ΚΥΡ. Δ΄ΛΟΥΚΑ.( Λουκ. η΄, 5 – 15 ) ΣΠΟΡΟΣ Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ.
Καί ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καί
συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. …τό δε εἰς τάς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν
οἱ ἀκούσαντες, καί ὑπό μεριμνῶν καί πλούτουκαί ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι
συμπνίγονται καί οὐ τελεσφοροῦσι. » (Λουκ. η΄, 7, 14.)
Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνα
ἀπό τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, πού γνωστοποιεῖται στούς μαθητές τῆς
Βασιλείας.
Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Λόγος, εἶναι ἡ Ζωή. Κατά συνέπεια
ὁ λόγος τοῦ Λόγου ζωοποιεῖ καί
μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο, τόν τρέφει πνευματικά, τόν ζωογονεῖ δημιουργικά, τόν
μεταστρέφει σωστικά, τόν φωτοποιεῖ ὑπαρξιακά.
Ὁ ἄνθρωπος, πού Λογοποιήθηκε καί Χριστολογεῖ,
ὁδηγεῖ στή Χριστοποίηση τούς ἀκροατές του, πυροδοτεῖ τις καρδιές τους, φλογίζει
τό εἶναι τους, γιά ἀναζητήσεις Θεοῦ, γιά ἐπικοινωνιακές ἀναβάσεις.
Οἱ ἄνθρωποι
ὅμως - ἀκροατές τοῦ Θεϊκοῦ λόγου – κατηγοριοποιοῦνται. Τέσσερις εἶναι οἱ
ὁμάδες αὐτές :
1. « Οἱ παρά
τήν ὁδόν. »
2. « Οἱ ἐπί
τῆς πέτρας. »
3. « Οἱ εἰς
τάς ἀκάνθας. »
4. « Οἱ
εἰς τήν καλή γῆ. »
Ἡ τρίτη
κατηγορία ἀναφέρεταιστήν «ἀκανθώδη γῆ».
Εἶναι οἱ ἄνθρωποι, πού ἀποδέχονται πρωταρχικά τήν Εὐαγγελική Ἀλήθεια. Πολύ σύντομα ὅμως συμπνίγεται ὁ
Θεῖος λόγος καί παραμένει ἀνενέργητος, ἄκαρπος. Οἱ αἰτίες εἶναι τρεῖς :
1.Οἱ βιοτικές μέριμνες. Τό ἄγχος τῆς καθημερινότητας, ἡ ἀγωνία τῆς ἐπιβίωσης,
ἡ ἀπληστία τῆς συσσώρευσης καταναλωτικῶν ἀγαθῶν, ἡ κυριαρχία τῆς πολυτέλειας, ἡ
ἄλογη σπατάλη. Ἡ φιλαυτία καί ἡ
κενοδοξία σ’ ὅλο τους τό μεγαλεῖο, δροῦν καταλυτικά, συνθλιπτικά. Οἱ πνευματικές
ἀναζητήσεις καταστέλλονται. Οἱ Θεϊκές ἐντολές καταστρατηγοῦνται. Ὁ ἴλιγγος τῶν
βιοτικῶν μεριμνῶν παγιδεύει κυριολεκτικά τόν ἄνθρωπο.
2. Ἡ παγίδα τοῦ
πλούτου.Ἡ προκλητική λάμψη τοῦ
πλούτου δελεάζει τόν ἄνθρωπο, τόν ἐξαπατᾶ οἰκτρά, τόν παραπλανᾶ φοβερά, τόν
ὑποδουλώνει τυραννικά. Ἀνελεύθερος πλέον ὁ
ἄνθρωπος, δοῦλος στόν στυγνό ἀφέντη τῆς φιλαργυρίας, περιφρονεῖ καί
μηδενοποιεῖ τή Θεϊκή Πρόνοια, ἐπαυξάνει τήν αὐτοδυναμία, ὑπερτονίζει τήν αὐτοπεποίθησή
του, καυχησιολογεῖ ἀναιδέστατα, ἐλπίζει βεβαιότατα.
Καί ὅμως ματαιοπονεῖ, γιατί ματαιοφρονεῖ.
3.«Οἱ ἡδονές τοῦ
βίου.» Οἱ ἐφήμερες ἀπολαύσεις, οἱ ἐφάμαρτες διασκεδάσεις, ἡ αἰσθησιακή
ζωή.Ἡ σαρκολατρεία συνεπάγεται τή δουλεία καί ἐκφράζεται ὡς φιληδονία.
Ἡ
λάμψη τῆς ἡδονῆς μαγνητίζει τόν ἄνθρωπο, ἀφοπλίζει τόν ἀγωνιστή, παραλύει τόν
μαχητή, ἀδρανοποιεῖ τόν στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ, αἰχμαλωτίζει φοβερά τόν ἀναζητητή
πνευματικῶν ἀναβάσεων.
Ποικίλα «ἀγκάθια» ἐμφανίζονται συχνά. Ἄς ἐπαγρυπνοῦμε, ὥστε νά μήν συμπνίγουν τόν σπόρο – λόγο τοῦ Θεοῦ - στίς καρδιές μας καί νά καρποφορεῖ σωστικά.-
Από το
βιβλίο΄΄ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ΄΄ Ελ. Α. Κλ.
