20/10 Η ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ.
΄΄Τοις ερημικοίς άπαυστος ο Θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι ματαίου εκτός΄΄. (Αναβ. αντιφ. Α΄ , ηχ. Α΄ ).
Η ανθρώπινη καρδιά, που καταφλέγεται από θεϊκό έρωτα αναζητεί τόπο και τρόπο για μία άμεση κοινωνία με τον Θεό. Κι η έρημος προσφέρεται για τέτοιες αναβάσεις, για παρόμοιες προσπελάσεις. Είναι ο χώρος, που μπορείς να εξασφαλίσεις τις προϋποθέσεις για Υψηλές Συναντήσεις. Είναι ο τόπος, που βοηθεί στην αυτοσυγκέντρωση, στην κάθαρση του νου, στην απάθεια της καρδιάς, στην θέωση.
Η έρημος στους κόλπους της ανάθρεψε μεγάλες οσιακές μορφές, Πνευματοφόρους Πατέρες, Θεοφόρες Μητέρες, γίγαντες της πίστεώς μας. Ανάμεσά τους ευδιάκριτη είναι και η Οσία ΜΑΤΡΩΝΑ.
Μία ψυχή εκλεκτή, δυναμική, φλογερή. Μία ύπαρξη λαβωμένη από τα βέλη της αγάπης του Ιησού. Μία μορφή αγωνιστική στην ισάγγελη πολιτεία.
Η Χίος είναι η πατρίδα της. Οι γονείς της θεοσεβείς, πλούσιοι, πολύτεκνοι. Έβδομο παιδί τους η Μαρία. Από μικρή δέχεται χριστιανικά μηνύματα και νιώθει έντονα σκιρτήματα. Η γλυκιά θεϊκή μορφή σαγηνεύει την καρδιά της, κυριαρχεί στην σκέψη της. Πόθος της μύχιος η ολοκληρωτική αυτοπροσφορά της στον Κύριο.
Η επιθυμία της αντιτίθεται στα όνειρα των γονέων της. Γάμο με επίγειο νυμφίο θέλουν εκείνοι, με τον Ουράνιο Νυμφίο ποθεί η ίδια. Οι πιέσεις εντείνονται. Οι προτάσεις αλληλοδιαδέχονται. Κι η Μαρία παίρνει την ηρωϊκή απόφαση. Αναχωρεί άμεσα και κρυφά. Ένα βουνό της Χίου τη δέχεται. Μία σπηλιά είναι ο στίβος της. Εκεί μόνη με μόνο τον Θεό προσεύχεται ακατάπαυστα, αγρυπνεί επίμονα, νηστεύει αυστηρά, αγωνίζεται σκληρά, παλεύει υπομονετικά. Υποδουλώνει το σώμα στο πνεύμα και απελευθερώνεται. Η άσκηση συνεχίζεται εντατικά για αρκετό χρόνο.
Οι γονείς την αναζητούν εναγώνια, την ανευρίσκουν με κόπο και την επαναφέρουν αναγκαστικά στο σπίτι.
Η Μαρία παραμένει σιωπηλά, υποτάσσεται ταπεινά, ζει συγκαταβατικά, αλλ’ αντιδρά δυναμικά στην αναμόχλευση του θέματος του γάμου. Η στάση της ανένδοτη επιφέρει την υποχώρηση των γονέων της. Κατευνάζονται τα πνεύματα, χαριτώνονται οι ψυχές κι η πρόταση γίνεται δεκτή, η επιθυμία σεβαστή.
Η Μαρία, με την ευχή των γονέων της τώρα, μοιράζει την κινητή περιουσία της σε πεντάρφανα παιδιά και αναχωρεί για το ασκητήριό της. Επί τρία χρόνια δίνει μάχες και σημειώνει νίκες λαμπρές.
Ο Διάβολος κατατροπώνεται. Ο εαυτός της κυριαρχείται. Η πρόοδος εύσημη και αλματώδης. Ο Κύριος αγάλλεται για τις επιτυχίες της. Την προορίζει για το Κοινόβιο τώρα κι οδηγεί προς τα εκεί τα βήματά της. Ένα Μοναστήρι με τρεις Μοναχές τη δέχεται. Η Μαρία υποτάσσεται πρόθυμα και κείρεται Μοναχή ΜΑΤΡΩΝΑ σύντομα. Αθλείται και στην Κοινοβιακή αρένα με επιτυχία. Οι αρετές διαλάμπουν. Η Χριστοποίηση εμφανής. Η αγωνιστικότητα υποδειγματική. Η ζωή της μαρτυρία Χριστού προσελκύει κι άλλες ψυχές στον Μοναχισμό. Η Αδελφότητα μεγαλώνει. Κι η Ματρώνα διαθέτει και την ακίνητη περιουσία της για την ανέγερση Ναού, για την επέκταση της Μονής.
