28/1 ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Σύρος,
ο κρατήρας της κατανύξεως.
«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις Ουρανοίς» (Ματθ. ε΄ , 16).
Η ένθεη ζωή των Αγίων, η ολόφωτη βιοτή τους, πρόσκληση για μίμηση, αλλά και πρόκληση για δοξολογική ευχαριστία προς τον Θεό.
Φερέφωνα της αγάπης του Θεού οι Άγιοι, ζουν στην αφάνεια και δρουν στην αφάνεια.
Η παρουσία τους τώρα στο χώρο της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας περιθωριοποιεί τους ενδοιασμούς για υπερηφανειακές πτώσεις και επιτρέπει την προβλητική σκιαγράφηση του θεωμένου πλέον προσώπου τους.
Η αγιογνωσία τιμά το Xορό των Αγίων, ευαρεστεί τον Αγωνοθέτη Κύριο, προβληματίζει τον αγωνιστή άνθρωπο.
Ουραγοί εμείς των Θεοφόρων Πατέρων εντρυφούμε στις εμπειρίες τους, ιχνηλατούμε με ασφάλεια.
Σε περίβλεπη θέση της Αγιολογικής πινακοθήκης βρίσκεται ο ΟΣIOΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Σύρος.
Μία νηπτική μορφή με κοινωνική διάσταση και παγκόσμια ακτινοβολία. Ένας μύστης της Θεϊκής σοφίας, σκεύος του Παναγίου Πνεύματος, δέκτης της Θείας Χάριτος.Ο επίγειος Άγγελος, ο Ουράνιος άνθρωπος,ο χειραγωγός γενεών και γενεών.
Η γνωριμία μαζί του απόλυτα επωφελής. Βρισκόμαστε, λοιπόν, στις αρχές του 4ου αιώνα και στη Νίσιβη της Συρίας βλέπει το ηλιακό φως ο Εφραίμ. Οι γονείς του θεοσεβείς του μεταδίδουν τη ζέση της πίστεως, τη φλόγα της αγάπης στο Θεό. Ο δάσκαλός του Επίσκοπος Ιάκωβος, γενναίος μαχητής της Ορθοδοξίας, ένθερμος συστρατιώτης του Μ. Αθανασίου, του μεταδίδει τον παλμό και το ζήλο του. Δέχεται τη Χριστοκεντρική παιδεία και εδραιώνεται η πίστη. Εντρυφά στις Θείες Γραφές και πυρπολείται η καρδιά του από Θεία αγάπη. Η ισάγγελη πολιτεία είναι ο μύχιος πόθος του. Και η αυτοασφάλιση από ομήλικες επιδράσεις άγρυπνη.
Η έμφυτη ευφυΐα, η επίκτητη ευσέβεια, ο έμφλογος ζήλος, η δυναμική πένα, η δεινή ευγλωττία, τον καθιστούν αξιόλογο. Και ο Επίσκοπος Ιάκωβος τον χειροτονεί Διάκονο, τον τοποθετεί Δάσκαλο της Θεολογικής Σχολής της Νισίβης, τον παίρνει ακόλουθό του στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Στη ζωή του απλός. Στη βιοτή του ασκητικός. Στον εαυτό του αυστηρός. Νηστεύει και αγρυπνεί, προσεύχεται και εγκρατεύεται. Ζει την ακτημοσύνη. Βιώνει την ταπεινοφροσύνη. Αντανακλά την πραότητα. Ενστερνίζεται τη μηδενική αυτοσυνειδησία. Συνειδητοποιεί τη φρίκη της αμαρτίας. Κατανύσσεται εκτενώς. Αποκαθαίρεται με πλήθη σωτηριωδών δακρύων.
Μιλάει με το παράδειγμά του. Παραδειγματίζει με τις ρητορικές του ομιλίες. Οι λόγοι του θέλγουν, αλλά και συγκινούν, ενθουσιάζουν, αλλά και διεγείρουν συνειδήσεις.
Οι ομιλίες του δονούν καρδιές, μεταστρέφουν ψυχές, οδηγούν στη μετάνοια, κατευθύνουν στη σωτηρία.
