ΟΣ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο Αγιορείτης.

14/7 ΟΣ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο Αγιορείτης
ο Θεόσοφος ρήτορας

Στο χορό των Οσίων ο Όσιος ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ο Άγιορείτης προβάλλει διακριτικά.
Η μορφή του στύλος φωτοειδής καταυγάζει. Η διδασκαλία του ακριβής κατευθύνει. Οι ασκητικοί του αγώνες ανένδοτοι ενθαρρύνουν. Ένας φωστήρας λαμπρός της Εκκλησίας. Ένας μύστης άριστος θεογνωσίας. Ένας οδηγός των πιστών Θεοφόρος.
Ας μελετήσουμε, λοιπόν, την πολυδιάστατη φυσιογνωμία του.
1749 μ.Χ. Σ’ ένα Κυκλαδονήσι, τη Νάξο, γεννιέται ο αειθαλής βλαστός της Ορθοδοξίας, ο Νικόδημος. Γονείς του οι φιλόθεοι Αντώνιος και Αναστασία. Τον βαπτίζουν με το όνομα Νικόλαος και φροντίζουν για την πνευματική του μόρφωση, αλλά και την ψυχική του κατάρτιση. Τον γαλουχούν με της πίστεως τα νάματα. Τον διδάσκουν με την υποδειγματική ζωή τους. Και ο Νικόλαος ακούει ενδιάθετα τα λόγια της αλήθειας. Η παρουσία του στο Ναό είναι ανελλιπής. Η προσοχή του άγρυπνη. Η φοίτησή του στο σχολείο άριστη προδιαγράφει το περίλαμπρο μέλλον του. 16χρονο παλικάρι έρχεται στη Σμύρνη για τετραετή ανώτερη σπουδή. Διακρίνεται για την επιμέλεια και την επιμονή, την οξυδέρκεια και τη μνήμη, την ευστροφία και την ευφυΐα. Σ’ όλα άριστος, σ’ όλους βοηθός και απ’ όλους αγαπητός.

Το 1770 μ.Χ. η επιβουλή των Τούρκων κατά των Χριστιανών τον εξαναγκάζει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Οι επιδόσεις του γνωστοποιούνται. Η αρετή του διαλάμπει. Και ο Μητροπολίτης Παροναξίας τον παραλαμβάνει στη συνοδεία του. Οι ευκαιρίες τώρα για εμβαθυντικές πτήσεις πολλές. Οι γνωριμίες με πολυσέβαστους Αγιορείτες Πατέρες πολύτιμες. Η μύηση στη νοερή προσευχή και στα θέλγητρα της ισάγγελης πολιτείας καθοριστική. Ο πόθος του για τον δρόμο αυτό προς τη θέωση φλογερός. Και το 1775 μ.Χ. αποφασίζει να πάει στο Άγιο Όρος. Ένα καΐκι κατευθύνεται προς τα εκεί και τον μεταφέρει στη Μονή Αγ. Διονυσίου. Η παραμονή του κοντά στους ενάρετους αγωνιστές Πατέρες ενισχύουν το φρόνημα, αυξάνουν την αγάπη στον Θεό. Με ιερό δέος και εμφανή λαχτάρα δέχεται το Μοναχικό Σχήμα και μετονομάζεται ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ. Επιδίδεται με ένθεο ζήλο στη Μοναχική αρένα και σημειώνει αλματώδη πρόοδο. Αναλαμβάνει τη γραμματεία της Μονής και εντρυφεί στα συγγράμματα των Πατέρων.
1777μ.Χ. κι ο Άγιος Κορίνθου Μακάριος, που γνωρίζει από την Ύδρα τον λόγιο Νικόδημο, τον επισκέπτεται και του αναθέτει τη θεώρηση της «Φιλοκαλίας» και τη διόρθωση του «Ευεργετινού».
Και όταν πληροφορείται για τον Θεόσοφο χειραγωγό χιλίων Μοναχών Παΐσιο, Ρώσο, τον ξακουστό Δάσκαλο της νοερής προσευχής, αποφασίζει να τον επισκεφθεί στη Ρουμανία. Επιβιβάζεται αμέσως σε καράβι. Η μεγάλη όμως θαλασσοταραχή έξω από τον Άθωνα τον προσαράζει στη Θάσο και το ταξίδι ματαιώνεται. Εκεί παραμένει αρκετό χρόνο και καλλιγραφεί και στιχοποιεί και μελοποιεί προσόμοια.
Και όταν έρχεται στη Σκήτη Παντοκράτορος ο ακάματος αθλητής της νοερής προσευχής και γνωστός του Γέροντας Αρσένιος, τρέχει και γίνεται υποτακτικός του. Διακρίνεται για την εγρήγορση στην παλαίστρα των ασκητικών αγώνων. Κατατρυφά στα Πατερικά κείμενα και εμπλουτίζει την ψυχή με ανεκτίμητους θησαυρούς Θεϊκών γνώσεων. Επιδίδεται σε αυστηρές νηστείες, ολονύκτιες αγρυπνίες, αδιάλειπτες προσευχές. Μέσα στην Θεοποιό ησυχία φθάνει στην απάθεια και βιώνει τη Θεοπτία. Μαζί με τον Γέροντά του μετοικούν στη Σκυροπούλα για ένα χρόνο κι εκεί συγγράφει το «Συμβουλευτικόν».
Επανερχόμενοι το 1778μ.Χ. στο Άγιο Όρος κείρεται Μεγαλόσχημος. Η ενάρετη και θεόσοφη βιοτή του προσελκύει κι άλλους Μοναχούς στις τριγύρω καλύβες. Και η αύρα των πνευματικών νουθεσιών αναπαύει τις φιλόθεες ψυχές των συναθλητών του.
Η συγγραφική του δραστηριότητα συνεχίζεται αμείωτη. Ο «Αόρατος πόλεμος», τα «Πνευματικά Γυμνάσματα», το «Θεοτοκάριον», είναι μερικά από τα λοιπά έργα του.
14 Ιουλίου 1809μ.Χ. Ο Όσιος Νικόδημος, το φωτεινό αστέρι της Στρατευομένης Εκκλησίας δύει για ν’ ανατείλει στο στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Η οσιακή πορεία του λήγει με ασθένεια και αρχίζει η άληκτη ευφροσύνη του Παραδείσου.-