ΚΥΡ. Μετά τα ΦΩΤΑ. ( Ματθ. δ΄ , 12 – 17 )
ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
΄΄Μετανοείτε῾ ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.΄΄( Ματθ. δ΄, 17 ).
Ο Θεός Λόγος δρα κατά την Π. Διαθήκη και οι Προφήτες, με προεξάρχοντα τον «μείζονα των Προφητών», τον Ιωάννη, διατυπώνουν, εμφαντικά, κηρύγματα μετανοίας.
Ο Θεός Λόγος ενανθρωπίζει και κηρύττει την έναρξη του σωστικού έργου Του με το προσκλητήριο μήνυμα της μετανοίας.
Οι Απόστολοι δρουν ιεραποστολικά και απευθύνουν προσκλήσεις μετανοίας.
Η μετάνοια, συνεπώς, πρωταρχικός συντελεστής της σωτηρίας του ανθρώπου.
«..ει μη ταύτην ( την σωτηρίαν ) διά της διηνεκούς μετανοίας επισπασόμεθα.»(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς).
Η μετάνοια οδός ασφαλής προς τη Βασιλεία των ουρανών.
Η μετάνοια «αρχή, μεσότης και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας.»
Η μετάνοια προϋποθέτει Θεία Χάρη και συνεπάγεται Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη, άκτιστη ενέργεια του Θεού, χορηγείται από το Άγιο Πνεύμα σ’ εκείνον, που μετανοεί.
Η αμαρτία σηματοδοτεί την απομάκρυνση από τον Θεό, την απώλεια της Θείας Χάριτος και τη ζόφωση.
Η μετάνοια είναι μία καθολικά μεταστροφική πορεία, μία αλλαγή νου και βίου.
Η μετάνοια χαριτώνει και ζωοποιεί τον άνθρωπο.
Η μετάνοια ισόβια κίνηση, επακόλουθο της διαρκούς αναζήτησης της Βασιλείας των ουρανών.
Η Θεία Χάρη φωτοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε να επισημαίνει τα πάθη, να βιώνει τη ζοφερή ερήμωση και να πραγματοποιεί την αλματώδη κίνηση της μετανοίας.
Η μετάνοια κατακαίει τις αμαρτίες, αλλά ταυτόχρονα φωτίζει, αναλογικά, με το άκτιστο Φως.
Δώρο Θεού, λοιπόν, η μετάνοια. «Σπέρμα γαρ Θείον υπάρχει σαφώς η κατά Θεόν λύπη.»( Αγ. Μάξιμος).
Η Θεία Χάρη προπορεύεται και πρωταγωνιστεί, λαμβάνει πρωτοβουλίες και προσφέρει ενθάρρυνση και ενίσχυση και διάθεση αυτομεμψίας, στον Αθλητή του Χριστού.
Η βίωση της μετανοίας εκφράζεται με την απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, επιτυγχάνεται με την αμέριστη βοήθεια της Θείας Χάριτος και οδηγεί στην κοινωνία με τον Θεό.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού, ζει την αγάπη Του και αγωνιά για τη διατήρησή της.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί ζει την «εν Χριστώ» ζωή, φθάνει στην αυτογνωσία, βιώνει την αυτομεμψία και αυξάνει τη μετάνοια, αφού αυτοπροσφέρεται στην Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη παραμένει ενεργός,όταν βιώνεται η νήψη και η προσευχή,η ταπείνωση και η αγάπη. Τότε και η μετάνοια αποβαίνει ζωοποιός, διαρκής και σωτήρια.-
ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
΄΄Μετανοείτε῾ ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών.΄΄( Ματθ. δ΄, 17 ).
Ο Θεός Λόγος δρα κατά την Π. Διαθήκη και οι Προφήτες, με προεξάρχοντα τον «μείζονα των Προφητών», τον Ιωάννη, διατυπώνουν, εμφαντικά, κηρύγματα μετανοίας.
Ο Θεός Λόγος ενανθρωπίζει και κηρύττει την έναρξη του σωστικού έργου Του με το προσκλητήριο μήνυμα της μετανοίας.
Οι Απόστολοι δρουν ιεραποστολικά και απευθύνουν προσκλήσεις μετανοίας.
Η μετάνοια, συνεπώς, πρωταρχικός συντελεστής της σωτηρίας του ανθρώπου.
«..ει μη ταύτην ( την σωτηρίαν ) διά της διηνεκούς μετανοίας επισπασόμεθα.»(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς).
Η μετάνοια οδός ασφαλής προς τη Βασιλεία των ουρανών.
Η μετάνοια «αρχή, μεσότης και τέλος της κατά Χριστόν πολιτείας.»
Η μετάνοια προϋποθέτει Θεία Χάρη και συνεπάγεται Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη, άκτιστη ενέργεια του Θεού, χορηγείται από το Άγιο Πνεύμα σ’ εκείνον, που μετανοεί.
Η αμαρτία σηματοδοτεί την απομάκρυνση από τον Θεό, την απώλεια της Θείας Χάριτος και τη ζόφωση.
Η μετάνοια είναι μία καθολικά μεταστροφική πορεία, μία αλλαγή νου και βίου.
Η μετάνοια χαριτώνει και ζωοποιεί τον άνθρωπο.
Η μετάνοια ισόβια κίνηση, επακόλουθο της διαρκούς αναζήτησης της Βασιλείας των ουρανών.
Η Θεία Χάρη φωτοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε να επισημαίνει τα πάθη, να βιώνει τη ζοφερή ερήμωση και να πραγματοποιεί την αλματώδη κίνηση της μετανοίας.
Η μετάνοια κατακαίει τις αμαρτίες, αλλά ταυτόχρονα φωτίζει, αναλογικά, με το άκτιστο Φως.
Δώρο Θεού, λοιπόν, η μετάνοια. «Σπέρμα γαρ Θείον υπάρχει σαφώς η κατά Θεόν λύπη.»( Αγ. Μάξιμος).
Η Θεία Χάρη προπορεύεται και πρωταγωνιστεί, λαμβάνει πρωτοβουλίες και προσφέρει ενθάρρυνση και ενίσχυση και διάθεση αυτομεμψίας, στον Αθλητή του Χριστού.
Η βίωση της μετανοίας εκφράζεται με την απαρέγκλιτη τήρηση του Ευαγγελικού Νόμου, επιτυγχάνεται με την αμέριστη βοήθεια της Θείας Χάριτος και οδηγεί στην κοινωνία με τον Θεό.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού, ζει την αγάπη Του και αγωνιά για τη διατήρησή της.
Ο άνθρωπος, που μετανοεί ζει την «εν Χριστώ» ζωή, φθάνει στην αυτογνωσία, βιώνει την αυτομεμψία και αυξάνει τη μετάνοια, αφού αυτοπροσφέρεται στην Θεία Χάρη.
Η Θεία Χάρη παραμένει ενεργός,όταν βιώνεται η νήψη και η προσευχή,η ταπείνωση και η αγάπη. Τότε και η μετάνοια αποβαίνει ζωοποιός, διαρκής και σωτήρια.-
