19/2 ΟΣΙΑ Φ Ι Λ Ο Θ Ε Η, η Αθηναία.
ΦΙΛΟΘΕΗ! Ένα αστέρι φωτεινό στο χώρο του Παραδείσου. Ένας φάρος τηλαυγής για τους οδίτες της γης.
ΦΙΛΟΘΕΗ! Το καύχημα των Αγγέλων. Το εγκαλλώπισμα των Οσίων. Η αρωγή των θλιμμένων. Η καταφυγή των διωκομένων. Η προστάτρια των Αθηναίων.
ΦΙΛΟΘΕΗ! Οσίων και Μαρτύρων η έκφραση.
1522 μ.Χ. Στην Αθήνα γεννιέται η αρχοντοπούλα Ρεγούλα Μπενιζέλου. Ένα δώρο Θεϊκό. Μία απάντηση θετική του Θεού στις ικετευτικές επικλήσεις της θεοσεβούς μητέρας της Συρίγας. Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως. Δέχεται την ευεργετική επίδραση της θεϊκής Γνωριμίας. Καλλιεργείται ψυχικά κι αντανακλά ευοίωνο μέλλον. Η καρδιά της δονείται από αγάπη για το Χριστό. Μεγαλώνει με προοπτική. Οι αναβάσεις είναι ο στόχος της. 12χρονη η Ρεγούλα γίνεται σύζυγος πλουσίου άνδρα. Η ζωή της γίνεται μαρτυρική από τη βάναυση συμπεριφορά του. Κι ο Κύριος τερματίζει την τρίχρονη δοκιμασία της. Καλεί στον Ουρανό τον αμετανόητο σύζυγο, απελευθερώνοντας τη δική Του Αθλήτρια. Η Ρεγούλα στοχεύει πλέον απαρέγκλιτα στη θέωση. Απαρνείται την αυταρέσκεια και επιδιώκει τη θεαρέσκεια. Αγωνίζεται για την απόκτηση ταπεινού φρονήματος,διακαούς αγάπης. Ενδοσκοπεί και αποσκοπεί στην αυτογνωσία, με προοπτική την αδελφογνωσία και στόχο τη Θεογνωσία. Με όπλα την προσευχή και τη νηστεία, την αγρυπνία και τη μελέτη αυτοκαλλιεργείται. Κι ύστερα από 10χρονη χηρεία και εκδημία των γονέων της, επιδίδεται απρόσκοπτα στη στοχική της επίτευξη. Διαθέτει την τεράστια περιουσία της στη διπολική αγάπη: Του Θεού και των ανθρώπων. Κτίζει Μονή, Παρθενώνα, για τη λατρεία του Θεού και για εστία προσφοράς αγάπης στον άνθρωπο. Κι η μεγάλη στιγμή της προσωπικής της αφιερώσεως στο Νυμφίο Χριστό στο προσκήνιο. «Κείρεται η δούλη του Θεού ΦΙΛΟΘΕΗ Μοναχή...». Είναι η τιμητική διάκριση του Θεού στην ανένδοτη Αγωνίστρια. -«Ναι, του Θεού συνεργούντος...», είναι η καταφατική απάντηση στο θεϊκό κάλεσμα. Και η αρένα της ισάγγελης πολιτείας ανοίγεται διάπλατα. Πλήθος νεανίδων εντάσσεται στη συνοδεία της. Κι αναδεικνύεται χειραγωγός άριστη, οδηγός θεοφώτιστη, μάνα φιλόστοργη, συναγωνίστρια πρότυπη. Διδάσκει βιωματικά, παιδαγωγεί μεθοδικά, φρονηματίζει υψηλά, μεταλαμπαδεύει πειστικά, στηρίζει δυναμικά, νουθετεί σωστικά. Η βαθειά πίστη της προσκαλεί. Ο φλογερός ζήλος της προκαλεί. Η ένθεη αγάπη της παρακινεί. Τα λόγια της μεταφράζονται σε έργα. Η ζωή της διδάσκει εύγλωττα. Προσιτή σε όλους η Ηγουμένη Φιλοθέη, γίνεται η καταφυγή όλων. Η Ρωμιοσύνη προσφεύγει κι αναπτερώνεται. Οι αιχμάλωτες καταφεύγουν και προστατεύονται. Οι ενδεείς προστρέχουν και καλύπτονται. Οι ασθενείς βρίσκουν τη θεραπεία στο Νοσοκομείο της. Οι ξένοι τη φιλοξενία στους Ξενώνες της. Τα ορφανά το στήριγμα στα ιδρύματά της. Στο Βασίλειο της Αγάπης η αγάπη βρίσκει τη μεγαλειώδη έκφρασή της. Αγωνία και αγώνας της ακούραστης φιλόθεης Γερόντισσας Φιλοθέης να κρατήσει υψηλό το φρόνημα των ραγιάδων, με φωτεινό το όραμα της λευτεριάς. Να διατηρήσει αδούλωτη την ψυχή των αδελφών του