Κ Υ Ρ Ι Ε    Ι Η Σ Ο Υ    Χ Ρ Ι Σ Τ Ε    Υ Ι Ε    Τ Ο Υ    Θ Ε Ο Υ    Ε Λ Ε Η Σ Ο Ν    Μ Ε.

ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ


Η έμφλογη, κάθετη αγάπη προς το Θεό εκφράζεται με μία έμπρακτη, διάπυρη, οριζόντια αγάπη προς τον "πλησίον".Προορισμός του ανθρώπου η Θ έ ω σ η . Μία προσφορά δυνατότητας Θεϊκή, με την Ενανθρώπηση, Σταυρική Θυσία και Ανάσταση του Λόγου.Η Θ έ ω σ η, ενέργεια Θεού, αλλά και συνέργεια ανθρώπου.Σ’ αυτή την ανθρώπινη προσπάθεια επιποθούμε να συμβάλλομε γνωστοποιώντας ό,τι΄΄εφώτισε ο Θεός΄΄, προς δόξα Του και σωτηρία του λαού Του.Το site αυτό είναι μία ελάχιστη προσπάθεια, ανιδιοτελής, ένας αντίλαλος Ορθοδοξίας, μία ορθόδοξη μαρτυρία στο διαδικτυακό χώρο, για προβολή προτύπων, παροχή εμπειριών και προσφορά ελπίδας στον αόρατο πόλεμο κάθε αγωνιζομένου προσώπου.-

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

25η Μ α ρ τ ί ο υ !

25η ΜΑ Ρ Τ Ι Ο Υ

25 Μαρτίου !
Πανορθόδοξη χριστιανική εορτή. Το προαιώνιο Θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου αρχίζει να εφαρμόζεται. Η ευαγγελία ανακοινώνεται σ’ Εκείνη, που είχε τη Θεοποιό Χαρη, κατά μετοχή, την Παναγία.
Και η καταφατική της απάντηση στο άγγελμα του Αρχαγγέλου αποκαλύπτει την υπακοή της στο Θεό, μέσα από μία ελεύθερη επιλογή, την απάρνηση του ιδίου θελήματος και την αποδοχή του θελήματος του Θεού. Περνάει από την κάθαρση και το φωτισμό, με την ησυχαστική Θεοκοινωνία και φθάνει στη Θέωση, κατά τον Ευαγγελισμό.
Τοιουτοτρόπως με την επίτευξη της Ενανθρώπησης του Λόγου εξασφαλίζεται η δυνατότητα της Θέωσης κάθε ανθρώπου και πραγματοποιείται ο σκοπός της δημιουργίας.
25η Μαρτίου! Και πανεθνική εορτή.
Οι Έλληνες είχαμε απωλέσει το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας. Επί τετρακόσια χρόνια ζούσαμε κάτω από το ζυγό μιας στυγνής δουλείας. Τα κρυφά Σχολειά διατηροῦσαν στην ψυχή του ραγιά την πίστη στο Θεό ζέουσα και την ελπίδα στην ελευθερία άσβεστη. Χρειάστηκε αγώνας αδυσώπητος και θυσίες απροσμέτρητες, για την επανάκτηση της ελευθερίας. Οι ήρωες του 1821 έδωσαν μάχες για τοῦ ΄΄Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία΄΄ καί διέγραψαν περίλαμπρες νίκες, κάτω από την σκέπη και κραταιά προστασία της Παντάνασσας Θεοτόκου.
Η Εκκλησία, με σύσσωμο τον κλήρο έδωσαν πανίσχυρο ΄΄ παρών΄΄ .
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός πρωτοστάτησε και ύψωσε το λάβαρο της Επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα, δίδοντας το έναυσμα για αυτοθυσίες.
Και έχομε μία ατέλειωτη σειρά προσφοράς στο επαναστατικό γίγνεσθαι.
Πατριάρχες και Αρχιερείς, Ιερείς και Μοναχοί, πλαισίωσαν την Φιλική εταιρεία και έδωσαν εκατόμβες Εθνομαρτύρων Κληρικών, μαζί με τις στρατιές των λοιπών Αγωνιστών.
Κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους βοά τις αυτοθυσίες Κλήρου και λαού. Η προσφορά τους πρότυπο για μίμηση. Αν θέλουμε ν’ αναπνέουμε τον μυροβόλο αέρα της ελευθερίας, ας βαδίσουμε απαρέγκλιτα στ’ αχνάρια τους. Ας αναβαπτιστούμε σ’ αυτά τα ιδανικά και ας τα διατηρήσουμε αλώβητα.-








Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ 3/2011

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 41 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει &επιμελείται(ΔυνάμειΘεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ
Εκπ/κός
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Τ. 6936773200
e-mail: eklidoniari@hotmail. com και elklidon@otenet.gr
Η ιστοσελίδα μου: http://www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com/

Ζ Ω Η Φ Ο Ρ Α Ρ Η Μ Α Τ Α

ΚΥΡ. ΤΥΡΙΝΗΣ( Ματθ. στ΄, 14 – 21 ) Η ΑΦΕΣΗ.
«Εάν γαρ αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος.»(Ματθ. στ΄ 14)
Η αγάπη χαρακτηριστικό γνώρισμα του Τριαδικού Θεού.
Μία αγάπη πολυδιάστατη, πολυποίκιλα εκφρασμένη και αναμφίβολα δεδομένη. Αγάπη καθολική απαιτεί και από τον άνθρωπο ο Θεός.
Μία αγάπη έκδηλη, έμπρακτη, φλογερή, δυνατή και μοναδική. Μία αγάπη, που θα πηγάζει από μία πυρίφλεκτη καρδιά, από μία ύπαρξη ενδιάθετη, για ολοκαυτωματικές, αγαπητικές εκφράσεις.
Μία τέτοια αγάπη προς το Θεό θα μεταφράζεται και σε μία αληθινή αγάπη και προς τον συνάνθρωπο. Μία γνήσια αγάπη προς τον αδελφό σηματοδοτεί τη βοήθεια, τη συμπαράσταση, την ανοχή, την συγχωρητικότητα.
Η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων απαιτεί πλάτος καρδιάς, βάθος ταπείνωσης, πλημμυρίδα αισθημάτων. Η συγχωρητικότητα προϋποθέτει ανεξικακία, αμνησικακία, αυτογνωσία, αυτομεμψία, αγάπη πύρινη.
Η συγχωρητικότητα των πτωτικών καταστάσεων των άλλων συνεπάγεται και την από Θεού άφεση των προσωπικών πτώσεων. Η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων απαιτεί αυθυπέρβαση, μετατροπή της φιλαυτίας σε φιλαλληλία.
Ο Θεός μας συγχωρεί ολότελα, αν κι εμείς συγχωρούμε τους άλλους, βιώνοντας την προσωπική μας μετάνοια.

Η συγχώρηση των άλλων εμπεριέχει ταπείνωση και αγάπη. Η σωτηρία μας συνεπώς περνάει αναπόφευκτα από το κατώφλι του «πλησίον». Η σωτηρία μας επίτευγμα της αγάπης.
Η αγάπη μέτρο αξίας και αντίτιμο εισιτηρίου για τη Βασιλεία των Ουρανών. Μία πτυχή έκφρασης αγάπης και η άφεση των παραπτωμάτων των άλλων.
Ας την εφαρμόσουμε, αν ποθούμε όντως τη σωτηρία μας, εφ’ όσον είναι και μονόδρομος, για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με το Θεό και τους αδελφούς μας.-

