ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ.

10/2  ΑΓΙΟΣ   ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ.

Τὸ δένδρο τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ποτισμένο μὲ ἄφθονο αἷμα. Αἷμα ἡρώων καὶ Μαρτύρων. Αἷμα ἀνθρώπων, ποὺ ἔπαιξαν τὴ ζωὴ τοὺς «κορώνα γράμματα», ἀψήφησαν κινδύ­νους, ἀντίκρυσαν ἀλύγιστοι βασανιστήρια κι ἔγραψαν τὰ ὀνόματά τους μὲ ἀνεξίτηλα γράμματα στὴν Ἐπουράνιο Βίβλο.

Μία τέτοια φλογερὴ ὕπαρξη ζεῖ τὸν 2ο αἰώνα, στὰ γρα­φικὰ παράλια της Μ. Ἀσίας, στὴ Μαγνησία. Εἶναι ὁ κατά­λευκος γέροντας Ἱερέας, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ. Σηκώνει στοὺς κυρτωμένους ὤμους του, μιὰ ζωὴ 113 χρόνων. Μιὰ ζωὴ γεμάτη δράση. Μάχεται μὲ ἀκατάβλητη δύναμη. Δίνει τὸ ΄΄παρών΄΄ σὲ κάθε δυσκολία. Ἀνακουφίζει τοὺς πονεμένους, βοηθᾶ τοὺς φτωχούς, προστατεύει τὰ ὀρφανά, ἐνισχύει τοὺς ὀλιγόπιστους, ἐνθαρρύνει τοὺς ἀπογοητευμένους, διδάσκει τοὺς πλανεμένους. Γίνεται ὁ προστάτης τῶν πάντων, τὸ καύχημα τῶν Χριστιανῶν καὶ εἰδωλολατρῶν. Ἡ φήμη του ἁπλώνεται παντοῦ. Πολλοὶ τὸν θαυμάζουν, ἀλλά καὶ ἀρκε­τοὶ τὸν φθονοῦν.

Πρῶτος ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας, Λουκιανός. Δὲν ἀντέχει ν' ἀκούει ἐπαινετικὰ λόγια γιὰ τὸν ἄξιο Ἱερέα τοῦ Θεοῦ, Χαράλαμπο. Καὶ παίρνει τὴν ἀπόφαση νὰ τὸν τιμωρήσει παραδειγματικά. Ὁ Ἅγιος συλλαμβάνεται κι ὁδηγεῖται μπροστά του. Τὸ ὕφος του θαρραλέο, τὸ βλέμμα του γαλήνιο. Ἀτενίζει τὸ αἱμοβόρο θηρίο, τὸν ἔπαρχο. Ὁμολογεῖ μὲ παρρησία τὸν Ἕνα καὶ Μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἑτοιμά­ζεται νὰ δώσει τὴν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ. Ἀπτόητος μπρο­στὰ στὶς ἀπειλὲς τοῦ Λουκιανοῦ, εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιαστεῖ γιὰ τὸν Χριστό.

      Τὰ βασανιστήρια ἀρχίζουν. Οἱ στρατιῶτες γδέρνουν τὸ σῶμα του. Ὁ Ἅγιος στέλνει θερμὴ ἱκεσία στὸν Κύριο, νὰ τὸν ἐνισχύσει στὸ μαρτύριο. Τὰ χείλη του ψελλίζουν ἀκατά­παυστα ὕμνους σ' Ἐκεῖνον. Οἱ κάτοικοι μαθαίνουν τὴν ἄτιμη ἐνέργεια τοῦ ἐπάρχου καὶ διαμαρτύρονται ἔντονα. Οἱ δήμιοι, Πορφύριος καὶ Βάπτος, ποὺ ζοῦν καὶ παρακολουθοῦν τὸ δρᾶμα, θαυμάζουν τὴν ἀντοχὴ καὶ τὴν πίστη τοῦ γέροντα λευϊτη. Σταματοῦν τὸ ἄχαρο ἔργο τους καὶ ὁμολογοῦν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Ὁ ἔπαρχος ἀφρίζει ἀπό τὸ κακό του. Ρίχνει τοὺς λιποτάκτες τῶν ψεύτικων θεῶν, ἀλλά ἥρωες τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, στὴ φυλακὴ καὶ τοὺς θανατώνει, τὸν δὲ γέρο­ντα Χαράλαμπο, διατάζει καὶ τὸν σέρνουν στοὺς δρόμους τῆς πόλεως. Οἱ πολίτες ὅμως ξεσηκώνονται, ζητοῦν τὸν στοργικό τους πατέρα. Κι ὁ ἔπαρχος, νικημένος, τοὺς τὸν παραδίδει. Ὁ Ἅγιος σώζεται καὶ συνεχίζει τὸ ἔργο του:

Τὸ τέλος του, ὅμως, δὲν ἀργεῖ νὰ φθάσει. Ὅταν ἔρχεται ὁ αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος στὴ Μαγνησία, μὲ τὴν κόρη του Γαλήνη, συναντᾶ τὸν Ἅγιο, προσπαθεῖ νὰ τὸν μεταπείσει, ἀλλ' ἀδυνατεῖ καὶ δίδει ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποκεφα­λίσουν, ἐνῶ ἡ ἴδια ἡ κόρη του ὁμολογεῖ τὴν πίστη της στὸν Χριστό.

Ὁ Κύριος παραλαμβάνει τὴν ἁγία ψυχή του, προτοῦ τὸν ἐγγίσει τὸ ξίφος τοῦ δημίου. Ἐκεῖ, στὴ μακαρία χώρα τοῦ Αἰωνίου Φωτός, ζεῖ καὶ ἀπολαμβάνει ἄρρητες ὀμορφιές. Τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὴ γῆ ἀποτέλεσε φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ μίμηση. Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη του στὶς 10 Φεβρουαρίου.-