7/1 ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ.

               7/1  ΟΣΙΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ.

-Τὸ θεϊκὸ Λυχνάρι.-

Στὸν ἐπίλεκτο Χορὸ τῶν Ὁσίων καθεδρικὴ θέση κατέχει ὁ Πρόδρομος τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τὸ λυχνάρι τοῦ Θείου Φωτός, ὁ εὔγλωττος προάγγελος τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου, ὁ ΙΩΑΝΝΗΣ.

Σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ, καρπὸς ἔνθερμων προ­σευχῶν τῶν ἄτεκνων θεοσεβῶν γονέων του ὁ Ἰωάννης, ἔρχεται τὴν κατάλληλη ὥρα. Ἄγγελος μεταφέρει τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ ἐρχομοῦ του στὸν πατέρα του Ζαχαρία καὶ καθορίζει τ' ὄνομά του. «Μὴ φόβου, Ζα­χαρία, διότι εἰσακούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱὸν σοί, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰωάννην» (Λουκ. α΄, 13).

Εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἀναδεικνύεται μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ποὺ χαριτώνεται ὄντας στὰ μητρικὰ σπλάχνα. «...Ἔσται γὰρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου,... καὶ Πνεύματος Ἁγίου πλησθήσεται ἔτι ἐκ κοιλίας μη­τρὸς αὐτοῦ» (Λουκ. α΄, 15) προλέγει ὁ θεόσταλτος Ἄγγελος.

Εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος φλογερὸς κήρυκας τῆς με­τανοίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. «καὶ πολλοὺς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν» (Λουκ. α΄, 16) δηλώνει ὁ Ἄγγελος.

Εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ προετοιμάζει τὴν ὁδόν τοῦ Κυ­ρίου, «καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ... ἑτοιμᾶσαι Κυρίω λαὸν κατεσκευασμένον» (Λουκ. α΄, 17) εἶναι οἱ λόγοι τοῦ Ἀγγέλου πρὸς τὸν ἔκπλαγο Ζαχα­ρία.

Ὁ Ἰωάννης ἐνδοξότερος τῶν Προφητῶν, ἀφοῦ προαναγγέλλει τὸν Κύριο μὲ σκιρτήματα χαρᾶς καὶ ἀγαλλίασης, ἀφοῦ θεολογεῖ περίτρανα ἔμβρυο ἕξι μη­νῶν. «Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῆ κοιλία αὐτῆς καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος  Ἁγίου ἡ  Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη καὶ εἶπεν εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου· καὶ πόθεν μοὶ τοῦτο ἵνα ἔλθη ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπα­σμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῆ κοιλία μου» (Λουκ. α΄ 41-44).

Ὁ Ἰωάννης μὲ τὴ γέννησή του καταλύει τὴ μητρι­κή στειρότητα, γίνεται πρόξενος θαυματουργικῆς θεϊκῆς ἐπέμβασης καὶ χαροποιεῖ εὐφρόσυνα γονεῖς καὶ συγγενεῖς. Ἡ γέννησή του ὁριοθετεῖ τὴν Π. Διαθήκη, ἐπισφραγίζει τὸ Χορὸ τῶν Προφητῶν, ἀναδεικνύεται ἡ κορωνίδα τῶν θεόσταλτων ἀνδρῶν. «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» (Ματθ. ια΄ 11) δηλώνει κατηγορηματι­κὰ ὁ Κύριος.

Σωματικὰ  αὐξάνεται. Ψυχικὰ ἰσχυροποιεῖται.Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα φωτίζει καὶ κατευθύνει τὰ βήματά του.

