ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ.Αρ. Φ.64 Νοεμ.- Δεκ. 2014

       ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

                                                            

ΟΡΘΟΔΟΞΗ  ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΑΡ.Φ.  64 Νοεμ. –Δεκ.  2014 / Διανέμεται  δωρεάν. ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΠΥΡΣΟΣ.

Γράφει καί ἐπιμελεῖται(Δυνάμει Θεοῦ)ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α.ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κός 

ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549  Κ.Τ. 6936773200 

e-mail:  eklidoniari@gmail. com    καί    elklidon@otenet.gr

Ἡ ἱστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias. blogspot. .com Βίντεο: Youtube Eleftheria Kleidoniari

ΖΩΗΦΟΡΑ  ΡΗΜΑΤΑ

ΚΥΡ. ΙΑ.  ΛΟΥΚΑ.( Λουκ. ιδ΄, 16 – 24  και Ματθ.  κβ΄, 14 )

 Το  ΔΕΙΠΝΟ της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

            «Άνθρωπός  τις εποίησε δείπνον μέγα.»( Λουκ. ιδ΄,16 ).

«Δείπνον  μέγα».» Το συμπόσιον της Βασιλείας  των  Ουρανών».Σ’ αυτό το δείπνο έχουν προσκληθεί αδιάκριτα και ανεξαίρετα, χωρίς κανένα αποκλεισμό, όλοι. Η είσοδός μας, βέβαια, στη Βασιλεία του Θεού, προϋποθέτει την ενταξιακή μας κίνηση στο Σώμα της Εκκλησίας, που επιτυγχάνεται με την ακράδαντη πίστη στον Χριστό και το Βάπτισμα.

            «Δείπνο» και η Θ. Ευχαριστία σε κάθε Θ. Λειτουργία. Η συνειδητή συμμετοχή μας εξασφαλίζει την ένωση με τον Χριστό, που είναι η Ζωή, οπότε μας ζωοποιεί, μας αφθαρτοποιεί, μας Χριστοποιεί.

            Το μεταπτωτικό σύμπτωμα της εσωτερικής αποδιοργάνωσης του ανθρώπου αναιρείται, με την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, του Λόγου, αφού με την Θ. Κοινωνία τρέφεται η ψυχή και διοχετεύει την Θεϊκή Χάρη και Ζωή και στο σώμα.

            Με την συμμετοχή μας  στη Θεία Κοινωνία επιτυγχάνουμε την ένωση με τον Ιησού, τη μετοχή στη Θεία Ζωή, την ανατολή της  μέλλουσας Βασιλείας, την πρόγευση του Παραδείσου, την επαναφορά στην προπτωτική κατάσταση.

            Και όμως στην πρόσκληση του «Δείπνου» της αγάπης του Θεού δεν ανταποκρίνονται θετικά όλοι οι παραλήπτες.Ο Ιησούς τους κατηγοροποιεί :

1)Είναι οι άνθρωποι, που είναι δούλοι της ύλης. Σφετεριστές των δωρεών του Θεού, αρνούνται την ευχαριστιακή αναφορά στον Θεό. Αρνούνται τη μετοχή στο Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας και συνεπώς αρνούνται να  θεωθούν.

2)Είναι οι άνθρωποι οι υποδουλωμένοι στην εργασία. Εκείνοι, που ανάγουν τη δουλειά σε δουλεία. Εκείνοι, που επικεντρώνουν το ενδιαφέρον και τις δυνάμεις τους στην εργασία και παραθεωρούν τον κύριο στόχο, που είναι η εκκλησιοποίηση. Απορυθμίζονται από τη συχνότητα τ’ Ουρανού και συντονίζονται στο ρυθμό της γης. Τοιουτο-τρόπως αποσταθεροποιούνται υπαρξιακά.

 3) Είναι οι άνθρωποι, δούλοι των αισθήσεων. Η οικογένεια προβάλλει ως εμπόδιο, για την ανταπόκριση στην πρόσκληση. Ο γάμος, με τη μεταφυσική και Ευχαριστιακή αναφορά του, σημειώνει υπέρβαση της φθαρτότητας και οδηγεί στην Χριστοποίηση στην ανακαίνιση του προσώπου.

            Η συμμετοχή στο «Δείπνο» ανοίγει δίοδο εισόδου του Θεού στη ζωή του  ανθρώπου, δίαυλο επικοινωνίας μαζί Του.

 Όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου, αν αυτονομηθούν, αλλοτριώνουν τον άνθρωπο, τον οδηγούν στην φθορά και τον θάνατο, αφού τον υποδουλώνουν στο χρόνο και τον αποστερούν της μεταμορφωτικής δυνάμεως του «Δείπνου».

Τοιουτοτρόπως το παρόν απαιωνοποιείται και το αιώνιο παύει να είναι προέκταση του παρόντος.

                         

         

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ  ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ   ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ

21/12  ΑΓ. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, ο βοσκός.

Η θυσία απόδειξη τρανή διακαούς αγάπης. Η μεγαλύτερη θυσία, που σημειώνεται στον πλανήτη μας είναι πάνω στο βράχο του Γολγοθά. Εκεί χύνεται το Πανάχραντο Αίμα του Θεανθρώπου για του ανθρώπου τη σωτηρία. Ο Ιησούς ο Μεγάλος Αιμοδότης.Ο Χριστός ο Πρώτος Μάρτυρας. Πρωτοπόρος Εκείνος στο δύσβατο μονοπάτι του μαρτυρίου χαράσσει ανεξίτηλα ίχνη. Στ’ αχνάρια Του βαδίζουν αναρίθμητοι αιχμάλωτοι της Θεϊκής Αγάπης. Πολυπαθής η παράταξη των ενδόξων Μαρτύρων. Όλοι θυσιάζονται εκούσια, για την αγάπη του Χριστού. Όλοι συνευφραίνονται αέναα στο Βασίλειο της Αγάπης του Θεού.

Ανάμεσά τους και ο Άγιος Θεμιστοκλής, ο βοσκός. Ζει στο χρόνια του βασιλιά Δεκίου το 250 μ.Χ. Πατρίδα του τα Μύρα της Λυκίας. Δέχεται τα νάματα της πίστεως στο Θεό. Μεταλαμπαδεύεται η φλόγα της αγάπης στο Χριστό από τους θεοφιλείς γονείς του. Βιώνει απλά και θετικά τις ευαγγελικές Αλήθειες. Φροντίζει για την καθαρότητα της ψυχής. Επαγρυπνεί για την αγνότητα των αισθημάτων. Ασχολία του η βοσκή των προβάτων. Εκεί στον καθάριο αέρα του βουνού, κοντά στα άκακα αρνιά, διδάσκεται την καθαρότητα του νου. Από εκεί, από τα υψώματα διασυνδέεται καθάρια με τον Πλάστη. Τα καλώδια της ψυχής ελεύθερα μεταφέρουν τις θερμές ικεσίες στον Κύριο.

Οι διωγμοί κατά των Χριστιανών συνεχίζονται αμείλικτοι. Ο σκληρός βασιλιάς Δέκιος επισημαίνει πρόσωπα και τα αναζητεί. Στόχος τώρα ο Άγιος Διοσκορίδης. Καταφύγιό του γίνεται το βουνό, η στάνη του Θεμιστοκλή.Και εκεί όμως φθάνουν οι απεσταλμένοι δήμιοι. Συναντούν τον απλοϊκό βοσκό Θεμιστοκλή και ζητούν πληροφορίες για το Χριστιανό Διοσκορίδη. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου. Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 22, 37-39). Αυτά τα λόγια του Κυρίου αντηχούν στο είναι του και είναι πανέτοιμος για την εφαρμογή τους. Η αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο πρυτανεύει μέσα του. Η απάντηση δίδεται αυθόρμητα κι απερίστροφα. Τον μεν Διοσκορίδη καλύπτει η αγάπη του και δεν τον αποκαλύπτει. Ο ίδιος δε προσφέ-ρεται οικειοθελώς και προθύμως να τον αντικαταστήσει, δηλώνοντας τη χριστιανική του ταυτότητα.

Θήραμα τώρα υπάρχει: Ο Χριστιανός Θεμιστοκλής. Και οι στρατιώτες κατάκοποι, αλλά ευχαριστημένοι κατηφορίζουν. Σε λίγο βρίσκεται ο τολμηρός Φίλος του Θεού μπροστά στον άρχοντα. Εκεί διακηρύττει περίτρανα την πίστη του στο Χριστό και νιώθει πανευτυχής. Δέχεται αλλεπάλληλα κτυπήματα στην κοιλιά και κατασχίζεται. Κρεμάται σε ξύλο και σύρεται το σώμα του πάνω σε σιδερένια καρφιά. Αιμόφυρτος, με καταπληγωμένο το σώμα, ανέγγιχτη όμως την ψυχή, την παραδίδει νικηφόρα στα χέρια του στεφοδότη Χριστού.

