|
|
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
*************************************************************** ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ.111 ΣΕΠΤ. – ΟΚΤ. 2022 Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει και επιμελείται (Δυνάμει Θεού)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος
ΤΗΛ.-FAX:22210-29549 Κ.Τ.6936773200
e-mail:eklidoniari@gmail. com και elkl2015@hotmail.com
Η
ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com
***************************************************************
ΚΥΡ. ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ.( Ἰωαν.
γ΄, 13 – 17)
Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
«Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή
έδωκεν,ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται,αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»(Ιωαν.γ
16).
Η αγάπη του Θεού μοναδική και ανεπανάληπτη. Μια αγάπη δυνατή και ασύνορη. Μια αγάπη ποικιλότροπα εκφρασμένη. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ασύλληπτη. Ο άνθρωπος βρίσκεται στη σκέψη του Θεού προ της δημιουργίας του σύμπαντος. Το σύμπαν δημιουργείται ένσοφα για τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος πλάθεται πάνσοφα, διακριτικά, με
αθάνατη ψυχή, εφ’ όσον εμφυσείται η Θεία Πνοή, δημιουργείται με τη
συνέργεια της Τριαδικής Θεότητας,«κατ’ εικόνα»του Θεού Λόγου, με θεϊκά
χαρίσματα, που το Άγιο Πνεύμα χορηγεί και τη δυνατότητα του «καθ’ ομοίωσιν.»Ο
άνθρωπος κυρίαρχος της κτίσεως και απόλυτος διαφεντευτής της. Ο άνθρωπος ζει και κινείται στην ελευθερία, που ο
Θεός του χάρισε.
Ο Θεός συνεχίζει τις αγαπητικές Του εκδηλώσεις εσαεί. Ο Θεός αγαπάει τον ενάρετο άνθρωπο, αλλά και τον αμαρτωλό, τον αγωνιστή, αλλά και τον αδιάφορο, τον πιστό, αλλά και τον άπιστο.Ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και αυτήν επιδιώκει παντοιότροπα. Στα πλαίσια του σωτηριώδους σχεδίου Του εντάσσεται και η αποστολή του Υιού Του στη γη. Ο Λόγος ενανθρωπίζει για να θεώσει τον άνθρωπο. Ο Χριστός ενσαρκώνεται για να πετύχει την καταλλαγή του ανθρώπου με τόν Θεό. Η εκούσια σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου υπέρτατο δείγμα αυτοπροσφοράς και αγάπης. Με τον θάνατό Του νικάει τον θάνατο, επιφέρει καίριο πλήγμα στον αντίδικο, εξέρχεται του Ζωοδόχου Τάφου Αναστημένος Νικητής και δίνει τη δυνατότητα και πάλι στον άνθρωπο να γίνει «κατά χάριν» Θεός, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου.
Ο μεταπτωτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα
προπτωτικά δικαιώματα του ανθρώπου. Γεύεται την αγάπη του Θεού, μέσα στην
αγκαλιά του Θεού και σ’ όλο της το μεγαλείο. Εφ’ εξής ο άνθρωπος, πιστεύοντας
στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, βιώνοντας την κάθετη και οριζόντια αγάπη
στον Θεό και στον συνάνθρωπο, ζώντας καθημερινά την ορθόδοξη ασκητική,
μετέχοντας στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, εξασφαλίζει τη διαρκή κοινωνία με τον
Θεό, Χριστοποιείται. Συμμετέχοντας στο Μυ-στήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άνθρωπος αναδεικνύεται σύσσωμος και σύναιμος Χριστού,
κοινωνός Ιησού και συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.
Η παρουσία του Θεού στην επίγεια πορεία του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη.
Το έλεός Του καταδιώκει τον κάθε άνθρωπο σωστικά. Είναι στη διάθεσή μας ο
Κύριος παντοτινά. Η τηλεφωνική γραμμή του Θεού είναι πάντα ανοικτή, για
επίκληση και δοξολογία, για ευχαριστία και βοήθεια.
Ο Τριαδικός Θεός, λοιπόν, είναι η υπερτέλεια αγάπη, το άκρον άωτον της αγάπης, η ΑΓΑΠΗ ! Ο «αγαπήσας ημάς» Ιησούς προσφέρεται και ζητά την εκούσια προσφορά της καρδιάς μας, για να την πυρακτώσει. Ζητιάνος της αγάπης μας γίνεται, αφού δίνει τα πάντα για να μας σώσει. Δεν αξίζει την ένθερμη αγάπη μας ;
ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ
24/9 ΑΓΙΑ
ΘΕΚΛΑ.
