ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ.Σεπτ.-Οκτ. 2011.Αρ.Φ.45.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
****************************************************************************************** ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡ.Φ. 45 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011 / Διανέμεται δωρεάν.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΣΟΣ.Γράφει & επιμελείται (ΔυνάμειΘεού) ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Α. ΚΛΕΙΔΩΝΙΑΡΗ Εκπ/κος
ΤΗΛ.-FAX: 22210-29549 Κ.Τ. 6936773200
e-mail: eklidoniari@hotmail. com και elklidon@otenet.gr
Η ιστοσελίδα μου: www.antilaloiorthodoxias.blogspot.com
******************************************************************************************
ΖΩΗΦΟΡΑ ΡΗΜΑΤΑ.

ΚΥΡ. ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ.( Ἰωαν. γ.΄, 13 – 17). Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
«Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνά πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον.»( Ιωαν. γ΄ , 16).
Η αγάπη του Θεού μοναδική και ανεπανάληπτη. Μια αγάπη δυνατή και ασύνορη. Μια αγάπη ποικιλότροπα εκφρασμένη.
Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο ασύλληπτη. Ο άνθρωπος βρίσκεται στη σκέψη του Θεού προ της δημιουργίας του σύμπαντος. Το σύμπαν δημιουργείται ένσοφα για τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος πλάθεται πάνσοφα, διακριτικά, με αθάνατη ψυχή, εφ’ όσον εμφυσείται η Θεία Πνοή, δημιουργείται με τη συνέργεια της Τριαδικής Θεότητας,«κατ’ εικόνα»του Θεού Λόγου, με θεϊκά χαρίσματα, που το Άγιο Πνεύμα χορηγεί και τη δυνατότητα του «καθ’ ομοίωσιν.»
Ο άνθρωπος κυρίαρχος της κτίσεως και απόλυτος διαφεντευτής της.
Ο άνθρωπος ζει και κινείται στην ελευθερία, που ο Θεός του χάρισε.
Ο Θεός συνεχίζει τις αγαπητικές Του εκδηλώσεις εσαεί. Ο Θεός αγαπάει τον ενάρετο άνθρωπο, αλλά και τον αμαρτωλό, τον αγωνιστή, αλλά και τον αδιάφορο, τον πιστό, αλλά και τον άπιστο.
Ο Θεός θέλει τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και αυτήν επιδιώκει παντοιότροπα. Στα πλαίσια του σωτηριώδους σχεδίου Του εντάσσεται και η αποστολή του Υιού Του στη γη. Ο Λόγος ενανθρωπίζει για να θεώσει τον άνθρωπο. Ο Χριστός ενσαρκώνεται, για να πετύχει την καταλλαγή του ανθρώπου με τον Θεό.Η εκούσια σταυρική Θυσία του Θεανθρώπου υπέρτατο δείγμα αυτοπροσφοράς και αγάπης.Με τον θάνατό Του νικάει τον θάνατο, επιφέρει καίριο πλήγμα στον αντίδικο, εξέρχεται του Ζωοδόχου Τάφου Αναστημένος Νικητής και δίνει τη δυνατότητα και πάλι στον άνθρωπο να γίνει «κατά χάριν» Θεός, με την ενέργεια του Θεού και τη συνέργεια του ανθρώπου.
Ο μεταπτωτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα προπτωτικά δικαιώματα του ανθρώπου. Γεύεται την αγάπη του Θεού, μέσα στην αγκαλιά του Θεού και σ’ όλο της το μεγαλείο. Εφ’ εξής ο άνθρωπος, πιστεύοντας στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο, βιώνοντας την κάθετη και οριζόντια αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο, ζώντας καθημερινά την Ορθόδοξη Ασκητική, μετέχοντας στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, εξασφαλίζει τη διαρκή κοινωνία με τον Θεό, Χριστοποιείται. Συμμετέχοντας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ο άνθρωπος αναδεικνύεται σύσσωμος και σύναιμος Χριστού, κοινωνός Ιησού και συγκληρονόμος της Βασιλείας Του.