Τα συγγράμματά του πολύπλευρα καταπολεμούν αιρέσεις, υπερασπίζουν την Ορθοδοξία, καθοδηγούν σωστικά, αφυπνίζουν αποτελεσματικά, φωτοδοτούν παντοτινά.
Η αγωνία του είναι η σωτηρία ψυχών. Προς τούτο χρησιμοποιεί κάθε μέσο: φαντασία και κρίση, πολυμάθεια και πειστικότητα.
Ζει ερημικά, αλλά κινείται κοινωνικά. Περιοδεύει για να ωφελήσει και ωφεληθεί ψυχικά.
Επισκέπτεται την Έδεσσα, συναντά μία πόρνη, στιχομυθεί και ωφελείται. «Διατί τολμάς και παρατηρείς, ω γύναι, με αναισχυντία και δεν εντρέπεσαι;» -«Αλλ' εις εμέ αρμόζει να σε θεωρώ τοιουτοτρόπως, επειδή εκ της πλευράς σου επλάσθην παρά του Κυρίου· συ όμως πρέπει να θεωρείς την γην εξ ης ελήφθης και ουχί εμέ». Η ανέλπιστη απάντηση ωφελεί τον Όσιο και ευχαριστεί τον Κύριο.
Τον συναντά πάλι μια πόρνη και με τους λόγους και την αρετή του Οσίου μεταστρέφεται η γυναίκα και σώζεται.
Φθάνει στην Καισαρεία και συναντά τον Μ. Βασίλειο. Η ευφροσύνη αμοιβαία. Η πνευματική ωφέλεια βέβαιη.
Μετέρχεται την Αίγυπτο κι επισκέπτεται φημισμένες Οσιακές μορφές. Στηρίζει και στηρίζεται.
Ο Όσιος Εφραίμ, ζηλωτής και μιμητής Ιησού, ασκεί εκούσια πτωχεία, αποφεύγει επαίνους, επιδιώκει τη φιλοξενία, υλική και ψυχική, ελεεί πτωχούς.
Πρόμαχος της Ορθοδοξίας, υποκρίνεται και αχρηστεύει τα βιβλία του αιρετικού Απολλιναρίου με τη συγκόλληση των σελίδων τους και διαλύει το φθοροποιό του έργο.
Η όλη ζωή του εκτυλίσσεται ενάρετα και θαυμαστά. Οι προσωπικοί του προθανάτιοι λόγοι σκιαγραφούν τους αγώνες του: «Ουδέποτε καθ' όλην μου την ζωήν ωλιγόρησα προς τον Κύριον, ούτε τινά ελοιδόρησα, ούτε εξήλθεν άφρων λόγος εκ των χειλέων μου, ούτε τινά κατηράσθην, ούτε μετά των πιστών ήλθον εις διενέξεις».
379 μ.Χ. Η Οσιακή λεύκη πέφτει. Ειρηνικά παραδίδει την ψυχή του στον Λατρευτό του Κύριο κι απέριττα ενταφιάζεται, κατ' επιθυμία του.
Η θαυματουργία του επιβεβαιώνει την Αγιότητά του και προσδίδεται δόξα στον Θεό.
Οι Άγιοι: Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός τον εγκωμιάζουν επάξια. Κι ολόκληρη η Στρατευομένη Εκκλησία τον ευγνωμονεί και τον τιμά στις 28 Ιανουαρίου.-
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ήχος γ΄ ( Θείας πίστεως..)
Ρείθρον άυλον, εν τη ψυχή σου, τον ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατήρ αναδέδειξαι. όθεν ημάς προς ηθών τελειότητα, τοις ιεροίς σου ρυθμίζεις διδάγμασιν. ΕΦΡΑΙΜ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Σάλπιγξ μετανοίας η Θεϊκή, εδείχθης Θεορρήμων, κατανύξεως ο κρατήρ. Προς θέωσιν προτρέπεις, εν λόγοις και εν έργοις, τους σους πιστούς οικέτας, ΕΦΡΑΙΜ θεόσοφε.-
ο κρατήρας της κατανύξεως.