Ὁ Ἰωάννης ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ, μὲ εἰδικὴ ἀποστολὴ ἔμπιστη, προετοιμάζεται γιὰ τὸ ὑψηλὸ ὑπούργημα. Ἡ ἔρημος τὸ Πανεπιστήμιο, ποὺ φοιτᾶ. Ἡ σιωπὴ καὶ ἡ προσευχὴ τροφή του. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση ἄσκησή του. Ἡ νηστεία καὶ ἡ ἀγρυπνία, ἡ κακοπάθεια καὶ ἡ χαμαικοιτία, μέσα ὑποδούλωσης τῆς σάρκας.

Τὸ πνεῦμα κυριαρχεῖ. Ἡ ψυχή ἀποκαθαίρεται. Ἡ πίστη θεριεύει. Ἡ καρδιὰ φλογίζεται. Τὸ εἶναι πυρα­κτώνεται. Θεῖες ἐλλάμψεις δέχεται. Ἔνσαρκος Ἄγγε­λος καθίσταται. Ἀστέρι νοητὸ διαφαίνεται. Πρωτοπό­ρος τῶν Μοναχῶν ἀναγνωρίζεται. Ἴνδαλμά τους θεω­ρεῖται. Πάνοπλος στρατιώτης τοῦ Οὐρανίου Βασιλιᾶ εἶναι.

Κι ἡ ὥρα τῆς ἐγκατάλειψης τοῦ «Θαβώρ» φθάνει. Ἡ παρουσία του στὸν κόσμο ἀπαραίτητη. Ἡ ἐπικοίνωνία του μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ἐπιτακτική. Καὶ ἡ ἀνα­χώρηση ἄμεση.

Τὸ ΄΄θεϊκὸ λυχνάρι΄΄ βρίσκεται ἀνάμεσα στοὺς ἀν­θρώπους καὶ ρίχνει φῶς καὶ διαλύει τὴν ἄγνοια καὶ στηρίζει τὴν ἀμφιβολία καὶ δυναμώνει τὴν πίστη. Ἡ προσωπικότητά του δυναμικὴ γίνεται πόλος ἕλξης ἀνα­ρίθμητων ψυχῶν. Διαπρύσιος κήρυκας τῆς μετανοίας γίνεται. Προσκλητήριο μήνυμα, ἀντίδοτο σωτηρίας εἰς τὸ διηνεκές, στέλνει.«Μετανοεῖτε ἤγγικε γὰρ ἡ Βασι­λεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. γ΄,2) βροντοφωνεῖ καὶ ὁ ἀπόηχος φθάνει στὸν αἰώνα μας.

Συγκλονίζει καὶ συντρίβει, ἀνορθώνει καὶ διασώζει ψυχές, βαπτίζει καὶ ὁδηγεῖ στὸν Κύριο, «ἐγὼ μὲν βα­πτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίω καὶ πυρί» (Ματθ. γ΄, 11-12).

Ὁμολογεῖ ὁ ἀπαράμιλλος πρωταθλητὴς τῆς ταπει­νοφροσύνης. Κι ἡ ταπείνωσή του ἀκτινοβολεῖ. Καί ἡ παρρησιακὴ αὐτοπαρουσίασή του καταπλήσσει. «Ἐγώ φωνὴ βοῶντος ἐν τῆ ἐρήμω, εὐθύνατε τὴν ὁδόν τοῦ Κυρίου, καθὼς εἶπεν Ἡσαϊας ὁ Προφήτης» (Ἰωάν. α΄,  23) δηλώνει ἐπίσημα τὴν ταυτότητά του ὁ Ἰωάννης.

Κι ἀναφωνεῖ λίγο ἀργότερα μὲ ἔκδηλη τὴ χαρά: «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ» (Ἰωαν. α΄,  36) καὶ συστήνει τὸν Κύριο. Εἰσέρχεται οἰκειοθελῶς στὸ παρασκήνιο γιὰ νὰ προβάλλει στὸ προσκήνιο τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. «ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δὲ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰωάν. γ΄,  30).