Ανάμεσα στη Χορεία των
Μαρτύρων γυναικών, πρώτη θέση κατέχει η Αγία
Θέκλα. Πρωτοπόρος και πολύαθλος, καρτερική και ακλόνητη. Η στάση της ηρωϊκή. Η πίστη της ακράδαντη. Η
αγάπη της στο Χριστό δίχως όρια. Ανταλλάσσει τα πρόσκαιρα με τα αιώνια.
Θυσιάζει τα φθαρτά και κερδίζει τα άφθαρτα.
Γεννιέται, ζει και μεγαλώνει στο Ικόνιο της Μ. Ασίας, μέσα σ' ένα πλούσιο, ειδωλολατρικό, οικογενειακό περιβάλλον. Η ομορφιά της εξαιρετική. Η λεβεντιά της θαυμαστή. Οι γονείς της την αρραβωνιάζουν με εκλεκτό νέο, τον Θάμυρι. Εκείνες τις μέρες φθάνει στο Ικόνιο ο Πυρφόρος Απ. Παύλος και φιλοξενείται στο σπίτι του ευσεβούς Ονησίφορου. Η Θέκλα γίνεται κρυφή ακροάτρια των κηρυγμάτων του.
Η ψυχή της σκιρτάει. Τα βέλη του Ιησού πληγώνουν καίρια την ευαίσθητη καρδιά της. Ανάβει μέσα της ο Θείος έρωτας και κατακαίει κάθε ανθρώπινο δεσμό. Μπροστά στη λάμψη του Ουρανίου Νυμφίου, εκμηδενίζεται κάθε ανθρώπινη ομορφιά. Και η Θέκλα παίρνει την ηρωϊκή απόφαση να εγκαταλείψει τον επίγειο νυμφίο και να παραμείνει Νύμφη του Ιησού. Στο προσκλητήριο κάλεσμά Του απαντά καταφατικά. Μένει για πάντα δέσμια της αγάπης του Χριστού, αφοσιωμένη μαθήτρια του Παύλου. Ο Θάμυρις την αναζητεί. Μαθαίνει την αιτία της μεταστροφής της και φουντώνει το μίσος του για τον Παύλο. Τον καταγγέλλει στη τοπική εξουσία και τον φυλακίζουν. Η Θέκλα πουλάει ό,τι χρυσαφικά έχει, δωροδοκεί τους φύλακες και βρίσκεται κοντά στον Παύλο. Εκεί, σαν διψασμένο ελάφι, ρουφάει τα θεία λόγια του και η πίστη της γιγαντώνεται. Το διάβημά της γνωστοποιείται και τον μεν Απόστολο φραγγελώνουν και διώχνουν, την ίδια δε ρίχνουν στη φωτιά. Όμως οι πύρινες ικεσίες του Παύλου την κρατούν ανέγγιχτη.
ΝΥΞΕΙΣ
v Η έξοδος από
τα όρια του ατομισμού και
η είσοδος στο χώρο του
αλληλι-σμού πιστοποίηση θυσιαστικής αγάπης.-
v Για να σταθείς απέναντι στον άλλον υποστατικά απαιτείται να
ζεις κενωτικά.-
v Μην αλλοιώνεσαι στο ορθόδοξο
φρόνημα,αλλά να αλλοιώνεις με την ορθόδοξη
ζωή σου.-
v Η αληθινή ελευθερία
εκφράζεται με αληθινή
αγάπη.-
v Η
ελευθερία
έκφραση αγαπητική ή μηδενική.-
Απὸ τη ποιητικὴ Συλλογὴ ΄΄ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ΄΄ Ελ.Α.Κλ.
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.
Οι
ώρες κυλούν.
Οι
μέρες φεύγουν.
Σύννεφα
μαύρα εμφαίνονται.
Ήλιος
ολόλαμπρος προβάλλει.
Δοκιμασίες κατασχίζουν
το πέπλο
της ζωής.
Χαρές
επανεμφανίζονται.
Αποτυχίες, επιτυχίες συνωστίζονται.
Απέλπιδες
προσπάθειες.
Ελπίδας
γέννημα η ανασκόπηση.