Η παρουσία του Θεού στην επίγεια πορεία του ανθρώπου είναι αδιάλειπτη. Το έλεός Του καταδιώκει τον κάθε άνθρωπο σωστικά. Είναι στη διάθεσή μας ο Κύριος παντοτινά. Η τηλεφωνική γραμμή του Θεού είναι πάντα ανοικτή, για επίκληση και δοξολογία, για ευχαριστία και βοήθεια.
Ο Τριαδικός Θεός, λοιπόν, είναι η υπερτέλεια αγάπη, το άκρον άωτον της αγάπης, η ΑΓΑΠΗ ! Ο «αγαπήσας ημάς» Ιησούς προσφέρεται και ζητά την εκούσια προσφορά της καρδιάς μας. για να την πυρακτώσει. Ζητιάνος της αγάπης μας γίνεται, αφού δίνει τα πάντα για να μας σώσει. Δεν αξίζει την ένθερμη αγάπη μας ;

ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ.
ΑΓΙΟΣ ΒΑΒΥΛΑΣ ο δάσκαλος (4 Σεπτεμβρίου)
«Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές. Κι ο,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου μην τ’ αρνηθείς, θυσίαστο ως τη στερνή πνοή σου», γράφει προτρεπτικά ο ποιητής.
Ο δάσκαλος, ψυχή της παιδείας, αναμορφωτής της κοινωνίας. Ο δάσκαλος, σμιλευτής χαρακτήρων, διαμορφωτής προσωπικοτήτων, διαφεντευτής καρδιών.Ο δάσκαλος, κατευθυντήριος οδηγός, τηλαυγής φάρος, ισχυρός φωτοδότης. Ο δάσκαλος, πανίσχυρο υπόδειγμα, ακτινοβόλο παράδειγμα. Ο δάσκαλος, ακούραστος σκαπανέας, προετοιμαστής ιδανικών προσώπων της κοινωνίας, Αγίων πολιτών της Αιωνιότητας. Ο δάσκαλος, που συν-δυάζει επιστημονική γνώση και ζέουσα πίστη, θησαυρός πολύτιμος. Η προσφορά του ανεκτίμητη, η αποστολή του μεγαλειώδης.
Μια ματιά στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας, συναντάμε μια ηρωϊκή μορφή δασκάλου. Είναι ο Άγιος Βαβύλας, που τιμάει το πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού στις 4 Σεπτεμβρίου. Ένας δάσκαλος άξιος της υψηλής αποστολής του, του ιερού λειτουργήματος, που ασκεί. Ένας δάσκαλος αληθινός πυρπολητής ψυχών, φλογερός μπουρλοτιέρης καρδιών. Ένας δάσκαλος, που ζει τον Χριστό, μεταλαμπαδεύει την πίστη στον Χριστό, εμπνέει την αγάπη προς τον Χριστό κι οδηγεί στον Χριστό ογδόντα τέσσερα (84) παιδιά. Ναι, 84 παιδιά μαθητεύουν στον σεβάσμιο δάσκαλο Βαβύλα, φλογίζονται απ’ τη φλόγα του και κατευθύνονται στον Ουρανό.84 παιδομάρτυρες, ιερά ολοκαυτώματα στο βωμό της αγάπης του Ιησού.«Σφραγίς της εμής αποστολής υμείς έστε εν Κυρίω», ( Α΄ Κορ. θ΄, 2) δικαιούται ν’ αναφωνήσει ο Βαβύλας, όπως ο Θείος Παύλος.
