείσαν σάρκα. Αυτήν ανεβάζει στον ουρανό και συγκαθίζει στα δεξιά του θρόνου του Θεού. Και έτσι γίνεται πρωτοπόρος του ανθρωπίνου γένους στην δόξα του ουρανού, όπως με την ανάστασή Του έγινε πρωτότοκος των νεκρών.

«Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ,
Κύριος εν φωνή σάλπιγγος,
του ανυψώσαι την πεσούσαν εικόνα του Αδάμ
και αποστείλαι Πνεύμα Παράκλητον,
του αγιάσαι τας ψυχάς ημών».
( Δοξαστ. αποστίχων Εσπερινού πλ.Β΄ ήχου)

«Κύριε, οι απόστολοι ως είδόν σε
εν νεφέλαις επαιρόμενον,
οδυρμοίς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ,
κατηφείας πληρούμενοι, θρηνούντες έλεγον.
Δέσποτα, μη εάσης ημάς ορφανούς,
ους δι᾽ οίκτον ηγάπησας δούλους σου,
ως εύσπλαγχνος.
αλλ᾽ απόστειλον, ως υπέσχου ημίν,
το πανάγιόν σου Πνεύμα,
φωταγωγούν τας ψυχάς ημών».
(Στιχηρό Εσπερ. πλ.Β΄ )

Χαρά, λύπη, αλλά και ελπίδα। Ελπίδα, ότι ο Κύριος δεν θα αφήσει ορφανούς τους Αποστόλους και την Εκκλησία. Θα στείλει το υπεσχημένο Πνεύμα, τον Παράκλητο, για να μένει μαζί τους και μαζί μας, κατά την επαγγελία Του, μέχρι της συντελείας του αιώνος. Ότι την ένδοξο Ανάληψη θα ακολουθήσει η δυναμική παρουσία του Χριστού στον κόσμο. Ὁ Χριστός δηλαδή, που είναι Θεός μας, ανελήφθη εν δόξη, όταν σύμφωνα προς το θείο σχέδιο συμπλήρωσε και ωλοκλήρωσε τα όσα για μας έπραξε. Αυτά ένωσαν τη γη με τον ουρανό, τους ανθρώπους με τον Θεό. Η Ανάληψη δεν εσήμαινε βέβαια και χωρισμό του Κυρίου από τους αγαπημένους Του Μαθητές. Με αυτούς ο Διδάσκαλος παρέμεινεν ενωμένος σύμφωνα προς την υπόσχεσή Του: «Και ιδού εγώ μεθ ὑμῶν ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20).
Τοιουτοτρόπως, η Ανάληψη του Χριστού ανήγαγε τον άνθρωπο στον Ουρανό, δηλαδή έκανε προσβάσιμο τον Ουρανό στον άνθρωπο, εφ’ όσον βέβαια ο άνθρωπος καταστεί απαρέγκλιτος τηρητής των Ευαγγελικών εντολών, απεκδυθεί την φιληδονία, την φιλοδοξία, την φιλαργυρία, ενδυθεί την αγάπη και την ταπείνωση, αποστραφεί τα κάτω και στραφεί προς τα πάνω.
Έτσι με την κάθαρση της καρδιάς και τον πλούτο της Θείας Χάριτος ο άνθρωπος θεώνεται, ζει την μέθεξη της Αναλήψεως του Χριστού και βιώνει την προσωπική του ανάληψη.
Κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά, «όλοι θα αναστηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, δίκαιοι και αμαρτωλοί, αλλά , μόνο οι δίκαιοι θα αναληφθούν».
Ευχή μας όλοι να βιώσουμε την εμπειρία της Αναλήψεως.
Το έργο του Κυρίου μετά την Ανάληψή Του εις τους ουρανούς συνέχισε και συνεχίζει η Εκκλησία. Αυτή, με την δύναμη, που της έδωκεν ο Ιδρυτής της, διδάσκει, θαυματουργεί, αγιάζει και σώζει τους πιστούς. Οι πιστοί είναι διά της Εκκλησίας και εις την Εκκλησίαν ενωμένοι με τον Αρχηγόν τους.-