Ο Σατανάς ωρύεται. Τα βέλη αστοχούν. Οι επιθέσεις αχρηστεύονται. Μηχανεύεται δόλια. Εμφανίζει χρυσό στα θεμέλια του Ναού. Στόχος του η αφιλαργυρία και η ταπείνωση της Ματρώνας. Επιζητεί την εμπλοκή της στα δίχτυα της φιλαργυρίας και της υπερηφανείας.
Αλλ’ η Αγία έχει εμπειρίες της τακτικής του. Μάχεται με το αήττητο όπλο της προσευχής και εξουδετερώνει τα βόλια. Το χρυσάφι μετατρέπεται σε κάρβουνο κι ο Θεός δοξάζεται.
Η ανοικοδόμηση του Ναού συνεχίζεται πλέον απρόσκοπτα. Η Γερόντισσα εκδημεί και η Ματρώνα εκλέγεται παμψηφεί από την Αδελφότητα Ηγουμένη. Δέχεται ταπεινά τη νέα θέση κι αναλαμβάνει με φόβο Θεού τα καθήκοντά της. Άριστη χειραγωγός, στοργική μητέρα, απλανής οδηγός στα δύσβατα μονοπάτια της μοναχικής ζωής αναδεικνύεται.
Εργάζεται άοκνα κι αθόρυβα. Σμιλεύει ψυχές και προετοιμάζει οικήτορες του Παραδείσου. Η ζωή της ακτινοβολεί. Οι πράξεις της φωτίζουν και καθοδηγούν. Η θαυματουργική της χάρη αδιαμφισβήτητη. Η παρρησία της δυνατή. Και νεκροί ανασταίνονται στις ένθερμες δεήσεις της.
20 Οκτωβρίου 1462: Η επίγεια αποστολή της τελειώνει. Η Ουράνια απόλαυση αρχίζει. Ο Κύριος την προειδοποιεί. Ετοιμάζεται για την Συνάντηση. Τις Μοναχές νουθετεί, συγχωρεί, εύχεται και συγχωρείται. Κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων και απέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα, για μία ατελεύτητη τρυφή του Παραδείσου.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Κόσμου την τερπνότητα έλιπες, έδραμες ευθέως προς ισάγγελλον στράτευμα. Ησκήθης επιπόνως, εδέχθης θείαν χάριν, ΜΑΤΡΩΝΑ Οσία Μήτερ, πάντων μνημόνευε.-
΄΄Τοις ερημικοίς άπαυστος ο Θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι ματαίου εκτός΄΄. (Αναβ. αντιφ. Α΄ , ηχ. Α΄ ).
Η ανθρώπινη καρδιά, που καταφλέγεται από θεϊκό έρωτα αναζητεί τόπο και τρόπο για μία άμεση κοινωνία με τον Θεό. Κι η έρημος προσφέρεται για τέτοιες αναβάσεις, για παρόμοιες προσπελάσεις. Είναι ο χώρος, που μπορείς να εξασφαλίσεις τις προϋποθέσεις για Υψηλές Συναντήσεις. Είναι ο τόπος, που βοηθεί στην αυτοσυγκέντρωση, στην κάθαρση του νου, στην απάθεια της καρδιάς, στην θέωση.
Η έρημος στους κόλπους της ανάθρεψε μεγάλες οσιακές μορφές, Πνευματοφόρους Πατέρες, Θεοφόρες Μητέρες, γίγαντες της πίστεώς μας. Ανάμεσά τους ευδιάκριτη είναι και η Οσία ΜΑΤΡΩΝΑ.
Μία ψυχή εκλεκτή, δυναμική, φλογερή. Μία ύπαρξη λαβωμένη από τα βέλη της αγάπης του Ιησού. Μία μορφή αγωνιστική στην ισάγγελη πολιτεία.
Η Χίος είναι η πατρίδα της. Οι γονείς της θεοσεβείς, πλούσιοι, πολύτεκνοι. Έβδομο παιδί τους η Μαρία. Από μικρή δέχεται χριστιανικά μηνύματα και νιώθει έντονα σκιρτήματα. Η γλυκιά θεϊκή μορφή σαγηνεύει την καρδιά της, κυριαρχεί στην σκέψη της. Πόθος της μύχιος η ολοκληρωτική αυτοπροσφορά της στον Κύριο.
Η επιθυμία της αντιτίθεται στα όνειρα των γονέων της. Γάμο με επίγειο νυμφίο θέλουν εκείνοι, με τον Ουράνιο Νυμφίο ποθεί η ίδια. Οι πιέσεις εντείνονται. Οι προτάσεις αλληλοδιαδέχονται. Κι η Μαρία παίρνει την ηρωϊκή απόφαση. Αναχωρεί άμεσα και κρυφά. Ένα βουνό της Χίου τη δέχεται. Μία σπηλιά είναι ο στίβος της. Εκεί μόνη με μόνο τον Θεό προσεύχεται ακατάπαυστα, αγρυπνεί επίμονα, νηστεύει αυστηρά, αγωνίζεται σκληρά, παλεύει υπομονετικά. Υποδουλώνει το σώμα στο πνεύμα και απελευθερώνεται. Η άσκηση συνεχίζεται εντατικά για αρκετό χρόνο.