Ζει το 208 μ.Χ. και διδάσκει στη Νικομήδεια. Ο βασιλιάς Μαξιμιανός κηρύσσει απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών. Η συκοφαντία οργιάζει. Η προδοσία επικρατεί. Κι ο γέροντας δάσκαλος Βαβύλας στόχος των ειδωλολατρών.- «Κάποιος Βαβύλας κάθεται σε μια κρυφή γέφυρα και διδάσκει παιδιά για τον Εσταυρωμένο», είναι η καταγγελία. Η επέμβαση άμεση. Η σύλληψη βίαιη. Δάσκαλος και 84 μαθητές οδηγούνται μπροστά στον βασιλιά. Είναι η μεγάλη στιγμή της μαρτυρίας. Η πίστη δοκιμάζεται. Πρώτος ο δάσκαλος απολογείται τη δράση του. Η διδασκαλία του χλευάζεται. Η συμπεριφορά του επικρίνεται. Αλλά ο Βαβύλας ομολογεί τη σταθερότητα της πίστεώς του, την τελειότητα του Τριαδικού Θεού. Ο βασιλιάς εξάπτεται και προστάζει τον αλύπητο λιθοβολισμό. Το αίμα περιλούει τον κατάλευκο γέροντα. Οι αρθρώσεις διαλύονται. Η σάρκα πληγώνεται. Οι ευχαριστίες προς τον Κύριο ολόθερμες. Δένεται με βαρειές αλυσίδες και φυλακίζεται. Από εκεί επικοινωνεί αδιάλειπτα με τον Ουρανό και ζητεί ενίσχυση για τα πνευματικά του παιδιά.
Ο βασιλιάς ελπίζει και κολακεύει τα 84 παιδιά. Τα παρακινεί προκλητικά να θυσιάσουν στους Θεούς. Τα παιδιά αλληλοκοιτάζονται, αλληλοστηρίζονται κι απαντούν με τη σιωπή τους. Τα δέκα μεγαλύτερα απομονώνονται και δέχονται δελεαστικές προτάσεις. Ο Αμμώνιος και ο Δονάτος όμως εκπροσωπούν επάξια τους συναθλητές τους. -«Εμείς είμαστε Χριστιανοί και δεν θα θυσιάσουμε ποτέ σε ψεύτικους Θεούς», δηλώνουν κατηγορηματικά. Αλλεπάλληλα κτυπήματα εισπράττουν για τη θαρραλέα ομολογία τους, αλλ’ ανδρειότερα γίνονται και βροντοφωνούν επίμονα την αμετάκλητη απόφασή τους: -«Χριστιανοί είμαστε και δεν θυσιάζουμε».
Ο βασιλιάς εμβρόντητος από το θάρρος των δέκα παιδιών στρέφεται στα υπόλοιπα και τα απειλεί. Η απάντηση επαναλαμβάνεται ομόφωνα. Ο τύραννος εξοργίζεται και διατάζει το άγριο κτύπημα και τη φυλάκιση. Παράλληλα τους αποστερεί παντελώς το ψωμί και το νερό. Τα παιδιά για την αγάπη του Χριστού δέχονται κάθε βασανιστήριο. Υμνολογούν τον Χριστό, διαδηλώνουν την άδολη αγάπη τους και ενισχύονται πλούσια.
Ο βασιλιάς αισθάνεται ντροπή για την αποτυχία του και προστάζει ο δάσκαλος Βαβύλας να κρεμαστεί και να μαστιγωθεί ενώπιον των μαθητών του.
Μια ακόμη απόπειρα εκφοβισμού πέφτει στο κενό και προκαλεί την αγανάκτηση του βασιλιά. Διατάζει τότε τελεσίδικά το θάνατο όλων με ξίφος.
Η σκηνή είναι συγκινητική. Η πομπή μεγαλειώδης. Ο δάσκαλος με τους μαθητές του πορεύονται προς την Αιωνιότητα με τον ύμνο στα χείλη. Με βαθιά ικανοποίηση ψιθυρίζει: «Ιδού εγώ και τα παιδία α μοι έδωκεν ο Θεός» ( Ησαΐα η΄,18 ).
Πρώτος προτείνει την κεφαλή του κι ακολουθούν οι μαθητές του. Όλοι μαζί αποκεφαλίζονται κι ανέρχονται στεφηφόροι στον Ουρανό. Τα τίμια και άγια λείψανά τους συγκεντρώνονται από τους Χριστιανούς και μεταφέρονται με πλοίο στην Κων/πολη. Εκεί τοποθετούνται ευλαβικά σε τρία κιβώτια κι ενταφιάζονται έξω από τα τείχη της Πόλης σε Μοναστήρι.