Π Ο Ρ Τ Ρ Α Ι Τ Α Α Γ Ι Ο Λ Ο Γ Ι Κ ΗΣ Π Ι Ν Α Κ Ο Θ Η Κ Η Σ
ΑΓΙΟΣ Μ Ι Χ Α Η Λ, ο αρτοποιός.
«Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει και ο Πατήρ μου αγαπήσει αυτόν …» (Ιωάν. ιδ΄ , 23)
, δηλώνει κατηγορηματικά ο Κύριος. Οι γνήσιοι Φίλοι του Χριστού τηρητές των εντολών Του κι αξιαγάπητοι από το Θεό Πατέρα. Οι ένθεοι εραστές, πιστοί εκτελεστές των μηνυμάτων του Ευαγγελίου. Οι φιλόθεοι, αφοσιωμένοι ακόλουθοι του Χριστού, έμπρακτοι μεταφραστές των λόγων Του. Κι ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ο Νεομάρτυρας και αρτοποιός είναι ένας Αθλητής στο χριστιανικό στίβο, ένας συνεπής εφαρμοστής των ευαγγελικών παραγγελμάτων. Πατρίδα του η Γρανίτσα των Αγράφων. Γονείς του ο Δημήτριος και η Σωτήρα. Ευσεβείς και φιλόθεοι, ενάρετοι και φιλακόλουθοι της Εκκλησίας, βιώνουν την πίστη τους, μεταλαμπαδεύουν τη φλόγα τους κι εμπνέουν με το παράδειγμά τους το γυιό τους. Κι ο Μιχαήλ καλοπροαίρετος ενστερνίζεται την πίστη στο Χριστό, φλέγεται απ’ την αγάπη Του, εναρμονίζει τις πράξεις του με το θέλημά Του. Ο πατέρας του αναχωρεί για την Αιώνια Πατρίδα. Η μητέρα του αγωνίζεται για την ανατροφή του. Φροντίζει για την αποκατάστασή του. Κι ο Μιχαήλ γίνεται αντάξιος των προσδοκιών της. Εγκαταλείπει όμως το χωριό του και φθάνει στη Θεσ/νίκη. Το επάγγελμά του αρτοποιός. Παράλληλα ελεεί και προσεύχεται, λατρεύει τον Θεό στο Ναό και παρακολουθεί θείες διδασκαλίες. Η πίστη του γιγαντώνεται. Η αγάπη του κορυφώνεται. Ο ζήλος του, για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού, αυξάνει. Το εργαστήριό του τόπος για ευκαιριακές θρησκευτικές συζητήσεις. Μια μέρα ένα τουρκόπουλο αγοράζει ψωμί και συζητάει μαζί του για τον αληθινό Θεό. Ο μικρός καταφεύγει στον περαστικό δάσκαλό του κι αναφέρει τη συζήτηση. Ο Τούρκος εξάπτεται κι επιτιμάει τον Μιχαήλ. Απτόητος δέχεται τις ύβρεις και τελικά οδηγείται στον δικαστή. Άφοβα δηλώνει τα ατομικά του στοιχεία και το πιστεύω του. Επωφελούμενος της ευκαιρίας και της ανοχής του δικαστή κηρύττει εύγλωττα την έννοια της Τριαδικής Θεότητας. Επιχειρηματολογεί κι αποδεικνύει το τρισυπόστατο του Θεού: Πατέρα-Υιού-Αγίου Πνεύματος και συγχρόνως τη μοναδικότητά Του. Διακηρύττει την Ενανθρώπηση του Χριστού, τη λυτρωτική Σταυρική Του Θυσία και την ένδοξη Ανάστασή Του. Οι Τούρκοι κατάπληκτοι παρακολουθούν τον Μιχαήλ. Οι απαντήσεις του αποστομωτικές. Οι δηλώσεις του κατηγορηματικές. Ο χαρακτηρισμός όμως του Μωάμεθ, σαν ψευδοπροφήτη, εξαγριώνει τον δικαστή κι ανακηρύσσει ένοχο θανατικής καταδίκης τον Μιχαήλ. Ο γενναίος Χριστιανός αντιμετωπίζει ψύχραιμα, θαρραλέα και με χαρά την απόφαση. Ραβδίζεται και φυλακίζεται προσωρινά. Εκεί προσεύχεται θερμά, ενδυναμώνεται από τον Κύριο κι ενισχύει τους επισκέπτες Χριστιανούς. Επανακρίνεται, επανομολογεί και δηλώνει τον άκρατο πόθο του μαρτυρίου. Ο κριτής κατάπληκτος, αλλά και άκαμπτος εξαγγέλλει την παράδοση του Μάρτυρα στη φωτιά. Ο Μιχαήλ αγάλλεται κι αδημονεί να συναντήσει τον λατρευτό Του Θεό. Η 10η Μαρτίου 1544 μ.