Πρόσκληση, για αλλαγή
πλεύσης.
Πρόκληση, για στόχευση
υψηλή.-
ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος
Πώς αποκτάται η ταπεινοφροσύνη.
Είναι δύσκολο να αποκτήση
κανείς την ταπεινοφροσύνη. Διότι
αν δεν απομακρυνθεί
κ από
κάθε είδους δόξα, δεν θα μπορέση να αποκτήση αυτόν τον θησαυρό.
Είναι
δε τόσο μεγάλη η ταπεινοφροσύνη, ώστε, ενώ ο διάβολος φαίνεται, ότι μιμήται όλες
τις αρετές, γι’ αυτήν ούτε καν γνωρίζει τι τέλος πάντων είναι.
Και ο
Απόστολος, γνωρίζοντας την ασφάλεια και την σταθερότητά της, μας προστάζει να
την ενστερνισθούμε και όλους όσους ασκούν τις αρετές να είναι ντυμένοι μ’
αυτήν. Και αν νηστεύης, και αν ελεής, και αν διδάσκης, και αν είσαι σώφρων και
συνετός, πάλι αυτήν να έχης σαν τείχος απρόσβλητο για τον εαυτό σου. Ας
συσφίγγη και ας συγκρατή τις αρετές σου η ωραιότερη απ’ όλες τις αρετές, η
ταπεινοφροσύνη.
Βλέπεις και στον ύμνο των αγίων Τριών Παίδων,
πως, ενώ καθόλου δεν έκαναν μνεία των άλλων αρετών, συγκατέλεξαν τους ταπεινούς
μαζί με τους υμνούντες, χωρίς ν’ αναφερθούν σε σώφρονες ή ακτήμονες. Διότι όπως
είναι αδύνατο να κατασκευασθή ένα πλοίο χωρίς καρφιά, έτσι είναι αδύνατο και να
σωθή κανείς χωρίς ταπεινοφροσύνη.
Επειδή
δε αυτή είναι αγαθή και σωτήρια, ο Κύριος την ενδύθηκε, όταν εξεπλήρωσε το
σχέδιο για την σωτηρία των ανθρώπων. Διότι λέγει: «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος
ειμι και ταπεινός τη καρδία». Πρόσεξε ποιός είναι αυτός που το λέγει · γίνε
τέλειος μαθητής του. Αρχή και τέλος των αρετών σου ας γίνη η ταπεινοφροσύνη.
Και εννοώ το ταπεινό φρόνημα, όχι το εξωτερικό σχήμα μόνο. Στον εσωτερικό
άνθρωπο αναφέρεται. Διότι αυτόν θα τον ακολουθήση και ο εξωτερικός. Εξετέλεσες
όλες τις εντολές; Το γνωρίζει ο Κύριος. Αλλά ο ίδιος σε διατάζει πάλι να γίνης
δούλος απ’ την αρχή. Διότι λέγει: «Όταν όλα τα κάμετε να πήτε: «αχρείοι δούλοι
είμαστε».
Η
ταπεινοφροσύνη λοιπόν κατορθώνεται με ονειδισμούς, με ύβρεις, με πλήγματα. Ν’
ακούσης ότι είσαι ανόητος και βλάκας, ζητιάνος και φτωχός, αδύναμος και
τιποτένιος, απρόκοπος σε έργα, χωρίς ευφράδεια στον προφορικό λόγο, άσχημος
στην εμφάνισι, ασθενής στις δυνάμεις. Αυτά είναι τα νεύρα της ταπεινοφροσύνης.
Αυτά άκουσε και έπαθε ο Κύριος. Σαμαρείτη τον είπαν και ότι έχει δαιμόνιο. Πήρε
μορφή δούλου, ραπίσθηκε, πληγώθηκε.
Πρέπει
λοιπόν κι εμείς να μιμούμαστε την έμπρακτη αυτή ταπεινοφροσύνη.
Υπάρχουν
λοιπόν μερικοί, που
υποκρίνονται με τα εξωτερικά σχήματα και ταπεινώνουν τον
εαυτό τους, θηρεύοντας μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο τη δόξα των ανθρώπων. Αλλά γίνονται φανεροί
απ’ τους καρπούς τους. Διότι
μόλις υβρισθούν λίγο, δεν το υποφέρουν, αλλά ξερνούν
το δηλητήριό τους όπως τα φίδια.-