Δάσκαλος και μαθητές! Μια εκλεκτή συνοδεία εισέρχεται νικηφόρα στον περίλαμπρο Χορό των Μαρτύρων. Εκεί υμνολογούν ακατάπαυστα τον Θεό κι ευφραίνονται ατελεύτητα τη χαρά της αγάπης του Θεού.Δάσκαλος και μαθητές! Μια μυρίπνοη ανθοδέσμη στο λειμώνα του Παραδείσου. Δάσκαλος και μαθητές! Τέλεια υποδείγματα για εκπαιδευτικούς και μαθητιώσα νεολαία κάθε εποχής. Η μίμησή τους απροσμέτρητη τιμή τους.-
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ
ΒΑΒΥΛΑ διδάσκαλον τον σεμνόν, σμιλευτήν ψυχών τε και ακάματον οδηγόν.
Μαθητικήν Χορείαν, προς Κύριον προσφέρει, και στέφεται αξίως, και συναγάλλεται.

Ν Υ Ξ Ε Ι Σ
"Είτε ουν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν Θεού ποιείτε." ( Α΄ Κορ. ι΄ 31 ).
Ο άνθρωπος, με Θεόσδοτο το αυτεξούσιο ενεργεί ελεύθερα, δημιουργικά, μεγαλουργικά.
Ο Θεός ενεργεί, ο άνθρωπος συνεργεί, ο Σατανάς εκμεταλλεύεται. Ὅλα έχουν σωστική δυνατότητα, αλλά και αφανιστική.
Η ιδιοποίηση της επιτευκτικής απόδοσης των έργων μας ανταύγεια υψηλοφρονική.
Η αναφορά κάθε ενεργειακής κίνησης στην καθοριστική ενέργεια του Θεού εκδήλωση ταπεινοφρονική.
Και η δραστηριότητά μας με τον φακό της Αιωνιότητας αξιοποιείται διαχρονικά, επιτελείται δοξαστικά και αξιολογείται σωστικά.
Όλα για τη δόξα του Θεού, ας τα επιτελώ , λοιπόν.-
* * *
"...και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι."( Α΄ Κορ. ιγ΄ 3 )
Ο δρόμος της σωτηρίας διέρχεται αναπόφευκτα από το κατώφλι του "πλησίον".Η συμπαράσταση και συμπαράταξη στα προβλήματα της καθημερινότητας των αδελφών επιτακτικό καθήκον.
Η θυσιαστική προσφορά πράξη αναγκαία. Όλα παίρνουν διάσταση διαχρονική, ζυγίζουν Αιωνιότητα, αν φέρουν την σφραγίδα της ανιδιοτέλειας.
Εχέγγυο της γνησιότητας της προσφοράς η α γ ά π η . Μια αγάπη αντιπροσφορά της αγάπης στον Θεό της Αγάπης.
Είναι και η σωστική προσφορά, που απαιτείται να βιώνω καθημερινά.-

Ε Ν Α Υ Σ Μ Α Τ Α
 Ο ΘΕΟΣ σέβεται την ε λ ε υ θ ε ρ ί α του π ρ ο σ ώ π ο υ. Εμείς π ώ ς τ ο λ μ ά μ ε να την π α ρ π α ρ α β ι ά ζ ο μ ε ;
 Η α γ ά π η έκφραση ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς. Η ε λ ε υ θ ε ρ ί α έκφραση α γ ά π η ς .-
Η α γ ά π η χωρίς ε λ ε υ θ ε ρ ί α καταδυναστεύει.
 Η ε λ ε υ θ ε ρ ί α χωρίς α γ ά π η ασυδοτεί.-
 Το να α γ α π ά ς ε λ ε ύ θ ε ρ α και να κ ι ν ε ί σ α ι ε λ ε ύ θ ε ρ α είναι ε ν έ ρ γ ε ι α της Θ ε ί α ς Χ ά ρ η ς και σ υ ν έ ρ γ ε ι α του α ν θ ρ ώ π ο υ.-
 Φ ό β ο ς χωρίς π ό θ ο καταλήγει σε μ ί σ ο ς.