«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις Ουρανοίς» (Ματθ. ε΄ , 16).
Η ένθεη ζωή των Αγίων, η ολόφωτη βιοτή τους, πρόσκληση για μίμηση, αλλά και πρόκληση για δοξολογική ευχαριστία προς τον Θεό.
Φερέφωνα της αγάπης του Θεού οι Άγιοι, ζουν στην αφάνεια και δρουν στην αφάνεια.
Η παρουσία τους τώρα στο χώρο της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας περιθωριοποιεί τους ενδοιασμούς για υπερηφανειακές πτώσεις και επιτρέπει την προβλητική σκιαγράφηση του θεωμένου πλέον προσώπου τους.
Η αγιογνωσία τιμά το Xορό των Αγίων, ευαρεστεί τον Αγωνοθέτη Κύριο, προβληματίζει τον αγωνιστή άνθρωπο.
Ουραγοί εμείς των Θεοφόρων Πατέρων εντρυφούμε στις εμπειρίες τους, ιχνηλατούμε με ασφάλεια.
Σε περίβλεπη θέση της Αγιολογικής πινακοθήκης βρίσκεται ο ΟΣIOΣ ΕΦΡΑΙΜ ο Σύρος.
Μία νηπτική μορφή με κοινωνική διάσταση και παγκόσμια ακτινοβολία. Ένας μύστης της Θεϊκής σοφίας, σκεύος του Παναγίου Πνεύματος, δέκτης της Θείας Χάριτος.Ο επίγειος Άγγελος, ο Ουράνιος άνθρωπος,ο χειραγωγός γενεών και γενεών.
Η γνωριμία μαζί του απόλυτα επωφελής. Βρισκόμαστε, λοιπόν, στις αρχές του 4ου αιώνα και στη Νίσιβη της Συρίας βλέπει το ηλιακό φως ο Εφραίμ. Οι γονείς του θεοσεβείς του μεταδίδουν τη ζέση της πίστεως, τη φλόγα της αγάπης στο Θεό. Ο δάσκαλός του Επίσκοπος Ιάκωβος, γενναίος μαχητής της Ορθοδοξίας, ένθερμος συστρατιώτης του Μ. Αθανασίου, του μεταδίδει τον παλμό και το ζήλο του. Δέχεται τη Χριστοκεντρική παιδεία και εδραιώνεται η πίστη. Εντρυφά στις Θείες Γραφές και πυρπολείται η καρδιά του από Θεία αγάπη. Η ισάγγελη πολιτεία είναι ο μύχιος πόθος του. Και η αυτοασφάλιση από ομήλικες επιδράσεις άγρυπνη.
Η έμφυτη ευφυΐα, η επίκτητη ευσέβεια, ο έμφλογος ζήλος, η δυναμική πένα, η δεινή ευγλωττία, τον καθιστούν αξιόλογο. Και ο Επίσκοπος Ιάκωβος τον χειροτονεί Διάκονο, τον τοποθετεί Δάσκαλο της Θεολογικής Σχολής της Νισίβης, τον παίρνει ακόλουθό του στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Στη ζωή του απλός. Στη βιοτή του ασκητικός. Στον εαυτό του αυστηρός. Νηστεύει και αγρυπνεί, προσεύχεται και εγκρατεύεται. Ζει την ακτημοσύνη. Βιώνει την ταπεινοφροσύνη. Αντανακλά την πραότητα. Ενστερνίζεται τη μηδενική αυτοσυνειδησία. Συνειδητοποιεί τη φρίκη της αμαρτίας. Κατανύσσεται εκτενώς. Αποκαθαίρεται με πλήθη σωτηριωδών δακρύων.
Μιλάει με το παράδειγμά του. Παραδειγματίζει με τις ρητορικές του ομιλίες. Οι λόγοι του θέλγουν, αλλά και συγκινούν, ενθουσιάζουν, αλλά και διεγείρουν συνειδήσεις.
Οι ομιλίες του δονούν καρδιές, μεταστρέφουν ψυχές, οδηγούν στη μετάνοια, κατευθύνουν στη σωτηρία.
