9/10 ΟΙ ΑΓΙΟΙ :Ανδρόνικος και Αθανασία.
Στο στίβο των πνευματικών αγώνων παρελαύνουν ηρωικές μορφές, γεμάτες ένθεο ζήλο και ακατάσχετη ορμητικότητα.
Θαυμάζουμε υπέροχα πνευματικά αναστήματα, ευγενικές ψυχές, που ακτινοβολούν θείο μεγαλείο.
Ατενίζουμε ανθρώπινες υπάρξεις, που ξεπερνούν τους φυσικούς νόμους και ζουν υπερφυσικά. Αθλήματά τους, η :εγκράτεια κι η σωφροσύνη, η υπομονή και η καρτερία, η πίστη και η αγάπη. Αρένα τους, η έρημος και το Μοναστήρι, η κοινωνία και η οικογένεια.
Στις 9 Οκτωβριίου, τιμάμε ένα αρμονικό ζευγάρι, που βιώνει την αγιότητα μ' ένα ξεχωριστό τρόπο. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ και ΑΘΑΝΑΣΙΑ είναι οι δύο νέοι, που ενώνουν τη ζωή τους, με τις ευλογίες της Εκκλησίας, στην Αντιόχεια.
Ζουν με υποδειγματική αγάπη, με παραδειγματική πίστη, με βαθειά ευσέβεια, με πλούσια φιλανθρωπία, με πολλή σωφροσύνη. Διδάσκει η ζωή τους. Ακτινοβολεί το παράδειγμά τους. Κοντά τους οι πεινασμένοι βρίσκουν ψωμί, οι ρακένδυτοι ρούχα, οι άρρωστοι φάρμακα, οι θλιμμένοι παρηγοριά.
Κι ο Θεός ευλογεί την ολόψυχη προσφορά τους. Τους χαρίζει δύο αγόρια. Η φροντίδα τους απλώνεται περίσσια, εκφράζεται ποικιλότροπα. Τα νουθετούν με τα νάματα της πίστεως. Τα γαλουχούν με τα θεία διδάγματα. Υποδειγματικοί γονείς αγωνίζονται για τη προκοπή των νεαρών βλαστών τους, ενώ παράλληλα φροντίζουν για την προσωπική τους κατάρτιση, το πνευματικό τους ανέβασμα.
Ζουν με εγκράτεια και προσευχή, με νηστεία και ιεραποστολή, με φιλανθρωπία και αγάπη. Κι ο Θεός, που παρακολουθεί την πρόοδο και τις ικανότητες, που διαθέτουν, τους δίνει ευκαιρίες για ψηλότερες αναβάσεις.
Καλεί στα Ουράνια Σκηνώματα τα δύο δωδεκάχρονα αγόρια του Ανδρόνικου και της Αθανασίας. Το κτύπημα είναι βαρύ. Οι πληγές βαθειές. Ο πόνος αφόρητος. Η θλίψη δυσβάστακτη, αλλά και η πίστη μεγάλη. Τις ώρες του κλονισμού, τις στιγμές της ανθρώπινης απελπισίας, ο Ἰδιος ο Κύριος τους εμψυχώνει με την κατηγορηματική διαβεβαίωση, με το ελπιδοφόρο μήνυμα της αιώνιας ζωής. Ναι, ζουν τα παιδιά τους κι απολαμβάνουν και χαίρονται τις άρρητες ομορφιές του Παραδείσου. Η ουράνια παρηγοριά καρποφορεί. Το φρόνημα αναπτερώνεται. Ο ενθουσιασμός εντείνεται. Η πίστη εδραιώνεται. Η αγάπη πυρακτώνεται. Η απόφαση λαμβάνεται οριστικά κι αμετάκλητα. Το ευσεβές ζευγάρι αφιερώνεται ολοκληρωτικά σ' Εκείνον. Τίθεται στη διάθεση του Χριστού. Αφοσιώνεται στη λατρεία Του. Και οι δύο μοιράζουν τα πάντα στους πάντες, σε φτωχούς και σε νοσοκομεία, γίνονται φτωχοί για την αγάπη Του και φεύγουν.
Επισκέπτονται τους Αγίους Τόπους και κατευθύνονται στην Αίγυπτο. Εκεί συναντούν τον αββά Δανιήλ. Ο Ανδρόνικος παραμένει κοντά του, ενώ η Αθανασία μονάζει σε γυναικείο Μοναστήρι. Δώδεκα χρόνια ασκούνται στην ταπείνωση και στην υπακοή. Επισκέπτονται τους Αγ. Τόπους και κατ’ οικονομία Θεού, συναντιώνται. Ο Μοναχός Ανδρόνικος και η Αθανασία, ντυμένη με ανδρικό σχήμα, σαν Αθανάσιος. Με τη συγκατάθεση του αββά Δανιήλ, συναγωνίζονται στην σιωπή, για δώδεκα χρόνια, στο ίδιο κελλί. Κι όταν ο Θεός καλεί τον Αθανάσιο κοντά Του, τότε μαθαίνουν από σημείωμα την ταυτότητά της. Όλοι θαυμάζουν τον ηρωισμό της. Παραμένει άγνωστος, ο πιστός εραστής του Χριστού.
Κι ο Ανδρόνικος σε λίγο παραδίδει, ειρηνικά την ψυχή του στα χέρια του Πλάστη.
