31/12 ΟΣΙΑ Μ Ε Λ Α Ν Η η Ρωμαία.
Αγιότητα είναι ο κοινός στόχος των Χριστιανών. Πολλοί δρόμοι οδηγούν σ' αυτήν. Και η οικογένεια δεν αποτελεί τροχοπέδη στην πορεία προς την αγιότητα. Είναι ένας δρόμος, που οδηγεί αναμφισβήτητα στον Ουρανό. Είναι ένας στίβος με θαυμαστές επιδόσεις.
Πιστές υπάρξεις, αρμονικά ζευγάρια, αγωνιστικές ψυχές, δίνουν τη μάχη μέσα στην οικογένεια, εξαγιάζονται, γίνονται Ουρανοπολίτες. Η προσφορά τους ανυπολόγιστη. Το έργο τους θεάρεστο. Το παράδειγμά τους φάρος τηλαυγής. Η πίστη τους μεταφρασμένη σε έργα. Η ακτινοβολία τους άπλετη. Η αγάπη διάχυτη. Ο αγώνας αδυσώπητος. Τα τρόπαια περιφανή.
Μία τέτοια ηρωίδα έχει να παρουσίασει η Ρώμη, την ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ.
Γεννιέται από γονείς πολύ πλουσίους και αρκετά ευσεβείς. Μεγαλώνει και μορφώνεται πνευματικά και ψυχικά.
Δεκατεσσάρων ετών την παντρεύουν με το δεκαεπταετή νέο, Απελιανό. Η Μελάνη ποθεί να ζήσει με σωφροσύνη. Ο άνδρας της διαφωνεί. Υπόσχεται να συμφωνήσει μετά την απόκτηση κληρονόμου. Αποκτούν ένα κορίτσι, αλλά ο Απελιανός αθετεί το λόγο του και επιζητεί και δεύτερο παιδί. Γεννιέται ένα αγόρι, βαπτίζεται και πεθαίνει, ενώ κινδυνεύει η ζωή της Μελάνης.
Ο Απελιανός έντρομος ανανεώνει την υπόσχεσί του και η Μελάνη σώζεται. Πεθαίνει και το κορίτσι τους κι αποφασίζουν να μονάσουν. Οι γονείς τους αντιδρούν. Μετά το θάνατο του πατέρα της, ανενόχλητοι εκτελούν την απόφασή τους.
Ζουν με σωφροσύνη και εγκράτεια. Αγωνίζονται κι αλληλοστηρίζονται. Διαθέτουν τα πλούτη τους, για ν' απαλύνουν τον πόνο των αρρώστων, να φιλοξενήσουν ξένους, να βοηθήσουν φυλακισμένους, να ελευθερώσουν αιχμαλώτους, να συνδράμουν φτωχούς. Πολλοί άνθρωποι, σε πολλές χώρες ευεργετούνται από τη μυθώδη περιουσία τους. Κτίζουν Εκκλησίες και Μοναστήρια. Η Ρώμη και η Σικελία, η Λιβύη και η Καρχηδόνα δέχονται πλούσιες ευεργεσίες.
Για την αγάπη του Χριστού οι πάμπλουτοι μένουν εκούσια πτωχοί. Καταθέτουν τα πλούτη τους στην Τράπεζα τ' Ουρανού. Ζουν με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Κακοπαθοϋν, για να υποτάξουν τη σάρκα στο πνεύμα.
Εντάσσονται σε Μοναστήρι και υποτάσσονται παραδειγματικά.
Η Μελάνη μελετά και γράφει, διδάσκει και προσελκύει ψυχές στο Χριστό. Ταπεινά κι αθόρυβα, μέσα στην αφάνεια και στην εξουθένωση, δίνει τη μαρτυρία του Κυρίου.
Μελάνη κι Απελιανος! Ένα ευλογημένο ζευγάρι, που σηκώνει το ζυγό του Χριστού. Επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα και ξακουστούς ασκητές της ερήμου. Εφοδιάζονται πολύτιμη πνευματική τροφή και συνεχίζουν αγώνες σκληρότερους.
Η Μελάνη, ο σύζυγός της, η μητέρα της και η αδελφή της, συνοδοιπόροι και συναθλητές. Η αρετή τους διαλάμπει. Ενενήντα Μοναχές συγκεντρώνονται γύρω τους.
Κι όταν η μητέρα της κι ο Απελιανός αναχωρούν για την Ουράνια Πατρίδα, η Αγία συνεχίζει το έργο της. Επισκέπτεται στην Κων/λη τον άπιστο θείο της Βουλοσιανό, τον μεταπείθει, μετανοεί και σώζεται. Εκεί κατατροπώνει και τους αιρετικούς του Νεστορίου.
Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα προβλέπει το τέλος της. Νουθετεί τις Μοναχές και στις 31 Δεκεμβρίου παραδίδει το πνεύμα της στο Δεσπότη Χριστό,επιδεικνύοντας μία ζωή γεμάτη πίστη και αγάπη, άσκηση και δράση, φιλανθρωπία και ταπείνωση.-
Αγιότητα είναι ο κοινός στόχος των Χριστιανών. Πολλοί δρόμοι οδηγούν σ' αυτήν. Και η οικογένεια δεν αποτελεί τροχοπέδη στην πορεία προς την αγιότητα. Είναι ένας δρόμος, που οδηγεί αναμφισβήτητα στον Ουρανό. Είναι ένας στίβος με θαυμαστές επιδόσεις.
Πιστές υπάρξεις, αρμονικά ζευγάρια, αγωνιστικές ψυχές, δίνουν τη μάχη μέσα στην οικογένεια, εξαγιάζονται, γίνονται Ουρανοπολίτες. Η προσφορά τους ανυπολόγιστη. Το έργο τους θεάρεστο. Το παράδειγμά τους φάρος τηλαυγής. Η πίστη τους μεταφρασμένη σε έργα. Η ακτινοβολία τους άπλετη. Η αγάπη διάχυτη. Ο αγώνας αδυσώπητος. Τα τρόπαια περιφανή.
Μία τέτοια ηρωίδα έχει να παρουσίασει η Ρώμη, την ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ.
Γεννιέται από γονείς πολύ πλουσίους και αρκετά ευσεβείς. Μεγαλώνει και μορφώνεται πνευματικά και ψυχικά.
Δεκατεσσάρων ετών την παντρεύουν με το δεκαεπταετή νέο, Απελιανό. Η Μελάνη ποθεί να ζήσει με σωφροσύνη. Ο άνδρας της διαφωνεί. Υπόσχεται να συμφωνήσει μετά την απόκτηση κληρονόμου. Αποκτούν ένα κορίτσι, αλλά ο Απελιανός αθετεί το λόγο του και επιζητεί και δεύτερο παιδί. Γεννιέται ένα αγόρι, βαπτίζεται και πεθαίνει, ενώ κινδυνεύει η ζωή της Μελάνης.
Ο Απελιανός έντρομος ανανεώνει την υπόσχεσί του και η Μελάνη σώζεται. Πεθαίνει και το κορίτσι τους κι αποφασίζουν να μονάσουν. Οι γονείς τους αντιδρούν. Μετά το θάνατο του πατέρα της, ανενόχλητοι εκτελούν την απόφασή τους.
Ζουν με σωφροσύνη και εγκράτεια. Αγωνίζονται κι αλληλοστηρίζονται. Διαθέτουν τα πλούτη τους, για ν' απαλύνουν τον πόνο των αρρώστων, να φιλοξενήσουν ξένους, να βοηθήσουν φυλακισμένους, να ελευθερώσουν αιχμαλώτους, να συνδράμουν φτωχούς. Πολλοί άνθρωποι, σε πολλές χώρες ευεργετούνται από τη μυθώδη περιουσία τους. Κτίζουν Εκκλησίες και Μοναστήρια. Η Ρώμη και η Σικελία, η Λιβύη και η Καρχηδόνα δέχονται πλούσιες ευεργεσίες.
Για την αγάπη του Χριστού οι πάμπλουτοι μένουν εκούσια πτωχοί. Καταθέτουν τα πλούτη τους στην Τράπεζα τ' Ουρανού. Ζουν με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Κακοπαθοϋν, για να υποτάξουν τη σάρκα στο πνεύμα.
Εντάσσονται σε Μοναστήρι και υποτάσσονται παραδειγματικά.
Η Μελάνη μελετά και γράφει, διδάσκει και προσελκύει ψυχές στο Χριστό. Ταπεινά κι αθόρυβα, μέσα στην αφάνεια και στην εξουθένωση, δίνει τη μαρτυρία του Κυρίου.
Μελάνη κι Απελιανος! Ένα ευλογημένο ζευγάρι, που σηκώνει το ζυγό του Χριστού. Επισκέπτονται τα Ιεροσόλυμα και ξακουστούς ασκητές της ερήμου. Εφοδιάζονται πολύτιμη πνευματική τροφή και συνεχίζουν αγώνες σκληρότερους.
Η Μελάνη, ο σύζυγός της, η μητέρα της και η αδελφή της, συνοδοιπόροι και συναθλητές. Η αρετή τους διαλάμπει. Ενενήντα Μοναχές συγκεντρώνονται γύρω τους.
Κι όταν η μητέρα της κι ο Απελιανός αναχωρούν για την Ουράνια Πατρίδα, η Αγία συνεχίζει το έργο της. Επισκέπτεται στην Κων/λη τον άπιστο θείο της Βουλοσιανό, τον μεταπείθει, μετανοεί και σώζεται. Εκεί κατατροπώνει και τους αιρετικούς του Νεστορίου.
Επιστρέφοντας στα Ιεροσόλυμα προβλέπει το τέλος της. Νουθετεί τις Μοναχές και στις 31 Δεκεμβρίου παραδίδει το πνεύμα της στο Δεσπότη Χριστό,επιδεικνύοντας μία ζωή γεμάτη πίστη και αγάπη, άσκηση και δράση, φιλανθρωπία και ταπείνωση.-