Π ό θ ο ς χωρίς φ ὀ β ο δημιουργεί κ ατ α φ ρ ό ν η σ η.-
 Η έ ξ ο δ ο ς από τα ό ρ ι α του α τ ο μ ι σ μ ο ύ και η ε ί σ ο δ ο ς στο χ ώ ρ ο του α λ λ η λ ι -σ μ ο ύ πιστοποίηση θ υ σ ι α σ τ ι κ ή ς α γ ά π η ς.-
 Για να σταθείς απέναντι στον άλλον υ π ο σ τ α τ ι κ ά απαιτείται να ζεις κ ε ν ω τ ι κ ά.-
 Μ η ν α λ λ ο ι ώ ν ε σ α ι στο ο ρ θ ό δ ο ξ ο φ ρ ό ν η μ α, αλλά να α λ λ ο ι ώ ν ε ι ς με την ο ρ θ ό δ ο ξ η ζ ω ή σου.-
 Η αληθινή ε λ ε υ θ ε ρ ί α εκφράζεται με αληθινή α γ ά π η.-
Η ε λ ε υ θ ε ρ ί α έκφραση α γ α π η τ ι κ ή η μ η δ εν ι κ ή.-

ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ
Γερ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
Για την ταπείνωση και την υπερηφάνεια.

 Όποιος θέλει να φθάση από την γη στον ουρανό πρέπει να βαδίση τον δρόμο
της ταπεινώσεως ως πιο σύντομο και ασφαλή. Όλοι οι Άγιοι με την ταπείνωση ανέβη-
καν στους ουρανούς. Χωρίς ταπείνωση είναι αδύνατο να φθάση ο άνθρωπος στους
ουρανούς, να κληρονομήση την αιώνια ζωή και να συμβασιλεύση με τον Χριστό.
 Εάν η ανθρωπότητα δεν αποβάλλη τον εγωισμό και την υπερηφάνεια, εάν
Όλοι μας δεν γίνουμε άκακοι, απόνηροι, απλοί, πραεϊς, ταπεινοί, σαν τα άκακα μικρά παιδιά, στο σκοτάδι θα βαδίζουμε και έξω της Βασιλείας των Ουρανών θα μείνουμε.
 Εάν ερευνήσουμε καλά τους βίους όλων των Αγίων θα δούμε, ό,τι με την
ταπείνωση υψώθηκαν από τον Θεό, τιμήθηκαν, δοξάσθηκαν, αγίασαν. Εάν αφαιρέσης την ταπείνωση κανείς Άγιος.
 Ταπείνωση εσωτερική, πραγματική, αληθινή είναι να αισθάνεται κάποιος μέσα
στο βάθος της καρδιάς του, τις δωρεές του Θεού, να αισθάνεται ό,τι και την ύπαρξη και ζωή, και υγεία και σοφία όλα είναι δώρα του Θεού.
Ας βαδίσουμε με προθυμία τον δρόμο της ταπεινώσεως, που ο Κύριος μας υπέδειξε
και εβάδισε προς σωτηρία μας.
 Εάν όλοι οι άνθρωποι είχαν ταπείνωση δεν θα υπήρχε κακία στον κόσμο, ούτε
ψεύδος και πανουργία, ούτε κατάκριση και συκοφαντία, ούτε φθόνος και φόνος, ούτε αισχρουργίες και αδικίες, ούτε πόλεμοι, δυστυχίες κ.λπ. Όλες οι τέχνες, παγίδες και πανουργίες του παμπόνηρου διαβόλου θα ήσαν άπρακτες. Μόνο με την αγάπη και ταπείνωση θα σωθούμε.
 Η υγεία της ψυχής του ανθρώπου είναι η ταπείνωση • όποιος την αποκτήσει
εκείνος αληθινά υγιαίνει πνευματικά. Ταπεινοφροσύνη είναι το να φρονή κανείς ταπεινά, να πράττη έργα ταπεινά, να θεωρή όλους τους άλλους υπερέχοντας του εαυτού του και τον εαυτό του ελεεινότερο. Όποιος έχει τελεία ταπείνωση, αυτός είναι ψυχικά υγιής. -
-