Ανδρόνικος και Αθανασία! Δύο γενναίοι στρατιώτες του Χριστού. Δύο αφοσιωμένοι ακόλουθοί Του. Δύο ειλικρινείς φίλοι Του. Δύο γνήσιοι συγκληρονόμοι Του.-
Στο στίβο των πνευματικών αγώνων παρελαύνουν ηρωικές μορφές, γεμάτες ένθεο ζήλο και ακατάσχετη ορμητικότητα.
Θαυμάζουμε υπέροχα πνευματικά αναστήματα, ευγενικές ψυχές, που ακτινοβολούν θείο μεγαλείο.
Ατενίζουμε ανθρώπινες υπάρξεις, που ξεπερνούν τους φυσικούς νόμους και ζουν υπερφυσικά. Αθλήματά τους, η :εγκράτεια κι η σωφροσύνη, η υπομονή και η καρτερία, η πίστη και η αγάπη. Αρένα τους, η έρημος και το Μοναστήρι, η κοινωνία και η οικογένεια.
Στις 9 Οκτωβριίου, τιμάμε ένα αρμονικό ζευγάρι, που βιώνει την αγιότητα μ' ένα ξεχωριστό τρόπο. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ και ΑΘΑΝΑΣΙΑ είναι οι δύο νέοι, που ενώνουν τη ζωή τους, με τις ευλογίες της Εκκλησίας, στην Αντιόχεια.
Ζουν με υποδειγματική αγάπη, με παραδειγματική πίστη, με βαθειά ευσέβεια, με πλούσια φιλανθρωπία, με πολλή σωφροσύνη. Διδάσκει η ζωή τους. Ακτινοβολεί το παράδειγμά τους. Κοντά τους οι πεινασμένοι βρίσκουν ψωμί, οι ρακένδυτοι ρούχα, οι άρρωστοι φάρμακα, οι θλιμμένοι παρηγοριά.
Κι ο Θεός ευλογεί την ολόψυχη προσφορά τους. Τους χαρίζει δύο αγόρια. Η φροντίδα τους απλώνεται περίσσια, εκφράζεται ποικιλότροπα. Τα νουθετούν με τα νάματα της πίστεως. Τα γαλουχούν με τα θεία διδάγματα. Υποδειγματικοί γονείς αγωνίζονται για τη προκοπή των νεαρών βλαστών τους, ενώ παράλληλα φροντίζουν για την προσωπική τους κατάρτιση, το πνευματικό τους ανέβασμα.
Ζουν με εγκράτεια και προσευχή, με νηστεία και ιεραποστολή, με φιλανθρωπία και αγάπη. Κι ο Θεός, που παρακολουθεί την πρόοδο και τις ικανότητες, που διαθέτουν, τους δίνει ευκαιρίες για ψηλότερες αναβάσεις.
Καλεί στα Ουράνια Σκηνώματα τα δύο δωδεκάχρονα αγόρια του Ανδρόνικου και της Αθανασίας. Το κτύπημα είναι βαρύ. Οι πληγές βαθειές. Ο πόνος αφόρητος. Η θλίψη δυσβάστακτη, αλλά και η πίστη μεγάλη. Τις ώρες του κλονισμού, τις στιγμές της ανθρώπινης απελπισίας, ο Ἰδιος ο Κύριος τους εμψυχώνει με την κατηγορηματική διαβεβαίωση, με το ελπιδοφόρο μήνυμα της αιώνιας ζωής. Ναι, ζουν τα παιδιά τους κι απολαμβάνουν και χαίρονται τις άρρητες ομορφιές του Παραδείσου. Η ουράνια παρηγοριά καρποφορεί. Το φρόνημα αναπτερώνεται. Ο ενθουσιασμός εντείνεται. Η πίστη εδραιώνεται. Η αγάπη πυρακτώνεται. Η απόφαση λαμβάνεται οριστικά κι αμετάκλητα. Το ευσεβές ζευγάρι αφιερώνεται ολοκληρωτικά σ' Εκείνον. Τίθεται στη διάθεση του Χριστού. Αφοσιώνεται στη λατρεία Του. Και οι δύο μοιράζουν τα πάντα στους πάντες, σε φτωχούς και σε νοσοκομεία, γίνονται φτωχοί για την αγάπη Του και φεύγουν.
Επισκέπτονται τους Αγίους Τόπους και κατευθύνονται στην Αίγυπτο. Εκεί συναντούν τον αββά Δανιήλ. Ο Ανδρόνικος παραμένει κοντά του, ενώ η Αθανασία μονάζει σε γυναικείο Μοναστήρι. Δώδεκα χρόνια ασκούνται στην ταπείνωση και στην υπακοή. Επισκέπτονται τους Αγ. Τόπους και κατ’ οικονομία Θεού, συναντιώνται. Ο Μοναχός Ανδρόνικος και η Αθανασία, ντυμένη με ανδρικό σχήμα, σαν Αθανάσιος. Με τη συγκατάθεση του αββά Δανιήλ, συναγωνίζονται στην σιωπή, για δώδεκα χρόνια, στο ίδιο κελλί. Κι όταν ο Θεός καλεί τον Αθανάσιο κοντά Του, τότε μαθαίνουν από σημείωμα την ταυτότητά της. Όλοι θαυμάζουν τον ηρωισμό της. Παραμένει άγνωστος, ο πιστός εραστής του Χριστού.
Κι ο Ανδρόνικος σε λίγο παραδίδει, ειρηνικά την ψυχή του στα χέρια του Πλάστη.
Ανδρόνικος και Αθανασία! Δύο γενναίοι στρατιώτες του Χριστού. Δύο αφοσιωμένοι ακόλουθοί Του. Δύο ειλικρινείς φίλοι Του. Δύο γνήσιοι συγκληρονόμοι Του.-
