16/9 Η ΑΓΙΑ Ε Υ Φ Η Μ Ι Α
Οἱ Χριστιανοί, τῶν πρώτων χρόνων τοῦ χριστιανισμοῦ, γεμάτοι φλόγα καὶ ζῆλο, ἀντιμετωπίζουν θαρραλέα κάθε διωγμό. Οἱ δήμιοι χρησιμοποιοῦν τὰ πιὸ σκληρὰ βασανιστήρια, γιὰ νὰ δαμάσουν τὶς ἀνυπότακτες χριστιανικὲς ψυχές, ἀλλὰ συναντοῦν ἀτσάλινες καρδιές, πύρινα στήθη, ἀγέρωχα κορμιά. Ἡ ἱστορία τῆς χριστιανοσύνης ἔχει νὰ ἐπιδείξει ἀναρίθμητα πλήθη Μαρτύρων, ποὺ θυσιάζονται γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ τ’ ἁγιασμένα χώματα τῆς μαρτυρικῆς Μ. Ἀσίας, εἶναι ποτισμένα μὲ τὸ αἷμα πολλῶν Μαρτύρων.
Μία, ἀπὸ τὶς πολλὲς μαρτυρικὲς μορφές, εἶναι ἡ Χριστιανὴ ἡρωΐδα, Ἁγία ΕΥΦΗΜΙΑ. Γεννιέται, ζεῖ καὶ μαρτυρεῖ τὸν 3ο μ.Χ. αἰώνα, στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μ. Ἀσίας. Ζεῖ καὶ δρᾶ τότε, ποὺ ὁ αὐτοκράτορας Διοκλητιανὸς ἔχει ἐξαπολύσει ἄγριο διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Ὁ σκληρὸς αὐτὸς αὐτοκράτορας θέλει κι ἀποφασίζει νὰ χτυπήσει ἀνελέητα τὸ δένδρο τοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ ἁπλώνεται ἐπικίνδυνα. Καταστρώνει σατανικὰ σχέδια καὶ χρησιμοποιεῖ φοβερὰ μέσα, προκειμένου νὰ πετύχει τὸ σκοπό του.
Ἐκεῖ, στὴ Χαλκηδόνα, στὴ φωτεινὴ ἑστία τοῦ χριστιανισμοῦ, φθάνει ὁ ἴδιος ὁ αὐτοκράτορας καὶ δίνει αὐστηρὴ διαταγὴ ὅλοι νὰ προσκυνήσουν τὸ ἄγαλμα τοῦ Θεοῦ Ἄρη καὶ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα. Γιὰ ὅσους ἀρνοῦνται, θὰ ἐπιβάλλει φρικτὰ βασανιστήρια. Οἱ Χριστιανοὶ εἶναι προετοιμασμένοι. Ἡ καλλιέργεια ἔχει γίνει συστηματικά. Ἔχουν χωρισθεῖ σὲ ὁμάδες. Πηγαίνουν κρυφὰ σὲ σπίτια κι ἐκεῖ μελετοῦν τὴν Ἁγ. Γραφή. Προσεύχονται θερμά, ἀπὸ κοινοῦ στὸν Κύριο, κοινωνοῦν Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ κι ἀνάβει ἡ φλόγα τῆς πίστεως στὴν καρδιά τους. Ἐκεῖ ἐκπαιδεύονται οἱ στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ ἀνάβουν οἱ φωτιὲς στὶς ψυχὲς καὶ δίνουν νικηφόρες μάχες κατὰ τῶν εἰδωλολατρῶν.