Καὶ ἡ ἐκδήλωση τῆς ταπείνωσης κορυφώνεται στὴν πρόταση τοῦ Ἰησοῦ νὰ εἶναι ὁ Βαπτιστής Του. «ἐγώ χρείαν ἔχω ὑπό σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχη πρὸς με;» (Ματθ. γ΄, 14). Γιὰ ν' ἀκολουθήσει ἡ ὑπακοή, γνήσια ἔκφρασή της.

Ὁ Ἰωάννης κήρυκας τῆς Ἀλήθειας διακηρύσσει τὴ Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, διασαλπίζει περίτρανα τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία.

Ἡ πύρινη γλώσσα του στηλιτεύει παρανομίες, ἐ­λέγχει ἀνηθικότητες, θίγει δριμύτατα   παρεκτροπές.  Τὸ  σκάνδαλο  τοῦ    βασιλιᾶ   Ἡρώδη  μὲ  τὴν  Ἡρωδιάδα,  γυ­ναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του, δὲ διαφεύγει τῆς προσοχῆς του. «οὐκ ἔξεστι σοὶ ἔχειν τὴν γυναίκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μαρκ. στ΄, 18) βροντοφωνεῖ. Καὶ γίνε­ται ἡ δυσαρέσκεια πρωταρχικὸς συντελεστής στὸ ἀπο­τρόπαιο ἔγκλημα. Ἡ θηριωδία τῆς σατανοκρατούμενης Ἡρωδιάδας κορυφώνεται. Ἡ ἀποτομή τῆς ἁγίας κε­φαλῆς του στὸ σκοτεινὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς συντελεῖται.

Τὸ στόμα τῆς Ἀλήθειας σφραγίζεται. Ἡ γῆ στε­ρεῖται ἕνα δεινὸ κήρυκα τῆς μετανοίας. Ὁ Ἅδης δέχε­ται ἕναν παροδικὸ κήρυκα τῆς παρουσίας Χριστοῦ. Ὁ Οὐρανὸς κερδίζει ἕνα Μεγαλομάρτυρα. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἕναν ἀδιάλειπτο πρεσβευτή.

ΙΩΑΝΝΗΣ! Ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ὁ ταπεινὸς Βαπτιστής. Ὁ ἔνδοξος τῶν Προφητῶν. Ὁ ἐπιφανὴς Ἀπόστολος. Ὁ ἀκτινοβολος κήρυκας. Ὁ προσφιλής τοῦ Νυμφίου. Ὁ σαλπιγκτὴς θεϊκῶν προσταγμάτων. Ὁ τύπος τῶν Ἀσκητῶν. Τὸ καύχημα τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Μάρτυρας τῆς Ἀλήθειας. Ὁ ἔνδοξος Ἅγιος τ' Οὐ­ρανοῦ. Πρότυπο ζωῆς καὶ συνέπειας γιὰ κάθε Ἀγωνι­στὴ τοῦ πνευματικοῦ στίβου. Ἄς τὸν μιμηθοῦμε.-

ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ.

Ἦχος α΄(Τῶν Οὐρανίων ταγμάτων..)

Τῶν ἐπιγείων Ἀγγέλων τὸ ἐγκαλλώπισμα, ἐρημικὴ τρυγών τε, ΙΩΑΝΝΗ παμμάκαρ. Ἐδείχθης τε ὁ λύχνος ὁ τοῦ Θεοῦ, Προφητῶν τὸ κορύφωμα. Τῶν Ἀσκητῶν ἡ ἀκρότης κι ἡ καλλονή, τοῦ Κυρίου χαίροις  ΠΡΟ­ΔΡΟΜΕ.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ.

                       

Προφητῶν ἡ δόξα καὶ ἡ κρηπίς, ΠΡΟΔΡΟΜΕ Κυρίου καὶ λυχνία ἡ θεϊκή. Κῆρυξ μετανοίας, ἀνθρώπων ἀνε­δείχθης, ἡμῶν τῶν ἀναξίων, πάντων μνημόνευε.-