Χριστού από τις αλλόπιστες επιθέσεις. Και η αγαπητική της προσφορά σύντομα γίνεται στόχος των Τούρκων. Η προστατευτική της κάλυψη σε τέσσερις αιχμάλωτες γυναίκες γνωστοποιείται και η απολογία της είναι άμεση. Ομολογεί παρρησιακά και φυλακίζεται πάραυτα. Βασανίζεται σκληρά και καταδικάζεται σε θάνατο. Οι Χριστιανοί το πληροφορούνται και θλίβονται. Εξαγοράζουν τον Κριτή κι απελευθερώνουν την Οσία. Η ηρωϊκή θεάρεστη πορεία συνεχίζεται. Προσφέρει και προσφέρεται στο βωμό της αγάπης στο Θεό, στον άνθρωπο, στη σκλαβωμένη Πατρίδα. 1589 μ.Χ. Παραμονή της γιορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Η Μονή τιμά τον Άγιο με ολονυκτία. Ο Ναός δονείται από τις ψαλμωδίες. Οι ψυχές σκιρτούν από κατάνυξη. Οι καρδιές πάλλονται από αγάπη για το Θεό της αγάπης. Κι εκείνο το βράδυ, που πύρινες ικεσίες φθάνουν στο Θρόνο του Θεού, μία ομάδα Τούρκων εισβάλλει στο Ναό, συλλαμβάνει βίαια την Οσία Φιλοθέη, τη μαστιγώνει αλύπητα, και την εγκαταλείπει ημιθανή. Είναι η αρχή του τέλους της γήινης πορείας της. Το σώμα φθίνει από τις διάσπαρτες πληγές. Η ψυχή εξαγνίζεται από τη μαρτυρική καρτερία. 19 Φεβρουαρίου 1589! Μία καρδιά, με πολλή αγάπη, παύει να χτυπά. Μία ψυχή πάλλευκη φθάνει στο Θρόνο του Πλάστη, Αγωνοθέτη Κυρίου της. Μία νικήτρια συναριθμείται στον όμιλο των Οσιομαρτύρων. Είναι η Οσία Φιλοθέη.Η απουσία της έντονη στην Αθήνα. Η παρουσία της εύλαλη στην Ελλάδα, στην Ορθοδοξία. Οι πρεσβείες της ακατάπαυστες για τους πιστούς. Ο Καθεδρικός Ναός της Αθήνας κρατεί πολύτιμο θησαυρό το ιερό θαυματουργό της λείψανο και την τιμά πανηγυρικά.-
ΦΙΛΟΘΕΗ! Το καύχημα των Αγγέλων. Το εγκαλλώπισμα των Οσίων. Η αρωγή των θλιμμένων. Η καταφυγή των διωκομένων. Η προστάτρια των Αθηναίων.
ΦΙΛΟΘΕΗ! Οσίων και Μαρτύρων η έκφραση.
1522 μ.Χ. Στην Αθήνα γεννιέται η αρχοντοπούλα Ρεγούλα Μπενιζέλου. Ένα δώρο Θεϊκό. Μία απάντηση θετική του Θεού στις ικετευτικές επικλήσεις της θεοσεβούς μητέρας της Συρίγας. Γαλουχείται με τα νάματα της πίστεως. Δέχεται την ευεργετική επίδραση της θεϊκής Γνωριμίας. Καλλιεργείται ψυχικά κι αντανακλά ευοίωνο μέλλον. Η καρδιά της δονείται από αγάπη για το Χριστό. Μεγαλώνει με προοπτική. Οι αναβάσεις είναι ο στόχος της. 12χρονη η Ρεγούλα γίνεται σύζυγος πλουσίου άνδρα. Η ζωή της γίνεται μαρτυρική από τη βάναυση συμπεριφορά του. Κι ο Κύριος τερματίζει την τρίχρονη δοκιμασία της. Καλεί στον Ουρανό τον αμετανόητο σύζυγο, απελευθερώνοντας τη δική Του Αθλήτρια. Η Ρεγούλα στοχεύει πλέον απαρέγκλιτα στη θέωση. Απαρνείται την αυταρέσκεια και επιδιώκει τη θεαρέσκεια. Αγωνίζεται για την απόκτηση ταπεινού φρονήματος,διακαούς αγάπης. Ενδοσκοπεί και αποσκοπεί στην αυτογνωσία, με προοπτική την αδελφογνωσία και στόχο τη Θεογνωσία. Με όπλα την προσευχή και τη νηστεία, την αγρυπνία και τη μελέτη αυτοκαλλιεργείται. Κι ύστερα από 10χρονη χηρεία και εκδημία των γονέων της, επιδίδεται απρόσκοπτα στη στοχική της επίτευξη. Διαθέτει την τεράστια περιουσία της στη διπολική αγάπη: Του Θεού και των ανθρώπων. Κτίζει Μονή, Παρθενώνα, για