ΟΣΙΑ
ΕΥΠΡΑΞΙΑ, η αρρενόφρων.
«Θέλω δε
υμάς αμέριμνους είναι. Ο άγαμος
μεριμνά τα του Κυρίου, πώς αρέσει τω Κυρίω» (Α΄, Κορ. ζ΄, 32), δηλώνει προτρεπτικά ο Απ. Παύλος. Η θεαρέσκεια, της όλης ζωής των αγάμων είναι
μέριμνα καθημερινή. Μία μέριμνα, που
αποβλέπει στην απόλυτη συστοίχηση και εναρμόνιση Θείου και ανθρωπίνου
θελήματος. Μία μέριμνα όμως, που εξασφαλίζει την αμεριμνησία, που διασφαλίζει
τις διαπροσωπικές σχέσεις Θεού και ανθρώπου, που οδηγεί ασφαλέστερα στη
Βασιλεία του Θεού.
Και οι βιωτές της Παύλειας προτροπής το βεβαιώνουν.
Είναι οι αναρί-θμητες μορφές των Οσίων.
Ανάμεσά τους και η Οσία Ευπραξία.
Πατρίδα της είναι η Κων/λη. Πατέρας της ο πλούσιος συγκλητικός, ο
έμπειρος πολιτικός, ο συγγενής του Αυτοκράτορα Μ. Θεοδοσίου, ο ευσεβής
Χριστιανός, ο ενάρετος άνδρας, ο Αντίγονος.
Μητέρα της η
πλούσια, ευγενής, θεοσεσεβής και χρηστή γυναίκα, η Ευπραξία.
Το ζευγάρι
ομόφρονο και ομόψυχο διαχειρίζεται θεάρεστα τον πλούτο. Σκορπίζει
αφειδώλευτα και καλύπτει σημαντικά ελλείψεις φτωχών. Και η πλούσια φιλανθρωπία
προκαλεί την πλούσια Θεϊκή ευλογία. Ένα χαριτωμένο κορίτσι, δώρο κι αυτό του
Θεού, προξενεί ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη στους ευλαβείς γονείς. Ευπραξία το ονομάζει ο πατέρας για να 'ναι πιστό αντίγραφο της ενάρετης μητέρας. Στόχος τους η αντιπροσφορά στο Θεό της
Ευπραξίας, ως Αγίας.
Οι ίδιοι
αποφασίζουν ομόφωνα άσκηση τέλειας εγκράτειας, εσωτερική καλλιέργεια,
φιλανθρωπική δράση.
Μία οικογένεια
τρισευτυχισμένη, ευλογημένη. Ο
Αντίγονος, ένα χρόνο μετά και αφού ευαρέστησε τον Κύριο, προσέρχεται στη
Βασιλεία Του για να ευφραίνεται αιώνια.
Η μητέρα νιώθει έντονα την απουσία του συνοδοιπόρου
της, αισθάνεται ζωηρά το βάρος της θυγατρικής αποκατάστασης. Προσφεύγει στον
Αυτοκρά-τορα και ζητεί ανθρώπινη συμπαράσταση παράλληλα με τη Θεϊκή, που ήδη
είχε ζητήσει. Η απάντηση είναι θετική και η Ευπραξία, εξάχρονη μόλις, μνηστεύεται
μ' έναν πλούσιο, ευγενή και ωραίο νέο. Παράλληλα δέχεται χριστιανική αγωγή από
τη μητέρα της.
Η μητέρα
Ευπραξία σηκώνει το σταυρό της χηρείας αγόγγυστα και άμεμπτα. Ο Διάβολος τη
φθονεί και εμβάλλει πόθο λυσσώδη σ'
έναν αξιωματούχο, που χρησιμοποιεί τη Βασίλισσα για μεσίτρια.
Η σεμνή
Ευπραξία όμως τιμά επάξια τη μνήμη του συζύγου της και απορρίπτει την πρόταση. Προς αποφυγή δε
ενοχλήσεων αναχωρεί με την κόρη της στην Αίγυπτο, όπου έχει αξιόλογο κτήμα.
Εκεί απερίσπαστη επιδίδεται στη Χριστοκεντρική
μόρφωση, του μονάκριβου παιδιού της. Μητέρα και κόρη σημειώνουν πρόοδο
πνευματική, επιδεικνύουν δραστηριότητα φιλανθρωπική. Οι Ναοί και οι Μονές
προσελκύουν τις ευεργεσίες τους. Οι παντοειδώς αναξιοπαθούντες δέχονται
αμέριστη τη βοήθειά τους.