Τα συγγράμματά του πολύπλευρα καταπολεμούν αιρέσεις, υπερασπίζουν την Ορθοδοξία, καθοδηγούν σωστικά, αφυπνίζουν αποτελεσματικά, φωτοδοτούν παντοτινά.
Η αγωνία του είναι η σωτηρία ψυχών. Προς τούτο χρησιμοποιεί κάθε μέσο: φαντασία και κρίση, πολυμάθεια και πειστικότητα.
Ζει ερημικά, αλλά κινείται κοινωνικά. Περιοδεύει για να ωφελήσει και ωφεληθεί ψυχικά.
Επισκέπτεται την Έδεσσα, συναντά μία πόρνη, στιχομυθεί και ωφελείται. «Διατί τολμάς και παρατηρείς, ω γύναι, με αναισχυντία και δεν εντρέπεσαι;» -«Αλλ' εις εμέ αρμόζει να σε θεωρώ τοιουτοτρόπως, επειδή εκ της πλευράς σου επλάσθην παρά του Κυρίου· συ όμως πρέπει να θεωρείς την γην εξ ης ελήφθης και ουχί εμέ». Η ανέλπιστη απάντηση ωφελεί τον Όσιο και ευχαριστεί τον Κύριο.
Τον συναντά πάλι μια πόρνη και με τους λόγους και την αρετή του Οσίου μεταστρέφεται η γυναίκα και σώζεται.
Φθάνει στην Καισαρεία και συναντά τον Μ. Βασίλειο. Η ευφροσύνη αμοιβαία. Η πνευματική ωφέλεια βέβαιη.
Μετέρχεται την Αίγυπτο κι επισκέπτεται φημισμένες Οσιακές μορφές. Στηρίζει και στηρίζεται.
Ο Όσιος Εφραίμ, ζηλωτής και μιμητής Ιησού, ασκεί εκούσια πτωχεία, αποφεύγει επαίνους, επιδιώκει τη φιλοξενία, υλική και ψυχική, ελεεί πτωχούς.
Πρόμαχος της Ορθοδοξίας, υποκρίνεται και αχρηστεύει τα βιβλία του αιρετικού Απολλιναρίου με τη συγκόλληση των σελίδων τους και διαλύει το φθοροποιό του έργο.
Η όλη ζωή του εκτυλίσσεται ενάρετα και θαυμαστά. Οι προσωπικοί του προθανάτιοι λόγοι σκιαγραφούν τους αγώνες του: «Ουδέποτε καθ' όλην μου την ζωήν ωλιγόρησα προς τον Κύριον, ούτε τινά ελοιδόρησα, ούτε εξήλθεν άφρων λόγος εκ των χειλέων μου, ούτε τινά κατηράσθην, ούτε μετά των πιστών ήλθον εις διενέξεις».
379 μ.Χ. Η Οσιακή λεύκη πέφτει. Ειρηνικά παραδίδει την ψυχή του στον Λατρευτό του Κύριο κι απέριττα ενταφιάζεται, κατ' επιθυμία του.
Η θαυματουργία του επιβεβαιώνει την Αγιότητά του και προσδίδεται δόξα στον Θεό.
Οι Άγιοι: Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός τον εγκωμιάζουν επάξια. Κι ολόκληρη η Στρατευομένη Εκκλησία τον ευγνωμονεί και τον τιμά στις 28 Ιανουαρίου.-
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ήχος γ΄ ( Θείας πίστεως..)
Ρείθρον άυλον, εν τη ψυχή σου, τον ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατήρ αναδέδειξαι. όθεν ημάς προς ηθών τελειότητα, τοις ιεροίς σου ρυθμίζεις διδάγμασιν. ΕΦΡΑΙΜ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Σάλπιγξ μετανοίας η Θεϊκή, εδείχθης Θεορρήμων, κατανύξεως ο κρατήρ. Προς θέωσιν προτρέπεις, εν λόγοις και εν έργοις, τους σους πιστούς οικέτας, ΕΦΡΑΙΜ θεόσοφε.-
