1/2 ΑΓΙΟΣ Τ Ρ Υ Φ Ω Ν Α Σ, ὁ πτηνοτρόφος.
«Μακάριοι οἱ καθαροὶ
τῆ καρδία, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Ματθ. ε΄, 8). Εὐτυχισμένοι ὅσοι διατηροῦν τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας, διότι
αὐτοὶ θὰ ἰδοῦν τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, δηλώνει ὁ Κύριος.Οἱ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, οἱ
καθαρὲς καρδιές, οἱ ἁγνὲς ψυχὲς γίνονται
Κατοικητήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δέκτες τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Κι ὁ ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ εἶναι ἕνα θεϊκὸ λουλούδι, ἕνας
διαλεκτὸς οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ, ἕνας προσφιλὴς Ἅγιος τῶν ἀνθρώπων τοῦ μόχθου.
Πατρίδα του εἶναι ἡ Λάμψακος τῆς Φρυγίας. Οἱ γονεῖς του διακρίνονται γιὰ τὴν
εὐσέβεια. Μεταδίδουν τὸν χριστιανικὸ παλμὸ καὶ στὸ νεαρὸ βλαστάρι τους. Κι ὁ
Τρύφωνας χαριτώνεται καὶ θαυματουργεῖ. Ἡ ἁγιότητά του ἀκτινοβολεῖ. Ἡ φήμη του
ἁπλώνεται κι ὁ Θεὸς δοξάζεται. Ὁ ἴδιος παραμένει ὁ ἁπλοϊκὸς πτηνοτρόφος, ὁ
ταπεινὸς ὑπηρέτης τοῦ Θεοῦ.
Ὁ βασιλιάς τῆς Ρώμης
Γορδιανὸς ἔχει τὴ μονάκριβη κόρη του δαιμονισμένη. Ὁ δαίμονας ἀποκαλύπτει τὸν
διώκτη του: «Μόνο ὁ Τρύφωνας μπορεῖ νὰ μὲ διώξει», ἀναφωνεῖ. Ὁ βασιλιάς πάραυτα
στέλνει στρατιῶτες πρὸς ἀναζήτηση τοῦ Τρύφωνα. Σύντομα συναντοῦν τὸ 17χρονο
βοσκόπουλο. Ἀμέσως τὸν ὁδηγοῦν στὴ Ρώμη. Τρεῖς μέρες πρὶν φτάσουν, τὸ δαιμόνιο
φανερώνει τὸν ἐρχομὸ τοῦ Τρύφωνα καὶ οὐρλιάζοντας φεύγει. Τὸ κορίτσι
ἐλευθερώνεται. Οἱ γονεῖς πανηγυρίζουν καὶ ὑποδέχονται εὐγνώμονα τὸν Τρύφωνα.
Τὸν παρακαλοῦν νὰ δείξει τὸ πρόσωπο τοῦ δαίμονα καὶ νὰ ρωτήσει, γιατί μπῆκε
στὴν κόρη. Ὁ Ἅγιος νηστεύει ἕξι μέρες, προσεύχεται θερμὰ καὶ στὸ Ὄνομα τοῦ
Χριστοῦ τὸν προσκαλεῖ νὰ φανεῖ ἐνώπιον ὅλων. Παρευθὺς ἐμφανίζεται σὰν ἕνας
μαῦρος σκύλος, ἄσχημος μὲ πύρινα μάτια. Ὁ Ἅγιος ρωτάει: -«Ποιὸς σὲ πρόσταξε νὰ
βασανίσεις τὸ κορίτσι;» - «Ὁ ἀρχηγός μου ὁ σατανάς», ἀπαντάει. -«Καὶ ποιὰ
ἐξουσία ἔχετε στὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ; » -«Ἐμεῖς δὲν ἐξουσιάζουμε τοὺς πιστοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὅσους
καταπατοῦν τὸ θέλημά Του καὶ μᾶς ἀκολουθοῦν», ἀποκρίνεται. Ὁ Ἅγιος τὸν ἐπιτιμᾶ
κι ἐξαφανίζεται. Ὅλοι θαυμάζουν, πολλοὶ πιστεύουν στὸ Χριστὸ κι ὁ βασιλιάς
ἀνταμείβει πλούσια τὸν εὐεργέτη του. Ὁ Τρύφωνας ὅμως μοιράζει τὰ χρήματα στοὺς
φτωχοὺς καὶ ἐπιστρέφει στὴ Λάμψακο συνεχίζοντας τὸ τίμιο διακόνημά του.
Τὸ Γορδιανὸ
διαδέχονται ἄλλοι κι ὁ Δέκιος, σκληρὸς διώκτης τῶν Χριστιανῶν. Ὁ δημοφιλὴς
Τρύφωνας συλλαμβάνεται καὶ ὁδηγεῖται μπροστὰ στὸν ἔπαρχο. Δίνει τὰ προσωπικὰ
του στοιχεῖα, δηλώνει παρρησιακά τὴ χριστιανική του ἰδιότητα κι ἐλέγχει.
Διατάζεται τὸ κρέμασμα καὶ τὸ σπάθισμα. Οἱ πόνοι φρικτοί.Τὸ αἷμα ἀκατάσχετο.Ὁ
Ἅγιος ἀκλόνητος διακηρύττει τὴ μοναδικότητα τοῦ Θεοῦ καὶ προσκαλεῖ στὸ Χριστό.
Ὁ ἔπαρχος ἐξαγριώνεται. Ὁ Ἅγιος δένεται καὶ σύρεται στοὺς δρόμους. Φυλακίζεται,
ἐπανακρίνεται κι ὁμολογεῖ ἀλύγιστα. Καρφώνονται στὰ πόδια σίδερα, μαστιγώνεται,
πυρακτώνεται, ἀλλὰ δοξολογεῖ τὸν Θεό. Πληγωμένο τὸ σῶμα, ἀλλὰ ἄτρωτη ἡ ψυχή. Ἡ
Θεία Χάρη τὸν ἐνισχύει. Ὁ ἔνθεος ἔρωτας κορυφώνεται.Τὸ ἠθικὸ ἀκμαῖο. Τὸ φρόνημα
πανίσχυρο. Ὁ Μάρτυρας ἀήττητος. Ὁ ἀποκεφαλισμὸς ἡ τελεσίδικη ἀπόφαση. Ἀλλ’ ὁ
Κύριος, τιμητικά, παραλαμβάνει τὴν ψυχὴ του πρὶν τὸ ἀγγίξει ὁ δήμιος. Τὸ τίμιο
λείψανο τοῦ Ἀθλοφόρου Τρύφωνα, θησαυρὸς πολύτιμος, μεταφέρεται στὴ Λάμψακο τῆς
Μ. Ἀσίας καὶ τιμᾶται τὴν 1η Φεβρουαρίου.-