Οι γονείς την αναζητούν εναγώνια, την ανευρίσκουν με κόπο και την επαναφέρουν αναγκαστικά στο σπίτι.
Η Μαρία παραμένει σιωπηλά, υποτάσσεται ταπεινά, ζει συγκαταβατικά, αλλ’ αντιδρά δυναμικά στην αναμόχλευση του θέματος του γάμου. Η στάση της ανένδοτη επιφέρει την υποχώρηση των γονέων της. Κατευνάζονται τα πνεύματα, χαριτώνονται οι ψυχές κι η πρόταση γίνεται δεκτή, η επιθυμία σεβαστή.
Η Μαρία, με την ευχή των γονέων της τώρα, μοιράζει την κινητή περιουσία της σε πεντάρφανα παιδιά και αναχωρεί για το ασκητήριό της. Επί τρία χρόνια δίνει μάχες και σημειώνει νίκες λαμπρές.
Ο Διάβολος κατατροπώνεται. Ο εαυτός της κυριαρχείται. Η πρόοδος εύσημη και αλματώδης. Ο Κύριος αγάλλεται για τις επιτυχίες της. Την προορίζει για το Κοινόβιο τώρα κι οδηγεί προς τα εκεί τα βήματά της. Ένα Μοναστήρι με τρεις Μοναχές τη δέχεται. Η Μαρία υποτάσσεται πρόθυμα και κείρεται Μοναχή ΜΑΤΡΩΝΑ σύντομα. Αθλείται και στην Κοινοβιακή αρένα με επιτυχία. Οι αρετές διαλάμπουν. Η Χριστοποίηση εμφανής. Η αγωνιστικότητα υποδειγματική. Η ζωή της μαρτυρία Χριστού προσελκύει κι άλλες ψυχές στον Μοναχισμό. Η Αδελφότητα μεγαλώνει. Κι η Ματρώνα διαθέτει και την ακίνητη περιουσία της για την ανέγερση Ναού, για την επέκταση της Μονής.
Ο Σατανάς ωρύεται. Τα βέλη αστοχούν. Οι επιθέσεις αχρηστεύονται. Μηχανεύεται δόλια. Εμφανίζει χρυσό στα θεμέλια του Ναού. Στόχος του η αφιλαργυρία και η ταπείνωση της Ματρώνας. Επιζητεί την εμπλοκή της στα δίχτυα της φιλαργυρίας και της υπερηφανείας.
Αλλ’ η Αγία έχει εμπειρίες της τακτικής του. Μάχεται με το αήττητο όπλο της προσευχής και εξουδετερώνει τα βόλια. Το χρυσάφι μετατρέπεται σε κάρβουνο κι ο Θεός δοξάζεται.
Η ανοικοδόμηση του Ναού συνεχίζεται πλέον απρόσκοπτα. Η Γερόντισσα εκδημεί και η Ματρώνα εκλέγεται παμψηφεί από την Αδελφότητα Ηγουμένη. Δέχεται ταπεινά τη νέα θέση κι αναλαμβάνει με φόβο Θεού τα καθήκοντά της. Άριστη χειραγωγός, στοργική μητέρα, απλανής οδηγός στα δύσβατα μονοπάτια της μοναχικής ζωής αναδεικνύεται.
Εργάζεται άοκνα κι αθόρυβα. Σμιλεύει ψυχές και προετοιμάζει οικήτορες του Παραδείσου. Η ζωή της ακτινοβολεί. Οι πράξεις της φωτίζουν και καθοδηγούν. Η θαυματουργική της χάρη αδιαμφισβήτητη. Η παρρησία της δυνατή. Και νεκροί ανασταίνονται στις ένθερμες δεήσεις της.
20 Οκτωβρίου 1462: Η επίγεια αποστολή της τελειώνει. Η Ουράνια απόλαυση αρχίζει. Ο Κύριος την προειδοποιεί. Ετοιμάζεται για την Συνάντηση. Τις Μοναχές νουθετεί, συγχωρεί, εύχεται και συγχωρείται. Κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων και απέρχεται στα Ουράνια Σκηνώματα, για μία ατελεύτητη τρυφή του Παραδείσου.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Κόσμου την τερπνότητα έλιπες, έδραμες ευθέως προς ισάγγελλον στράτευμα. Ησκήθης επιπόνως, εδέχθης θείαν χάριν, ΜΑΤΡΩΝΑ Οσία Μήτερ, πάντων μνημόνευε.-
