2.1 ΟΣ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ Σαρώφ.

 2/1  ΟΣ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ τοῦ Σαρώφ.
-Ο νεόφωτος φωστήρας. –

 

Η Εκκλησία μας με την οικουμενικότητα, που διαθέτει και την διαχρονικότητα, που προσφέρει, προβάλλει Αγίους σε χώρο και χρόνο πολυποίκιλο. Ευδιάκριτος στο χώρο της Ορθοδοξίας και στην χώρα της Ρωσίας ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ.
     Μια μορφή θεοειδής και φεγγοβόλα. Ένας ξακουστός στάρετς, που φωτίζει και καθοδηγεί, παρηγορεί και ενισχύει σωστικά. Ένα όργανο της Θείας Χάριτος. Ένα φερέφωνο της Θεϊκής Αλήθειας. Μια ανταύγεια της αγάπης του Θεού. Ένας αείφωτος σηματοδότης παγκόσμιας ακτινοβολίας. Ένας επίγειος Άγγελος. Ένας θεοχαρίτωτος άνθρωπος. Μια εικόνα Θεού Χριστοποιημένη.
        Ας εντρυφήσουμε στην αγία ζωή του, την ασκητικη βιοτή του, για να τον γνωρίσουμε  και  θα τον αγαπήσουμε αναμφίβολα. 19 Ιουλίου 1759 και στο Κούρκ της Ρωσίας γεννιέται ένα χαριτωμένο αγόρι. Είναι το δευτερότοκο παιδί του Ισίδωρου και της Αγάθης Μονχίν, που βαπτίζεται και ονομάζεται Πρόχορος. Οι γονείς του βαθιά πιστοί μεταδίδουν την πίστη, μεταγγίζουν την αγάπη στον Θεό. Ο πατέρας εργολάβος θεμελιώνει μία Εκκλησία στον τόπο του. Η πρόωρη όμως και αιφνίδια εκδημία του, 43 μόλις χρόνων, διακόπτει και την ανέγερση. Η πιστή σύζυγος αναλαμβάνει τώρα βαρύ έργο. Αποτελειώνει την Εκκλησία και μοχθεί άοκνα και θαρραλέα, μεθοδικά και εναγώνια, για την διαπαιδαγώγηση των μικρών βλαστών της.
          Ο Πρόχορος παρακολουθεί το πολύμοχθο έργο της μητέρας του και την θαυμάζει. Ακούει τα κατορθώματα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας και γοητεύεται. Η μικρή του ηλικία εκτυλίσσεται ανάμεσα σε επικίνδυνα ατυχήματα και σοβαρές ασθένειες. Οι θαυματουργικές Θεϊκές επεμβάσεις είναι εμφανείς. Το «σκεύος της εκλογής» διασώζεται, για να διαγράψει μια νικηφόρα αγιοπνευματική πορεία προς την θέωση. Η καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής, η εντρύφηση στο Ψαλτήρι και στο Συναξάρι δημιουργούν δεσμούς αγάπης με τον Θεό και τους Αγίους. Πόθος του ενδόμυχος πλέον η αφιέρωση στον Θεό. Η ένθεη πυρπόληση κρατά το 19χρονο παλικάρι σταθερό στην Ασκητική Ορθοδοξία. Η προσκυνηματική του επίσκεψη στο Κίεβο αποτελεί σταθμό στην ζωή του. Ο στάρετς Δοσίθεος εγκρίνει τον Μοναχικό του πόθο και του υποδεικνύει τον στίβο της ερήμου του Σάρωφ. Εκεί προσέρχεται το 1778 και με την συγκατάθεση της μητέρας του για να καταταγεί στον Χορό των υποψηφίων Αγγέλων. Ο Ηγούμενος Παχώμιος τον δέχεται και τον εντάσσει στους Δοκίμους. Ο ζήλος του μεταφράζεται σε ενδιάθετη προθυμία για κάθε διακόνημα. Η υπακοή του αδιάκριτη τον χαριτώνει. Η πάλη του για αυτοκάθαρση τον εξαγιάζει. Ο Κύριος τον παρακολουθεί και αγάλλεται. Και όταν ασθενεί, για μια τριετία, με μοναδικό φάρμακο την Θεία Κοινωνία, η Κυρία Θεοτόκος τον επισκέπτεται και τον θεραπεύει. Η υπομονή και η εμπιστοσύνη στον Θεό αμείβονται.
           13 Αυγούστου 1786! 27χρονο παλικάρι τώρα και ύστερα από οκτάχρονη επιτυχή δοκιμή, κείρεται Μοναχός. Δέχεται επάξια το αγγελικό Σχήμα, παίρνει το αγγελικό όνομα Σεραφείμ και αγωνίζεται αγγελικά να ζήσει. Το πρωτόκολλο αυτοπαράδοσης στον Θεό υπογράφεται. Η υποψηφιότητα για το αγγελικό Τάγμα κυρώνεται. Ο αγώνας, για την θέωση, κηρύσσεται ανένδο-τος. Δυό μήνες μετά χειροτονείται Διάκονος. Η αγάπη του Θεού τον καταφλέγει. Προσεγγίζει το Ιερό Θυσιαστήριο με κατάνυξη και συντριβή. Συλλειτουργεί ορατά με Αγγέλους και αξιώνεται της θέας του Κυρίου.
