26/1 Ο ΟΣΙΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ μετά της οικογενείας αυτού.
ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ
Στο στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας μας λάμπουν φωτεινά αστέρια, αλλά και πολύφωτοι αστερισμοί. Οικογένειες, που δόθηκαν ολόκληρες κι ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Κυρίου. Οικογένειες, που έγιναν φυτώρια Αγγέλων στη γη και πρόσφεραν τη ζωή τους ολοκαύτωμα στο βωμό της Μοναδικής Αγάπης.
Τέτοιο υπόδειγμα, αγγελικής οικογενείας, έχει να παρουσιάσει ο ΟΣΙΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ. Ο Άγιος Ξενοφών ζει στην Κων/λη το 520 μ.Χ., τότε που Αυτοκράτορας είναι ο Ιουστινιανός. Κατέχει εξέχουσα κοινωνική θέση. Είναι συγκλητικός στα Βυζαντινά ανάκτορα. Διαθέτει πολύ πλούτο, αλλά και βαθειά ευσέβεια. Είναι ταπεινός και ειλικρινής, φιλακόλουθος και φιλάνθρωπος, φιλόξενος και άκακος. Αγωνίζεται να ζήσει στην πράξη τις εντολές του Θεού. Ο ίδιος και η σύζυγός του Μαρία ζουν ενάρετα και αγωνιστικά, με εγκράτεια και φόβο Θεού Ζουν στην παρουσία του Θεού και κινούνται στη Θεία Χάρη Του. Ανατρέφουν τα δυό παιδιά τους, Αρκάδιο και Ιωάννη, με το ροδόσταγμα της πίστεως, με το γάλα της ευσέβειας, με το νέκταρ της αγάπης στο Θεό.
Κι όταν ο Ξενοφών αρρωσταίνει βαρειά και πλησιάζει στο θάνατο, καλεί τα παιδιά του για να δώσει τις τελευταίες νουθεσίες. Οι παιδικές όμως παρακλήσεις, για ανάγκη πατρικής συμπαραστάσεως, αλλάζουν τα σχέδια του Θεού κι ο Ξενοφών ξαναβρίσκει την υγεία του και συνεχίζει το πολύμοχθο έργο του.
Τα δυό παιδιά, πηγαίνοντας για σπουδές στη Βηρυττό, ναυαγούν. Παλεύουν στα κύματα και στέλνουν το S.O.S. στο Θρόνο του Θεού Πατέρα. Το θαύμα γίνεται. Τα παιδιά βγαίνουν αβλαβή στη στεριά, αλλά σε διαφορετικό τόπο.
Ο μεν Ιωάννης, δοξολογώντας το Θεό για τη σωτηρία του και βλέποντας τη ματαιότητα της πρόσκαιρης γήινης ζωής, αποφασίζει να γίνει Μοναχός στο πλησιέστερο Μοναστήρι. Ντύνεται το αγγελικό σχήμα και ζει με συνέπεια και ακρίβεια τη Μοναχική Πολιτεία. Η μόνη σκιά στη ζωή του είναι η βαθειά λύπη του για την τύχη του αδελφού του.
Ο δε Αρκάδιος, μόλις βρίσκεται στη στεριά, στέλνει ευχαριστήριες προσευχές στο Σωτήρα Θεό του. Κι ο Θεός, τον καθησυχάζει. Βλέπει στον ύπνο του τον αδελφό του Ιωάννη και τον πληροφορεί, ότι ζει. Έτσι ήσυχος σκέπτεται κι αποφασίζει ν' ακολουθήσει την πορεία για τον Ουρανό. Θα ακολουθήσει τη Μοναχική αγγελική ζωή. Πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους, εκεί που βάδισε και έζησε ο Θεάνθρωπος, ο Λατρευτός της καρδιάς του. Επισκέπτεται πολλά Μοναστήρια και στη συνάντηση ενός Αγίου Γέροντα, με προορατικό χάρισμα, μαθαίνει, ότι ζει ο αδελφός του. Αμέριμνος πια, ζητά να γίνει Μοναχός. Παίρνει το αγγελικό σχήμα και ζει με ένθερμο ζήλο τη μοναχική ζωή, εκτελώντας πιστά τις εντολές του Γέροντά του.
Κάποιοι όμως πίσω στην Κων/λη ανησυχούν. Είναι οι γονείς, Ξενοφών και Μαρία, που έχουν χάσει τα ίχνη των παιδιών τους. Αδημονούν, αλλά κι ελπίζουν στο έλεος του Θεού. Κι όταν ο απεσταλμένος τους πληροφορεί, ότι πνίγηκαν τα παιδιά τους, δέχονται τη δοκιμασία ηρωϊκά, ευλογούν το Όνομα του Θεού και υποτάσσονται στο θέλημά Του. Αλλά και η πολιορκία του Ουρανού συνεχίζεται. Άγρυπνοι, όλη τη νύχτα στέλνουν πύρινες προσευχές σ' Εκείνον, για να πάρουν θετική πληροφορία για τα βλαστάρια τους. Κι η απάντηση φθάνει. Βλέπουν στον ύπνο τους τα παιδιά τους να στέκονται μπροστά στο Χριστό με λαμπρά στεφάνια στα κεφάλια. Ξυπνούν κι είναι αποφασισμένοι να πάνε στα Ιεροσόλυμα να τα συναντήσουν.