τη λατρεία του Θεού και για εστία προσφοράς αγάπης στον άνθρωπο. Κι η μεγάλη στιγμή της προσωπικής της αφιερώσεως στο Νυμφίο Χριστό στο προσκήνιο. «Κείρεται η δούλη του Θεού ΦΙΛΟΘΕΗ Μοναχή...». Είναι η τιμητική διάκριση του Θεού στην ανένδοτη Αγωνίστρια. -«Ναι, του Θεού συνεργούντος...», είναι η καταφατική απάντηση στο θεϊκό κάλεσμα. Και η αρένα της ισάγγελης πολιτείας ανοίγεται διάπλατα. Πλήθος νεανίδων εντάσσεται στη συνοδεία της. Κι αναδεικνύεται χειραγωγός άριστη, οδηγός θεοφώτιστη, μάνα φιλόστοργη, συναγωνίστρια πρότυπη. Διδάσκει βιωματικά, παιδαγωγεί μεθοδικά, φρονηματίζει υψηλά, μεταλαμπαδεύει πειστικά, στηρίζει δυναμικά, νουθετεί σωστικά. Η βαθειά πίστη της προσκαλεί. Ο φλογερός ζήλος της προκαλεί. Η ένθεη αγάπη της παρακινεί. Τα λόγια της μεταφράζονται σε έργα. Η ζωή της διδάσκει εύγλωττα. Προσιτή σε όλους η Ηγουμένη Φιλοθέη, γίνεται η καταφυγή όλων. Η Ρωμιοσύνη προσφεύγει κι αναπτερώνεται. Οι αιχμάλωτες καταφεύγουν και προστατεύονται. Οι ενδεείς προστρέχουν και καλύπτονται. Οι ασθενείς βρίσκουν τη θεραπεία στο Νοσοκομείο της. Οι ξένοι τη φιλοξενία στους Ξενώνες της. Τα ορφανά το στήριγμα στα ιδρύματά της. Στο Βασίλειο της Αγάπης η αγάπη βρίσκει τη μεγαλειώδη έκφρασή της. Αγωνία και αγώνας της ακούραστης φιλόθεης Γερόντισσας Φιλοθέης να κρατήσει υψηλό το φρόνημα των ραγιάδων, με φωτεινό το όραμα της λευτεριάς. Να διατηρήσει αδούλωτη την ψυχή των αδελφών του Χριστού από τις αλλόπιστες επιθέσεις. Και η αγαπητική της προσφορά σύντομα γίνεται στόχος των Τούρκων. Η προστατευτική της κάλυψη σε τέσσερις αιχμάλωτες γυναίκες γνωστοποιείται και η απολογία της είναι άμεση. Ομολογεί παρρησιακά και φυλακίζεται πάραυτα. Βασανίζεται σκληρά και καταδικάζεται σε θάνατο. Οι Χριστιανοί το πληροφορούνται και θλίβονται. Εξαγοράζουν τον Κριτή κι απελευθερώνουν την Οσία. Η ηρωϊκή θεάρεστη πορεία συνεχίζεται. Προσφέρει και προσφέρεται στο βωμό της αγάπης στο Θεό, στον άνθρωπο, στη σκλαβωμένη Πατρίδα. 1589 μ.Χ. Παραμονή της γιορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Η Μονή τιμά τον Άγιο με ολονυκτία. Ο Ναός δονείται από τις ψαλμωδίες. Οι ψυχές σκιρτούν από κατάνυξη. Οι καρδιές πάλλονται από αγάπη για το Θεό της αγάπης. Κι εκείνο το βράδυ, που πύρινες ικεσίες φθάνουν στο Θρόνο του Θεού, μία ομάδα Τούρκων εισβάλλει στο Ναό, συλλαμβάνει βίαια την Οσία Φιλοθέη, τη μαστιγώνει αλύπητα, και την εγκαταλείπει ημιθανή. Είναι η αρχή του τέλους της γήινης πορείας της. Το σώμα φθίνει από τις διάσπαρτες πληγές. Η ψυχή εξαγνίζεται από τη μαρτυρική καρτερία. 19 Φεβρουαρίου 1589! Μία καρδιά, με πολλή αγάπη, παύει να χτυπά. Μία ψυχή πάλλευκη φθάνει στο Θρόνο του Πλάστη, Αγωνοθέτη Κυρίου της. Μία νικήτρια συναριθμείται στον όμιλο των Οσιομαρτύρων. Είναι η Οσία Φιλοθέη.Η απουσία της έντονη στην Αθήνα. Η παρουσία της εύλαλη στην Ελλάδα, στην Ορθοδοξία. Οι πρεσβείες της ακατάπαυστες για τους πιστούς. Ο Καθεδρικός Ναός της Αθήνας κρατεί πολύτιμο θησαυρό το ιερό θαυματουργό της λείψανο και την τιμά πανηγυρικά.-