Στην πανέμορφη χώρα τ’ Ουρανού, κοντά στο Θρόνο του Θεού αγάλλεται και πρεσβεύει για μας, που τον τιμάμε στις 21 Δεκεμβρίου.-

                                   

ΝΥΞΕΙΣ

«Ού δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία». ( Β΄ Κορ.γ΄ 17 )

            Η αποστασία του ανθρώπου από τον Θεό δουλοποίησε τον άνθρωπο.Η Θεανθρώπηση του Χριστού ελευθεροποίησε τον άνθρωπο. Η ελευθερία δώρο Θεόσδοτο. Η Τριαδοποίηση του ανθρώπου παρέχει και την ελευθεροποίηση. Το Άγιο Πνεύμα με την ενοίκησή Του στον άνθρωπο φωτοδοτεί, ανακαινοποιεί, μεταμορφώνει και ελευθερώνει το είναι του.

'Ελεύθερος  από  τα πάθη, απελεύθερος από την αμαρτία, ζει  την «εν Χριστώ»

δουλεία,που συνιστά την αληθινή ελευθερία και βιώνει την καθολικοποίηση των όντων, την πανενότητατων κτισμάτων. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική, αρμονική του ύπαρξη. Ζει την ελευθερία, κινείται με ελευθερία και αποδίδει ελευθερία στούς αδελφούς του. Βιώνει την ελευθερία στην Παρουσία του Θεού και απολαμβάνει ελεύθερα την ελευθερία του Χριστού.-

                                                       ΕΝΑΥΣΜΑΤΑ

v  Η  ανθρώπινη   ελευθερία  απαραβίαστη.                                 

v  Και  η  επιλογή  του  Παραδείσου η  της  Κολασης   υπόθεση  προσωπική.-

v  Η παράβαση  των  εντολών του Θεού  εναμαρτοποιεί  το σώμα  και την ψυχή του  ανθρώπου.-

v  Μια  καινούργια   μέρα. Μια  ακόμη  ευκαιρία   για  μια  νέα αρχη.-

v  Η αμαρτία   αμαρτωλοποιεί  τον  άνθρωπο  και  τον  αποαγιοποιεί.-

Από την ποιητική Συλλογή   ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ  Ελ. Α. Κλ.

Ο  ΚΥΡΙΟΣ  ΜΟΥ ;

Δύο  αφέντες  με  κυκλώνουν.

Επιζητούν  κυριαρχία.

Στοχεύουν  την  ανεξαρτησία  μου.

Επιδιώκουν  τη  δουλεία  μου.

Επιθυμούν  την  ανελευθερία  μου.

Ποιοί  είναι  οι  επίδοξοι  διαφεντευτές;

Ο  Σατανάς  και  ο Ιησούς.

Ο πρώτος επιθυμεί  τον αφανισμό  μου.

Ο  Χριστός  ποθεί  την  σωτηρία  μου.

Η  επιλογή  εκούσια  δική  μου.-

                       

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ  ΡΗΣΕΙΣ

ü  Έλεγαν για τον αββά Σισώη ότι αρρώστησε και ενώ κάθονταν κοντά του γέροντες μίλησε σε κάποιους. Του λένε:- Τι βλέπεις, αββά; Και τους απαντά:- Βλέπω κάποιους που ήλθαν σε μένα και τους παρακαλώ να μ' αφήσουν λίγο να μετανοήσω.

Του λέει ένας από τους γέροντες:- Κι αν σ' αφήσουν, τι μπορείς να κάνεις από δω και πέρα με τη μετάνοια;

Του λέει ο γέροντας:- Κι αν δεν μπορώ, μπορώ όμως να στενάζω ακόμη λίγο για την ψυχή μου κι αυτό μου είναι αρκετό.

