΄΄Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω…΄΄ (Αποκ. γ΄ , 20) γράφει ο Αγ. Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Ο Κύριος κρούει επίμονα την πόρτα της καρδιάς μας και ζητάει να Tου επιτρέψουμε οικειοθελώς την είσοδό Του. Ζητιάνος της αγάπης μας ο Χριστός επιθυμεί διακαώς την σωτηρία μας.
Ασυναγώνιστος στην εφευρετικότητα ανακαλύπτει το σημείο έλξης του κάθε ανθρώπου. Και είναι τα θηράματα του Μεγάλου Κυνηγού πάμπολλα. Οι οπαδοί Του πολυάριθμοι.
Να και ο Άγιος Διονύσιος, ο Αρεοπαγίτης, καρπός του αποστολικού έργου του Απ. Παύλου, ένθερμος οπαδός του Ιησού.
Γνήσιος δημότης της Αθήνας, γεννιέται από γονείς ευγενείς και άρχοντες. Μορφώνεται πολύπλευρα και διακρίνεται για την πολυμάθεια και την σοφία, τη φρόνηση και την σύνεση. Όλοι τον θαυμάζουν κι όλοι τον συμβουλεύονται. Η ρητορεία του δεινή. Η ευγλωττία του ασυναγώνιστη. Και η υπερψήφισή του για ανώτατο κριτή της πόλεως ανεπανάληπτη.
Η δικαιοσύνη του υποδειγματική. Η αρετή του έκδηλη. Και η επίζηλη θέση του Αρείου Πάγου σύντομα του απονέμεται. Αμερόληπτα εκδικάζει υποθέσεις. Απωθεί τη δωροδοκία, που προσφέρουν οι πλούσιοι. Βοηθεί τους φτωχούς, που αδικούνται. Τιμωρεί του αναίσχυντους αδικητές. Οι άνθρωποι τον βλέπουν με θαυμασμό. Ο Θεός τον παρακολουθεί με αγάπη.
Νέος είναι ο Διονύσιος, όταν βρίσκεται στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με άλλους σοφούς άνδρες Αθηναίους και γίνεται μάρτυς της υπερφυσικής έκλειψης του ηλίου κατά την Σταύρωση του Χριστού. Κατάπληκτος αναφωνεί: ΄΄Η ο Θεός της φύσεως πάσχει ή ο κόσμος όλος απόλλυται΄΄. Και χαράσσεται ανεξίτηλα ο χρόνος και το γεγονός στο νου και στην καρδιά του σοφού Διονυσίου. Κι επιποθεί να πληροφορηθεί το μεγάλο συμβάν. Κι ο Κύριος αμείβει την ενδόμυχη επιθυμία του.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα του επιφυλάσσεται η μεγάλη Συνάντηση. Ο ακάματος δρομέας του αποστολικού στίβου, ο Πυρφόρος Παύλος βρίσκεται στην Αθήνα. Είναι η περίφημη πόλη με τους πολλούς σοφούς και με τα είδωλα κυρίαρχα. Η επέμβαση λεπτή. Η πρόσβαση δύσκολη. Αλλά και η επιδεξιότητα του φλογερού Αποστόλου μοναδική. Διέρχεται την αγορά. Εισέρχεται στην συναγωγή. Συνομιλεί με απλούς ανθρώπους και τους καταπλήσσει. Διαλέγεται με φιλοσόφους και τους προβληματίζει. Μιλάει για την αγάπη του Θεού, αλλά και για τη δικαιοσύνη. Αναφέρεται στην Αιωνιότητα, στον Παράδεισο, αλλά και στην Κόλαση. Άλλοι απορούν κι άλλοι θαυμάζουν. Τον οδηγούν στον Άρειο Πάγο για να μιλήσει με τους σοφούς δικαστές.
Ο έμπειρος Δάσκαλος του Ευαγγελίου κι επιδέξιος χειριστής του λόγου σαγηνεύει τους ακροατές. Αφορμάται από το βωμό τον αφιερωμένο στον ΄΄Άγνωστο Θεό΄΄ και κηρύσσει τον Αληθινό Θεό με την άμετρη ευσπλαχνία Του. Εξαιρεί την σοφία τους, επαινεί την ευλάβειά τους και προτείνει μετάνοια στον Θεό της αγάπης. Οι φιλόσοφοι άναυδοι. Ο Διονύσιος αρπάζει την ευκαιρία. Προσκαλεί στο σπίτι του τον Παύλο. Ερωτά εναγώνια. Πληροφορείται λεπτομέρειες. Μαθαίνει το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Ακούει για το σκοτάδι την ώρα της Σταύρωσης του Θεανθρώπου. Λύει την έμμονη απορία του. Συγκλονίζεται εσωτερικά. Πιστεύει πάραυτα στο Χριστό και βαφτίζεται με όλη του την οικογένεια. Πολλοί βλέπουν τη μεταστροφή και απαρνιούνται τα είδωλα.
