11.6 ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι οἰκουμενικὴ καὶ διαθέτει Ἁγίους ἀνὰ τὴν ὑφήλιο.
Μιὰ τέτοια πολυτάλαντη,
ἀγωνιστικὴ καὶ νεοφανῆ μορφὴ εἶναι
ὁ Ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας.
Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς, Βαλεντὶν
Βόϊνο Γιασενέτσκι, γεννήθηκε τὸ 1877 στὸ
Ποντικάπαιο ( Κέρτς )τῆς Κριμαίας ἀπὸ θεοσεβεῖς καὶ φιλάνθρωπους γονεῖς.
Δέχτηκε τὰ νάματα τῆς
πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης στὸ Θεὸ
καὶ στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ νηπιακὴ ἡλικία. Μὲ τὴν εὐφυΐα ἔμφυτη ἐπιλέγει γιὰ σπουδὴ
τὴν ἰατρικὴ σχολή, ἔτσι ὥστε νὰ θεραπεὺει σώματα καὶ ψυχές. Ἀναδείχθηκε ἄριστος
ἐπιστήμων στὴν ὀφθαλμολογία, μὲ ἔντονη συμμετοχὴ σὲ ἰατρικὰ συνέδρια, μὲ σημαντικὲς ἔρευνες, μὲ πλούσιο
συγγραφικὸ ἔργο, ἀφειδώλευτη προσφορὰ
στοὺς συνανθρώπους του, ἀλλὰ καὶ ἀνελλιπῆ συμμετοχὴ στὴ Λατρευτικὴ
καὶ Μυστηριακὴ ζωὴ τῆς
Ἐκκλησίας.
Τὸ 1921, ἰατρὸς διάσημος, Καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου
τῆς Τασκένδης, χειροτονεῖται
Ἱερέας τοῦ Ὑψίστου, ἐκπληρώνοντας τὸν ἐνδόμυχο πόθο του. Καί ἀπ' αὐτὴ τὴ
θέση, ρασοφόρος, εὔτολμα διδάσκει καὶ χειρουργεῖ.
Τὸ 1923 κείρεται Μοναχός,
μετονομάζεται Λουκᾶς, πρὸς τιμὴ τοῦ
Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ καὶ χειροτονεῖται Ἀρχιερέας.
Δυναμικὸς καὶ τολμηρὸς δὲ διστάζει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ τὴ σκληρὴ ἐξουσία,
ὅταν ἡ Ἐκκλησία διώκεται καὶ διατάσσεται ἡ ἀπομὰκρυνση τῶν εἰκόνων ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ χειρουργείου. Ἡ
ἄρνησή του ὅμως νὰ χειρουργήσει συγγενῆ
κομματικοῦ στελέχους ἐπαναφέρει τὴν εἰκόνα
τῆς Παναγίας στὴ θέση της.
Ὡς Ἐπίσκοπος Τασκένδης
καὶ Τουρκεστάν, διακρίνεται γιὰ τὴ
δράση του καὶ τὴν ἄγρυπνη φροντίδα του γιὰ τὸ ποίμνιό του. Στόχος του νὰ
μὴ χαθεῖ καμιὰ ψυχή, νά ἀναδείξει τὴν
ποίμνη, ποὺ ὁ Κύριος τοῦ
ἐμπιστεύθηκε "γωνιὰ τοῦ Παραδείσου", μέ τούς πιστοὺς
Οὐρανοπολίτες σεσωσμένους. Τοιουτοτρόπως, ὅταν συλλαμβάνεται μὲσα στὸ σπίτι
του καὶ ἐξορίζεται, ἀφήνοντας τὰ 4
ἀπορφανισθέντα παιδιά του καὶ φυλακίζεται, ἐπὶ 10 ἔτη στὴ Σιβηρία, ὑπομένει βασανιστήρια, μαρτυρικὲς ἀνακρίσεις,
ἀλλὰ καὶ ἐνημερώνει συμβουλευτικά τούς Χριστιανούς, ἀποστέλλοντας ἀντίγραφα
σχετικά, ὥστε νὰ ἀγρυπνοῦν, διαφυλάσσοντας ἀλώβητη τὴν πίστη τους καὶ ἀδιάπτωτη
τὴν ἀγάπη τους στὸν Κύριο. Ὑποφέρει τὰ
πάνδεινα γιὰ τὴν πίστη του στὸ Χριστό, ἀλλὰ εὐφραίνεται ἐσωτερικά.
Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Κρασνογιὰρσκ μὲ δυσκολία
ἀνοίγει Ναό, καθὼς καὶ στὸΤαμπώφ,ὅπου ἀπὸ 110Ἐκκλησίες τὸ 1944 εἶχε μείνει 1.
Στὴν Κριμαία τὸ 1946 συναντᾷ μιὰ ὑποτονικὴ πνευματικὴ
ζωὴ καὶ συγκρούεται
καὶ πάλι μὲ τὴν
ἐξουσία στὴν προσπάθεια ἀνύψωσης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος. Τότε
ἐγκαταλείπει καὶ τὴν ἰατρικὴ δραστηριότητα, διότι χάνει τὴν ὅρασή του, ἀλλὰ
συνεχίζει νὰ δοξολογεῖ τὸ Θεό.
Στα χρόνια τουπολέμου(1940-1945)ὑπηρετεῖ
ὡςἀρχιχειρουργός τοῦ Κόκκινου Στρατοῦ. Ὁ Σοβιετικὸς
χειρουργός, Λουκᾶς, δόκτορας πανεπιστημιακὸς λαμβάνει πολλὲς
τιμητικὲς διακρίσεις, γιὰ τὸ πλούσιο ἐπιστημονικό του ἔργο, καθὼς καὶ
τὸ βραβεῖο Στάλιν, τὸ 1946,
200.000 ρούβλια, τὰ ὁποῖα διέθεσε γιὰ τὰ
ὀρφανά τοῦ πολέμου. Ἡ φήμη του ἁπλώνεται καὶ στὸ ἐξωτερικό.
Τὰ Χριστούγεννα τοῦ 1960
λειτουργεῖ γιὰ τελευταία φορά, ἀλλὰ συνεχίζει
τὸ πύρινο ἀφυπνιστικὸ κήρυγμα. Νιώθει ὅμως, ὅτι πλησιάζει τὸ τέλος τῆς
γήϊνης πορείας του καὶ ἀδημονεῖ, ἐὰν θὰ
ἐπιτραπεῖ νὰ ψαλλεῖ τὸ "Ἅγιος ὁ Θεὸς" κατὰ τὴν ταφή
του.
11 Ἰουνίου 1961.
Πανέτοιμος ὁ Ἀθλητὴς Μαρτυρικὸς Ἀρχιεπίσκοπος παραδίδει τὴν ψυχὴ του πάλλευκη
στὰ Χέρια τοῦ Ἀγωνοθέτη Κυρίου γιὰ νὰ λάβει τὸν ἄφθαρτο στέφανο τῆς νίκης καὶ
νὰ εὐφραίνεται ἀτελεύτητα. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ πάντως ἐνταφίασε τὸν πνευματικό του
Πατέρα μὲ κάθε τιμή, ἄφοβα. Καὶ ὁ Κύριος τὸν
ἐτίμησε δίδοντάς του τὴ
θαυματουργικὴ Χάρη. Τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τὸν τιμᾷ στὶς 11 Ἰουνίου καὶ ἐπικαλεῖται τὴν ἀδιάλειπτη πρεσβεία του.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
Χαίροις ἐπισκόπων ὁ κοινωνὸς, τῆς Ρωσίας πάσης ὁ
θεόσοφος ἰατρὸς, χαίροις τῆς Κριμαίας
ὁ θεῖος ποιμενάρχης Λουκᾶ τῶν Ὀρθοδόξων ὁ νέος ἅγιος.
-
Ἀπό
τό βιβλίο΄΄ ΑΣΤΕΡΕΣ ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ΄΄
Ελ. Α. Κλ.
