ΚΥΡ. Β΄ ΛΟΥΚΑ ( Λουκ.
στ΄ , 31 – 36 )
ΠΥΡΟΔΟΤΕΣ ΑΓΑΠΗΣ.
<<Αγαπάτε τους
εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε.»
(Λουκά στ΄ , 35 ).
Ο άνθρωπος, κοινωνικό ον, κοινωνικοποιείται από τα
πρώτα βήματα της ζωής του.
Για να κρατηθούν ισόρροπες οι διαπροσωπικές σχέσεις
των ανθρώπων απαιτείται να εφαρμοσθεί επακριβώς ο καταστατικός χάρτης της
ιδανικής πολιτείας. Ο κώδικας αυτός της καινής ζωής ενυπάρχει στην «επί του όρους» ομιλία του Ιησού.
Εκεί θα ανακαλύψουμε τον «χρυσό κανόνα», που με το
«σπαθί της αγάπης» καταλύει «
Γόρδιους δεσμούς » στις σχέσεις των ανθρώπων και επιλύει δυσεπίλυτα
προβλήματα. «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και
υμέίς ποιείτε αυτοίς ομοίως.»( Λουκ. στ΄ , 31 ).
Εκεί θα συναντήσουμε το κορύφωμα της αγάπης. Μια αγάπη
σ’ όλο της το μεγαλείο. Την αγάπη και στους
εχθρούς.
Το
να μισείς εκείνον, που σ’ αγαπά, είναι εκδήλωση «παρά φύσιν».
Το
να αγαπάς εκείνον, που σ’ αγαπά , εκδήλωση «κατά
φύσιν».
Το
να αγαπάς εκείνον, που σε μισεί, είναι εκδήλωση «υπέρ φύσιν».
Αυτό
το τελευταίο σκαλοπάτι της αγάπης είναι νέα κατακτητική επίτευξη της αγάπης,
που πηγάζει αστείρευτα από την εφαρμοσμένη Εσταυρωμένη Αγάπη. Πάνω στον Γολγοθά
υπογράφτηκε το συμβόλαιο αγάπης και προς τους εχθρούς. Ο άνθρωπος με το βόλι
της αμαρτίας πετροβολούσε τον Θεό και ο Θεάνθρωπος με την σταυρική Του Θυσία κατέγραψε το ρεκόρ
της αγάπης και προς τον εχθρό - άνθρωπο.
Έκτοτε δόθηκε
το έναυσμα για μια διεύρυνση της αγάπης χωρίς όρια και όρους. Η επεκτατική τάση
αγάπης, που πρότεινε ο Χριστός, επέφερε άρση της ανισορροπικής διαπροσωπικής
επικοινωνίας των ανθρώπων και εδραίωση της αγαπητικής κοινωνίας.
Η πρόταση του
Χριστού: «Αγάπη και στους εχθρούς»αποτρεπει
τα γενε-σιουργά αίτια της έχθρας των ανθρώπων: Τη ζήλεια, την ιδιοτέλεια, την κακία.
Αλλά και κατά την εμφάνιση της έχθρας αντιπροτείνει
την εκζήτηση η την απόδοση της άφεσης.
« Αγάπη και
στους εχθρούς ». Δηλαδή ανταπόδοση έμπρακτη : Απαντώ στο μίσος με αγάπη.
Πράξη ηρωϊκή, ασύνορη, δυναμική,
αιωνοποιημένη.
Πράξη – μέτρο,γιά τήν τελική Κρίση, ἀλλά
καί σημεῖο – κλειδί - , γιά
τήν
ἀνειρήνευτη παγκόσμια κοινότητα.
Πράξη
ειρηνευτική της καρδιάς, αλλά και πυροσβεστική της έχθρας των προσώπων.
Πυροδότες μίσους,
λοιπόν, ποτέ. Πυροδότες αγάπης, παντοτινά.-
Ελ. Α. Κλ.
