ΚΥΡ. ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ
Δ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ (Τιτ. γ΄, 8 – 15)
ΛΟΓΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ
ΚΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ
« μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιΐστασο· εισί
γαρ ανωφελείς και μάταιοι.» ( Τιτ. γ΄,9 ).
Οι «μωρές»
συζητήσεις, οι έριδες και διαμάχες, για ποικίλα θέματα, είναι ανωφελείς
και μάταιες και επιβάλλεται η αποφυγή τους, συνιστά ο Απ. Παύλος στον μαθητή του Επίσκοπο Κρήτης
Τίτο.
Η ορθόδοξη
διδασκαλία δεν επιδιώκει ανεύρεση της Αλήθειας, αλλά βίωση της Αλήθειας, καθ’όσον
η Αλήθεια αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό.
Ο άνθρωπος, το τελειότερο δημιούργημα του Θεού,
διαθέτει νου και λογική.
Προπτωτικά ο νους,
Θεοχαρίτωτος, κατεύθυνε τη λογική.
Μεταπτωτικά
η λογική κυριεύει τον εσκοτισμένο νου. Συνεπώς ο αγωνιστής
της Αλήθειας, βιώνοντας την ορθόδοξη ασκητική, προσπαθεί ο ένθεος νους να χαριτώσει τη λογική.
Η αχαρίτωτη λογική οδηγεί σε παράχρηση του
λόγου. Ο αχαλίνωτος νους ενδιατρίβει σε ανωφελή και
μάταια αντικείμενα, τα οποία διασπούν τον νου και τον αποκολλούν από τον Θεό.
«Νους δε αποστάς του Θεού η δαιμονιώδης
γίνεται η κτηνώδης.»
Οι ανόητες
συζητήσεις οδηγούν στην κατάκριση, αυξάνουν τον εγωκεντρισμό, δημιουργούν
εσωτερική ταραχή, προκαλούν διάχυση του νου, επιτρέπουν δαιμονικές παρεμβάσεις
και συντελούν σε ασθένειες ψυχοσωματικές.
Ο άνθρωπος,
που αγωνίζεται για την Χριστοποίησή του
γρηγορεί και ελέγχει τη γλώσσα του.
Ο
Χριστοποιημένος άνθρωπος μιλάει Θεανθρώπινα και όχι ανθρώπινα.
Οι Άγιοι
Πατέρες διέσωσαν την Ευαγγελική Αλήθεια, την ελευθερία, την αγάπη.
Κι εμείς
οφείλουμε να προσφέρουμε λόγο εμποτισμένο στην Ορθόδοξη Παράδοση, ώστε να μην
αποβαίνει ανωφελής και μάταιος.-