Η αγάπη προς
το Θεό εκφράζεται με μία πλατιά αγάπη προς τον πλησίον. Και το ασκητήριο των
130 Ασκητριών της Θηβαΐδας τους
γνωστοποιείται και ευεργετείται. Οι επισκέψεις είναι συχνές και ο
θαυμασμός πολύς. Η ασκητικό-τητά
τους φωταγωγεί. Η σιωπή τους διδάσκει. Η
απλότητα τους παραδειγμα-τίζει. Η όλη ζωή τους μαγνητίζει.
Η κόρη
Ευπραξία ποθεί τη
Μοναχική Πολιτεία και το δηλώνει στην Ηγουμένη. Η μνηστεία την κρατά ασυγκίνητη,
αφού ποτέ δεν είδε το μνη-στήρα και τη θεωρεί διαλυμένη. Η μητέρα
ακούει με ευχαρίστηση τους λόγους της 7χρονης κόρης
της. Η Ευπραξία αμετάκλητα παίρνει την απόφαση να μείνει για πάντα στη Μονή. Οι
αποδιώξεις της Ηγουμένης, οι εκφοβισμοί και η σκληρότητα της ασκητικής ζωής δεν
την αποθαρρύνουν, αλλά εδραιώ-νουν τον πόθο της.
Η μητέρα της
βαθιά συγκινημένη την οδηγεί μπροστά στην εικόνα του Χριστού
και δέεται θερμώς και την προσφέρει
οικειοθελώς. Ικετεύει για τη διαφύλαξή της. Παρακαλεί για το φωτισμό της.
Αγωνιά για τον αγιασμό της. Νουθετεί την ίδια και της εμφυτεύει το φόβο του
Θεού, το θεμέλιο της κατά Θεόν ζωής. Την παραδίδει τέλος στην Ηγουμένη για
χειραγωγία στην ισάγγελη πολιτεία. Το Μοναχικό Σχήμα ντύνεται. Ολοκληρωτικά στον Κύριο αφιερώ-νεται.
Η μητέρα της μετά από μικρό χρονικό διάστημα απέρχεται
προς την ποθητή Πατρίδα, αφού θεάρεστα έζησε στη γη. Ο αυτοκράτορας πληροφο-ρείται
την εκδημία της και εκδηλώνει την υποστήριξη του προς την Ευπραξία. Κι εκείνη
του ανακοινώνει τη Μοναχική της ιδιότητα και του αναθέτει τη διάθεση της
πατρικής περιουσίας της στην Πόλη σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Η Μοναχή Ευπραξία τώρα απερίσπαστα επιδίδεται σε
ασκητικούς αγώνες. Διακρίνεται για την
ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια, την αγάπη και τη λιτότητα. Εκτελεί και τα
ευτελέστερα διακονήματα και σημειώνει τελεία υπακοή. Στις πειρασμικές επιθέσεις
απαντάει με υπομονή και θάρρος, με επιμονή και προσευχή. Δουλαγωγεί το
σώμα και ελευθερώνει την ψυχή.
Η αγιότητά της
εμφανής.Η σύνεση ευδιάκριτη.Η διάκριση φανερή. Πλήθη
ανθρώπων καταφεύγουν στην Οσία για να βρουν λύση στο πρόβλημά τους, για να
λάβουν κατευθυντήρια γραμμή, για να ζητήσουν τη συμβουλή της, για ν' ακούσουν
τη θεόσοφη ομιλία της, για να δεχθούν τη χρηματική της ενίσχυση. Όλοι κάτι έχουν να πάρουν κι αποχωρούν
ενισχυμένοι στην πίστη και στην αγάπη, στην υπομονή και στην ελπίδα.
Οι άνθρωποι
την ευγνωμονούν. Ο Θεός την
ευλογεί. Και θαύματα αξιώνεται να κάνει για τη δόξα του Θεού.
30 μόλις χρονών κι έχει φθάσει στη θέωση. Ο Κύριος προαναγγέλλει την εκδημία
της στην Ηγουμένη. Την καλεί κοντά Του για ν' απολαμβάνει τις άρρητες ομορφιές
του Ουράνιου Νυμφώνα.
25 Ιουλίου! Μία
ακόμη Οσία, η Ευπραξία,
πλαισιώνει τον πανίερο Χορό των Οσίων.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Πράξεις ευποιΐας
διέπραξας, Οσία Ευπραξία και εδείχθης υπογραμμός. Αγγέλων
πολιτείαν, εζήλωσας εμπόθως, εβίωσας εν πράξει, Θείον πολίτευμα.-
