"Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν ότι αι ημέραι πονηραί εισι."( Εφεσ. ε, 16) είναι η Παύλεια προτροπή.
Ο χρόνος είναι δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τον χρόνο και μέσα στο χώρο να Θεωθεί.
Η βίωση της ζωής και της παρουσίας του Θεού μέσα στο χρόνο συνιστά την Αιωνιότητα. Ο Θεός είναι η Αιωνιότητα.
Η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό μέσα στο χρόνο, οι αποκαλύψεις του Θεού μέσα στον άνθρωπο, αποτελούν εμπειρίες Αιωνιότητας.
Η αναφορά του χρόνου στο Χριστό εξαγιάζει και μεταμορφώνει τον χρόνο.
Η συμμετοχή του Χριστιανού στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας αποτελεί πρόγευση της αιώνιας ζωής και υπέρβαση του χρόνου.
Η συντριβή κατά την μετάνοια, με την έκφραση μιας έντονης καρδιακής προσευχής, η Μυστηριακή και Ασκητικη ζωή της Εκκλησίας, συνιστούν υπέρβαση του χρόνου.
Ο άνθρωπος με την προσευχή, ως στάση ζωής, υπερβαίνει τον χρόνο, απελευθερώνεται από την τυραννία του, τον εξαγιάζει και εξαγιάζεται μέσα σ' αυτόν.
Ο χρόνος μας εξασφαλίζει την σωτηρία μας ή την αιώνια καταδίκη μας. Η αξιοποίησή του τον καθιστά σωτηριώδη.
Η κάθε ενέργειά μας, όταν παίρνει προσευχητική μορφή, τότε και αιωνοποιείται.
Η απώλεια του χρόνου συνιστά την ατελεύτητη καταδίκη μας.
Ο Χριστιανός, πουβιώνει το αιώνιο, επιλύει τα προβλήματα του παρόντος και τα αντιμετωπίζει πολυδιάστατα.
Η προσφορά και η θυσία, η μαρτυρία και το μαρτύριο, η εργασία και η ψυχαγωγία, μέσα στον χρόνο και με αναφορά στον Χριστό, εναγιοποιούνται, αφού πραγματοποιούνται στο παρόν και ανάγονται στο μέλλον το αιώνιο.
Ο χρόνος, λοιπόν, ευλογία Θεού στον άνθρωπο, εξαγοράζεται και εξαγοράζει την άληκτη ευφροσύνη της θέας της αγάπης του Θεού.
Ο χρόνος όμως και παρέρχεται ανεπίστροφα. Ας τον εκμεταλλευθούμε σωτήρια.
Η ανατολή του νέου έτους, ας είναι σωτηριώδης αφετηρία.-
Ο χρόνος είναι δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τον χρόνο και μέσα στο χώρο να Θεωθεί.
Η βίωση της ζωής και της παρουσίας του Θεού μέσα στο χρόνο συνιστά την Αιωνιότητα. Ο Θεός είναι η Αιωνιότητα.
Η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό μέσα στο χρόνο, οι αποκαλύψεις του Θεού μέσα στον άνθρωπο, αποτελούν εμπειρίες Αιωνιότητας.
Η αναφορά του χρόνου στο Χριστό εξαγιάζει και μεταμορφώνει τον χρόνο.
Η συμμετοχή του Χριστιανού στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας αποτελεί πρόγευση της αιώνιας ζωής και υπέρβαση του χρόνου.
Η συντριβή κατά την μετάνοια, με την έκφραση μιας έντονης καρδιακής προσευχής, η Μυστηριακή και Ασκητικη ζωή της Εκκλησίας, συνιστούν υπέρβαση του χρόνου.
Ο άνθρωπος με την προσευχή, ως στάση ζωής, υπερβαίνει τον χρόνο, απελευθερώνεται από την τυραννία του, τον εξαγιάζει και εξαγιάζεται μέσα σ' αυτόν.
Ο χρόνος μας εξασφαλίζει την σωτηρία μας ή την αιώνια καταδίκη μας. Η αξιοποίησή του τον καθιστά σωτηριώδη.
Η κάθε ενέργειά μας, όταν παίρνει προσευχητική μορφή, τότε και αιωνοποιείται.
Η απώλεια του χρόνου συνιστά την ατελεύτητη καταδίκη μας.
Ο Χριστιανός, πουβιώνει το αιώνιο, επιλύει τα προβλήματα του παρόντος και τα αντιμετωπίζει πολυδιάστατα.
Η προσφορά και η θυσία, η μαρτυρία και το μαρτύριο, η εργασία και η ψυχαγωγία, μέσα στον χρόνο και με αναφορά στον Χριστό, εναγιοποιούνται, αφού πραγματοποιούνται στο παρόν και ανάγονται στο μέλλον το αιώνιο.
Ο χρόνος, λοιπόν, ευλογία Θεού στον άνθρωπο, εξαγοράζεται και εξαγοράζει την άληκτη ευφροσύνη της θέας της αγάπης του Θεού.
Ο χρόνος όμως και παρέρχεται ανεπίστροφα. Ας τον εκμεταλλευθούμε σωτήρια.
Η ανατολή του νέου έτους, ας είναι σωτηριώδης αφετηρία.-