     Και μετά από 7χρονη ευδόκιμη διακονία, σε ηλικία 34 χρονών, χειροτονείται Ιερέας, Λειτουργός του Υψίστου. Η ταπείνωση βιώνεται καθημερινά. Η αγάπη διδάσκεται εμπειρικά. Η αγιότητα ακτινοβολεί φανερά. Και η πνευματική ποδηγέτηση της Γυναικείας Μονής Ντιβέγεβο του ανατίθεται, από τον Γέροντά του Παχώμιο.
           1794 και του παρέχεται η ευλογία να ζήσει σαν ερημίτης. Μια καλύβα 3,5 χλμ. από το Μοναστήρι γίνεται η παλαίστρα του. Εκεί προσεύχεται αδιάλειπτα, νηστεύει αυστηρά, αγρυπνεί υπερβολικά. Εντρυφεί στα πατερικά συγγράμματα, ενστερνίζεται τα βιώματά τους, μάχεται παθοκτονικά. Η Κυριακή τον βρίσκει στην Αδελφότητα, για κοινωνία αγάπης και πνευματικό ανεφοδιασμό. Στην έρημο κονταροχτυπιέται με το σατανά. Και όταν η Χάρη του Αγίου Πνεύματος στην οποία ζει απομακρύνεται περιοδικά, ο Όσιος πολιορκεί τον Θρόνο του Θεού κυριολεκτικά.
         Χίλιες μέρες και χίλιες νύκτες γονατιστός πάνω σε μια πέτρα κραυγάζει γοερά: «Κύριε, ελέησέ με τον αμαρτωλό»! Και οι δακρύβρεχτες επικλήσεις, κατά την υπεράνθρωπη αυτή άσκηση, επισύρουν το έλεος του Θεού.
      Η αγάπη του για τον Θεό είναι υπέρμετρη. Η αγάπη του για τον άνθρωπο έμπρακτη. Αφήνεται στην διάθεση των ληστών και δέχεται σκληρά κτυπήματα. Ημιθανής θεραπεύεται από την Παναγία. Και η κύρτωση, μόνιμη πλέον, θυμίζει το θαύμα.
         Όλη η κτίση δέκτης της αφειδώλευτης αγάπης του. Τα άγρια θηρία, φίλοι του νυχτερινοί, νιώθουν τη στοργή του.
     Επί τρία χρόνια παραμένει διαρκώς στην καλύβα και ασκείται στην απόλυτη σιωπή. Και μόνο από υπακοή επιστρέφει στο Μοναστήρι και παραμένει έγκλειστος στο κελλί του πέντε συναπτά χρόνια. Εκεί προσφέρει πολλά και δέχεται πολλά. Πλούσιες οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος τον πλημμυρίζουν. Πνευματοφόρος πλέον και  εντολοδόχος Θεομητορικός ανοίγει το κελλί του για κάθε κουρασμένο στρατοκόπο της ζωής. Ζώντας καθημερινά την χαρά της Αναστάσεως, μεταδίδει την χαρά και προσφωνεί με χαρά κάθε επισκέπτη: «Χαρά μου»!
     Η θαυματουργική και προορατική Χάρη, δώρα Θεϊκά στον Όσιο, προσφέρονται πρόσχαρα. Πλήθη λαού προστρέχουν στον άνθρωπο του Θεού, για πνευματική καθοδήγηση και θεραπεία. Προτροπή του είναι η Χριστοκεντρική ζωή, ο δρόμος της θέωσης, η απόκτηση του Αγίου Πνεύμα-τος. Και  η  έρημος τον ξαναδέχεται, με ευλογία της Θεοτόκου, τα τελευταία οκτώ χρόνια της επίγειας ασκητικής του πορείας. Λουσμένος στο άκτιστο Φως του Χριστού, ακτινοβολεί υπερφυσικά, υπερίπταται θεαματικά. Προγεύεται την ευφροσύνη του Παραδείσου.
         Και η Θεοτόκος η «Μεγάλη Χαρά» τον ευφραίνει πανευφρόσυνα. Στην δωδέκατη εμφάνισή της του αναγγέλλει την σύντομη συνάντησή τους στα Ουράνια Σκηνώματα. Και όντως, στις 2 Ιανουαρίου 1833 ο Όσιος Σεραφείμ, ψάλλοντας αναστάσιμους ύμνους, γονατιστός μπροστά στον Εσταυρωμένο και στην εικόνα της Θεοτόκου, περνάει στην Αιωνιότητα.
      Το πέρασμά του από την γη αγωνιστικό, νικηφόρο, ελπιδοφόρο. Η παρουσία του στον Ουρανό ζωντανή, παρρησιακή, μεσιτευτική.Η ευφροσύνη του στον Χορό των Οσίων άληκτη.-

Ελ. Α. Κλ.