Χ. ξημερώνει. Ο Άγιος προσέρχεται στον τόπο του μαρτυρίου. Πλήθος αλλοπίστων συνωστίζεται για να περιυβρίσει, αλλά και πλήθος Αγγέλων παρίσταται για να επευφημήσει τον νικητή. Αλείφεται θειάφι και πυροδοτείται. Ακλόνητος, με τον ψαλμό στα χείλη καίγεται καθολικά, ενώ η ψυχή του φτερουγίζει στο Θρόνο του Αγωνοθέτη Κυρίου.-
Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Εν τούτω νίκα." (Επί Μ. Κων/νου)
Σ τ α υ ρ ό ς !
Πρόξενος νίκης. Λάβαρο θριάμβου.
Πάνω Του διαδραματίστηκε η τιτανομαχία των αιώνων. Πάνω Του κονταροχτυπήθηκαν Θεός και Σατανάς, Ζωή και Θάνατος, Δύναμη του φωτός και δυνάμεις του σκότους.
Κι ο Σατανάς κατατροπώθηκε. Ο Θεός νίκησε. Και ο Σ τ α υ ρ ό ς αναδείχτηκε όπλο ακαταμάχητο του αγωνιστή, καταφύγιο ασφαλές του πονεμένου, φύλακας άγρυπνος του Χριστιανού.
Σ τ α υ ρ ό ς ! Ξύλο πολυτίμητο ! Σημείο νικηφόρο ! -
* * *
"Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει• πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος."(Α΄Κορ. στ΄12 ).
Η ανθρώπινη δυνατότητα, ενώ είναι απεριόριστη επιβάλλεται σε αυτοπεριορισμό και τοιουτοτρόπως βιώνει την αδούλωτη "εν Χριστώ" ελευθερία.
Υποταγή στα πάθη συνεπάγεται δουλεία και αντιστρατεύεται την ψυχική σωτηρία.
Τώρα η επιλογή είναι δική μου.-
* * *
"Το δε σώμα ου τη πορνεία, αλλά τω Κυρίω, και ο Κύριος τω σώματι."(Α΄Κορ. στ΄ 13).
Ο άνθρωπος δημιούργημα και εικόνα Θεού. Το σώμα του μέλος Χριστού, Κατοικητήριο Θεού, αφού φιλοξενεί την ψυχή, που είναι η πνοή Του.
Η χρηστική, λοιπόν, κυριότητα του σώματος ανήκει αποκλειστικά στον Κύριο.
Οι ατομικές πρωτοβουλίες για διάθεση σώματος στην πορνεία έχουν σατανική υποκίνηση, είναι εφάμαρτες και ολέθριες.
Προσοχή, λοιπόν. Το σώμα στον Κύριο και ο Κύριος στο σώμα, ανήκουν.-
* * *
"Ηγοράσθητε γαρ τιμής•δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών και εν τω πνεύματι υμών άτινα εστί του Θεού."(Α΄ Κορ.στ΄ 20)
Η Δημιουργική προσφορά και η εκούσια Σταυρική Θυσία για τον άνθρωπο, διασφαλίζουν την καθολική και αποκλειστική κυριότητα στον Κύριο.
Α ν ή κ ο υ μ ε σ' Ε κ ε ί ν ο ν.
Η διατήρηση της πνευματικής και σωματικής καθαρότητας αντίτιμο δοξαστικό, αντίδωρο τιμητικό, σημείο χρεωστικό, είναι.-
Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
Ο τ α π ε ι ν ό ς
χαίρεται στις σ υ κ ο φ α ν τ ί ε ς
και λυπᾶται με τις κ α τ η γ ο ρ ί ε ς.
* * *
Οι θ λ ί ψ ε ι ς για την αγάπη του Θεού
ε γ γ υ ώ ν τ α ι τη Βασιλεία των Οὐρανών.
Φ Ι Λ Ο Κ Α Λ Ι Κ Ε Σ Ρ Η Σ Ε Ι Σ
Σε τίποτε γήϊνο δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι.
Να μιμηθούμε την μεταμορφωμένη καρδιά των Αγίων,που δεν χαιρόταν
για τα αγαθά αυτού του κόσμου.

