ΑΓΙΟΙ: Σ Α Ρ Β Η Λ Ο Σ καὶ Β Ε Β Α Ι Α, τὰ ἀδέλφια.

29/1  ΑΓΙΟΙ:  Σ Α Ρ Β Η Λ Ο Σ  καὶ  Β Ε Β Α Ι Α, τὰ ἀδέλφια.

- ΤΟ  ΘΑΥΜΑ  ΤΗΣ  ΧΑΡΙΤΟΣ -

«...οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. ε΄ 20). Ὁ Θεὸς μὲ τὴ Χάρη Του ἀλλοιώνει ὑπάρξεις, με­ταστρέφει ἀνθρώπους, μεταμορφώνει πρόσωπα, διασώ­ζει ψυχές. Συναντάει ἕναν τελώνη καὶ τὸν κάνει Ἀπόστολο. Παίρνει ἕναν ληστὴ καὶ τὸν καθιστᾶ πρῶτο οἰκιστή τοῦ Παραδείσου. Βρίσκει μιὰ πόρνη καὶ τῆς δίνει ἄφε­ση. Ἁρπάζει ἕνα διώκτη καὶ τὸν ἀνακηρύσσει φλογε­ρὸ κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου. Δέχεται ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώ­πους καὶ τοὺς ἀναδεικνύει σοφούς. Λαμβάνει ἁμαρτω­λοὺς καὶ παραδίδει Ἁγίους. Ἡ Θεία Χάρη πραγματοποιεῖ «τὰ ἀδύνατα παρ' ἀνθρώποις».

Καὶ οἱ Ἅγιοι: ΣΑΡΒΗΛΟΣ καὶ ΒΕΒΑΙΑ εἶναι ἐ­πιτεύγματα τῆς Θείας Χάριτος. Ζοῦν τὸ 110 μ.Χ. στοὺς χρόνους τοῦ βασιλιᾶ Τραϊανοῦ. Πατρίδα τους ἡ Ἔδεσσα. Ἱερέας τῶν εἰδώλων ὁ Σάρβηλος, πιστὸς ἐκτελε­στὴς τῶν θυσιῶν, πειθήνιο ὄργανο τοῦ σατανᾶ. Ἡ ὀ­μορφιὰ περισσή. Ἡ δόξα πολλή. Τὸ χρῆμα ἄφθονο. Ἡ πολυτέλεια πασιφανής. Οἱ τιμὲς βασιλικές. Οἱ ὑπο­δοχὲς θεϊκές. Ὁ ἐγωισμὸς ὑπέρμετρος. Ἡ πλάνη   ὀ­φθαλμοφανής.

Ὁ Ἅγιος Βαρσιμαῖος, Ἐπίσκοπος Ἔδεσσας, παρα­κολουθεῖ τὸ πλανεμένο παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ πονεῖ. Βλέ­πει τὸ ἀπολωλός πρόβατο τῆς ποίμνης τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἀγωνιᾶ. Προβαίνει σὲ διαβήματα ἐπίμονα. Ἐλέγχει δριμύτατα. Νουθετεῖ πατρικά. Κατηχεῖ ὑπομονετικά. Οἱ προσβάσεις παραμένουν ἄκαρπες.

Ὁ Σάρβηλος ἐξα­κολουθεῖ τὸ σατανικό του ἔργο. Οἱ ἀπώλειες ψυχῶν σημαντικές. Ὁ Ἅγιος Βαρσιμαῖος πολιορκεῖ τὸν Σάρβηλο μὲ τὶς προσευχές του. Καὶ τὸ θαῦμα συντελεῖται. Ἡ Θεία Χάρη ἐπισκιάζει τὸν εἰδωλολάτρη ἱερέα. Ἡ ψυχή κατανύσσεται. Ὁ νοῦς μεταστρέφεται. Ἡ καρδιὰ φλογίζεται. Ὁ Σάρβηλος ἐπιστρέφει στὸ Χριστὸ καὶ βαπτίζεται μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή του Βεβαία.

Ὁ Ἐπίσκοπος ἀγάλλεται. Οἱ Οὐρανοὶ πανηγυρί­ζουν. Ὁ Χριστὸς χαίρεται. Δυὸ ψυχὲς κερδίζονται. Ὁ φανατικὸς εἰδωλολάτρης ἱερέας γίνεται θερμὸς Χρι­στιανός. Πωλεῖ τὰ ὑπάρχοντά του, διαμοιράζει τὰ χρήματα στοὺς φτωχοὺς κι ἀκολουθεῖ τὸν Ἰησοῦ. Συ­νοδοιπορεῖ μὲ τὸν Ἅγιο Βαρσιμαῖο ὁριστικὰ κι ἀμε­τάκλητα.

Ὁ ἡγεμόνας Λυσίας τὸ πληροφορεῖται καὶ προστά­ζει τὴν ἀνάκριση τοῦ Σαρβήλου. Ἡ ὁμολογία εὐθαρσής. Ἡ μαστίγωση ἐπακολου­θεῖ. Τὸ κατηγορητήριο τοῦ Μάρτυρα δριμύ. Ὁ ἡγεμό­νας ἔξαλλος. Οἱ ραβδισμοί ἐπαναλαμβάνονται ἑπτάκις. Ἡ σάρκα κατασχίζεται μὲ σίδερο. Τὸ σῶμα κατακαίε­ται μὲ λαμπάδες. Οἱ πόνοι φρικτοί. Οἱ ἱκεσίες στὸ Θεὸ γιὰ ἐνδυνάμωση πύρινες. Ἡ συμπαράσταση ἄμε­ση.

Ὁ Λυσίας θαυμάζει τὴν ὑπομονὴ καὶ τὸ ἀνδρεῖο φρόνημα τοῦ Ἁγίου. Διατάζει καρφιὰ νὰ μποῦν στὴν κεφαλή, πριόνια νὰ τεμαχίσουν τὸ σῶμα.

Ὁ Ἅγιος διαφυλάσσεται ἀβλαβὴς, μὲ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ καὶ καταπλήσσει τοὺς πάντες.

Ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἁγίου, Βεβαία, αὐτόκλητα παρου­σιάζεται στὸν ἡγεμόνα καὶ διαδηλώνει τὴν πίστη της. Μαστιγώνεται ἄμεσα καὶ φυλακίζεται.

Ὁ Σάρβηλος δέχεται ἀλλεπάλληλα κτυπήματα, σχίζεται τὸ πρόσωπο, κρεμᾶται τὸ σῶμα, κατακαίονται τὰ μέλη, ἐκδέρνεται τὸ δέρμα. Τέλος ἀποκεφαλίζονται καὶ τὰ δυὸ ἀδέλφια καὶ προσέρχονται νικηφόρα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ οἱ ψυχὲς τους ἀγάλλονται πανευφρόσυνα καί αἰώνια. Ἀπό ἐκεῖ πρεσβεύουν διαρ­κῶς γιὰ μᾶς, ποὺ τοὺς τιμᾶμε στὶς 29 Ἰανουαρίου.-

                                                                                        Ελ.Α. Κλ.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

Θαύματα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ΣΑΡΒΗΛΕ,  ΒΕΒΑΙΑ, τῶν Μαρτύρων συνόμιλοι. Αὐτάδελφος δυάς, ἀγλάϊσμα Ἁγίων, πρεσβεύσατε ἀπαύστως πρὸς τὴν Θεότητα.-