«Χαίρε,ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις·χαίρε,
ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις». ( Στάσις Α΄Ε4 )
Οι Πρωτόπλαστοι, ζούσαν πανευτυχείς στον λειμώνα του
Παραδείσου. Βίωναν ο Αδάμ και η Εύα ανεκλάλητες απολαύσεις. Οι κινήσεις όμως υπερηφανείας
επέφεραν τον σκοτασμό του νου και ωδήγησαν στην παρακοή.
Συνέπεια άμεση της παράβασης της θεϊκής εντολής η έξωση
των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Η απώλεια της τρυφής, η απομάκρυνση από
τον Θεό, η εγκόλπωση της φθοράς και της θνητότητας, συνέπειες της ανυπακοής.
Ο ωκεανός όμως της αγάπης του Θεού, εφεύρε τρόπο
μοναδικό, για δυνατότητα μεταστροφής του ανθρώπου και επαναφοράς του στο ΄΄πρότερον κάλλος΄΄. Η αποστολή
του Υιού του Θεού στη γη αποβλέπει και στοχεύει στη λύτρωση του
ανθρώπου.
Η Παναγία, με την αποδοχή του θελήματος του Θεού, ανοίγει
το δρόμο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Η ιδιότητά της, ως Μητέρα του
Θεού, Της επιτρέπει δυναμικές παρεμβάσεις. Τον ΄΄λειμώνα
τρυφής΄΄ αναπληρώνει
με τον νέο ΄΄λειμώνα τρυφής΄΄. Προς χάρη μας βλαστάνει τον νέο τερπνότερο
λειμώνα, που είναι ο Χριστός, η Διδασκαλία Του, τα Μυστήριά Του, η Εκκλησία
Του, γενικά.
Η Εκκλησία του Χριστού λιμένας ακύμαντος, γαλήνιος, των
ανθρωπίνων ψυχών, καταφύγιο ασφαλές, ορμητήριο κατάλληλο, για αντεπιθέσεις
αμυντικές στον νοητό εχθρό. Η Εκκλησία του Ιησού, με την διαρκή παρουσία και
πρεσβεία και συμπαράσταση της Θεομήτορος, καθιστά τους πιστούς αγωνιστές αήττητους,
τους εξαγιάζει, τους Χριστοποιεί, τους Εκκλησιοποιεί, τους ετοιμάζει Αγίους
Ουρανοπολίτες, που θα ευφραίνονται ατελεύτητα μέσα στο Φως της παρουσίας του
Θεού και θα απολαμβάνουν αέναα την αγάπη Του.
΄΄Χαίρε, λοιπόν, διότι κάνεις να ανθίζει λιβάδι
πνευματικής απόλαυσης· χαίρε, διότι ετοιμάζεις λιμάνι για τις ψυχές μας΄΄. -
Ελ.Α.Κλ.