ü  Έλεγε ο αββάς Σισώης:

- Όταν ήμουν στη Σκήτη με τον Μακάριο πήγαμε να θερίσουμε μαζί του επτά μοναχοί. Και να πίσω μας μια χήρα σταχομαζώχτρα, που έκλαιγε ασταμάτητα. Φώναξε ο γέροντας τον ιδιοκτήτη του χωραφιού και τον ρώτησε:- Τι έχει αυτή η γρια και κλαίει συνεχώς; Αυτός απαντά:  - Ο άνδρας της φύλαγε κάτι πολύτιμο που του εμπιστεύθηκαν σαν παρακαταθήκη, αλλά πέθανε ξαφνικά και δεν είπε που το έκρυψε και ο ιδιοκτήτης της παρακαταθήκης θέλει να πάρει δούλους αυτήν και τα παιδιά της.

Του λέει ο γέροντας:- Πες της να ρθει σε μας εκεί που αναπαυόμαστε από τη ζέστη.

Όταν ήλθε η γυναίκα της λέει ο γέροντας:- Γιατί κλαις συνέχεια;

Κι αυτή είπε: - Ο άνδρας μου πέθανε ενώ είχε την παρακαταθήκη κάποιου και πεθαίνοντας δεν είπε που την έβαλε.

Της είπε ο γέροντας:- Έλα δείξε μου που τον έθαψες.

Τότε πήρε τους αδελφούς του και βγήκε μαζί της. Όταν έφτασε στον τόπο του μνήματος της λέει:- Πήγαινε σπίτι σου.

Τότε προσευχήθηκαν αυτοί και ο γέροντας φώναξε στο νεκρό:- Ε, συ, που έβαλες τη ξένη παρακαταθήκη;

Αυτός απάντησε:- Είναι κρυμμένη στο σπίτι μου κάτω από το πόδι του κρεβατιού.

Του λέει τότε ο γέροντας:Κοιμήσου πάλι ως την ημέρα της αναστάσεως.

Όταν είδαν αυτά οι αδελφοί έπεσαν από φόβο στα πόδια του. Και τους είπε ο γέροντας:- Αυτό δεν έγινε για μένα, γιατί δεν έχω τίποτε, αλλά ο Θεός το έκανε για τη χήρα και τα ορφανά. Αυτό είναι το σπουδαίο· επειδή ο Θεός θέλει τη ψυχή αναμάρτητη και ο,τι ζητήσει το παίρνει.

Και πήγε και ανήγγειλε στη χήρα που βρίσκεται η παρακαταθήκη. Αυτή την πήρε και την έδωσε στον ιδιοκτήτη της και ελευθέρωσε τα παιδιά της. Και όλοι όσοι το άκουσαν, δόξασαν τον Θεό.

ü  Έλεγαν ότι:

Όταν επρόκειτο να πεθάνει ο αββάς Σισώης, ενώ όλοι οι πατέρες κάθονταν κοντά του, το πρόσωπό του έλαμψε σαν ήλιος και τους λέει·- Να ήλθε η χορεία των Προφητών. Και πάλι το πρόσωπό του έλαμψε ακόμη πιο πολύ και είπε:- Να ήλθε η χορεία των Αποστόλων. Και πάλι έλαμψε διπλά το πρόσωπό του και ήταν σαν να μιλούσε με κάποιους. Τον ρώτησαν οι γέροντες:- Με ποιόν μιλάς πάτερ; Και αυτός είπε: - Να, οι άγγελοι ήλθαν να με πάρουν και τους παρακαλώ να μ' αφήσουν να μετανοήσω ακόμη περισσότερο.

Του λένε οι γέροντες:- Δεν έχεις ανάγκη να μετανοήσεις, πάτερ. Και ο γέροντας είπε: -Πραγματικά δεν ξέρω αν έχω αρχίσει να μετανοώ. Και όλοι έμαθαν ότι έφτασε στην τελειότητα. Και πάλι ξαφνικά έγινε το πρόσωπό του σαν ήλιος και φοβήθηκαν όλοι. Και τους λέει ο γέροντας:- Βλέπετε, ο Κύριος ήλθε και λέει· Φέρτε μου το σκεύος της ερήμου. Και αμέσως παρέδωσε το πνεύμα. Και έγινε σαν αστραπή και γέμισε το κελλί από ευωδία.

ü  Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Σισώη:

Τι να κάνω αββά μου, έπεσα! Του λέει ο γέροντας: Να σηκωθείς. Σηκώθηκα και ξανάπεσα, να σηκωθείς πάλι και  πάλι. Μέχρι πότε; Μέχρι που να σε βρει ο θάνατος είτε στο καλό είτε στην πτώση. Γιατί σ’ όποια κατάσταση βρεθεί τότε ο άνθρωπος σ’ αυτη και φεύγει.....