ΚΥΡ. Β.΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ΚΛΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ.(Ματθ. δ΄,18 – 23).
Η ΥΠΑΚΟΗ.
«Οι δε
ευθέως αφέντες το πλοίον και τον
πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ». (Ματθ.
δ΄, 22).
Ανδρέας και Πέτρος, Ιάκωβος καί Ιωάννης.
Δύο ζεύγη ομόφρονων και ομόψυχων αδελφών,
που δέχονται την Υψηλή κλήση του Ιησού και την αποδέχονται πάραυτα. Αφήνουν τα
πάντα, Τον ακολουθούν και βρίσκουν το παν.
Αποφασίζουν αρχικά την αποταγή και καταλήγουν στην υποταγή. Σημειώνουν την τέλεια υπακοή.
Η
υπακοή, προϋπόθεση της σωτηρίας και όρος απαρέγκλιτος της τελειότητας, όπως ο Κύριος τη
θέτει.
Η υπακοή
συνεπάγεται τη κοινωνία του
ανθρώπου με τον Θεό.
Η
υπακοή προϋποθέτει ταπείνωση, εκκοπή του ιδίου θελήματος και ενστέρνιση του
θελήματος του Θεού, μέσα από τη τήρηση των εντολών Του.
Η υπακοή
απαιτεί τη μετατροπή του εγωκεντρισμού σε Χριστοκεντρισμό.
Με
τον Χριστό στο επίκεντρο όλοι οι άλλοι στη περιφέρεια αξιοποιούνται και ο ίδιος
ο άνθρωπος επιτυγχάνει τη κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη.
Η
υπακοή επιζητεί την αντικατάσταση της φιλαυτίας με την αγάπη προς τους άλλους.
Μία αγάπη, που μεταφράζεται σε εμπειρία αλληλοπεριχώρησης αγαπωμένων προσώπων,
με στόχο τη σωτηρία.
Η
υπακοή μεταμορφώνει τον άνθρωπο από άτομο σε πρόσωπο, με προοπτική
πανανθρώπινης σχέσης.
«Η
παρακοή θάνατος και η υπακοή ζωή».
Η παρακοή του Αδάμ επέφερε τη διαίρεση
και το θάνατο.
Η υπακοή του νέου Αδάμ, του
Χριστού, πρόσφερε την ενότητα και
τη ζωή.
Η
υπακοή, λοιπόν, στο θέλημα του Θεού, ενοποιεί και ζωοποιεί τον άνθρωπο.
Η υπακοή εξασφαλίζει την Αγιοτριαδική
ενοίκηση και την Χριστοποίηση του ανθρώπου.
Η υπακοή είναι προσωπική, ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου, διαρκής θετική κίνηση, εκούσιος ζωοποιός θάνατος. Μέσα από το θάνατο εκπηγάζει η ανάσταση. Αυτή είναι η εμπειρία όλων των Αγίων και αυτή η συνεχής προτροπή τους, σ’ όλους τους αθλητές της Στρατευομένης Εκκλησίας.-
Από το βιβλίο ΄΄ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