Ο Διονύσιος για πάντα δέσμιος της Θεϊκής αγάπης. Ο Παύλος τον γνωρίζει, τον αναγνωρίζει για την αρετή του και τον χειροτονεί Αρχιερέα της Αθήνας. Ο Αγ. Ιερόθεος αναλαμβάνει τη μύησή του στα Θεία Μυστήρια. Ο Διονύσιος χαριτώνεται πλούσια, φιλοσοφεί βαθιά, συγγράφει απαράμιλλα, κηρύττει πειστικά.
Η Κρήτη ο πρώτος σταθμός της ιεραποστολικής του πορείας. Εκεί φιλοξενείται από τον ευσεβέστατο Ιερομόναχο Κάρπο και πληροφορείται την παρουσία της Θεοτόκου στα Ιεροσόλυμα. Ο πόθος της γνωριμίας φουντώνει και η επίσκεψη είναι άμεση. Η θέα της τον καταπλήσσει. Η ομιλία της τον ευφραίνει. Οι λόγοι της τον ενισχύουν. Θερμότερος στην πίστη αναχωρεί για άλλες χώρες και κηρύττει κερδίζοντας ψυχές για τον Χριστό.
Επιστρέφει στην Αθήνα, στο ποίμνιό του κοντά. Τότε μαθαίνει την Κοίμηση της Θεοτόκου και μαζί με τους Αποστόλους και Θείους Ιεράρχες θαυματουργικά παραβρίσκεται.
Το ιεραποστολικό του έργο συνεχίζει με αμείωτο ζήλο. Στη Ρώμη φθάνει και συμπαραστέκεται στο μαρτυρικό τέλος του αγαπητού του Δασκάλου Απ. Παύλου. Εκεί συναντάει τον Επίσκοπο Ρώμης Κλήμεντα και κατά προτροπή του επισκέπτεται τη Γαλλία., μαζί με τους μαθητές του Ρουστικό και Ελευθέριο.
Στο Παρίσι κτίζει Εκκλησία. Εκεί διδάσκει και βαφτίζει, θεραπεύει και νεκρανασταίνει. Η συγκομιδή πλούσια. Η ευλογία πολλή. Τα είδωλα γκρεμίζονται. Ο Τριαδικός Θεός δοξάζεται. Τους μαθητές του στέλνει στην Ισπανία, στην Αγγλία και σ’ άλλες χώρες. Ο λόγος του Θεού διαλαλείται σε κάθε κατεύθυνση.
Ο Σατανάς παρακολουθεί το έργο του και ωρύεται. Κι η συκοφαντία εξαπολύεται. Ο Διονύσιος υπόλογος στο Βασιλιά Δομετιανό, για την καταφρόνηση των ειδώλων. Ο απεσταλμένος Βασιλικός Επίτροπος εξετάζει. Ο Άγιος απολογείται ευθαρσώς. Τα είδωλα περιφρονεί. Κι η απόφαση του τυράννου τελεσίδικη. Αποκεφαλισμος του Αγίου Διονυσίου, καθώς και των μαθητών του, Ρουστικού και Ελευθερίου. Η αγγελία χαρμόσυνα αποδεκτή. Η αγαλλίαση άφατη. Η εκτέλεση άμεση. Αλλά και τώρα το θαύμα εξαίσιο. Ο Αγ. Διονύσιος ευθύς με την αποκεφάλισή του παίρνει στα χέρια του την Αγία κεφαλή του και βαδίζει δυό (2) μίλια. Εκεί συναντάει ενάρετη γυναίκα κι εναποθέτει στα χέρια της την κεφαλή του. Η αγαλλίαση απερίγραπτη. Η εξαγορά των λειψάνων των Αγίων Μαρτύρων επιτυχής. Κι ο ενταφιασμός γίνεται στις 3 Οκτωβρίου το 96 μ.Χ. και περικαλλής Ναός κτίζεται μετέπειτα.
Σήμερα η κάρα του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται στην Ι. Μ. Δοχειαρίου Αγ. Όρους με χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού.
Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης! Ένας ακόμα Άγιος στον πάνσεπτο χορό των Αγίων.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Πολιούχον πόλεως Αθηνών, κήρυκα Κυρίου, διαπρύσιον και θερμόν. Δικαστών το κλέος, το καύχημα του Παύλου, Θείον ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ, πάντες τιμήσωμεν.-