Μία ἀπ' αὐτὲς τὶς ὁμάδες, ποὺ ξεχωρίζουν, ἡ πιὸ ἐκλεκτή, εἶναι ἡ ὁμάδα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας. Ἡ Ἁγία, φλογερὴ κι ἐνθουσιώδης, ἔχει μεταλαμπαδεύσει τὸ ζῆλο της καὶ στὰ μέλη τῆς ὁμάδας της. Ὅλοι, στενὰ συνδεδεμένοι μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν Κύριο, ἔχουν λάβει τὴ γενναία ἀπόφαση νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸ Χριστό. Καὶ ἡ ὥρα δὲν ἀργεῖ νά ἔρθει. Τὰ γεράκια τοῦ αἱμοβόρου τυράννου βρίσκουν τὴν κρύπτη τῆς ὁμάδας τῆς Ἁγίας Εὐφημίας. Ὅλοι, 49 λεβέντες συλλαμβάνονται καὶ ὁδηγοῦνται μπροστὰ στὸ διοικητὴ τῆς Χαλκηδόνας. Προχωροῦν μὲ θάρρος, καθὼς βλέπουν τὴν ἀρχηγό τους νὰ προπορεύεται ἡρωϊκά. Ἡ ἄρνησή τους νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα εἶναι κεραυνοβόλα. Ὁ κριτὴς μένει ἐμβρόντητος ἀπό τὴν ἀγέρωχη στάση τους. Κανένας δὲν ὑποχωρεῖ, κανένας δὲ δειλιάζει, ὅταν τὸ μαστίγιο κατασχίζει τὰ κορμιά τους. Ὑμνοῦν τὸ Θεὸ καὶ παίρνουν θάρρος καὶ δύναμη. Ἡ φυλακή, ποὺ παραμένουν 20 μέρες, γίνεται τόπος δοξολογίας κι ἀνασυγκροτήσεως τῶν δυνάμεων. Ὅταν διατάζει ὁ τύραννος νὰ τοὺς ἀποφυλακίσουν, τὸ θαῦμα φαίνεται. Τὰ πληγωμένα κορμιὰ ὅλων ἔχουν τελείως θεραπευθεῖ. Ὁ τύραννος ἐξοργίζεται καὶ ἀπειλεῖ νὰ κάψει τὴν ἀρχηγό. Ἡ Ἁγία διακηρύττει μὲ θάρρος καὶ παρρησία τὴν ἀφοβία της στὴν πρόσκαιρη φωτιὰ καὶ τὸν τρόμο της στὴ φωτιὰ τῆς Κολάσεως, ἂν προδώσει τὸν Κύριο. Ὁ τύραννος, ἀμέσως, διατάζει ν' ἀνάψουν φωτιὰ καὶ νὰ ρίξουν πάνω τὴν Ἁγία. Ἦρθε ἡ στιγμὴ, ποὺ ποθεῖ ἡ ἡρωΐδα ἀρχηγός. Θὰ διδάξει ἔμπρακτα τοὺς μαθητές της. Ἀλλ' Ἄγγελος Κυρίου ἀπομακρύνει τὶς φλόγες ἀπὸ τὸ σῶμα της καὶ κερδίζει τοὺς δύο εἰδωλολάτρες στρατιῶτες, τὸ Σωσθένη καὶ τὸ Βίκτωρα, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τὸ θέαμα, θαυμάζουν καὶ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους. Τὸ συνεχιζόμενο μαρτύριο τῆς Ἁγίας, γίνεται πόλος ἕλξεως κι ἄλλων εἰδωλολατρῶν. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη της στὸ Χριστὸ διαλάμπει. Ἡ ὑπομονὴ της ἀκτινοβολεῖ. Νέοι Ὁμολογητές γράφονται στὴν ὁμάδα της. Τὰ μέλη της αὐξάνονται. Ὁ Ἰησοῦς νικᾶ. Τὰ εἴδωλα κατατροπώνονται. Ἡ ὁμάδα, ἀντὶ νὰ διαλύεται, μεγαλώνει. Ὁ τύραννος ἀφρίζει ἀπὸ τὴν ὀργή του. Τὸ σχέδιο ἀποτυγχάνει κι ἕνα καινούργιο μπαίνει σ' ἐφαρμογή. Τὸ μαρτυρικὸ τέλος τῆς Ἁγίας πλησιάζει. Τὴν ρίχνουν σὲ μιὰ ὁμάδα πεινασμένων θηρίων. Στὸ πρῶτο δάγκωμα μιᾶς ἀρκούδας ἡ ψυχή τῆς Ἁγίας Εὐφημίας ἐγκαταλείπει τὸ σῶμα καὶ φτερουγίζει στὴν Οὐράνια Πολιτεία, κοντὰ στὸ λατρευτό της καρδιᾶς της, τὸν Ἰησοῦ.
Δρᾶ ἀναλίσκοντας τὸν ἑαυτό της στὴ γῆ καὶ κερδίζει πολλὲς ψυχὲς γιὰ τὸ Χριστό. Ὁδηγεῖ μία ὁμάδα πολλῶν μελῶν στὴν ποθητὴ Πατρίδα. Ἀναδεικνύεται ἄξια καὶ ἰδανικὴ ἀρχηγός. Τώρα χαίρεται μαζί τους τὴν πανευφρόσυνη χαρὰ τοῦ Παραδείσου. Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη της, στὶς 16 Σεπτεμβρίου.-
Ελ. Α. Κλ.