Φθάνοντας εκεί συναντούν τον Γέροντα του Αρκαδίου, που τους αποκαλύπτει προορατικά, ότι θα ιδούν τα παιδιά τους. Τον ίδιο Γέροντα βρίσκει και ο Ιωάννης στο Γολγοθά και μαθαίνει για τον αδελφό του Αρκάδιο. Εκεί έρχεται να προσκυνήσει κι ο Αρκάδιος και συναντά τον Γέροντά του με τον αδελφό του Ιωάννη. Οι προσευχές ενώνουν τα δυό χαμένα αδέλφια. Μετά από δυό μέρες βρίσκονται κι οι γονείς. Ο Άγιος Γέροντας γίνεται ο συνδετικός κρίκος της οικογενείας. Ξαναβρίσκονται όλοι μαζί και μέσα σε ανέκφραστη βαθειά συγκίνηση στέλνουν ευχαριστήριες δοξολογίες στο Θεό. Σαν δώρο στο Μεγάλο Πατέρα, προσφέρονται στη λατρεία Του κι ο Ξενοφών και η Μαρία. Γίνονται Μοναχοί, αφού μοιράζουν σε φτωχούς και σε ιδρύματα την τεράστια περιουσία τους.
Ολόκληρη η οικογένεια του Ξενοφώντος προσφέρεται θυσία στο Θεό. Ζουν κι αγωνίζονται ο καθένας στο στίβο του.
Καταξιώνονται θείων και μεγάλων χαρισμάτων. Οι ψυχές τους παραδίδονται στα χέρια του αθλοθέτη Κυρίου, για να λάβουν τα στεφάνια της νίκης.
Τη μυρίπνοη αυτή οικογενειακή ανθοδέσμη του Αγίου Ξενοφώντος τιμά η
ΕΠΙΓΕΙΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ
Στο στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας μας λάμπουν φωτεινά αστέρια, αλλά και πολύφωτοι αστερισμοί. Οικογένειες, που δόθηκαν ολόκληρες κι ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Κυρίου. Οικογένειες, που έγιναν φυτώρια Αγγέλων στη γη και πρόσφεραν τη ζωή τους ολοκαύτωμα στο βωμό της Μοναδικής Αγάπης.
Τέτοιο υπόδειγμα, αγγελικής οικογενείας, έχει να παρουσιάσει ο ΟΣΙΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ. Ο Άγιος Ξενοφών ζει στην Κων/λη το 520 μ.Χ., τότε που Αυτοκράτορας είναι ο Ιουστινιανός. Κατέχει εξέχουσα κοινωνική θέση. Είναι συγκλητικός στα Βυζαντινά ανάκτορα. Διαθέτει πολύ πλούτο, αλλά και βαθειά ευσέβεια. Είναι ταπεινός και ειλικρινής, φιλακόλουθος και φιλάνθρωπος, φιλόξενος και άκακος. Αγωνίζεται να ζήσει στην πράξη τις εντολές του Θεού. Ο ίδιος και η σύζυγός του Μαρία ζουν ενάρετα και αγωνιστικά, με εγκράτεια και φόβο Θεού Ζουν στην παρουσία του Θεού και κινούνται στη Θεία Χάρη Του. Ανατρέφουν τα δυό παιδιά τους, Αρκάδιο και Ιωάννη, με το ροδόσταγμα της πίστεως, με το γάλα της ευσέβειας, με το νέκταρ της αγάπης στο Θεό.
Κι όταν ο Ξενοφών αρρωσταίνει βαρειά και πλησιάζει στο θάνατο, καλεί τα παιδιά του για να δώσει τις τελευταίες νουθεσίες. Οι παιδικές όμως παρακλήσεις, για ανάγκη πατρικής συμπαραστάσεως, αλλάζουν τα σχέδια του Θεού κι ο Ξενοφών ξαναβρίσκει την υγεία του και συνεχίζει το πολύμοχθο έργο του.
Τα δυό παιδιά, πηγαίνοντας για σπουδές στη Βηρυττό, ναυαγούν. Παλεύουν στα κύματα και στέλνουν το S.O.S. στο Θρόνο του Θεού Πατέρα. Το θαύμα γίνεται. Τα παιδιά βγαίνουν αβλαβή στη στεριά, αλλά σε διαφορετικό τόπο.
Ο μεν Ιωάννης, δοξολογώντας το Θεό για τη σωτηρία του και βλέποντας τη ματαιότητα της πρόσκαιρης γήινης ζωής, αποφασίζει να γίνει Μοναχός στο πλησιέστερο Μοναστήρι. Ντύνεται το αγγελικό σχήμα και ζει με συνέπεια και ακρίβεια τη Μοναχική Πολιτεία. Η μόνη σκιά στη ζωή του είναι η βαθειά λύπη του για την τύχη του αδελφού του.