Εύχομαι να είναι η ζωή μας εν Αγίω Πνεύματι, να μας ζωοποιεί
να ζει μέσα μας ο Χριστός και να ζούμε εμείς εν Χριστώ.

Να ζούμε έτσι ώστε να είμαστε σκεύη καθαρά, κατάλληλα προετοιμασμένα,
για να δεχτούμε την Χάρη του Θεού.

Σκοπός μας πρέπει να είναι, να δοξάζεται το όνομα του Χριστού, με τη ζωή μας,
με τα έργα μας και με την ευσπλαχνία μας προς τους συνανθρώπους μας.

Να υπακούομε στο Πνεύμα του Θεού και να κάνουμε μόνο εκείνα, που
μας οδηγούν στην αιώνια ζωή.

Αν δεν ταπεινωθούμε, δεν θα μπορέσουμε να μπούμε στην Βασιλεία του
Θεού. Να το θυμόμαστε αυτό.

Όπως τα καθαρά κλήματα δίνουν καθαρό σταφύλι και αναβλύζουν καθαρό χυμό,
έτσι η καρδιά και το στόμα μας πρέπει να προφέρουν πάντα λόγο αγαθό, λόγο αγάπης,
ευλογίας και δικαιοσύνης.

Μόνο τότε, όταν με ειλικρίνεια θα πεις: «Ω, Κύριέ μου, πραγματικά εἶμαι ένα τίποτα»,
μόνο τότε θ’ αρχίσει ο Κύριος να δημιουργεί μέσα σου. Τότε θ’ ανθίσει στην ψυχή σου κάτι ιερό, αγνό και όμορφο.-
(ΑΓ. ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ)
*****************************

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Η γνωριμία με τον ΧΡΙΣΤΟ.

ΚΥΡ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (Ιωαν. α΄ , 44 – 52 )
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ με τον ΧΡΙΣΤΟ.

«ευρήκαμεν, Ιησούν…τον από Ναζαρέτ.»( Ιωαν. Α΄ , 45).
Ο άνθρωπος πλασμένος «κατ’ εικόνα» του Αρχέτυπου Λόγου επιποθεί τον Θεό.
Η αναζήτηση του Θεού είναι πανανθρώπινη διαδικασία.
Η εκζήτηση του Τριαδικού Θεού, για τον Χριστιανό, αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην πνευματική του πορεία.
Η Γνωριμία μαζί Του σημείο ζωής.
Η Συνάντηση με Εκείνον υπόθεση προσωπική και ταυτόχρονα σωστική.
Πώς θα επιτευχθούν, λοιπόν, η Υψηλή Γνωριμία και Συνάντηση με τον Ιησού ;
Η εκούσια κατάταξη στο στράτευμά Του και η ένταξη στην Εκκλησία Του, αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα. Με το Άγιο Βάπτισμα επιτελείται η πολιτογράφηση στη Βασιλεία του Θεού, απαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας.
Η συμμετοχή στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας εναγιοποιεί τον άνθρωπο.
Η Αγιογραφική και Αγιοπατερική μελέτη
εξασφαλίζουν τη γνώση των εντολών του Θεού, ως θεωρία και πράξη και την αποτροπή των πτωτικών κινήσεων.
Η έμπρακτη, θυσιαστική αγάπη προς τον αδελφό μας, ως ανταύγεια της φλογερής αγάπης προς τον Θεό, εγγύηση σωτηρίας, αλλά και γνωριμίας με τον Κύριο.
Η βίωση της ασκητικής ζωής της Εκκλησίας, με τον ανένδοτο αγώνα της κάθαρσης της καρδιάς, συνεπάγεται τον φωτισμό του νου και κατ’ επέκταση την Θέωση.
Θέωση σημαίνει θέα του Θεού, γνωριμία μαζί Του, κοινωνία με Εκείνον.
Οι Άγιοι, με την απελευθέρωση από τα δεσμά των παθών και τη μεταμόρφωσή τους, με την μη απολυτοποίηση της λογικής και την έντονη αίσθηση της Πρόνοιας του Θεού, πέτυχαν την αληθινή γνωριμία με τον Χριστό και τη διαρκή κοινωνία μαζί Του.
Ήταν ένα επίτευγμα ισόβιου, αδυσώπητου αγώνα.
Αυτόν κι εμείς ας επιχειρήσουμε και θα τερματίσουμε νικηφόρα.-


Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Αγιοι 40 Μάρτυρες.

ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

40 στρατιώτες του επίγειου Βασιλιά Λικινίου, αλλά και του Ουράνιου Βασιλιά Ιησοῦ.
Δηλώνουν τη χριστιανική τους ταυτότητα και προκαλούνται δελεαστικά. Αντιστέκονται και αντιμετωπίζονται απειλητικά.
Μια παγωμένη λίμνη τους υποδέχεται σύσσωμους, αλλά και τους διατηρεί σύμψυχους.
«Δριμύς ο χειμών, γλυκύς ο Παράδεισος ! » αναφωνούν και ενθαρρύνονται. Ένας λιποτακτεί και αναπληρώνεται από τον φρουρό.
Όλοι, μαζί στο μαρτύριο, μαζί στην ομολογία, μαζί και στη σκέψη.
Μια φάλαγγα Αγίων νικητών, καλλινίκων Μαρτύρων.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Τεσσαρακονταρίθμους τους Αθλητάς,
Μάρτυρας ενδόξους, Σεβαστείας τερπνούς βλαστούς.
Υπομονής τους δείκτας, και καρτερίας τύπους,
διά Χριστού αγάπην, πάντες τιμήσωμεν.-

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Η κατάκριση.

ΚΥΡ. ΤΥΡΙΝΗΣ ( Ρωμ. ιγ΄, 11 – ιδ΄, 4 )
Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ.

«Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; » ( Ρωμ. ιδ. , 4. ) .
Ο μεταπτωτικός άνθρωπος έχει τη δυνατότητα της θέωσης, χωρίς να υπάρχει και η ευκολία της επίτευξης αυτής. Απαιτείται αγώνας ανένδοτος και εγρήγορση διαρκής. Η εξωστρέφεια υπαρκτή, ενώ η εσωστρέφεια ανύπαρκτη.
Ο άνθρωπος παρατηρεί, κρίνει και επικρίνει, κατακρίνει και καταδικάζει τις ενέργειες των άλλων. Οι προσωπικές πράξεις τον αφήνουν αδιάφορο. Χρονοτριβεί ερευνώντας επιφανειακά τις πράξεις των συνανθρώπων. Κατακρίνει, ενώ αγνοεί την προαίρεση. Καταδικάζει, ενώ δεν γνωρίζει την πιθανότητα της μετάνοιας. Επισκοπεί τους άλλους και δεν ενδοσκοπεί.
Η αυτοκριτική συνεπάγεται την αυτομεμψία, οδηγεί στην αυτογνωσία και καταλήγει στην Θεογνωσία.
Η αυτομεμψία προκαλεί τη μετάνοια, η οποία σηματοδοτεί την σωτηρία.
«..συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην ; »
Ποιός είσαι συ, που κρίνεις ξένον υπηρέτην ; Ο Χριστός είναι ο Κύριος. Εκείνος θα τον κρίνει αμερόληπτα. Ναι. Κριτής αδέκαστος ο Κύριος, αφού είναι Παντογνώστης και γνωρίζει λογισμούς και προαιρέσεις, αισθήματα και διαθέσεις. Η δική μας αξιολόγηση είναι ελλιπής, μεροληπτική και αναξιόπιστη, καθ’ όσον δεν διαθέτει πάντοτε αποδεικτικά στοιχεία έγκυρα.
Η κατάκριση των άλλων είναι κίνηση κλεπτική, εφ’ όσον «το κρίνειν» είναι δικαίωμα μοναδικό του Χριστού.
Η καταλαλιά αποδεικνύει και την έλλειψη αγαπητικών αισθημάτων για τον αδελφό μας.
Η καταδίκη των άλλων συνεπάγεται και την προσωπική μας καταδίκη.
Το μέτρο της κρίσης μας θα είναι και μέτρο κρίσης του Χριστού για μας.
Η κατάκριση, συνεπώς, είναι ενέργεια πανωλεθρική και συνιστάται η άμεση αποφυγή της.
Η τάση της κρίσης, ας στραφεί στον εαυτό μας, ώστε να εξασφαλίσουμε την ευμενή κρίση του Χριστού.
Ας αυξηθεί η αγάπη για να εξαφανισθεί η κατάκριση.
Αν κρίνουμε τον αδελφό μας να τον κρίνουμε σωστικά.
Αν μιλήσουμε, για τους άλλους, να εκφρασθούμε επαινετικά και ποτέ επιτιμητικά.
Οι ενέργειές μας πάντοτε με αγάπη, από αγάπη και για την ΑΓΑΠΗ.-