Ο δε Αρκάδιος, μόλις βρίσκεται στη στεριά, στέλνει ευχαριστήριες προσευχές στο Σωτήρα Θεό του. Κι ο Θεός, τον καθησυχάζει. Βλέπει στον ύπνο του τον αδελφό του Ιωάννη και τον πληροφορεί, ότι ζει. Έτσι ήσυχος σκέπτεται κι αποφασίζει ν' ακολουθήσει την πορεία για τον Ουρανό. Θα ακολουθήσει τη Μοναχική αγγελική ζωή. Πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους, εκεί που βάδισε και έζησε ο Θεάνθρωπος, ο Λατρευτός της καρδιάς του. Επισκέπτεται πολλά Μοναστήρια και στη συνάντηση ενός Αγίου Γέροντα, με προορατικό χάρισμα, μαθαίνει, ότι ζει ο αδελφός του. Αμέριμνος πια, ζητά να γίνει Μοναχός. Παίρνει το αγγελικό σχήμα και ζει με ένθερμο ζήλο τη μοναχική ζωή, εκτελώντας πιστά τις εντολές του Γέροντά του.
Κάποιοι όμως πίσω στην Κων/λη ανησυχούν. Είναι οι γονείς, Ξενοφών και Μαρία, που έχουν χάσει τα ίχνη των παιδιών τους. Αδημονούν, αλλά κι ελπίζουν στο έλεος του Θεού. Κι όταν ο απεσταλμένος τους πληροφορεί, ότι πνίγηκαν τα παιδιά τους, δέχονται τη δοκιμασία ηρωϊκά, ευλογούν το Όνομα του Θεού και υποτάσσονται στο θέλημά Του. Αλλά και η πολιορκία του Ουρανού συνεχίζεται. Άγρυπνοι, όλη τη νύχτα στέλνουν πύρινες προσευχές σ' Εκείνον, για να πάρουν θετική πληροφορία για τα βλαστάρια τους. Κι η απάντηση φθάνει. Βλέπουν στον ύπνο τους τα παιδιά τους να στέκονται μπροστά στο Χριστό με λαμπρά στεφάνια στα κεφάλια. Ξυπνούν κι είναι αποφασισμένοι να πάνε στα Ιεροσόλυμα να τα συναντήσουν.
Φθάνοντας εκεί συναντούν τον Γέροντα του Αρκαδίου, που τους αποκαλύπτει προορατικά, ότι θα ιδούν τα παιδιά τους. Τον ίδιο Γέροντα βρίσκει και ο Ιωάννης στο Γολγοθά και μαθαίνει για τον αδελφό του Αρκάδιο. Εκεί έρχεται να προσκυνήσει κι ο Αρκάδιος και συναντά τον Γέροντά του με τον αδελφό του Ιωάννη. Οι προσευχές ενώνουν τα δυό χαμένα αδέλφια. Μετά από δυό μέρες βρίσκονται κι οι γονείς. Ο Άγιος Γέροντας γίνεται ο συνδετικός κρίκος της οικογενείας. Ξαναβρίσκονται όλοι μαζί και μέσα σε ανέκφραστη βαθειά συγκίνηση στέλνουν ευχαριστήριες δοξολογίες στο Θεό. Σαν δώρο στο Μεγάλο Πατέρα, προσφέρονται στη λατρεία Του κι ο Ξενοφών και η Μαρία. Γίνονται Μοναχοί, αφού μοιράζουν σε φτωχούς και σε ιδρύματα την τεράστια περιουσία τους.
Ολόκληρη η οικογένεια του Ξενοφώντος προσφέρεται θυσία στο Θεό. Ζουν κι αγωνίζονται ο καθένας στο στίβο του.
Καταξιώνονται θείων και μεγάλων χαρισμάτων. Οι ψυχές τους παραδίδονται στα χέρια του αθλοθέτη Κυρίου, για να λάβουν τα στεφάνια της νίκης.
Τη μυρίπνοη αυτή οικογενειακή ανθοδέσμη του Αγίου Ξενοφώντος τιμά η
Εκκλησία μας στις 26 Ιανουαρίου.-
Απολυτίκιον. Ήχος δ΄. (Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ).
Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάζοντες Χριστόν επί της γης, ΞΕΝΟΦΩΝ ο Όσιος, και η τούτου συμβία συν τοις αρι-στεύσασιν, ιεροίς αυτοίς τέκνοις· ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς· χαίροις Οσίων, Χορεία τετράριθμε.-
Απολυτίκιον. Ήχος δ΄. (Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ).
Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάζοντες Χριστόν επί της γης, ΞΕΝΟΦΩΝ ο Όσιος, και η τούτου συμβία συν τοις αρι-στεύσασιν, ιεροίς αυτοίς τέκνοις· ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς· χαίροις Οσίων, Χορεία τετράριθμε.-
